Ik ben een megafan van John Green. Deze schrijver vind ik helemaal geweldig: hij kan spanning opbouwen en is echt ontzettend origineel. Sorry, genuanceerder kan ik het niet brengen. Het Grote Misschien (originele titel: Looking for Alaska) was het eerste boek dat ik van hem las, daarna heb ik 19 keer Katherine en Paper Towns ook verslonden. Ik bleef diep onder de indruk achter (ik was dan wel vijftien, maar ik gok dat het met herlezen weer zo zal zijn).
Op de website van John Green staan spoilers, dus je kunt beter maar meteen beginnen met lezen ;-) Zoek dit boek op in bibliotheek, echt, het is al je aandacht waard!
The carbon diaries 2015, of: Dagboek van een klotejaar - Saci Lloyd
2015. Als eerste ter wereld voert Engeland drastische maatregelen uit, om haar CO2-uitstoot te verminderen. CO2 gaat op de bon, iedereen krijgt zijn eigen kaart. Met chip. De regering weet dus precies wie wanneer zijn limieten overschrijdt, en zelfs met wat (te lang tv kijken, douchen, etc.).
Laura is vijftien en tussen haar ouders gaat het al langere tijd niet goed meer. Na het eten kijkt iedereen in een andere kamer tv. Met de komst van CO2punten is dat snel afgelopen. Laura's zus Kim verbruikt al gauw teveel doordat ze een retourtje naar Ibiza boekt. En blijkbaar doen meer mensen dat: er wordt een Kamp voor Energiemisbruikers opgericht. Zus Kim moet er heropgevoed worden (1984, anyone?).
"Er gebeurt zoveel om ons heen dat het gewoon niet goed voelt om te zoenen en elkaars hand vast te houden en van die onzin. Het geeft toch geen zin... Ik bedoel, wat voor toekomst heeft onze generatie eigenlijk nog?" (blz. 284)Dan is er nog Ravi, Laura's vriendje, die de CO2 crisis als (extra) excuus om het uit te maken. Naast de protesten, maatregelen van regeringen en wereldleiders die deden denken aan 1984 en bloedige gevechten bij rellen op straat, kan dit natuurlijk ook nog gebeuren.
Ik vond The Carbon Diaries geen bijzonder leuk boek. Het is vrij lang en uiteraard niet positief gestemd. Het is en blijft moeilijk om je het voor te stellen: een wereld waar CO2 en uiteindelijk ook water op de bon zijn. Zoals ik op internet las: depressing but has a strong message. Toch is het een gedurfd onderwerp voor een Young Adult boek, en ik zal niet verbaasd zijn als het verfilmd wordt. Om nog maar even te quoten: An Inconvenient Truth revisited. Perfect op jongerenmaat. En niks te vroeg.
1984 heb ik ooit verplicht moeten lezen voor Engels. Niet mijn ding. Deze klinkt wel iets menselijker gelukkig.
BeantwoordenVerwijderenJohn Green is leuk! :D Toen ik Het grote misschien ooit las, was ik ook vijftien of zo. Was er toen niet helemaal kapot van. Later las ik '19 keer Katherine' en dat vond ik geweldig, net zoals 'Will Grayson, Will Grayson' die hij samen met iemand anders schreef. Die twee boeken vond ik geweldig! Eerlijk gezegd af en toe een beetje cliché of zo, ik weet niet precies, de hoofdpersonages lijken altijd heel erg om elkaar, of iets dergelijks. Er is iig iets waardoor ik zijn boeken toch nooit heel erg goed kan vinden. Maar: wel ontzettend leuk! Binnenkort ga ik HGM maar eens herlezen, ben benieuw wat ik ervan vind. En Paper Towns, die moet ik (gelukkig) nog!
BeantwoordenVerwijderenIk hoef niet eens de beschrijvingen meer te lezen. Deze gaan op mijn leeslijst, puur omdat jij ze aanbeveeld!
BeantwoordenVerwijderenDie eerste klinkt goed! Alleen al vanwege de titel (maar de inhoud die jij erbij geeft ook hoor).
BeantwoordenVerwijderenJohn Green, jaaa! :D Ik ben echt dol op die man. Heb je The Fault in our Stars al gelezen? Die is echt geniaal. Ik vond Looking for Alaska ook goed, maar zijn andere boeken beter ;)
BeantwoordenVerwijderen@ Lisa: ja, hij heeft ook eens in een interview gezegd dat hij altijd een nerd als hoofdpersoon wil, dus ik gok dat het daardoor komt ;) Paper Towns vond ik spannend!
BeantwoordenVerwijderen@ Nicole: the Fault in our Stars klinkt goed! Maar ik zie dat hij pas een halve maand geleden gepubliceerd is, die heb je snel bemachtigd dan!