zondag 5 februari 2012

Living like Larry XIX - Story of my stuff

Als reactie op één van mijn Living like Larry stukjes plaatste Lin dat ik het filmpje The Story of Stuff zou moeten bekijken. Dat was een goede aanrader, hoewel het filmpje iets anders is dan wat je nu zult lezen. Mijn doel sindsdien is alleen emotionele waarde hechten aan spullen die lang meegaan en ook echt nuttig zijn, in de hoop dat dit zal zorgen voor minder consumptie.

Om mijn eigen doel te bereiken zal ik het verhaal achter één van mijn spullen blootleggen. Op de middelbare school had ik een rugzak van Eastpak. Hij was niet goedkoop, maar zijn geld waard.
De rode Eastpak hield het zes jaar vol en zelfs nu kan hij zijn taak nog aan. Ik wilde alleen maar een nieuwe, omdat het rood zo verschoten was dat ik me er echt niet meer mee kon vertonen. Toch voelde ik me een beetje schuldig om 'dan al' een nieuwe te kopen. Ik kocht voor €10 een tweedehands Eastpak: zwartblauw.

De rugzak deed zijn werk: als ik boeken meenam naar de universiteit of collegeblokken meezeulde om in de trein te studeren bijvoorbeeld. Hij vervoerde braaf mijn boodschappen, zodra ik leerde dat je anders een plastic tasje pakken moet. Ik stond verder niet echt bij de rugzak stil.

Leuker werd het, naarmate ik hem langer had. Terwijl ik hem mee naar Delft en Amsterdam sleepte om te gaan logeren bij vriendinnetjes, besefte ik dat de tas ook half Italië al doorgereisd was.

 In de trein naar Sicilië :)
Daarnaast - oh, tegenstelling! - een schoudertas van de V&D. Het hengsel brak na 4 dagen af. Die tas heb ik teruggebracht naar de winkel :(, ik mis hem nog steeds. Op de rugzak ligt mijn treinticket.











Bovenop mijn koffer op de luchthaven van Pisa - gevuld met het hoesje van mijn (toen nog levende) iPod mini en een zwarte sjaal, het was winter.










Ik ben niet zo lang, dus voor een backpack ben ik eigenlijk niet gemaakt. Voor een Eastpak des te meer. Toen de rits kapot ging, was er de garantie en kon ik hem kosteloos laten repareren. Bij vlekken maak ik de tas schoon - en zo is mijn Eastpak mijn meest trouwe medereiziger :)

Dus, is dit een verhaal om Eastpak te promoten? Nee. Deze rugtas is gewoon al zo leuk omdat ze de wereld gezien heeft, verhalen heeft meegemaakt. Ik vond dat reden genoeg om er een stukje aan te wijden. Een ode aan spullen die lang meegaan, die je echt nodig hebt.

10 opmerkingen:

  1. Haha een backpack gaat ook niet om de lengte ;) lol. Leuk dat je tas overal mee heen gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat heet nou een goede aankoop :) dat heb ik met mijn laptoptas, hoewel die nog maar een half jaartje oud is. Ik draag er nu twee keer per week mijn muziekspullen in, afgelopen week nam ik hem mee de stad in en als ik ga studeren of werken kan ik hem gebruiken voor zijn officiele doel: om een laptop te vervoeren. Dat houdt ie vast jaren vol. En ik ben er zuinig op :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Goede spullen zijn onbetaalbaar! Leuk stukje en goed om over na te denken.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Gaaf. Dat heb ik met mijn wandelschoenen :) (Die waren overigens heel goedkoop. Maar toch een zeer goede investering! Je moet soms geluk hebben :))

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Geweldig! Ik draag momenteel ook een rugzak, zo een die wel chill is en ooit eens gratis gekregen. Maar ik wil eigenlijk iets van een koffer ofzo. Dat vind ik wel dope!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Haha, ik ga ook altijd nadenken over waar mijn spullen zijn geweest. Mijn vorige schoenen waren in allerlei Europese landen geweest, verschillende concerten en bij allerlei leuke momenten. Op een gegeven moment waren ze tot op de draad afgesleten, dus gooide ik ze met pijn in mijn hart weg. Maar goed, ik heb dus hetzelfde, maar dan met mijn All Stars schoenen. En mijn All Stars tas :) Liefde.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ja, daar denk ik ook wel eens over na, leuk om dat te bedenken :)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Interessant stuk. Ik moet zeggen dat ik hier veel over nadenk, over spullen. Twee jaar geleden las ik namelijk een boek over opruimen, waarin praktisch staat dat je bijna alles moet weggooien omdat je er toch niets aan hebt, en dat je je niet aan spullen mag hechten. Aan de ene kant komt dat overeen met wat jij zegt - minder troep - maar aan de andere kant wil ik me, onder andere door het lezen van dit boek, niet meer aan spullen hechten. (Niet dat ik het niet doe hoor, maar ik wil het niet). Als jouw Eastpack op een dag onherstelbaar kapot gaat, vind je dat ook heel erg... liever zou ik hebben dat niets waarde voor me heeft én dat ik dan ook niets kocht. Maar dat is wel heel moeilijk :P

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Als mijn eastpak nu stuk gaat, vind ik dat niet erg hoor! Jammer, want dan moet ik een nieuwe kopen omdat ik het ding zoveel gebruik/nodig heb, maar niet erg. Weet je nog hoe dat boek heette? Ik zou het ook wel willen lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Bewonderenswaardig! Ik denk niet dat ik dat zou kunnen. Zeker niet als je iets al zo lang hebt... (Overigens heb ik nu al twee jaar een tas van V&D. Het plastic laagje breekt aan alle kanten af en het hengsel is ook al op vier verschillende manieren aan de tas geknoopt omdat-ie gewoon op is. De tas is eigenlijk helemaal niet meer mooi en al helemaal niet duurzaam, maar ik kan er toch geen afstand van doen!)
    Het boek het Opgeruimd! en is geschreven door Brooks Palmer. Ik hoop dat het je kan bekoren :) Ikzelf vind het een heerlijk boek, maar ik kan me ook voorstellen dat het niet voor iedereen is weggelegd - het is namelijk wel erg Amerikaans en wat zweverig. Mij maakt dat niet zoveel uit. Het helpt me wel om spullen los te laten :P Al kun aan het Eastpackvoorbeeld zien dat ik er nog lang niet ben...

    BeantwoordenVerwijderen