Friendly strangers

"Wat is jouw doodzonde, als je er één moet kiezen van de zeven?" Grappig, dat vraagt een man aan me die op het punt staat te gaan scheiden. Verbazingwekkend hoe open friendly strangers soms zijn.
"Ik ben erg jaloers" zeg ik. "Jaloezie is er één toch?"
Samen proberen we de hoofdzondes op te noemen. We krijgen onenigheid over of ijdelheid er één is, want dan komen we op acht uit.

"Jaloers, ja? Wat doe je dan zoal?"
"Oh, het pakt eigenlijk heel goed uit. Als iets zie waar ik jaloers op ben, ga ik er net zo hard voor werken. Dan kan ik het ook bereiken, snap je?"
Attilio trekt alleen zijn rechterwenkbrauw op. "Maar dan is het toch geen jaloezie?"
"Nee?"
"Nee, dat noem je ambitieus"

Dat vind ik nou weer erg kort door de bocht. Ik voel toch wel dat dat harde werken van mij soms voortkomt uit jaloezie, echt niet altijd uit ambitie. In de ideale situatie ben je intrinsiek gemotiveerd, voelt iets als een roeping en doe je het niet omdat het met concurrentie te maken heeft. Maar in de echte wereld wil ik soms gewoon iemand anders 'verslaan'. Dat is geen ambitie, maar wel negatieve energie.
Maar wanneer bestaat er eens géén verwarring over wat iets betekent? Is Magnum een ijsje of het formaat van een fles champagne? Is 'ik geef je het voordeel van de twijfel' een compliment of een belediging?

Niet altijd lost de context deze verwarring op. Ik zeg 'Ohja', knik 'hmm' - niet dat ik zo écht gul ben, mijn gesprekspartner zijn gelijk te schenken.

In mijn hoofd zingt iets van reggaeton. Ik vind reggaeton de grappigste muziek ter wereld. Dat sommige liedjes zichzelf serieus kunnen nemen... of is dat arrogant om te denken? De jongen naast Attilio heeft zich in het gesprek gemengd. Hij vindt reggaeton de beste muziek ter wereld. Ik kruis mijn handen voor me op de grote houten tafel, leg mijn hoofd erop te rusten. Even verlang ik naar het simpele zomerleven: reggaeton trekt dansvloeren vol. Het is volhouden tot dan, maar het is ook een stuk intelligenter tot dan.

Attilio pakt zijn tas in. 'Als je het nodig hebt,' zegt hij 'dit is mijn telefoonnummer. Je weet maar nooit, als je op reis verdwaald raakt'. Sprakeloos pak ik het aan. Verbazingwekkend, hoe een friendly stranger soms zomaar een hele verloren dag goed kan maken.