tag:blogger.com,1999:blog-79263826994271710142024-03-14T03:53:55.671+01:00Mille PagineEen plek op het internet over leven met hart voor onze planeet (duurzaam, diervriendelijk, met zo min mogelijk impact), en een plek voor fictie & non-fictie die ik zo nu en dan schrijfMille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.comBlogger334125tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-69602553261618420982023-08-25T13:54:00.003+02:002023-08-25T13:54:42.885+02:00I can do hard things (3) - Wat een transitie<p>Deel 1 vind je <a href="https://millepagine.blogspot.com/2023/06/i-can-do-hard-things-1-mijn.html">hier</a>; deel 2 schreef ik begin deze <a href="https://millepagine.blogspot.com/2023/08/i-can-do-hard-things-2-het-is-zover.html">maand</a>.</p><p><i>In dit laatste deel wordt onze zoon geboren.</i></p><p>Er komt een verpleegkundige binnen. </p><p>"Ik heb nog het BSN-nummer nodig" zegt ze, tegen iemand: mijn vriend, of de verloskundige. Hoewel ik me voel alsof ik in een focuswolk zit, komt de vraag ook bij mij aan. Ik begin het nummer op te dreunen: "drie zeven negen negen twee...". De vrouw, korte blonde krullen en een bril, kijkt verbaasd in mijn richting en lacht: "Oh, oké..."
Een dankbare afleiding van de pijn, mijn brein richten op de cijferreeks. Ik hoop dat ze het heeft opgeschreven. En het nog even controleert. De nevel trekt weer op en ik merk dat ik het gesprek niet meer volg. Ik probeer de pijn zo goed mogelijk te ondergaan.</p><p>Terwijl ik op het bed lig zie ik de handenalcohol aan de muur hangen. Er naast een noodbel en een beademingsmasker dat gebruikt wordt bij reanimaties. Ik voel de spanning wegebben. Alles is hier aanwezig. Dit is de meest veilige kamer die er is. Alle professionals zijn in huis. Ja, ik word dus gewoon blij van deze medische toolkit aan de muur…
Hierna ben ik de volgorde van de gebeurtenissen een beetje kwijt. Alles vindt plaats in de bevalkamer met kleine aangrenzende badkamer. Mijn geheugen heeft dus geen haakjes om de herinneringen goed te structureren, maar het zal ongeveer kloppen. </p><p>Het opblaasbare bevalbad staat in de hoek van de kamer en loopt langzaam vol. Via een opstapje klim ik erin; het water heeft een prettige temperatuur, iets aan de warme kant. Ik ga langzaam door mijn hurken om te gaan zitten, als er een wee opkomt. Ik krijg het vreselijk warm, begin te zweten. In het water de wee opvangen lijkt het slechtste idee allertijden.</p><div>“Ik ga eruit! Ik ga eruit!” </div><div><br /></div><div>Alleen mijn voeten en kuiten zijn nog maar nat. Het is belachelijk, dat voel ik ook, maar het is het enige juiste om te doen. Ik moet en zal uit het bad.
Ondertussen zegt Rosan iets met als strekking dat ze even van de kamer afgaat om de administratie te doen. </div><div><br /></div><div>“Ga je weg? Nee dat kan niet! Je moet blijven!” zeg ik eisend. Haar voorstel lijkt me onmogelijk: verdergaan met de bevalling zonder verloskundige. Ik weet nu eigenlijk al bijna niet meer wat ik moet doen. Tegelijkertijd voel ik heus wel dat mijn verzoek een beetje apart is. Er is niet echt iets dat zij of T van mij kunnen overnemen. Dit argument blijft echter goed verstopt in mijn rationele brein, en mijn instinct spreekt.
Ik lig eventjes op het bed, en voel me een beetje schuldig om al dat schone warme water dat nu voor niets het bad in is gegaan. Ik weet zeker dat ik er niet meer in zal gaan. </div><div><br /></div><div>Het zal tegen 23:00 uur zijn nu, misschien iets later. Ik hang en leun wat tegen het bed maar ik moet alweer naar de wc. Er komt niks. “Volgens mij moet ik poepen,” zeg ik onzeker tegen Rosan, “maar het lukt niet”. Ik hoop dat ze begrijpt wat ik bedoel te vragen: help me, ik snap niet hoe ik verder moet met deze bevalling, kun jij het me vertellen?
Als Rosan voorstelt te toucheren ben ik ergens toch verbaasd. Zou ik het echt goed hebben? Ik kan het niet echt geloven: ik voel druk en krampen en pijn, maar de persdrang wordt in cursussen omschreven als een oergevoel. Iets dat je “niet kunt missen”. Iets dat je “niet kunt tegenhouden”. Dat vind ik toch niet van toepassing nu…</div><div><br /></div><div>Ik loop-dans naar het bed dat los in de kamer staat, het hoofdeind omhoog. Er komt weer een wee - tenminste, dat denk ik dan, want ik herken het gevoel nog steeds niet super goed. Ik voel namelijk continu niet prettig. Deze keer ga ik op mijn knieën op bed zitten en laat mijn armen en bovenlichaam over het hoofdeind hangen. Wat een ellende, ik wil echt niet meer. </div><div>Maar zoiets kan ik niet zeggen natuurlijk...</div><div><br /></div><div>“Ik wil naar huis,” jammer ik daarom maar in het kussen. T en de verloskundige moeten lachen. Het breekt de spanning weer een beetje.
Naar huis kan natuurlijk net zo min als ermee ophouden, en nu helemaal niet meer. “Nou, wil je je ontsluiting weten?” zegt Rosan lachend.
“Je hebt 10 cm… we kunnen proberen te gaan persen!”</div><div><br /></div><div>Later lees ik terug dat dit moment transitie wordt genoemd. De barende gaat van ongeveer 7 naar ongeveer 10 cm ontsluiting, vaak in rap tempo, en weet daarbij niet meer wat ze moet. Hét moment om uitspraken te doen als "ik wil niet meer", of "ik wil pijnstilling". Het moment dat we denken het écht niet meer te trekken, “the point of no return”
Dit kan ik helemaal beamen. 20:12 twijfelde ik nog aan de weeën, en drie à vier uur later heb ik volledige ontsluiting. Wat een transitie.</div><div><br /></div><div>We beginnen de persfase een tijdje op de baarkruk. Af en toe een slokje water met een rietje voor mij.
Het lijkt of de verpleegkundige ook min of meer continu aanwezig is. Ze zal een jaar of 50 zijn en oogt heel moederlijk en kordaat. Niet mijn type vriendin, misschien, maar voor de geboorte geeft ze me vertrouwen. Ze ziet er ervaren uit. “Wil je dat ik foto’s maak?” vraagt ze, maar daar moet ik niet aan denken. Ik zie er vast vreselijk uit en dat ga ik niet mooi weg kunnen poetsen. Bovendien, straks ga ik me daar nog druk over maken...</div><div><br /></div><div>Het lijkt niet te vorderen op de baarkruk. Balen. “Ik dacht dat het goed ging!” zeg ik.
“Dat ging het ook, maar nu vlot het even niet meer, we kunnen iets anders proberen”
Hoewel in cursussen vaak geageerd wordt tegen op je rug bevallen (“er is zoveel meer mogelijk!”), ben ik te moe om een andere positie te bedenken. Ik wil gewoon op dat bed liggen.
Het persen valt me best zwaar. Het is het laatste van de bevalling, maar wie weet hoe lang het duurt. </div><div><br /></div><div>“Je doet het super!” zegt T.</div><div>“Je had een plan gemaakt en nu voer je het uit!” </div><div><br /></div><div>Dit is zo onwijs bemoedigend. Ja, het doet pijn, maar ik ben het maar wel mooi aan het doen. Ons plan! Zonder pijnstilling! De baby komt eraan!
“Hoe laat is ze begonnen met persen?” hoor ik achter me vragen, en dat brengt me weer met twee voeten op aarde. De persfase mag niet te lang duren, meestal worden zorgprofessionals na 1,5-2 uur bezorgd. Ik wil absoluut geen keizersnee, dus op een gekke manier motiveert me dit nog meer. Ik moet en zal ons kind er zelf uit duwen! Afwisselend pers ik en denk ik dingen als: Het gaat lukken! I can do hard things! - dit mantra heb ik vanmorgen nog gelezen op een instagramaccount over zwangerschap, bevallen & de postpartum periode. Het stond nergens in mijn plan, een mantra, maar deze zinnen hebben mij echt gevonden. Naast het gaat lukken en <i>I can do hard things</i>, heb ik een derde, dat is meer een <i>reminder </i>dan een mantra. Miljoenen vrouwen hebben dit ook gekund, of zijn nu ook aan het bevallen! Ik kan het ook!</div><div><br /></div><div>T. zorgt ondertussen voor natte washandjes en slokjes water. De verpleegkundige, ik noem haar maar even Els, en Rosan pakken op een gegeven moment elk een been van me vast. “Hij is er bijna! Het hoofdje staat!” Heel pijnlijk, dat 'staan', maar ik probeer er niet teveel aan te denken. The only way is through. Het valt me eerst tegen hoe lang het nog duurt tot onze zoon geboren wordt, maar dan opeens: hij is er! En alle pijn is weg! Hij moet huilen! Hij leeft! Ik ben overweldigend blij, volgens mijn man was één van mijn eerste reacties “zijn Apgar scores zijn dus goed!” Er gebeurt van alles, ik huil maar algauw heb ik onze zoon op mijn borst liggen. Hij voelt heerlijk zacht en warm. Zijn gezichtje is rood en opgezet. Hij huilt jammerend, met zijn ogen dicht, echt een pasgeborene. Het voelt meteen uiterst belangrijk om hem te troosten. Ik pak zijn pinkje zachtjes vast en houd hem onder een celstof matje.</div><div><br /></div><div>Als Els een foto van ons maakt is hij al stiller. Even later ligt hij rustig bij me. Wat zijn we allemaal opgelucht: onze zoon is geboren. Hij leeft.</div><div><br /></div><div><br /></div><div><b><i>Mijn lessen</i></b></div><div><br /></div><div>1. Een zwangerschaps- of bevalcursus waarin je veel instrumenten aangereikt krijgt om om te gaan met de pijn, is ontzettend waardevol.</div><div><br /></div><div>2. Elke vrouw ervaart haar bevalling weer anders. Ik had een weeënstorm maar twijfelde of ik weeën had. Ik twijfelde aan persdrang, omdat het niet leek op wat in de boekjes stond. Gelukkig begrijp ik als zorgprofessional dat elk mens anders is, anders voelt. Ik denk niet dat de verloskundige mij te vroeg heeft laten persen. Maar online zie ik heel wat doula's (met minimale opleiding! doula is geen beschermde titel!) andere dingen beweren. Als vrouwen op instagram vragen "heeft iedereen persdrang?" antwoorden met: "in principe wel, er zou geen reden moeten zijn dat jouw lichaam dat niet kan opwekken, misschien werd er niet lang genoeg gewacht?" Dat vind ik best kwalijk: vrouwen met terugwerkende kracht nog een vervelend gevoel geven over hun bevalling. Een zorgprofessional ergens van beschuldigen terwijl je er niet eens bij was.</div><div><br /></div><div>3. Hierbij aansluitend:</div><div>Elke cursus waarin met stelligheid iets beweerd wordt ("beval niet op je rug! geef nooit toestemming voor [handeling X]! Elke vrouw heeft [symptoom Y!]'), moet je met een korreltje zout nemen. </div><div><br /></div><div>4. Een bevalling is zo'n ontzettende prestatie. Ik heb zo'n respect voor elke vrouw die ooit gebaard heeft. Wat een oerkracht.</div>Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-43932929477702109552023-08-08T20:48:00.005+02:002023-08-19T14:41:23.716+02:00I can do hard things (2) - Het is zover!Deel 1 lees je <a href="https://millepagine.blogspot.com/2023/06/i-can-do-hard-things-1-mijn.html">hier</a>.<br /><i><br />Note: dit is een zo realistisch mogelijke beschrijving van mijn bevalling (zonder overdreven veel details toe te voegen). Laat een woordkeuze hier of daar je vooral niet afschrikken, ik kijk er heel goed op terug.</i><br /><br />Na de eerste weken van mijn verlof veel regen gezien te hebben, is het deze maandag eindelijk warm en zonnig. Ik heb de hele middag heerlijk op het terras gezeten, aan het water, samen met vriendin B. Het leek me leuk buitenshuis af te spreken gezien het de laatste dagen tot mijn uitgerekende datum zijn en ik elke dag nog een uitstapje probeer te doen. <br /><br />Net als ik eraan denk de rekening te vragen, twijfel ik of ik wat nattigheid voel. Zouden mijn vliezen gebroken zijn? Ik ga voor de zekerheid nog eens naar de wc, maar daar kan ik eigenlijk niets bijzonders ontdekken. <br /><br />We nemen afscheid. Ik fiets naar huis, waar ik rustig samen eet met mijn lieve T. Hij wil daarna nog gaan schilderen op zolder, alles staat al klaar. Ik kruip even achter mijn laptop om laatste taakjes te doen, zoals een adreslijst opstellen voor de geboortekaartjes. Het gaat lekker vlot, maar opeens voel ik toch weer nattigheid. Ik sta op om naar de wc te gaan en… die haal ik niet. Na twee stappen in die richting stroomt een hele plas water op de vloer. Alsof het uit de lucht valt. Of ja, water, wat is het? Er zitten wat witte vlokjes in. Het ruikt niet naar urine. Oké. Het is zo ver. Mijn vliezen moeten wel gebroken zijn, wat kan dit anders zijn? Alleen die witte vlokjes… ik Google nog gauw even: kan wat huidsmeer van de baby zijn. Check. Het ziet er niet vies uit, ik ben gerustgesteld. Ik heb verder nog nergens last van. Geen wee te bekennen.<br /><br />Er dient zich wel iets anders aan: enorme drang om te gaan opruimen. Het huis moet netjes zijn! Had ik dat nou maar even eerder gehad ;-)...<br /><br />Ik maak een beginnetje, maar natuurlijk niet voordat ik T op de hoogte heb gesteld. Hij wilde na het schilderen ook nog even gaan hardlopen (ik probeer maar niet te jaloers te zijn dat hij dit soort plannen kan maken voor één avond...). <br /><br />“Mijn vliezen zijn gebroken!”<br />“Oh! Echt!” Ik zie dat hij het spannend vindt - ik natuurlijk ook. “Ik stop zo!” zegt hij. <br />“Dat hoeft niet hoor” antwoord ik. Ik denk er steeds aan dat je vliezen kunnen breken zonder dat de weeën goed op gang komen. Dat er dan zoveel uur later een inleiding nodig is (wat ik echt niet wil). Gelukkig weet ik ook heel sterk wat ik gepland had: een rondje wandelen zodra de bevalling start. Blijf in beweging, heb ik vaak gehoord, dan vordert het wel. <br /><br />Terwijl T afrondt geef ik beneden toe aan mijn opruimwoede. Alle verpieterde dingen van de fruitschaal af, tafel leeg maken, vuilniszak vervangen, glas wegbrengen. En natuurlijk de verloskundige bellen... <br /><br />Dat doe ik om 20:12 uur. Rosan is net klaar met een bevalling, maar kan me wel eventjes te woord staan. Ze komt straks even langs, zegt ze, en ze zal terugbellen als ze vertrekt. Ik vind het prima. Ons gesprek duurt nog geen minuut. <br /><br />T is inmiddels ook beneden, we blijven steeds dingetjes vinden in huis die we kunnen opruimen, maar we voelen allebei: we moeten nu echt ons rondje gaan wandelen. Dit idee komt vrij sterk uit de hypnobirthing cursus. Daar zagen we een filmpje van een stel dat in het bos wandelde terwijl zij af en toe een wee wegzuchtte. Eronder stond: 12 uur voor de geboorte. Heel inspirerend vond ik het toen. Een soort van must ook: als het echt nog zolang duurt, kun je maar beter manieren bedenken om de tijd door te komen. Maar in het echt is minder speciaal. Als we eenmaal op straat staan wordt dat duidelijk: ik ben traag en gauw buiten adem. We lopen dus een minuscuul rondje: onze straat rond en weer terug. Meer lukt me echt niet. Ik ben ook op teenslippers, schoenen aantrekken voelde als te veel moeite. <br /><br />We denken allebei dat het wel eens lang kan gaan duren. “Je hebt nu ook nog helemaal niets gevoeld, toch?” vraagt T - maar op dat moment realiseer ik me dat dat toch niet helemaal waar is. Ik heb wel een soort vage kramp die lijkt op menstruatiepijn. Misschien een wee, maar het doet nog niet echt voldoende pijn…<br /><br />Hoe kort ons rondje ook was, het was heerlijk buiten: zomerse geuren van gras en bloemen. “Misschien over twee uur nog een keer dit stukje lopen?” zeg ik enthousiast. Ik heb ook al andere ideeën om de tijd door te komen: lezen in het boek van Sander de Hosson dat ik nog niet uit heb, misschien een aflevering van een serie kijken, en natuurlijk vroeg naar bed om nog zoveel mogelijk slaap te pakken... Ik kom de tijd wel door, denk ik.<br /><br />T gaat naar boven om de laatste dingen op de babykamer klaar te zetten. Ik blijf beneden. Lees twee columns, maar kan me dan toch niet meer concentreren. De buikpijn neemt toe, ik moet naar de wc, maar steeds als ik daar ben heb ik geen rust om er op te zitten. Ik ga op mijn yogabal zitten: ook zoiets dat ik vooraf heb bedacht. Rustig beweeg ik heen en weer. Onmiddellijk krijg ik gigantisch veel pijn in mijn buik. Ik weet niet hoe snel ik er weer af moet komen. Het precieze omslagpunt kan ik me niet herinneren, maar opeens is het helemaal aan. Alsof er een grote golf over me heen komt. Zo intens dat ik niet eens weet of ik het pijn of 'onwelbevinden' zou noemen.<br /><br />In de hoek van de kamer staat de ventilator aan. Ik ga er met mijn blote buik voor staan, het helpt iets. Ik leg de yogamat neer en ga er op handen en knieën op zitten. Daarna maar weer even in child's pose liggen. Buik, billen, bekken, alles doet continu gigantisch veel pijn. Ik kan het eigenlijk niet omschrijven hoe het voelt. <br /><br />Ik probeer dit gevoel de baas te zijn met de ademhalingstechnieken die we geoefend hebben, maar het is moeilijk. Waarom zou je in hemelsnaam twee kinderen krijgen, gaat het door me heen, dit wil ik nooooooit meer… Ik schrik er zelf van. Niet omdat ik zo’n sterke kinderwens heb, maar omdat ik liever geen ruggenprik wil, en ik lijk nu al te denken aan pijnstilling. Dat was niet het plan. Maar wat als dit nog niet eens weeën zijn en het allemaal nog erger wordt? <br /><br />Ik besluit de weeëntimer te gaan gebruiken.<br /><br />Het is 21:05 als ik hem voor het eerst aanzet. Een wee van één minuut, dan drie minuten rust. Oké. De volgende laat ik 4 minuten aanstaan in de app, dan 8 minuten uit. Daarna 3 min aan, 4 min uit. Geen flauw idee meer. Ik moet naar de wc. Oké, en door. De pijn wordt meer, ik ben blij als T beneden komt. De timer staat nu ineens al 12 minuten aan. Ik ontdek dat tegen een deur duwen met twee handen helpt, als ik ondertussen mijn voeten als danspassen blijf bewegen. Naar voren en naar achteren, terwijl ik blijf duwen. Ik probeer nog steeds te timen maar raak ondertussen steeds meer de draad kwijt. Ik heb helemaal geen pauzes. T en ik vragen ons af of ik wel weeën heb. <br /><br />De verloskundige heeft nog steeds niet teruggebeld. “Als ze om 22:00 uur niet heeft gebeld bellen wij nog eens, hoor” weet ik nog uit te brengen. Verder lukt praten niet zo goed meer. Om 21:45 uur belt ze gelukkig. Vanaf de grond, waar ik op de yogamat een houding probeer te vinden, roep ik de antwoorden op haar vragen. Ineens lukt praten toch weer normaal. Ik maak wat excuses naar T, want tegen hem kon ik net alleen maar kreunen. Gelukkig komt Rosan gauw en ze stelt voor te toucheren. Prima. Het is niet prettig maar het is lang niet zo erg als de pijn. Ik heb in mijn bevalplan geschreven dat ik liever niet wil weten hoeveel cm ontsluiting ik heb, alleen of het goed gaat, of er voortgang is. <br /><br />“Als je in het ziekenhuis wil bevallen, dan moeten we toch wel gaan bellen. Geen spoed, maar pak maar wel de spullen”. <br /><br />T gaat naar boven. Rosan belt op de gang de verloskamers. Ik loop inmiddels door de woonkamer en keuken in alleen mijn BH en topje. Misschien helpt het geen kleding meer te voelen op buik en bekken. Ik denk dat ik haar hoor zeggen dat ik 5 cm heb, maar tegelijkertijd ben ik zo van de wereld en wilde ik dit juist niet weten, dat ik het meteen weer vergeet. Ben toch ook te druk met mezelf.<br /><br />Rosan komt weer terug, we krijgen het laatste plekje in het dichtsbijzijnde ziekenhuis. Ik ben heel blij hiermee, echt precies wat ik wilde. Als pijnstillingsoptie tijdens de bevalling heb ik ook nog een bevalbad op mijn 'optioneel'-lijstje staan. Ons gehuurde bevalbad blijkt te groot voor de ziekenhuiskamer, dus meenemen blijkt zinloos. Nooit geweten dat dat kon. Gelukkig mogen we die van het gezondheidscentrum gebruiken. Ze gaan hem vol laten lopen. Wauw, wat een geluksvogel ben ik. Er komt een bad! Hoe fijn is dat! Ik kan er niet al te lang bij stil staan, we moeten ons klaarmaken: lenzen uit en bril op. T komt beneden, wij staan al klaar.<br /><br />Hij vertelt me later dat hij nu ineens toch haast voelde. Had hij rustig ingepakt, stonden wij al trappelend bij de deur... Die haast bleek er later ook een beetje te zijn. <br /><br />Als ik door de voordeur naar buiten stap, voelt dat heel stiekem. Het is inmiddels tussen 22:00 en 22:30 uur, en er is haast niemand meer buiten. We vertrekken met zijn tweeën (plus Rosan), maar zullen terugkomen als gezin van drie. Er is nog niemand die dat weet. <br /><br />Ik ben bang dat de weeën zullen afnemen tijdens de autorit, én ik ben bang dat ze zullen doorzetten... De waarheid ligt in het midden. Ik hang wat op de achterbank terwijl T en Rosan ter afleiding kletsen over verbouwen. Rosan zet ons netjes af bij de ingang. Ze gaat parkeren, wij mogen alvast naar de verloskamers gaan. Het is maandagavond, het is uitgestorven bij de ingang maar nog wel heerlijk licht. Ik voel me beroerd als ik de auto uit kom. Probeer te wandelen maar het blijkt toch verstandiger om even over de plantenbak te buigen… uiteraard kan ik de geboorte niet starten zonder nog één keer te spugen (ik heb de eerste zestien weken last gehad van misselijkheid en overgeven). Nu is mijn lichaam helemaal schoon, denk ik. Een ongeruste voorbijganger komt vragen hoe het gaat en ik krijg wat water om mijn mond te spoelen. Fijn. Fris. Meteen dient de volgende wee zich aan. Ik zet mijn handen op de dichtstbijzijnde auto (een geparkeerde taxi) en stap weer van voor naar achter. Mijn weeëndans. Rosan komt er aan, en we gaan met zijn drieën naar boven.<br /><br /><div>In de bevalkamer gooi ik de meeste kleding weer uit, waardoor ik halfnaakt rondloop. Het blijkt me allemaal nog maar weinig te boeien. "Zal ik de meditatiemuziek aanzetten?" vraagt T. Ik knik of hum ter bevestiging. Het zachte getingel van de hypnobirthing mantra's vult de ruimte, al vlot gevolgd door een rustgevende vrouwenstem.<br /><br />Ik word meteen helemaal gek. Het is zó niet in overeenstemming met pijngolf waar ik weer in zit. "Uit! Doe uit!" roep ik, terwijl ik over de badrand ga hangen.<br /><br />Volgens mij moet iedereen lachen. Ik eigenlijk ook wel, als ik van bovenaf naar mezelf zou kijken. <br /><br />Wat een toestand... <div class="nH" style="font-family: "Google Sans", Roboto, RobotoDraft, Helvetica, Arial, sans-serif;"></div><div class="nH" style="font-family: "Google Sans", Roboto, RobotoDraft, Helvetica, Arial, sans-serif;"></div><div class="nH" style="color: #202124; font-family: "Google Sans", Roboto, RobotoDraft, Helvetica, Arial, sans-serif;"></div></div>Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-68341996033464482502023-06-06T13:44:00.006+02:002023-06-06T15:09:24.866+02:00I can do hard things (1) - mijn voorbereiding op de bevalling<p><span style="font-family: inherit;"><i></i></span></p><blockquote><p><span style="font-family: inherit;"><i>Er komt een verpleegkundige binnen. "Ik heb nog het BSN-nummer nodig" zegt ze, tegen iemand: mijn vriend, of de verloskundige. Hoewel ik me voel alsof ik in een focuswolk zit, komt de vraag ook bij mij aan. Ik begin het nummer op te dreunen: "drie zeven negen negen twee...". De vrouw, blonde krullen en een bril, kijkt verbaasd in mijn richting en lacht: "Oh, oké..." </i></span></p><p><span style="font-family: inherit;"><i>Een dankbare afleiding van de pijn, mijn brein richten op de cijferreeks. </i></span><span style="font-family: inherit;"><i>k hoop dat ze het heeft opgeschreven. En het nog even controleert. </i></span><span style="font-family: inherit;"><i>De nevel trekt weer op en ik merk dat ik het gesprek niet meer volg. Ik probeer de pijn zo goed mogelijk te ondergaan.</i> </span></p></blockquote><p><span style="font-family: inherit;"></span></p><p><span style="font-family: inherit;"> <br /></span></p><p><span style="font-family: inherit;">Wát een bijzondere ervaring is een bevalling. Hoewel mijn zoon nu 'al' 1,5 jaar oud is, wil ik nog steeds graag een keer het geboorteverhaal opschrijven. Om te blijven onthouden hoe de bevalling voor mij was, maar óók omdat ik vind dat er positiever naar de bevalling gekeken mag worden, en omdat ik elke zwangere gun om er met vertrouwen in te gaan - aangevuld met wat gezonde spanning en zenuwen natuurlijk.</span></p><p><span style="font-family: inherit;">Bevallen is met niets te vergelijken. Hoewel ik in de bijzondere positie zat dat ik al vele bevallingen had bijgewoond, kon ik toch niet voorspellen hoe het ging zijn. Kon ik pas achteraf woorden geven die daadwerkelijk mijn ervaring omvatten. Ook het 'post partum traject' had ik niet goed kunnen voorstellen tot ik er zelf middenin zat, maar dat is een ander verhaal voor een andere keer. </span></p><p><span style="font-family: inherit;">Ik ben al heel kort na de bevalling begonnen met het opschrijven. Inmiddels zie ik in dat het te veel informatie is voor </span>één stuk. Daarom wijd ik eerst deze blogpost aan wat mijn voorbereiding was. Uiteraard is dit iets heel persoonlijks - als jij nu voor het eerst zwanger bent zal het voor jou weer anders zijn. Zelf heb ik van verschillende plekken informatie en ervaringen meegenomen, zelfs onbewust een mantra opgepikt dat ik tijdens de bevalling in mijn gedachten hield. Wie weet kan dit stukje ook zoiets voor jou zijn, of vind je het gewoon interessant om meer over te lezen. Of misschien lees je dit stuk (later) terug omdat mijn bevallingsverhaal nog vragen opriep.<span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p><span style="font-family: inherit;">Zoals je misschien weet ben ik arts. Het is al even geleden, maar gedurende zo'n 3 jaar had ik een baan waarbij ik betrokken was bij bevallingen waar iets niet goed dreigde te gaan. Ik stond dan klaar voor het kind<sup>1</sup>, mocht er een probleem zijn. In het gunstige geval (en het meestvoorkomende) waren dat kleine overgangsproblemen. Maar hoe zeldzaam ook: het kon ook een reanimatie zijn. Dat maakt dat ik een lijstje van kindernamen heb, dat in mijn geheugen gegrift staat. </span><br /></p><p>Zoiets vormt je.</p><p>Ik was dus tijdens de voorbereiding vooral gefocust op het kind. Als alles daar maar goed mee zou gaan. Dat maakte dat ik het allerliefst zonder medische pijnbestrijding wilde bevallen. Te vaak had ik gezien hoe na een ruggenprik de vrouw zo goed ontspande, dat de wee<span>ën afnamen en de bevalling stagneerde. Dit leidde vervolgens vaak tot een infuus met wee</span><span>ënopwekkers - door de moeder vaak als heftig ervaren - of er ontstond infectiegevaar voor het kind vanwege langdurig gebroken vliezen en/of koorts bij de moeder.<sup>2</sup></span></p><p><span>Ik was dus niet alleen vooral bezig met het kind, maar ook vooral met alle onverwachte situaties voor het kind. Dit gaf me ergens ook veel rust: ik kende al bijna alle scenario's en zou dus in ieder geval niet verbaasd hoeven zijn als bepaalde dingen ons zouden overkomen. Het gebeurt ook nooit allemaal tegelijk, zei ik tegen mezelf. En voor mijn bevalling was mijn wens dus het zo <i>hands off </i>als mogelijk te houden.</span></p><p><span>Ik wist tegelijkertijd ook dit: ~ 60% van de vrouwen die met de verloskundige samen aan een bevalling begint, eindigt uiteindelijk in het ziekenhuis onder medische begeleiding.<sup>3</sup></span><span> Dat is veel! Maar dat betekent echt niet dat dat allemaal drama's zijn: een groot deel gaat 'alleen maar' naar het ziekenhuis voor de pijnbestrijding met een ruggenprik. Wel blijkt: </span>een vrouw die van haar eerste kindje met alleen begeleiding van een verloskundige bevalt, of het nu thuis is of in een geboortecentrum (= de eerste lijn), is in de minderheid. </p><p>Dus ik probeerde realistisch te blijven, maar het was absoluut mijn wens.</p><p>Medisch gezien vond ik mezelf wel voldoende voorbereid. Het werd tijd om me te verdiepen in bevallen als werkwoord. Mijn vriend en ik schreven ons in voor een vijfdelige cursus <i>hypnobirthing</i>. Hypnose is bewezen effectief bij o.a. buikpijn<sup>4</sup>, dus ik was nieuwsgierig. Het was nog steeds coronatijd, dus volgden we de cursus online met drie andere stellen (helaas, want: minder sociaal, maar het spaarde ook veel tijd). Het was heel informatief en vernieuwend. We deden bijvoorbeeld geleide meditaties, iets dat ik echt heerlijk vind. De meditatieve kant was dan ook waar ik het meest aan had.</p><p>Het stuk van de officiële hypnobirthing cursus dat de medische wereld <i>shame't</i> vind ik logischerwijs een stuk minder prettig. Ook onze cursusleidster placht dit soms te doen. Bijzonder vond ik dat: negatieve uitspraken doen over 'alle artsen', of een medisch voorstel doen terwijl je zelf geen verloskundige, gynaecoloog of kraamzorg bent. Natuurlijk geldt: neem mee wat voor jou van waarde kan zijn, maar als kritisch luisteraar ben ik altijd bang dat wie minder medische kennis heeft net het verkeerde meeneemt. Maar goed, mijn vriend wist me voldoende rustig te houden, zodat ik niet op elke opmerking reageerde (haha) en we rondden de cursus af.</p><p>Mijn verlof ging in, we gingen rond week 34 nog een weekendje weg ('de babymoon' - ons vakantiehuisje was zo dichtbij dat mijn vriend erheen fietste) en toen... afwachten maar, tot onze zoon zich aan zou dienen.</p><p>Aanvankelijk was ik niet zo gefocust op de bevalling. Het voelde nog ver weg. Liever deed ik andere dingen: klusjes in huis of sporten met een zwangerschapsgroepje (aanrader <3!). Het was bizar om mijn conditie elke week achteruit te zien gaan, maar ergens ook heel logisch. Natuurlijk was ik er wel dagelijks mee bezig, maar vaak raakte ik dan toch afgeleid door 'alles' dat nog geregeld moest worden. Vanaf week 37 kwam de bevalling wat dichterbij. Terugkijkend lijkt me dat helemaal prima, <i>there is only so much you can do</i> aan voorbereiding. Toen maakte ik me wel eens zorgen, dat ik niet genoeg deed.</p><p>Ik begon met luisteren naar geboorte-affirmaties, die hadden we gekregen bij de cursus. De teksten waren wat zweverig, eigenlijk niet mijn ding, maar ik vond het fijn 'huiswerk' te doen. Als ik nu deze teksten met rust en ontspanning zou associëren, zouden ze misschien tijdens de bevalling weer helpen ontspannen.<br />Online volgde ik mamastefit op instagram (aanrader!). Twee zussen (verloskundige i.o. en doula/master <i>exercise science</i>) delen tips om fit te blijven in alle fases van de zwangerschap, bevalling & het herstel. Ik nam mee wat me aansprak, maar ook wat toevallig bleef hangen. De focus op sporten hielp me tot het eind toe actief te blijven.</p><p>Ik wilde graag een kort bevalplan maken. Van het ziekenhuis herinnerde ik me de grapjes over de bevalplannen: hoe meer je opschrijft, hoe minder kans dat er ook maar iets van terecht komt. Een bevalling is bij uitstek een situatie waar je geen controle over hebt.</p><p>Helemaal waar, maar waar je wel controle over hebt is hoe je je voorbereidt, en welke technieken je straks gaat proberen in te zetten. Als je die technieken vooraf niet eens geoefend hebt, lijkt me de kans van slagen ook een stuk kleiner. Wat ik veel gehoord had, was dat je tijdens de bevalling toch niet altijd meer zo goed communiceert als normaal. Dus ik wilde het kort houden, maar toch mijn wensen delen met de verloskundige. Deze punten had ik er in geschreven:</p><p>- Ik wil graag bevallen in een bevalcentrum.<sup>5</sup> </p><p>- Als ik het prettig vind, zal ik de weeën in bad opvangen. We hebben zelf een bevalbad gehuurd (mocht het bad in het bevalcentrum onverhoopt bezet zijn).<sup>6 <br /></sup></p><p>- Toucheren is natuurlijk geen probleem, maar ik hoor het liefst alleen of er progressie is wat betreft de bevalling. Dus: het gaat goed, of het gaat langzaam/niet goed. Ik hoef niet het aantal cm ontsluiting te horen.</p><p>Deze laatste tip was heel eventjes voorbij gekomen in de cursus. Geen van de koppels kon zich voorstellen dat ze hiervoor zouden kiezen! Iedereen was veel te nieuwsgierig naar wanneer de beroemde 10 cm zouden zijn bereikt. Het biedt echt houvast, dacht iedereen, als je maar weet hoe je ervoor staat in centimeters. Alleen: de weg naar 10 cm is niet altijd lineair. Je kúnt elk uur één cm meer ontsluiten. Maar je kunt óók urenlang geen vooruitgang hebben en dan ineens van 4 naar 9 cm gaan. Als je dan net tijdens die urenlange periode twee keert toucheert, en je hoort 4 cm en even later 5 cm, en lijkt het net of je in 6 uur tijd bijvoorbeeld maar 1 cm bent opgeschoten. Je hersenen slaan aan het rekenen en je denkt: dan duurt de bevalling nu misschien nog wel 30 uur! Ik wilde mezelf dit besparen - als ik het tijdens de bevalling zou aandurven, zo weinig te weten. </p><p>Overigens heeft een verloskundige me ook ooit toevertrouwd dat zij dacht dat niet iedereen 10 cm 'haalt'. Het zal er redelijk nauw in de buurt komen, zei ze, maar de ene vrouw baart met 9,5 cm en de ander misschien wel met 11. En dit klinkt heel aannemelijk: kijk maar wat een (prachtige) variatie er tussen lichamen bestaat.</p><p>"Prima hoor," glimlachte de verloskundige.</p><p>"Die heb ik nog niet zo vaak gehoord, maar we zullen het allemaal zien"</p><p> <br /></p><p><span style="font-size: x-small;"><span> </span><span></span></span></p><span style="font-size: x-small;"><br /></span><p><span style="font-family: inherit; font-size: x-small;">1. Ik schrijf bewust kind, en niet 'kindje', 'baby'tje' of 'kleintje' - woorden die ik deze context vaak zie. Voor mij romantiseren of dramatiseren deze verkleinwoorden. Juist in de voorbereiding voor mijn bevalling wilde ik dat niet: drama. Overmatige emoties. Niet meer helder zijn. In een tijd waarin de hormonen door je lijf gieren probeerde ik zo nuchter mogelijk te blijven - en dat was zonder verkleinwoorden al moeilijk zat. Taal doet iets met je! Het speelt trouwens ook mee dat hier vaak op is gehamerd door mijn leidinggevenden. Het gebruik van verkleinwoorden in de kindergeneeskunde werkt het idee van 'poppendokters' in de hand. Het helpt om het gewoon over een jongen te hebben, en niet over een ziek klein jongetje, bijvoorbeeld. </span></p><p><span style="font-family: inherit; font-size: x-small;"><span>2. Koorts na een ruggenprik treedt op in 1 op 5 gevallen en is een bekende bijwerking van de ruggenprik. Voor moeder niet gevaarlijk, voor kind waarschijnlijk ook niet. Maar omdat een medisch team nooit zeker weet of een kind van een moeder met koorts nu een infectie heeft of niet, het dat gevolgen voor het kind. Bijvoorbeeld een langere opname, een opname los van moeder en vaak alsnog een infuus met antibiotica (al zijn richtlijnen hieromtrent gelukkig laatst versoepeld). </span></span></p><p><span style="font-family: inherit; font-size: x-small;">3. Dit gaat over nulliparae, dus vrouwen die nog nooit eerder bevallen zijn. Bron: Perined - Kerncijfers Nederlandse Geboortezorg 2021. Voor dit hoge percentage is ook een goede verklaring: een ruggenprik en veel andere vormen van medicamenteuze pijnstilling (remifentanyl, lachgas) kunnen nu eenmaal niet 'in de eerste lijn', dus thuis of met verloskundige in het ziekenhuis. </span><span style="font-size: x-small;">Maximaal </span><span style="font-size: x-small;">één op de vijf vrouwen bevalt van haar eerste kindje in de eerste lijn. Dit betreft de totaalgroep, dus sommige vrouwen worden al in de zwangerschap 'medisch', maar het grote deel pas tijdens de bevalling wegens hun pijnstillingswens. </span><br /></p><p><span style="font-family: inherit; font-size: x-small;">4.
Zie: Rutten JMTM, Reitsma JB, Vlieger AM, Benninga MA. <i>Gut-directed hypnotherapy for functional abdominal pain or irritable bowel syndrome in children: a systematic review.</i> Arch Dis Child. 2013 Apr;98(4):252-7
<br /></span></p><p><span style="font-family: inherit; font-size: x-small;">5. Deze locatievoorkeur was dus sterk gerelateerd aan mijn persoonlijke ervaringen. Als jouw eigen voorkeur is thuis te bevallen dan kan ik dat goed begrijpen. Dat is in Nederland ook gewoon veilig, door de risicoinschatting die verloskundigen maken.<br /></span></p><p><span style="font-family: inherit; font-size: x-small;">6. Dat huren hebben we op stel en sprong geregeld in week 37 - ik moet nog glimlachen als ik er aan terugdenk. De overtuigingen die je als zwangere kunt hebben, haha.</span></p><p></p>Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-67775643012114981462021-01-09T13:49:00.000+01:002021-01-09T13:49:12.909+01:00Vier fantastische boeken<p style="text-align: left;">Of het nu zomer is of winter, lezen doe ik altijd graag. Toch merk ik dat ik er echt tijd voor moet vrijmaken, vooral sinds ik afgestudeerd ben en full-time werk. Dat betekent ook dat ik selectiever kies welke boeken ik (uit)lees.* Tips over mooie boeken neem ik daarom altijd ter harte: als je weinig leestijd hebt, kun je de tijd maar beter goed besteden! </p><p style="text-align: left;">Het afgelopen jaar las ik veel mooie boeken, en omdat ik zelf zoveel heb gehad aan de tips van anderen, wil ik in dit stuk graag vier fantastische boeken met je delen. Echte aanraders om rustig van te genieten in deze periode. Geen kans om ze bij de bibliotheek te lenen? Overweeg het boek dan tweedehands te kopen, bijvoorbeeld via Marktplaats of Bol.com. Hiermee verklein je meteen het aandeel dat <a href="https://maatschapwij.nu/videoportret/babette-porcelijn/">nieuwe spullen</a> hebben in je milieu-impact/voetafdruk. Bij <a href="https://www.suushi.nl/">Suus</a> zag ik ook iets tofs: ze linkte in haar boekenblog naar het <i>ebook </i>van de bibliotheek, als dat beschikbaar was. Ik vond dat zo'n goed idee, dat ik ook linkjes naar de bibliotheek voor je heb toegevoegd (indien van toepassing), naast linkjes naar marktplaats.</p><p style="text-align: left;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTHRKo6JuN56IN1FtmXaEzIQNjbZJbUU9S_QrmMo7tLCMag4J1vs3M1SkvujerFFyEqIZ1_M9NHDk8mVi6HK9PZt2rFEnGGFz80ASYGapto9x_ko0PHwfDsUnh7b-tDlMqBTDTiqEtNG4/s2048/thug.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1354" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTHRKo6JuN56IN1FtmXaEzIQNjbZJbUU9S_QrmMo7tLCMag4J1vs3M1SkvujerFFyEqIZ1_M9NHDk8mVi6HK9PZt2rFEnGGFz80ASYGapto9x_ko0PHwfDsUnh7b-tDlMqBTDTiqEtNG4/s320/thug.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><h3 style="text-align: left;">The Hate U Give - Angie Thomas</h3><div style="text-align: left;"><br /></div></div><div style="text-align: left;">The Hate U Give stond al tijden op
mijn leeslijst. Omdat ik bijna geen boeken meer koop, gebeurt het
tegenwoordig al snel dat ik een boek pas een eeuwigheid na het verschijnen lees. Ik laat me namelijk vooral leiden door het aanbod in de
bibliotheek, en mede-bibliotheekfans lezen ook graag bestsellers heb ik gemerkt. De eerste keer dat ik na de 'coronasluiting' weer de bibliotheek in mocht, zag ik The Hate U Give eindelijk staan. Hoewel er al vier boeken in mijn mandje lagen, moest deze Young Adult roman toch echt mee. Nog diezelfde avond slokte het boek me helemaal op. Het is zo
meeslepend geschreven.</div> <br />Starr is één van de weinige leerlingen op haar middelbare school Williamson die niet wit is, en ze woont, ook als één van weinigen, in een
achterstandswijk in een voor-mij-niet-herkenbare plaats in Amerika. Dat
geeft haar leven een heel dubbel gevoel: op school is ze de coole donkere chick, maar moet
ze haar uiterste best doen niet <i>hood </i>over te komen, terwijl thuis denken haar
vrienden en vriendinnen dat ze zich te goed voelt voor hen, nu ze naar 'zo'n witte school' gaat. Ik ben de laatste jaren meer bezig met racisme - en het is
natuurlijk al een eerste uiting van mijn witte privileges dat ik dit zo kan
typen - en dit boek vloog me echt aan. The Hate U Give is een young adult novel, die ik echt iedereen
die young adult is, of geweest is, kan aanraden. <div><u>Zelf lezen?</u> The Hate U Give staat volop op <a href="https://www.marktplaats.nl/l/boeken/#q:the+hate+u+give|searchInTitleAndDescription:true">marktplaats</a> en is ook te leen als <a href="https://www.onlinebibliotheek.nl/catalogus/409312797/the-hate-u-give-angie-thomas">e-book</a>.<br /><br />Bij het schrijven van dit stukje zag ik trouwens dat het boek ook is verfilmd. Hoewel ik erg benieuwd ben hoe dat geworden is, heb ik nog niet gekeken: voorlopig wil ik graag mijn herinneringen aan het boek behouden.<br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy7x5y0w8vHsie6-F2rnse4fbR6TIaHeetSpC-nitfEvDtVU7QOtvjSxpYZccuxAZ1IQNIX_2IuQ6LYT0mx49tPezBB-ZzTKVmMyAP6RN9MPp7E0HooE40xnQ5C4yozPueVHd_0APPC1Y/s277/alittlelife.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="277" data-original-width="182" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy7x5y0w8vHsie6-F2rnse4fbR6TIaHeetSpC-nitfEvDtVU7QOtvjSxpYZccuxAZ1IQNIX_2IuQ6LYT0mx49tPezBB-ZzTKVmMyAP6RN9MPp7E0HooE40xnQ5C4yozPueVHd_0APPC1Y/s0/alittlelife.jpg" /></a><div><br /><h3>A little life - Hanya <span data-ved="2ahUKEwiB5_Sild_tAhXD26QKHaxRBD0Q2kooAjATegQIEBAM">Yanagihara</span></h3><div><span data-ved="2ahUKEwiB5_Sild_tAhXD26QKHaxRBD0Q2kooAjATegQIEBAM"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span data-ved="2ahUKEwiB5_Sild_tAhXD26QKHaxRBD0Q2kooAjATegQIEBAM">Wat een boek. Wat een verhaal. Het is al een hele tijd geleden dat ik dit boek uitlas, maar ik kan maar niet stoppen met er aan te denken. Ik heb het mijn vriend al opgedrongen, en talloze andere lezers die ik (<i>casually</i>) ken. Zelf werd het boek me ook aangeraden door een vriendin, in mijn geval iemand op wiens leesmening ik erg vertrouw: net als ik is ze superkritisch, maar dit boek kreeg vijf Goodreads-sterren van ons allebei. Om het boek aan me te 'verkopen', wilde ze niets anders vertellen dan dat de personages in de loop van de tijd gingen voelen als vrienden. Vrienden die ze bijna miste nu het boek uit was. Dat was voor mij voldoende, ik hoop voor jou ook. Het lezen van iedere recensie of samenvatting zal je extra <i>spoilers</i> over dit boek geven, dus ik gun het iedereen hier onbevangen aan te beginnen. Geniet. <i>I'm here for support</i>, als je het boek uit hebt, of halverwege, mocht dat nodig zijn.</span></div><div style="text-align: left;"><br />Nieuwsgierig geworden? Ook dit boek is heel gemakkelijk tweedehands te <a href="https://www.marktplaats.nl/l/boeken/#q:a+little+life+hanya+yanagihara|searchInTitleAndDescription:true">vinden</a>.</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><span data-ved="2ahUKEwiB5_Sild_tAhXD26QKHaxRBD0Q2kooAjATegQIEBAM"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ6-1BuaX0RR9YHNzWjZt7cXMDNXPNaI2usRCFrwyxJs4brKf1ZnWr4Q8GqkBIIuV8xeQWXh2O1jmyPXMxSGY6e6X4cTiFefMySyZe1szWZd3nqQfiZyl6H-n78vyhu9DxAXcU0A5gWu4/s489/muratisik.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="489" data-original-width="328" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ6-1BuaX0RR9YHNzWjZt7cXMDNXPNaI2usRCFrwyxJs4brKf1ZnWr4Q8GqkBIIuV8xeQWXh2O1jmyPXMxSGY6e6X4cTiFefMySyZe1szWZd3nqQfiZyl6H-n78vyhu9DxAXcU0A5gWu4/s320/muratisik.jpg" /></a></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><br /><span data-ved="2ahUKEwiB5_Sild_tAhXD26QKHaxRBD0Q2kooAjATegQIEBAM"><br /></span></div><h3>Wees onzichtbaar - Murat Isik</h3><div><br /></div>Metin groeit, samen met zijn ouders en zus, op de Bijlmer. Ik woon in Amsterdam, en ik vond dit boek daardoor extra boeiend. Het voelt als een inkijkje in een niet zo lang geleden-verleden. De Bijlmer ken ik zelf pas sinds 2017, dat maakt het juist zo boeiend te lezen over hoe het vroeger was, en hoe een kind (bijvoorbeeld) de Bijlmerramp meemaakte. Maar dit boek gaat niet alleen over de Bijlmer, het gaat vooral ook over een uniek gezin. Ik vond dit verhaal niet gemakkelijk te vergelijken met andere romans, en al helemaal niet makkelijk te classificeren. Hoewel ik een sterk einde miste, heb ik vooral erg van dit boek genoten.<br /><br /><div>Wees onzichtbaar is te lezen als e-book, maar ook heel goedkoop te vinden op <a href="https://www.marktplaats.nl/l/boeken/#q:murat+isik+wees+onzichtbaar|searchInTitleAndDescription:true">marktplaats</a>, bijvoorbeeld als dwarsligger.</div><div><br /></div><div><br /></div><div><div style="text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNakgllGL44CswzN7E_kFDgcL6V1NpohmJjb2HN2L4RnUL1i424SLyCq1sGJPajhOp40btkIGmeXaRlFa5fSqC_TvtM45bRlqVsivYWqiKwiH-GDHGHqYJbfEs2klARLKuWwpOXV7P_Cg/s1026/hgwdu.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em;"><img border="0" data-original-height="1026" data-original-width="682" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNakgllGL44CswzN7E_kFDgcL6V1NpohmJjb2HN2L4RnUL1i424SLyCq1sGJPajhOp40btkIGmeXaRlFa5fSqC_TvtM45bRlqVsivYWqiKwiH-GDHGHqYJbfEs2klARLKuWwpOXV7P_Cg/s320/hgwdu.jpg" /></a></div><div><br /></div><div><br /></div></div><h3>Hoe gaan we dit uitleggen? - Jelmer Mommers</h3><div><br /></div>In 2019 deed ik dit boek cadeau aan een vriendin, en een jaar later vond ik eindelijk de tijd om het zelf te lezen. Afgaande op de fantastische bijdragen van Jelmer aan <a href="https://decorrespondent.nl/jelmermommers">de Correspondent</a> had ik hoge verwachtingen van het boek, en ik werd niet teleurgesteld.<div><br /></div><div><i>Hoe gaan we dit uitleggen? </i>start met een uitgebreide uiteenzetting over wat klimaatverandering precies inhoudt. Hoewel ik me hier al een hele tijd mee bezig houdt, was dit toch ook voor mij weer een fijne samenvatting. De klimaatkantelpunten worden bijvoorbeeld uitstekend uitgelegd. Dat kunnen nu net lastige dingen zijn om uit te leggen aan anderen, echt zoiets waar je in een discussie met oom Peter of tante Gerdien tegenaan loopt. Ik vind het altijd fijn om dan een goede basis te hebben. Tijdens het lezen van de eerste hoofdstukken van het boek moest ik me ook inhouden om niet elk feitje dat voor mij nieuw was, voor te gaan lezen aan mijn vriend. Dat is meestal een goed teken, wanneer ik een boek lees :-)<br /><br />Het belangrijkste en fijnste van dit boek vind ik echter, dat de boodschap niet is: Kijk hoe erg we er aan toe zijn! De boodschap is juist: <b>wat er vanaf hier gebeurt, is aan ons</b>. Een boodschap waar ik al jaren zó in geloof en zó achtersta, dat ik iedereen dit boek zou willen aanraden. Juist dit motiveert en inspireert mij, om door te gaan waar ik mee bezig ben (steeds milieuvriendelijker eten, ons nieuwe huis laten isoleren, zolang mogelijk zonder auto blijven leven, enzovoorts). Ik hoop dat het jou ook kan inspireren!</div><div><br /></div><div>Kleine tip wel: lees het boek niet in één ruk achter elkaar. Ten eerste omdat het boek veel informatie bevat; die informatie onthoud je waarschijnlijk beter als je het gedoseerd tot je neemt. Daarnaast kan het, als je écht om de wereld geeft (zoals de meeste mensen doen), deprimerend werken. Zeker als de hoofdstukken je doen beseffen dat het probleem nog vele malen complexer is dan we ooit op school of in de media uitgelegd kregen. Dat werkt overweldigend, en kan zelfs angst en wanhoop oproepen. Dit heeft voor veel mensen zelfs als gevolg, dat ze zich liever afzijdig houden van klimaatproblematiek (zie ook: <a href="https://www.goodreads.com/book/show/18594475-don-t-even-think-about-it">why our brains are wired to ignore climate change</a>, een boek dat hoog op mijn to read-lijstje staat).</div><div><div><br /></div><div>Als je geluk hebt, kun je dit boek <a href="https://www.marktplaats.nl/q/jelmer+mommers+hoe+gaan+we+dit+uitleggen/f/zo-goed-als-nieuw/31/#searchInTitleAndDescription:true">tweedehands</a> vinden. Zelf leende ik het boek uit de bibliotheek. Daar is het ook e-book en luisterboek te <a href="https://www.onlinebibliotheek.nl/zoekresultaten.catalogus.html?q=mommers">vinden</a>.</div><div><br /></div><div><span style="font-size: x-small;">* Dat voelt nog steeds een beetje respectloos trouwens: soms de beslissing nemen
om een boek níét uit te lezen. Alsof je de schrijver een trap na
geeft. Gelukkig leg ik maar zelden echt een boek weg, en kan ik me er tegenwoordig makkelijker bij neer. Het is ten slotte ook míjn tijd.</span></div></div></div></div>Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-24988579423286402892020-08-18T21:26:00.006+02:002021-01-09T17:39:19.064+01:00Perfect<div>Het blijft moeilijk dit echt te geloven, maar: het hoeft niet allemaal perfect te zijn. De baan die hebt. Het huis dat je koopt. De manier waarop je duurzaam probeert te zijn. De manier waarop je in vrede probeert te leven met je naasten en jezelf. <br /></div><div><br /></div><div>Soms is wat we uitleggen aan anderen, niet wat we toepassen op onszelf. Een voorbeeld. Grote beslissingen vind ik erg moeilijk. Ooit moest ik kiezen of ik (weer) een studentenkamer zou gaan huren, of een 'studio' (in een huis van een echtpaar). De huur verschilde enorm: als ik me niet vergis was de studio bijna drie keer zo duur. Maar dan kreeg ik, inmiddels een jaar afgestudeerd, tenminste wel een eigen badkamer en keukentje. Had ik daar niet altijd zo naar verlangd? <br /></div><div><br /></div><div>Ik bezichtigde de studio, en deed er enthousiast over - zoals ik tijdens al mijn bezichtigingen deed, je wil toch niet je eigen glazen ingooien? Nog de volgende avond werd ik gebeld door de makelaar: de eigenaren hadden de klik bij mij gevoeld, ik leek hen de ideale volgende bewoner! Wat fijn, zei ik, en ik dacht: ja, het wordt tijd dat ik écht op mezelf ga wonen. Het contract zou worden opgesteld. Inclusief dikke eenmalige bonus (sorry, 'contractkosten') voor de makelaar.</div><div><br /></div><div>Toch bleef ik malen over het besluit. Ik tekende de papieren nog niet. Het ging over zoveel geld elke maand, en het contract zou minimaal een jaar zijn. Ik ben niet gierig, maar over het algemeen wel zuinig. Dat lijkt een beetje samen te hangen met duurzaamheid: als je het eenmaal aangeleerd hebt goed na te denken over elke aankoop, laat je veel makkelijker kledingstukken in de winkelrekken hangen. Het wordt bijna moeilijker iets wel te kopen dan iets niet te kopen. Juist omdat je probeert niet te veel spullen nieuw aan te schaffen, of spullen te kopen die je niet nodig hebt leer je het kopen een beetje af. En op zo'n manier zuinig zijn is best fijn want, hoewel <i>fair fashion </i>nu eenmaal (terecht) duurder is, koop je zo'n fantastisch kledingstuk dan weer zonder schuldgevoel omdat je gespaard hebt, en is de cirkel rond. Iedereen, of beter gezegd: al je interne principes, blij. </div><div><br /></div><div>Behalve ik, toen, daar.<br /></div><div><br /></div><div>Ik voelde me bezwaard dat ik zo moeilijk liep te doen, maar...<br /></div><div>straks zou dat geld ineens elke maand alsnog verdwijnen. Naar twee mensen die eigenlijk hun zolder gewoon goed verhuurden. Veel tranen maar weinig uren later verkoos ik de kamer boven de studio, tot irritatie van de makelaar: "de anderen zijn al afgebeld!". Lag ik niet wakker van, maar wat een proces was het.<br /></div><div><br /></div><div>Wat een proces is en blijft het, soms, om uit jezelf naar boven te halen wat je echt wilt. Om je diepe verlangen op te durven te graven, terwijl het strijdig is met de (zogenaamde?) normen en waarden van de maatschappij die je op je gelegd voelt: je bent student-af, het is tijd voor een eigen plek! Je gaat toch niet weer in een studentenhuis wonen?</div><div></div><div></div><div></div><div><br /></div><div>Want lang verhaal kort: ik wist al vanaf het begin dat ik liever in die kamer ging wonen, dan op die nepstudio op zolder. Ik was alleen bang voor de mening van anderen, voor wat hoort. En dat terwijl ik er op zoveel andere vlakken toch geen moeite mee heb het anders te doen dan anderen. Misschien juist daarom.</div><div><br />Het studentenhuis waar ik vervolgens ging wonen was prima. Ik genoot er van de betegelde tuin, ik had moeite met de rokende huisgenootjes. Niet perfect, maar prima. En dat mag gewoon, kiezen voor een oplossing die 'wel prima' is. Of je nu student bent of al héél lang afgestudeerd. </div><div><br /></div><div>Zulke beslissingen maak ik gewoon. Zelden perfect. Maar meestal wel prima. Nu nog oefenen op die tranen.<br /></div>Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-3190567713283883092020-05-01T21:16:00.005+02:002021-01-09T17:38:57.290+01:00Vegan bakkenRegenachtige dagen? Tijd om iets lekkers te bakken!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz08RstXCMzdD25Anm1fz9hDRsNplW4mncNAHPSxn6Ga-SOrbCVWe7J75oMpGyMqdMYGgHo9xS34Bj9TyPAcyN1rzFmom6xGpLuvHQ2DBsz1hFCZO3V3OCv3RciOdnKp24haFqtQSZUbE/s1600/bakfoto1.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1549" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz08RstXCMzdD25Anm1fz9hDRsNplW4mncNAHPSxn6Ga-SOrbCVWe7J75oMpGyMqdMYGgHo9xS34Bj9TyPAcyN1rzFmom6xGpLuvHQ2DBsz1hFCZO3V3OCv3RciOdnKp24haFqtQSZUbE/s320/bakfoto1.JPG" width="309" /></a></div><br />
Als ik iets zoets ga bakken, is dat de laatste jaren steeds vaker vegan. Grappig, eigenlijk had hier ook kunnen staan: als ik iets eet, is dat de laatste jaren steeds vaker vegan. Hoewel ik het leuk vind om te bakken, doe ik het niet zo heel vaak, dus het is belangrijk dat de recepten die ik kies wel kloppen en vooral: dat het succesrecepten zijn!<br />
<br />
Even een kleine <i>side note</i>. Dit wordt geen stukje over vegan eten, maar ik kan het begrijpen als je hier meer over zou willen weten. <a href="http://www.plantaardigheidjes.nl/">Plantaardigheidjes</a> is al jaren één van mijn lievelingssites. In de rechterzijbalk had de eigenaresse van de site heel lang twee linkjes staan: waarom is <a href="http://www.plantaardigheidjes.nl/2013/10/vegetarier-vs-veganist-zuivel-melk-kaas.html">zuivel</a> niet diervriendelijk & wat is er mis met <a href="http://www.plantaardigheidjes.nl/2013/10/vegetarier-vs-veganist-eieren.html">eieren</a>? Dit zijn aanraders om te lezen, als je zelf nog niet vegan eet. <a href="https://melkjekanzonder.nl/melkfeiten/diergebruik/">Hier</a>, en <a href="https://veganchallenge.nl/waarom-eigenlijk-geen-eieren/">hier</a> kun je ook meer lezen.<br />
<br />
Maar,<br />
<br />
hoewel ik het persoonlijk steeds moeilijker vind om nog zuivel en eieren te eten, en ik enerzijds hoop & verwacht, anderzijds vrees dat ik straks écht vegan ben (want: <i>lastig! mensen dingen vragen! vega zijn is eindelijk geaccepteerd, waarom nóg meer moeilijke eetwensen erbij nemen? nooit meer kaas!</i>)<br />
<br />
...onthoud dat ik hier niet ben om te oordelen over de keuzes die jij maakt over eten! Echt niet. Juist niet! Terwijl duurzaamheid helemaal hip wordt, ben ik hier al jaren mee bezig. Daarom probeer ik alleen maar aanmoedigende reacties en positieve <i>vibes </i>te geven op alle moeite die mensen doen, of het nu de auto laten staan is, minder vliegen of vaker vega(n) eten.<br />
<br />
Terug naar het bakken. Mijn lievelingscupcakes had ik na jaren oefenen goed onder de knie, en ik draaide mijn hand er niet voor om om er 's avonds nog even 24 te bakken als ik de volgende dag iets wilde trakteren. Alleen... die cupcakes waren allesbehalve vegan, terwijl trakteren juist zo'n makkelijk moment is om voor vegan te gaan. Mede daarom begon ik een paar jaar geleden te zoeken naar alternatieve bakrecepten, zonder boter en eieren. Dit stukje is dus de uitkomst van héél veel proberen! Hier deel ik vier succesrecepten, niet alleen omdat ze vegan zijn, maar vooral omdat het allemaal succesrecepten zijn. <i>Here goes</i>!<br />
<b></b><br />
<b> </b><br />
<h3><b> 1. Brownies met framboos</b></h3><br />
<a href="https://bakkenzonderbeesten.jessi.nl/amandelbrownies-met-framboos/">Deze brownies</a> moet je écht proberen. Dankzij het amandelmeel hebben ze precies dat fijne kleffe dat brownies horen te hebben. De frambozen die (fijngestampt) door het deeg en in het glazuur gaan, geven juist weer iets origineels aan het recept. De brownies komen van de website <a href="https://bakkenzonderbeesten.jessi.nl/">Bakken zonder Beesten</a>; dit is sowieso een hele fijne site met allerlei lekkere recepten, en niet alleen maar zoet, ook bijvoorbeeld hapjes!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIHMRB_BzdXwmmmyKqHisQ6FvbmweIfjf6gEqD8d8cSNjFYvNxhvxavjaGr9347-wCSsN3qbJX3I3TLjjmn4w91ZD10iuE9iCqpuQvvhs4oIbvTHr5Ev7efPYixmcjiHcnH6SuWoI3mTo/s1600/Appelgembertaart1+%25282%2529.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1409" data-original-width="1600" height="281" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIHMRB_BzdXwmmmyKqHisQ6FvbmweIfjf6gEqD8d8cSNjFYvNxhvxavjaGr9347-wCSsN3qbJX3I3TLjjmn4w91ZD10iuE9iCqpuQvvhs4oIbvTHr5Ev7efPYixmcjiHcnH6SuWoI3mTo/s320/Appelgembertaart1+%25282%2529.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">#fotosmakenindecember</td></tr>
</tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div> <b><br />
</b><br />
<h3><b> </b><b>2. Appel-gembertaart</b></h3><br />
Gember in <a href="https://www.linda.nl/tv/tips-trucs-en-meer/vegan-met-vogel/vegan-recept-appeltaart/">appeltaart</a>, op die combinatie was ik zelf dus echt niet gekomen. Het is heerlijk, echt. Het recept komt van Willemijn van Wenum, eigenaresse van <a href="https://www.willem-pie.nl/">Willem-Pie</a>. Willem-Pie is een vegan bakkerij in Amsterdam waar je voor jezelf taartjes kunt kopen, maar hun focus ligt eigenlijk op levering aan horeca en andere bedrijven. Gaf mij wat extra vertrouwen in het recept, en terecht, want het is heerlijk.<br />
Als je op het linkje klikt, zie je hoe de appeltaart gemaakt wordt door Willemijn, samen met Sanne Vogel. Dankzij dit bakrecept ontdekte ik haar serie op Linda.TV: <a href="https://www.linda.nl/tv/tips-trucs-en-meer/vegan-met-vogel/">Vegan met Vogel</a>, waar ze allerlei makkelijke vegan recepten uitprobeert. Grappig ook om Sanne's zwangerschap steeds verder te zien ontwikkelen in deze serie.<br />
<br />
<br />
<h3><b>3.</b> <b>Appel-peer-spijstaart </b></h3><br />
Deze taart is warm echt het allerlekkerst! Dat in tegenstelling tot bijvoorbeeld de brownie, die ik juist eerst een beetje zou laten afkoelen. De appel-peer-spijstaart maakten mijn vriend en ik maakten op een decemberavond toen we nog spijs over hadden (misschien hadden we de week daarvoor gevulde speculaas gemaakt? Ik weet het niet meer). Een taart is het niet echt te noemen: een <i>crumble </i>komt iets beter in de buurt, maar zeker lekker. Dit recept komt uit het kookboek <a href="https://lisettekreischer.com/ecofabulous-koken-in-alle-seizoenen/">Ecofabulous</a> van Lisette Kreischer, ik kwam het <a href="https://www.ah.nl/kookschrift/verzameld-recept?id=324959&userid=418135">hier</a> tegen.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7e0GYovDotm47vtjz5wEoaMwybSqzo94ahe2zV_8GYOqvfqp_2JHHEVztwSA3jT-KNK56EMgRHO__l4UCESOgNiaT1pIeU1V8LeCiZNidEf5Xx_ziw29u12YIoGHa9ppccegWqeUBkN4/s1600/vegan_tulband3+%25282%2529.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1284" data-original-width="1600" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7e0GYovDotm47vtjz5wEoaMwybSqzo94ahe2zV_8GYOqvfqp_2JHHEVztwSA3jT-KNK56EMgRHO__l4UCESOgNiaT1pIeU1V8LeCiZNidEf5Xx_ziw29u12YIoGHa9ppccegWqeUBkN4/s320/vegan_tulband3+%25282%2529.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Het is altijd donker als ik bak...</td></tr>
</tbody></table><br />
<h3><br />
</h3><h3><b>4.</b> <b>Tulband </b></h3><br />
Op een persoonlijke <a href="http://bietenrood.nl/blog/">website</a> vond ik een hele tijd terug een toprecept. Kokos-citroentulband. Easy & snel klaar. Ik maakte hem zeker drie of vier keer, de laatste keer met extra poedersuiker <i>for my sweet tooth</i>! Alleen vergat ik één belangrijk detail. Ik sloeg het recept niet op, maar alleen de link en mijn eigen aanpassingen op het recept... Pro-tip: sla fijne recepten zelf op en vertrouw niet alleen op een link! De weblog bestaat nog steeds, maar het recept is er niet meer.<br />
<br />
Als troost had ik al verschillende nieuwe vegan tulbandrecepten opgezocht: <a href="http://veganblisslove.com/noten-vruchten-tulband/">noten-vruchten</a>, <a href="https://bakkenzonderbeesten.jessi.nl/chai-appel-tulband-cashewcaramel/">chai-appel</a> (lijkt me mega lekker op een herfstige dag!) en <a href="http://etenmetroos.nl/vegan-tulband/">citroen-maanzaad & granaatappel</a>, al zou ik de granaatappel weglaten, omdat het me teveel smaken door elkaar lijken).<br />
<br />
Toen bedacht ik me: ik kan de eigenaar van het blog ook gewoon emailen! De mail was vijf minuten later al geschreven, en binnen een halve dag reageerde de eigenaar. Superleuk. De kokos-citroencake blijkt gebaseerd te zijn op een recept uit Veganomicon, dat ook wel <i>the ultimate vegan cookbook </i>wordt genoemd. Het recept heb ik nu veilig opgeslagen, maar omdat ik het nu alweer een tijd niet heb gemaakt, nog even geduld, ik wil het graag testen met mijn eigen aanpassingen. De originele maten zijn in cups en dat pakt niet altijd goed uit. Wie weet binnenkort een vervolg!<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ5RqvkTjdhTzbgjs5oFu45z_oQ8Tv7KLHHEM-LX82mqFnPSq3cHsaEpXd-368cTOIVPUodMb6XULrxbN_On9gKAGnQOa2t6OUB1-h_q4VmS2o7gciPds_AUoatmoK5W2KgOXnBzlBwfs/s1600/SharpSharp+%25282%2529.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1508" data-original-width="1600" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ5RqvkTjdhTzbgjs5oFu45z_oQ8Tv7KLHHEM-LX82mqFnPSq3cHsaEpXd-368cTOIVPUodMb6XULrxbN_On9gKAGnQOa2t6OUB1-h_q4VmS2o7gciPds_AUoatmoK5W2KgOXnBzlBwfs/s320/SharpSharp+%25282%2529.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Taartje uit het <a href="https://sharpsharp.nl/treats/">assortiment om van te watertanden</a></td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
<h3><b>5. Sharp sharp</b> </h3><br />
Deze tip is eigenlijk niet om zelf te bakken, maar meer voor op je verlanglijstje. De plantaardige taartjes van Sharp Sharp zijn zó lekker! Ze zijn te koop op allerlei locaties in <a href="https://sharpsharp.nl/waar-te-koop/">Nederland</a>. Voorlopig zijn de meeste koffietentjes natuurlijk nog dicht, maar wie weet heeft jouw favoriet wel een to go actie opgezet? Ik heb ze geproefd bij <a href="http://www.bluryourlife.com/">Blur your life</a> in Amersfoort. <br />
<br />
Het is een lang verhaal geworden, maar wat is het fijn om weer eens te schrijven. Mocht je iets gaan maken, laat het me vooral weten! <br />
<b></b>Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-22872900423928625372019-08-02T21:40:00.002+02:002019-08-02T21:40:21.656+02:00WoelmuisDonderdag. De slaap overmeestert me in een zachte, wollige vlaag van enkele seconden. Het voelt als een geschenk, een wonder bijna: nooit maak ik dit mee. Rond 6:00 uur word ik uitgerust wakker en tref mijn vriend al achter zijn laptop. <i>Jet lag. </i>De ochtend begint zo makkelijk, een warme bries strijkt langs mijn armen terwijl ik ruim op tijd begin met fietsen. In sportbroekje, het gaat net zo. De thermometer zal 40 graden laten zien vandaag, maar ik begin eerst maar eens met het voorzichtig openen van mijn e-mail in een gekoelde ruimte.<br /><i><br /></i>Hoe anders is deze avond. Vrijdag. Mijn hals, mijn wangen, mijn voorhoofd. Alles is warm. Naast me de ademhaling van een man die slaapt, maar het lukt mij niet in die staat te glijden. Alleen in woelige gedachten en angsten over verhitting. Of dit, werkelijk dit, de wereld is waarin ik nog na zal gaan denken over een kindje krijgen, ooit. Of dan niemand, werkelijk niemand, zich zorgen maakt om wat dit betekent. Extremen zijn niet normaal. Ik doe onderzoek naar extremen, <i>for crying out loud</i>, en juist de definitie maakt dat maar een enkeling zo'n extreme waarde ziet. Niet meerdere landen op één continent. <br />Een nieuwssite waar gewaarschuwd wordt voor brandend heet asfalt, wanneer heb ik in mijn jeugd ooit aan de gevoeligheid van hondenpootjes hoeven denken in de zomer? <br /><br />En toch, ik ook, ook ik kwam thuis met het vliegtuig. Ik wou dat het niet zo was, maar het was wel zo, en ik wilde het maar wat graag toen ik het betaalde. Ogen dicht en bomen planten bij dat knopje voor compensatie van CO2. Kom aan, het is alweer anderhalf jaar geleden! Maar als iedereen leeft zoals ik... is het dan wel goed genoeg, of nog steeds niet? <br /><br />Zaterdag. Het wachten<br /><br />Zondag. Duurt lang<br /><br />Maandag. En ik voel dat 's ochtends zo goed.<br /><br />Dinsdag. Maar het huis <br /><br />Woensdag. is nog steeds niet koel.<br /><br />Donderdag. Slaap, slaap, slaap. Poule mijn zorgen in het overlijden van O, die al tien jaar ziek was, en denk aan T, die nu net patiënt geworden is. Dat nog maar zo kort zal zijn. En waar we om rouwen.<br />
Niet het spoedige einde, maar haar kleine leven, het gemis van wat juist nu komen ging.<br /><br />Slaap, <i>please</i>, slaap.Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-52013768054667436942019-03-03T21:27:00.000+01:002019-03-05T21:54:08.568+01:00Verkiezingen 2019 - Wat stem je voor een groener Nederland?Op 20 maart 2019 zijn er verkiezingen - voor Provinciale Staten en waterschappen, welteverstaan. Wacht, blijf lezen! Ik weet dat het onderwerp saai klinkt, maar het een belangrijk moment: ook hierbij kun je je stem laten horen, als je ouder bent dan 18. Laat weten wat jij belangrijk vindt, stem voor een duurzamer Nederland! Of... heb je nooit echt tijd gehad (of genomen!) je er in te verdiepen? Geeft niets, dat heb ik voor je gedaan!<br />
<br />
De verkiezingen voor de Provinciale Staten op 20 maart zijn dé reden dat verschillende politieke partijen weer campagne voeren. De uitslag zou immers een afspiegeling kunnen zijn van de politieke voorkeur van de Nederlandse kiezer op dat moment, en dus een goede "tussentijdse analyse".<br />
<br />Maar daarnaast geldt ook de andere kant: de provinciale staten en waterschappen zijn bestuursorganen, met <b>échte taken</b>. Ándere taken dan de landelijke politiek. Superbelangrijk dus, om ook bij deze verkiezingen je stem te laten horen.<br />
<br />
<b></b> <br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaik8rjWWIsisu22-BTp0p_pwCwmM4cb2FVfWuN3tjMtq1ta3mhRTkaUlbSP48TJBmw0DhyphenhyphenIp78qsEXXlKFHzEKj20XSWcjWyFQgRIKpIn9tu4CzA9ayhCWy7QS2_eZeJTPLs7ke6QV8s/s1600/vote+pixabay.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="854" data-original-width="1280" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaik8rjWWIsisu22-BTp0p_pwCwmM4cb2FVfWuN3tjMtq1ta3mhRTkaUlbSP48TJBmw0DhyphenhyphenIp78qsEXXlKFHzEKj20XSWcjWyFQgRIKpIn9tu4CzA9ayhCWy7QS2_eZeJTPLs7ke6QV8s/s400/vote+pixabay.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bron: Pixabay </td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<b>Provinciale staten</b><br />
Elke gemeente in Nederland heeft een burgemeester en wethouders. Zij worden gecontroleerd door de gemeenteraad. Zo'n structuur is er ook voor elke provincie. De provinciale staten zijn het controlerende orgaan van de provincie. Ze controleert of het <u>dagelijks</u> bestuur van de provincie haar werk goed uitvoert. De besluiten binnen een provincie gaan over van alles: aanleggen van nieuwe wegen of nieuwe sporen, wijzigingen in OV (bijvoorbeeld het afschaffen van een bushalte) of milieubeheer. Het is dus toch niet zo ver-van-je-bed als het lijkt!<br />
<br />
Bovendien kiezen de leden van de Provinciale Staten in mei van dit jaar de leden van de Eerste Kamer - best belangrijk, en vandaar dus ook de lobby van de landelijke politiek. Met alleen de stemmen tijdens de landelijke verkiezingen kom je er niet. En omgekeerd: ook wij hebben 2 kansen om ons te laten horen!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt7Bpd56oRydDGawvu-nSdGXPB7Ec1EBUi1NfZSzpz1YEH2n04mNLzuXAmXjtre4EPT_f2kVFRba6y2nceiDRPRbvFM2nnhQ3dz7DsG8jym-h7rh-iknjjZgzeqHTlhPvcsZIJB-9xU44/s1600/duurzameverkiezingen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt7Bpd56oRydDGawvu-nSdGXPB7Ec1EBUi1NfZSzpz1YEH2n04mNLzuXAmXjtre4EPT_f2kVFRba6y2nceiDRPRbvFM2nnhQ3dz7DsG8jym-h7rh-iknjjZgzeqHTlhPvcsZIJB-9xU44/s400/duurzameverkiezingen.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<b>Waterschappen</b><br />
Nederland kent 21 waterschappen. Waterschappen zijn bestuursorganen die zorg dragen voor de waterhuishouding. Ontzettend belangrijk in een land als Nederland, dat voor 26% onder de zeespiegel ligt, en voor meer dan helft van het land gevoelig is voor overstromingen. Een waterschap zorgt bijvoorbeeld voor onderhoud van dijken en sluizen en gaat over het zuiveren van afvalwater.<br />
Welk waterschap bij jouw postcode hoort kun je <a href="https://www.waterschappen.nl/mijn-waterschap/#">hier</a> opzoeken <br />
<b><br />
Maar wat stem je dan?</b><br />
Vind je het lastig een keuze te maken, omdat het nu een stuk vager lijkt dan bij landelijke verkiezingen? Gelukkig bestaat er ook een <b><a href="https://www.provinciekieswijzer.nl/">kieswijzer</a></b> voor de provincie!<br />
<br />
Net als tijdens de landelijke verkiezingen bevat de kieswijzer pittige stellingen, waarbij je soms misschien niet weet wat je er mee aan moet. Gelukkig heb je nog even de tijd je er in te verdiepen, zodat je op 20 maart een weloverwogen keuze kan maken.<br />
Anders dan bij de landelijke verkiezingen, kan ik hier niet goed aangeven wat groene, duurzame partijen zijn - het hangt echt af van welke milieuthema's je zelf belangrijk vindt.<br />
<br />
Woon je in Zuid-Holland? Dan kun je ook het <b><a href="http://www.groenekieskompas.nl/">groene kieskompas</a> </b>invullen! Dit laat duidelijk zien hoe groen de verschillende partijen in de provincie Zuid-Holland zijn.<br />
<br />
Woon je in Utrecht? Het <a href="https://www.ivn.nl/provincie/utrecht/aanmelden-verkiezingsdebat-provinciale-staten-utrecht-4-maart-2019">verkiezingsdebat</a> over belangrijke natuur- en milieuzaken vindt plaats op 4 maart 's avonds in TivoliVredenburg - je kunt je nog aanmelden!<br />
<br />
Woon je in Noord-Holland? Het <a href="https://www.landschapnoordholland.nl/nieuws/groene-vergelijking-verkiezingen-provinciale-staten-2019/13-maart-verkiezingsdebat-groen-en-gezond-noord-holland">verkiezingsdebat</a> (met aandacht voor groen!) in deze provincie vindt plaats op 13 maart.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhutxO8tMobKOhN771ib-uY-p8h5yHZtfgTiIjKbd2ceh-Z6LM6AnYX-nTVN27NreiOjE3Jj082C8FSO2PvBwb2QJBFCiW4FvXv0UetGHQaDm-tb9-cGc1Q8GAwY-_TWypIiaQysauNGfA/s1600/Aurelien+Lemasson-Theobald.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhutxO8tMobKOhN771ib-uY-p8h5yHZtfgTiIjKbd2ceh-Z6LM6AnYX-nTVN27NreiOjE3Jj082C8FSO2PvBwb2QJBFCiW4FvXv0UetGHQaDm-tb9-cGc1Q8GAwY-_TWypIiaQysauNGfA/s400/Aurelien+Lemasson-Theobald.jpg" width="266" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Foto: Aurelien Lemasson-Theobald (via <a href="https://unsplash.com/photos/0H-3a5UDW9E">Unsplash</a>)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<b>Ben je niet thuis op 20 maart?</b><br />
Je kunt iemand machtigen om voor jou te stemmen. Op het stembiljet dat je via de post krijgt staat hoe dit moet. <br />
<br />
<b>Meer weten?<br />
- </b>De <a href="https://www.nrc.nl/nieuws/2019/02/24/het-waterschap-floreert-na-jaren-van-diepe-dalen-a3655199?utm_source=SIM&utm_medium=email&utm_campaign=Groen&utm_content=&utm_term=20190303"><b>geschiedenis</b></a> van de waterschappen is door Arjan Schreuder mooi uiteengezet in het NRC Handelsblad. Meteen ook de juiste plek om te lezen waarom het géén goed idee is waterschappen op te doeken, en het waterbeheer via de landelijke politiek te laten verlopen.<br />
<br />
- Uitleg Provinciale Statenverkiezingen van de <a href="https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/verkiezingen/vraag-en-antwoord/provinciale-statenverkiezingen">Rijksoverheid</a>Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-30617325636823596812019-02-17T16:51:00.003+01:002019-02-17T21:37:05.976+01:00Apptip! - Je eigen kleding opnieuw bekijken met CladwellBij duurzaam & milieubewust leven hoort onvermijdelijk zuiniger met je kleding omgaan, en minder kleding kopen. Het telen van katoen is een enorm intensieve proces, dat vele liters water kost en waarbij vaak pesticiden gebruikt worden. Ook het verven van de stof is niet zonder milieuschade. Tot slot komt er bij het naaien van de kledingtukken vaak kinderarbeid kijken, en krijgen ook volwassen medewerkers lage lonen...<br />
<br />
Daar wil je dus niet meer aan meedoen.<br />
<br />
Aan de andere kant ken je vast ook dat gevoel: <i><b>wat moet je nu weer aantrekken</b></i>? Ik heb soms dagen (wéken!) dat ik het niet weet, en 's ochtends weer minutenlang twijfel. Vooral sinds ik afgestudeerd ben en vaak netjes voor de dag wil (of moet) komen, heb ik hier last van. Zoveel gelegenheden met <i>dress code</i>: bruiloften, sollicitaties, een werkbezoek, begrafenis. Of het gevoel dat je zoveel nodig hebt: nette kleding voor op werk die niet je eigen stijl is, of juist prachtige kledingstukken die je niet voldoende warmhouden in de barre winter....<br />
<br />
En misschien heb je, net als ik, ook niet voldoende tijd om in je eigen kledingkast te snuffelen en steeds weer na te denken over nieuwe combinaties. Of verlies je kledingstukken makkelijk uit het oog, omdat je toch steeds voor dezelfde trui gaat.<br />
<br />
Ik kwam onlangs een ontzettend leuke app tegen die me helpt mijn eigen kledingcollectie meer te waarderen, en ik deel hem graag hier: <a href="https://cladwell.com/">Cladwell</a>! Slogan: <i>Your guide to a happier closet, </i>en dus ook een duurzamer gebruik daarvan :-)<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqdy-qf-QkgZ-O_iB38U5gt4fL-bevKt8RFKEy0kPK6eqj29ynjNQXB62UaFB9VweWD8WslJXoA5Z-OV3yOcsfP4VekGw49BCopFgeCNpFdMvc274P1WiuJxI4hFS_Ctod5gH9UdXyhj8/s1600/Cladwell1.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1334" data-original-width="750" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqdy-qf-QkgZ-O_iB38U5gt4fL-bevKt8RFKEy0kPK6eqj29ynjNQXB62UaFB9VweWD8WslJXoA5Z-OV3yOcsfP4VekGw49BCopFgeCNpFdMvc274P1WiuJxI4hFS_Ctod5gH9UdXyhj8/s400/Cladwell1.png" width="224" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://cladwell.com/">Bron</a></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<b>Hoe het werkt</b><br />
Het idee is simpel: je voert in de app in welke kledingstukken je hebt. Na enkele vragen over je stijl en het klimaat waarin je leeft (lees: warm of koud), kun je beginnen. Je kiest de kleding door te klikken op bestaande plaatjes en bouwt zo je kledingkast na. Zelf heb ik dit in delen gedaan, bijvoorbeeld om tijd te verdrijven in het OV. Nu heb ik zo'n beetje al mijn winterse kleding erin staan.<br />
De app biedt allerlei <i>basics </i>aan: zwart t-shirt met ronde hals, zwart t-shirt met V-hals, witte blouse, enzovoorts. Dat maakt het heel makkelijk invoeren.<br />
<br />
De collectie lijkt eerst onvolledig, maar dat verandert als je een stukje verder komt. Dan kun je kledingstukken ook selecteren op soort en kleur, en vind je dus heel makkelijk precies die blauwe coltrui die je zelf ook in je kast hebt hangen.<br />
<br />
<b>Inzicht</b><br />
De app geeft je vervolgens voor iedere dag een suggestie, of stelt zelfs een heel weekprogramma voor je samen. Ook kun je 'loggen' wat je vandaag of (eer)gisteren of de dagen daarvoor gedragen hebt, inclusief schoenen. Je kunt direct al zien hoeveel combinaties er mogelijk zijn met jouw kledingkast (ik zat al snel op 652 mogelijke combinaties!). Ook je favoriete kleuren worden meteen inzichtelijk. Ik ben echt gek op rood, en uiteraard duwde Cladwell me meteen met mijn neus op de feiten. Best confronterend: rood op rood staat vaak niet, veel weinig gedragen items dus.<br />
<br />
Nadat je een aantal dagen hebt gelogd (liever nog een aantal weken), kun je je eigen statistieken bekijken. De app houdt vervolgens voor je bij welke kledingstukken je regelmatig draagt, en welke je best iets vaker aan zou mogen trekken. Het kan je zelf op nieuwe ideeën brengen: als je ze met reden niet draagt, kun je ze misschien weg doen?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQCtq6zAKeqjCKpe3Ha8-pzwleUNWyvq7GjCd2vz-0EfmZTuoniZ1Cjgh5aq2iGsOkvvWGxaQTl-fmLyCdthteBfU3Ji68tvgDcu8FVjZk8hvsEAY-7KJVaOZ9nc2-IEOYMA08JiudTMs/s1600/cladwel4.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1136" data-original-width="640" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQCtq6zAKeqjCKpe3Ha8-pzwleUNWyvq7GjCd2vz-0EfmZTuoniZ1Cjgh5aq2iGsOkvvWGxaQTl-fmLyCdthteBfU3Ji68tvgDcu8FVjZk8hvsEAY-7KJVaOZ9nc2-IEOYMA08JiudTMs/s400/cladwel4.PNG" width="225" /></a></div>
<br />
<br />
<b>Extra's</b><br />
Met de app kun je ook <i>capsules</i> maken: bijvoorbeeld met feestelijke kleding, of een collectie kleding voor als je een uitdaging aangaat zoals de <a href="https://mintgreenmind.nl/10x10-challenge-summer/">10x10 challenge</a>.<br />
<br />
<b>Tips</b><br />
- Wees niet te precies met het kiezen van kleding: een kledingstuk hoeft niet <u>exact</u> hetzelfde te zijn, als je zelf maar weet wat je ermee bedoelt. <br />
- Neem de suggesties ook niet al te serieus: soms zijn ze niet in overeenstemming met het weerbericht. Die mogelijkheid is er trouwens wel, maar dit werkt volgens mij alleen als je de app je locatie doorgeeft. <br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAeKh5MDgCA4IoQyHdhP9n-aedTq9WF1ufQkwp1r3UaX2-bjtif_mdYn7699vOgyEPgt2sd2cFBcZFt7KXkyxOSo1hxzcsFLD3bQbDniGL1Sxi2KqRPyUvcUU9eNz5l_9m9jNlOIK4RAU/s1600/Cladwell3.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="523" data-original-width="1000" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAeKh5MDgCA4IoQyHdhP9n-aedTq9WF1ufQkwp1r3UaX2-bjtif_mdYn7699vOgyEPgt2sd2cFBcZFt7KXkyxOSo1hxzcsFLD3bQbDniGL1Sxi2KqRPyUvcUU9eNz5l_9m9jNlOIK4RAU/s400/Cladwell3.png" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://cladwell.com/">Bron</a> </td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<b>Positieve punten</b><br />
- Inzicht in je eigen kledingkast: hoeveel heb je, wat draag je nu echt het meest, wat zou je weg moeten doen? Ik ben gek op dat soort <b>statistieken</b>!<br />
- Elke dag weer nieuwe <b>inspiratie</b>! Welke combinaties kun je nog uitproberen?<br />
- Zien wat er <b>ontbreekt</b>: Cladwell laat je ook zien welke (<i>basic</i>) items je mist die veel anderen met jouw kledingstijl wel hebben, bijvoorbeeld een blazer of lang vest.<br />
- Het was eerst een betaalde app, maar Cladwell is inmiddels <b>gratis</b>!<br />
- Ik vind het dus écht een <b>heerlijk kortdurend tijdverdrijf</b> om te 'loggen' welke kleding ik draag als ik sta te wachten op de trein.<br />
<b><br />
Minpunten</b><br />
- Overbodige <i>features</i><br />
Sinds kort krijg je regelmatig een enthousiast gif'je te zien als je weer een outfit hebt geregistreerd. Had van mij niet gehoeven, maar ik ben dan ook een enorme liefhebber van <i>clean</i>. De powerpointsheets van mijn presentaties zijn ook altijd zo leeg mogelijk ;-) Verder kun je een heel profiel aanmaken en vrienden toevoegen, dit was wat mij betreft ook niet nodig en laat ik liever over aan de ware<i> fashionista's</i>.<br />
<br />
<br />
Kortom: een (gratis!) app met veel mogelijkheden, kijk eens wat je er van vindt!<br />
Laat me vooral ook weten wat je zelf al doet om je eigen kledingkast zo duurzaam mogelijk te gebruiken - wie weet kan ik er nog iets van leren.Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-14737703185002492622018-11-17T22:12:00.003+01:002018-12-12T21:49:23.919+01:00Kijktip! - GenaaidEcht veel tv keek ik niet, maar de laatste weken is het er in geslopen. Er zijn veel boeiende documentaires die ik terugkijk en ondanks het pulp dat de televisie soms brengt, zijn er ook programma's die je aan het denken zetten, of zelfs hoop geven. Hoop dat verandering nu niet ver weg meer is, dat een nieuwe manier van omgaan met de aarde nu écht bijna van start gaat.<br />
<br />
Woensdagavond keek ik de eerste aflevering van <a href="https://www.npostart.nl/genaaid/VPWON_1295027">Genaaid</a>, en ik kan jullie allemaal aanraden terug te kijken. Ook als je al weet hoe verziekt het <i>fast fashion-</i>deel van de mode-industrie in elkaar zit. Misschien juist dan.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOCypJ3w0Bbi22ajsUVRHFPTuS6z0x-AeX3HvnHlVAStKmx-rrkIehyLmFHAtLxCMIG9dcCjrxdrMiUjBoBxuIRCNG1Y8KL5IVS4cDbsOQqTJto5vrttnlsaHE5BS0FEnd1VKuV89Tkko/s1600/G1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="1000" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOCypJ3w0Bbi22ajsUVRHFPTuS6z0x-AeX3HvnHlVAStKmx-rrkIehyLmFHAtLxCMIG9dcCjrxdrMiUjBoBxuIRCNG1Y8KL5IVS4cDbsOQqTJto5vrttnlsaHE5BS0FEnd1VKuV89Tkko/s400/G1.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bron: EO, via <a href="https://www.jan-magazine.nl/leuke-dingen/kijken-lezen/artikel/dit-confronterende-televisieprogramma-laat-de-schaduwkant-van-de-mode-industrie-zien">Jan</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<b>
Het plot? </b>Een groep jonge Nederlandse <i>fashionista's </i>mag een mode-collectie ontwerpen voor de <i>Dutch sustainable fashion week. </i>Vijf mensen met enorme liefde voor mode, die dromen van een eigen collectie... Niemand hoort natuurlijk dat het gaat om dúúrzame kleding.<br />
<br />
Daar zit meteen de twist in het programma: de jongeren blijken niet zomaar die collectie te gaan ontwerpen. De groep reist eerst naar Myanmar, om te zien hoe onze kleding nu eigenlijk gemaakt wordt. En niet alleen mee te kijken: ze gaan ook echt het werk van de arbeiders overnemen. De eerste aflevering start met katoenplukken, maar uiteraard zal er de komende weken op televisie ook geverfd en genaaid worden.<br />
<br />
Het duwde me weer met mijn neus op de feiten: dit is waar ik het voor doe. Ik wil dat niemand zo hoeft te lijden voor mijn simpele t-shirt of mooie jasje. Niet de vrouw die het stiksel naait. Niet de jongen die het leer chemisch bewerkt. Niet het dier dat gedood moet worden om het leer te verkrijgen.<br />
<br />
Zo'n programma, zelfs al is het idee niet nieuw, toont mij het waarom. <br />
<br />
Want mijn eigen filosofie, normen en waarden naleven vind ik niet altijd makkelijk. Laatst fietste ik de hele zaterdagmiddag door de stad, op zoek naar een fotoboek in een bepaald formaat, dat <u>niet</u> van leer gemaakt was. Man, ik was moe en had het helemaal gehad. Waarom moest ik toch zo moeilijk doen? Wie geeft zichzelf toch de opdracht: 'vermijd leer als dat redelijkerwijs mogelijk is'?!<br />
Maar enkele uren later kocht ik tevreden een boek van gerecycled katoen, met een prachtig zachte omslag. En enkele dagen later zag ik dit programma, en dacht: <br />
ik doe mijn uiterste best hier niet aan mee te doen.<br />
<br />
Omdat dit is hoe ik wil leven: met <b>minder impact</b>. Met spullen die een tweede leven krijgen, die je deelt of doorgeeft. Met geweten, en aandacht voor mens, dier & milieu.<br />
<br />
Yes, <i>Genaaid </i>is een aanrader. <a href="https://www.npostart.nl/genaaid/VPWON_1295027">Hier</a> kun je de eerste aflevering terugkijken.<br />
<br />
Dat het programma-idee niet nieuw is, zal de meeste 'duurzame lezers' niet verbazen, denk ik. In 2012 kwam BNN met de serie <a href="https://www.npo3.nl/bloed-zweet-en-luxeproblemen/POMS_S_BNN_123478">Bloed, zweet en luxeproblemen</a>. Hierin vertrok een groep heel verschillende jongeren naar Afrika én Azië (de vliegreizen konden niet op...) om te kijken waar de grondstoffen voor onze spullen vandaan komen. Ze werkten mee voor het normale loon en moesten zich staande zien te houden in o.a. mijnen in Ethopië. <br />
De groep was natuurlijk ontzettend verschillend: een vegan meisje dat prekend in beeld kwam samen met meer verwende tieners in één groep, dat leverde vast televisie om te smullen op... Helaas hield Daphne er een <a href="https://www.trouw.nl/home/in-de-televisieval-getrapt~a225153a/">vervelend gevoel aan over</a> - hopelijk is dat voor de deelnemers van Genaaid niet het geval (presentatrice Jennifer Hoffman denkt van <a href="https://visie.eo.nl/2018/11/genaaid-met-jennifer-hoffman-waar-komt-je-kleding-vandaan/">niet</a>). Toch was Daphne's televisie-optreden niet voor niets. De beelden van de leerlooierij lieten mij lange tijd niet meer los, en ik noemde het programma niet voor niets ook kort op mijn <a href="http://millepagine.blogspot.com/2012/11/living-like-larry-fair-verlanglijstje.html">blog</a> toen.<br />
<b><br />
Meer meningen?<br /><br />
</b><i>Televisie volgens het credo van Louis Paul Boon: "Schop de mensen tot zij een geweten krijgen" - </i>Arjen Fortuin, <a href="https://www.nrc.nl/nieuws/2018/11/15/er-hangt-bloed-aan-het-kledingrek-a2755305">NRC</a><br />
<i><br />Een absolute must see voor iedereen die kleren in de kast heeft
van grote modeketens. Eigenlijk voor iedereen die kleren in de kast
heeft. Eigenlijk voor iedereen. - </i>Tara Vierbergen, <a href="https://www.jan-magazine.nl/leuke-dingen/kijken-lezen/artikel/dit-confronterende-televisieprogramma-laat-de-schaduwkant-van-de-mode-industrie-zien">Jan Magazine</a><br />
<br />
<br />
<br />
<b>Oja, en hoe zit het met deze blog?</b><br />
Het is stil geweest op Mille Pagine. Misschien wijd ik er later meer woorden aan. Een belangrijk motto in mijn leven, opgepikt in een lastige periode, is <i>You can't have it all, but you can always have, and always do, great things. </i>(<a href="https://www.youtube.com/watch?v=cITNveY-kig">Danielle Laporte</a>). Dat betekent dat je soms tijd moet weghalen bij een geliefde taak en verplaatsen naar een andere taak. Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-32140414985919669142018-06-25T21:57:00.000+02:002018-06-25T21:57:32.034+02:00TroebelHet is zaterdagavond, bijna middernacht. Ik lig nog te piekeren over het boek dat ik net uitlas, <a href="https://www.goodreads.com/book/show/29223495-the-bone-sparrow"><i>The Bone Sparrow</i></a>. De lieve, aandoenlijke hoofdpersoon was fantasierijk, maar het verhaal bezorgde me kippenvel omdat het gebaseerd is afschuwelijke werkelijkheden. Over vluchtelingenkampen, en over de vervolging van het Rohingya volk. Naast me is mijn vriend bijna in slaap gevallen. Onder de deur nog een streepje licht: het zijn de langste dagen van het jaar. Zo heerlijk vind ik dat, urenlang licht - maar op zo'n moment als dit wat minder...<br />
<br />
Ik woel onder de deken, want ik kan het maar niet van me afzetten: dat dit doodgewoon gebeurt in Australië. Australië, notabene, het land waar elke jonge Europese backpacker heenwil: om koala's te knuffelen, kangoeroes te zien, te snorkelen en party-hostels af te gaan. Om een tijdje te werken, of doorheen te reizen of misschien zelfs te wonen en studeren. <br />
<br />
Dat nu juist datzelfde land vluchtelingen al op zee terugstuurt, of op land zo onmenselijk behandelt. Ik kan er niet goed bij.<br />
<br />
Ik twijfel ook. Ik zou me beter willen inlezen in de problematiek, maar eigenlijk wil ik ook graag slapen, en meer kennis zal er waarschijnlijk voor zorgen dat ik alleen nog maar later of slechter slaap. <br />
<br />
Om mezelf af te leiden pak ik mijn telefoon voor een rondje. Je kent het wel: een mini <i>tour </i>langs je favoriete apps. Stom misschien, maar in het donker lijken je ideeën soms briljant. Even simpel plaatjes kijken zal me goed doen, denk ik nog, als ik op LinkedIn het ene na de andere briljante CV bekijk. Van vaagbekende maar briljante collega's. Wat een werk verzetten deze mensen terwijl ik probeer te slapen: banen die in elkaar overlopen, meerdere banen, promotietrajecten die cum laude behaald worden in minimale tijden, vrijwilligerswerk, eigen bedrijf... <br />
<br />
Comparison is the thief of joy - I know, I know.<br />
<br />
maar ik scroll verder, alsof ik behoefte heb aan wat extra zelfkastijding. Er zullen altijd mensen zijn met meer ervaring, bij betere bedrijven, met langere CV's dan ik én meer hobby's erbij. Mensen die niet slapen, die onmogelijk dagelijks/wekelijks zelf kunnen koken, want wanneer doen ze dat dan? Nemen ze een mok mee naar hun werk? Rapen zij ook plastic op? Waarom profileer ik me niet meer met mijn normen en waarden, waarom is mijn blog anoniem? Van gepieker over anderen verval ik in gepieker over mezelf, en wat ik ook bedenk, ik kan mijn achterstand nooit meer inhalen, en ik wil zo graag mijn droombaan...<br />
<br />
"Tijd om je telefoon weg te leggen, schatje" fluistert mijn vriend onverwachts.<br />
"Was je nog wakker?" beantwoord ik zijn vraag, en ik klink net zo suf als ik me voel.<br />
Suf dat ik me nu, en zo vaak, rot voel om deze problemen, problemen zo klein dat ze met het blote oog niet zichtbaar zijn. Niet zoals armoede, honger en pijn zichtbaar zijn. Niet zoals oorlog, plastic, ziekte en milieuvervuiling de wereld genoeg te doen geven voor jaren.<br />
Mijn <i>issues </i>zijn problemen die ik achter me kan laten, kan vergeten als ik ga sporten, koken, of douchen - terwijl wie op de vlucht is voor armoede, ellende en geweld zich vaak nog geen minuutje zonder (nieuwe) problemen weet...<br />
<br />
Maar gelukkig valt uiteindelijk het duister, en worden mijn ogen zwaar, en fluistert een stem naast me dat ik toch mijn best doe,<br />
en het goed doe<br />
en weet ik me bedekt met een zachte droomloze slaap, de nacht lang.Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-75949048570789352602018-05-30T19:29:00.001+02:002018-05-30T19:29:19.913+02:00Belangrijke dingen in het leven*Wat is er nu fijner dan je hoofd leegmaken? Hardlopen is zo belangrijk voor mij. Ja, het vergt energie, tijd, concentratie: je moet je aandacht kunnen richten op het hier en nu. Maar soms kun je juist je gedachten heerlijk alle kanten op laten dwalen terwijl je traint, om snel genoeg weer naar de realiteit getrokken te worden door een toeterende auto of een stoplicht dat op rood sprint.<br /><br />Natuurlijk weet ik al vanaf de middelbare school dat sport dat effect kan hebben, zoveel voor je kan doen: ontspanning en inspanning tegelijkertijd. Halverwege de brugklas liet ik voor het eerst mijn huiswerk liggen om 's avonds te gaan oefenen op de judomat. Tot mijn verbazing haalde ik voor de schriftelijke overhoring (SO) bij biologie de volgende morgen nog steeds een 8.5. Het kwam dus echt niet aan op de ene uurtje leren? Er ging een wereld voor me open.<br />
<br />
Maar in alle tijd die ik doorbracht op de middelbare school moest ik eerst een dal van onzekerheid door voordat ik echt kon gaan genieten van sport. Hardlopen deed ik toen nooit, en als het moest, dan altijd in lange broek. Nadat een vriendin mijn benen voor de grap "apenpootjes" had genoemd, had ik elk kort sportbroekje achter in de kledingkast verstopt. <br />
<br />
Hoe anders is dat nu! Met de onzekerheden smolt al snel ook terughoudendheid van mij af en als studente pakte ik het hardlopen op.<br />
Hardlopen is mijn passie, mijn adem, mijn rust. Is waar ik naar verlang als tijdens een lange werkdag de zon schijnt, de mist optrekt buiten, de regen even stopt of het schemer steeds iets later valt.<br />
<br />
Ik schreef er al veel vaker over: over <a href="http://millepagine.blogspot.com/2017/10/de-kilometers-onder-mijn-voeten.html">kilometers</a>, <a href="http://millepagine.blogspot.com/2014/10/on-running-2.html">running</a> en zelfs een stuk dat voelt als mijn persoonlijke <a href="http://millepagine.blogspot.com/2013/11/on-running.html">manifest</a>. De laatste tijd voegde ik niet zoveel meer toe, want wat viel er verder nog te zeggen? <br />
<br />
Sinds begin dit jaar bereid ik voor op mijn eerste marathon. Dat ik er niet zo uitgebreid over blog als bekende Nederlandse (hardloop)blogsters, betekent niet dat het voor mij minder belangrijk is. Na wat voorzichtige beginnersloopjes, kwam ik lekker in het schema. <br />De eerste maand deed ik zonder problemen alle voorgeschreven trainingen. Het ging echt gebeuren: ik schreef me in. Ik probeerde me bij elke training netjes aan de gereserveerde tijd en snelheid te houden, maar kon niet voorkomen dat ik soms sneller liep dan 'toegestaan' was.<br />
Toch denk ik niet dat dat de reden is dat ik nu moet rusten, herstellen van iets waarvan ik niet precies weet wat het is. Een serieuze blessure, denkt de fysio, maar misschien uiteindelijk relatief onschuldige overbelasting? Ik wil zo graag weer, het asfalt op, langs het water, op naar een doel, maar ondertussen: vooral het leegmaken van mijn hoofd, mijn hart, met dit voor mij zo belangrijke ding in mijn leven.<br />
<br />
In gedachten fantaseer ik wat ik ervoor over zou hebben. Een paar minuten bij mijn streeftijd, nee, kwartieren, of ach, een paar schoenen, of zelfs een maand geen salaris! Als ik maar weer rennen kan. Als ik maar rennen mag en straks blijf kunnen rennen. <br />
<br />Dus een oefening in geduld, vertrouwen en rust ligt nu voor mij. Herstel, rekken, oefenen, <i>icen</i>. Duimen dat ik op tijd weer verder kan, om straks te kunnen rennen, samen met wie voor mij zo belangrijk is. Het komt goed, komt goed.<span style="font-size: x-small;"> </span><br />
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-size: x-small;">* Belangrijk(er) dan hardlopen zijn natuurlijk vele andere dingen - de gezondheid en aanwezigheid van vrienden en familie op de eerste plaats. Toch, die denkbeeldige lijst is bij mij echt niet zo lang tot we bij mijn favoriete sport komen.</span>Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-20964526506049380752018-04-26T21:17:00.002+02:002018-04-26T21:30:52.967+02:00Groene dingen in maart en aprilIk geef het toe, mijn werk heeft me de afgelopen tijd behoorlijk opgeslokt. Maar hee: <i>balance is key</i>, dus nu is het tijd om te schrijven. Deze leuke groene dingen wil ik jullie niet onthouden!<br />
<br />
<br />
<h3>
<b>1. Een ton CO2 gekocht</b></h3>
<br />
Met stip op één van mijn groenste acties: een ton CO2 kopen bij Carbonkiller! Ja, je leest het goed: ik heb voor minder dan 10 euro de emissierechten gekocht om maar liefst één ton CO2 uit te stoten. Een ton staat voor 1000 kg, dat is <a href="https://www.climateneutralgroup.com/nieuws-inzicht/wat-is-1-ton-co2/">bijvoorbeeld</a> 7x naar Parijs vliegen.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDNOKVdob-ZgZvaAdeIJRlI_q5Yj17WDHH1iHI5xjmeHqAt301JUbq6377ItNYLLuH4kFoKVQDZYUQcBV7G0Uqcj097UIQWEky6gj5_eqak0RwS3TOowG3SxA4sExjGIgsFB_wi2DF5lU/s1600/Carbonkiller.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="210" data-original-width="815" height="102" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDNOKVdob-ZgZvaAdeIJRlI_q5Yj17WDHH1iHI5xjmeHqAt301JUbq6377ItNYLLuH4kFoKVQDZYUQcBV7G0Uqcj097UIQWEky6gj5_eqak0RwS3TOowG3SxA4sExjGIgsFB_wi2DF5lU/s400/Carbonkiller.png" width="400" /></a><a href="https://www.carbonkiller.org/nl/daarom-carbonkiller"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://www.carbonkiller.org/nl/daarom-carbonkiller">Bron</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Via <a href="http://silhouettenindeschemering.nl/">Esra</a> kwam ik op dit gave idee en het sprak me meteen aan. Zoals je misschien weet, overweeg ik altijd uitgebreid aan welke <a href="http://millepagine.blogspot.nl/2015/06/living-like-larry-goede-doelen.html">goede doelen</a> ik mijn geld geef. Ik wissel ook regelmatig van doel, want er zijn zoveel dingen die ik belangrijk vind! Carbonkiller is zoiets: een nieuw initiatief, waarmee je snel een groot signaal kunt geven.<br />
<br />
<br />
<i>Hoe het werkt</i><br />
Als je als bedrijf CO2 wil uitstoten (en dat doet elk bedrijf), zul je dit recht moeten kopen: een emissierecht. Hoe meer je uitstoot, hoe meer rechten je nodig hebt. Dat er maar "beperkt" emissierechten beschikbaar zijn, zou bij moeten dragen aan minder uitstoot.<br />
<br />
Helaas werkt het niet zo. Er zijn namelijk erg veel rechten beschikbaar en ze zijn ook nog eens spotgoedkoop. Door de emissierechten op te kopen en ze niet te gebruiken, wordt de "beschikbare" CO2 uitstoot kleiner. Dit gaat bedrijven hopelijk een financiële prikkel geven schoner te werken, en minder emissierechten nodig te hebben! <a href="https://www.carbonkiller.org/en/daarom-carbonkiller">Hier</a> lees je er meer over (én schaf je meteen zelf ook emissierechten aan!).<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVHZRNQRN9vT6bM_7X5PAtwPMF_J5zg6FQLc1VEKAGvVNzjW1pAgewpbsE9zLAUcNHPayKuc4nZWeD4QGMvpqMQEUv0Zl1PGr93PdIBSdcDuRHRwikWVSTmTg_cvVbtSmhwBSx2q9CK78/s1600/denimshorts.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1541" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVHZRNQRN9vT6bM_7X5PAtwPMF_J5zg6FQLc1VEKAGvVNzjW1pAgewpbsE9zLAUcNHPayKuc4nZWeD4QGMvpqMQEUv0Zl1PGr93PdIBSdcDuRHRwikWVSTmTg_cvVbtSmhwBSx2q9CK78/s320/denimshorts.JPG" width="308" /></a><br />
<br />
<h3>
<b>2. United Wardrobe & tweedehands geluk</b></h3>
<br />
Ik had al een hele tijd geleden een account aan gemaakt bij United Wardrobe en wat kledingstukken te koop gezet. Daarna heb ik er alleen weinig aandacht aan besteed... Zonde, want deze website is echt een mooi plekje om kleding te verkopen of te vinden. Gelukkig wist iemand mijn prachtige sneakers te vinden laatst en zo verkocht ik voor het eerst iets via deze tweedehands modesite. Een soort marktplaats, maar dan beter!<br />
<i><br />Hoe het werkt</i><br />
Het idee is heel simpel: je plaatst je kledingstuk, accessoire of paar schoenen online in een advertentie waarbij je naast maat, prijs en merk drie trefwoorden opgeeft. Door te zoeken op maat, kleur of merk vinden anderen precies wat ze zoeken.<br />
<br />
Als je zelf een artikel wil kopen, maak je het geld over naar United Wardrobe. De verkoper stuurt het naar je toe en je laat het de site weten als je het ontvangen hebt. Daarbij geef je ook meteen aan of je tevreden bent en het wilt houden. Is dat zo, dan ontvangt de verkoper geld.<br />
Ik vind het een supermooi systeem. Om United Wardrobe draaiend te houden houden ze wel servicekosten in van het verkochte product. Daarvoor ontvangt de koper wel bescherming.<br />
<br />
Pro tip als je iets wil verkopen: houd je prijzen laag!<br />
<br />
Zelf heb ik online nog niets gekocht (dat komt ook een beetje door mijn maat). In maart kocht ik wel dit superleuke shortje tweedehands. Kwam echt precies op het goede moment: al mijn korte broeken zijn veel gewassen en te groot geworden.<br />
<br />
<br />
<h3>
<b>3. Vegan bakken </b></h3>
<h3>
<b><br /></b></h3>
Hoewel ik vrijwel vegan eet, ben ik nog steeds "onderweg" naar 100%. Het werd daarom tijd voor meer vegan recepten in mijn 'vaste' lijstje - je weet wel: al die recepten die je steeds afwisselt, of een beetje aanpast. Ik struinde het web af en maakte onder andere deze <a href="https://vegetus.nl/frambozentaart-met-crumble-topping/">vegan taart</a>. Overigens ontdekte ik bij deze zoektocht de mooie website van Tuinderij Bietenrood in Overijssel, waar allerlei heerlijke recepten te vinden zijn. Van hen maakte ik <a href="http://bietenrood.nl/omelet-palmkool/">deze</a> heerlijke vegan omelet. Naar deze <a href="http://www.neighbourfood.nl/blog/vegan-chocolade-tulband-zonder-suiker/">tulband</a> ben ik ook nog heel benieuwd! Binnenkort bak ik hem voor een feestje - tenzij het te warm is om in de keuken te staan.<br />
<br />
<br />
<h3>
<b>4. ... & nieuwe vegan producten</b></h3>
<h3>
<b> </b> </h3>
Ook in de gewone supermarkt kwam ik ineens allemaal vegan producten tegen. Dan heb je aan mij een goede: ik vind het altijd leuk om nieuwe dingen te proberen! Zo at ik begin maart vegan Ben & Jerry's, die mijn vriend heel lief mee naar huis genomen had (uitkomst: heerlijk, maar net niet <i>the real deal).</i> De cornetto's heb ik nog niet gespot! <br />
De laatste weken probeerde ik deze groentespread.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggDMj-hkKbh_G688MJNI7a2w-Iww0gikMqBDrnEHxE5TnNwc1_5_B31DMeiyGpC5hGwu2Ob9oKOnp25_fGloglwaAGlGdUVFvaZ095VU96HJ5aUdLzH_Q3YdjNmnIup1uMcTCNr6ObhVA/s1600/groentespread.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1496" data-original-width="898" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggDMj-hkKbh_G688MJNI7a2w-Iww0gikMqBDrnEHxE5TnNwc1_5_B31DMeiyGpC5hGwu2Ob9oKOnp25_fGloglwaAGlGdUVFvaZ095VU96HJ5aUdLzH_Q3YdjNmnIup1uMcTCNr6ObhVA/s400/groentespread.jpg" width="240" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<i>Hoe het werkt</i> </div>
Nouja: werkt... Deze groentespread is iets nieuws in het schap, omdat <b>bonen</b> een belangrijk basisingrediënt zijn! Bijna dagelijks eet ik iets dat vegan is én smeerbaar op mijn brood, en meestal is dat groentespread. Omdat de groentespread van Zonnatura vrij prijzig is en de sandwichspread van Heinz vooral uit mayonaise bestaat, eet ik meestal spread van de <a href="https://www.aldi.nl/onze-producten/aldi-merken/mama-nature/vegetarische-spread-4136.article.html">Aldi</a>. Curry-papaya is mijn favoriet. Dat lijkt een (piepklein) beetje op kip-kerrie salade, of zoals ik me dat herinner.<br />
<br />
Afgelopen weken heb ik Mister Kitchen geprobeerd, maar chili/paprika is mij iets te zoet en smaakt teveel naar ui. Ook is de spread wateriger dan ik gewend ben. <br />
Hun andere smaak kikkererwten/citroen (= citroenhummus?) wil ik nog wel eens proberen, maar voor nu: terug naar Mama Nature van Aldi.<br />
(Mister Kitchen €2,99/270 g, Albert Heijn; Mama Nature €1,89/200 g, Aldi)<br />
<br />
Wél aan te raden: de vegan raw bars van Action!<br />
Vooral de cocoa - goji is heerlijk voor tijdens of na het sporten. Momenteel ben ik aan het trainen voor mijn eerste marathon. Daarbij wil ik leren eten onderweg, dat blijkt nog niet zo simpel! Afgelopen week probeerde ik de rode reep en hoewel het een beetje voelde alsof ik stikte, smaakte de reep zelf echt heel lekker. Eigenlijk net een <i>Nak'd bar</i>, maar dan een stuk goedkoper.<br />
(Raw Bar €0,49, Action) <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuxhOIDU68m6NEN4pLgYpWcmspzZsQK0ec-BxwCMZ4j3EbzMMWSeSNdH4qkRZRe8BiPchBu4VOk1nWcvZ6tpwukOZ-aFf7be_ZqziZ49HXrBmvNgW5syKK26ANMflKOVEtM2U9eE-p1eQ/s1600/veganbars.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuxhOIDU68m6NEN4pLgYpWcmspzZsQK0ec-BxwCMZ4j3EbzMMWSeSNdH4qkRZRe8BiPchBu4VOk1nWcvZ6tpwukOZ-aFf7be_ZqziZ49HXrBmvNgW5syKK26ANMflKOVEtM2U9eE-p1eQ/s400/veganbars.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
En ja, dan morgen als afsluiter van de maand: Koningsdag! Ideaal moment om, zelfs al blijft het fris, kleedjes af te struinen, op zoek naar tweedehands aanwinsten. Wat is er nu leuker dan iets moois een tweede leven geven?<br />
<br />
Pro tip: je kunt natuurlijk niet alleen spulletjes voor jezelf scoren, maar ook voor anderen! Ik vind het een hele leuke uitdaging om goed uitgezochte, tweedehands cadeautjes te geven, bijvoorbeeld een boek dat je al kent en dat er als nieuw uitziet, of sieraden, of ... <br />
<br />
Verwacht iemand in je omgeving een kindje, of is je neefje/nichtje binnenkort jarig? Op rommelmarkten zijn de leukste babyspulletjes te vinden, en vaak ook allerhande speelgoed! <br />
Nog iets leuks nodig voor vader- of moederdag? Boeken, films en prullaria in overvloed!<br />
Of heb je dit jaar nog een gek themafeest, of een <i>bachelor(ette)</i>? Scoor voor een paar dubbeltjes die attributen die de ander toch weg wil gooien, en <i>you're good to go :-)</i><br />
<br />
<i>Fijne koningsdag! </i>Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-49777015055713468462018-01-14T11:30:00.002+01:002018-01-14T11:30:57.192+01:00RagfijnRag staat voor spinrag. De fijne, dunne draadjes die glinsteren wanneer er in de lente en herfst zonlicht op valt.<br />
<br />
Dit is fijn, gesponnen werk, <br />
breekbaar als elk ander soort draad:<br />
Wol,<br />
speeksel,<br />
visdraad,<br />
vriendschap.<br />
<br />
Hoe verbind ik jouw leven met het mijne?<br />
Of juist: hoe weef ik het weer los?<br />
<br />
Waarom is onze draad zo dun<br />
moet er telkens weer op gebalanceerd worden<br />
vergeten en gekwetst<br />
vergeven en<br />
opnieuw getest<br />
<br />
Waarom ben ik<br />
zelf <br />
zo moeilijk, lastig<br />
houd ik me niet aan keuzes<br />
die ik eerder maakte omdat, man, wat houd ik van zwart-wit.<br />
<br />
Kan blijkbaar niet onthouden wat jou jou maakt, <br />
niet accepteren welke sport<br />
van de ladder <br />
ik in jouw leven inneem<br />
<br />
Dus is het weer zondag, en probeer ik in de leer te brengen<br />
wat ik geloof<br />
- liefde door oprechtheid en interesse voor jouw leven, mijn naaste.<br />
Zo modder ik nog even voort<br />
draadjes spinnend waarvan ik de betekenis nog niet kenMille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-23982390177616550912018-01-01T18:23:00.002+01:002018-01-02T07:22:17.172+01:00Living like Larry - 5x positief groen nieuwsLaten we 2018 goed beginnen: met positief groen nieuws! Er zijn altijd genoeg nare dingen te vinden in het nieuws, zeker op gebied van natuur en milieu. De vleesconsumptie neemt niet af, het ijs (permafrost) smelt sneller dan ooit en de revolutionaire Bitcoin kost bakken met energie. Maar... toch zijn er zowel internationaal als persoonlijk genoeg lichtpuntjes te vinden!<br />
<br />
<br />
<h3>
<b>1. Stitching rainforests</b><b><b> together </b></b></h3>
<br />
Een bijzonderk <a href="https://www.nytimes.com/2017/08/21/climate/rain-forest-corridors-species-habitats-extinctions.html">experiment</a> in de regenwouden van Zuid-Amerika leidde tot positieve resultaten. Als rondom stukken illegaal kaalgekapt bos, de overgebleven stukken via kleine stroken weer aan elkaar verbonden worden, kunnen dieren elkaar weer beter vinden. Dit geeft dan ook meetbare resultaten! Dieren die dreigden uit te sterven als zij alleen het kleine 'eilandje' bos nog hadden, plantten zich ineens weer voort, als dat eilandje verbonden werd. Ze groeiden!<br />
<i>Reconnecting landscapes, </i>zoals de onderzoekers het noemen, is een relatief goedkope oplossing. Het laat zien dat we om ontbossing tegen te gaan niet alleen maar dure oplossingen nodig hebben. Hoewel het nu nog vooral een (experimenteel) model is, heeft de apensoort <i>Golden lion tamarine </i>al laten zien dat het hen echt beter vergaat.<br />
<br />
<br />
<b></b><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5iS58_wchALzHuIZB3n_rAT75AROMWzCi_CBDR_lVZf-V6JuKyTU5behy807tkzMf2_vRRb1A1jMueYg9tAap0o4xakrrjumu_0PP7SBHuyXc0_qBNYTO1QC4mkGFm4gY4P8hyphenhyphenqBUgY0/s1600/Rainforest.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1448" data-original-width="1600" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5iS58_wchALzHuIZB3n_rAT75AROMWzCi_CBDR_lVZf-V6JuKyTU5behy807tkzMf2_vRRb1A1jMueYg9tAap0o4xakrrjumu_0PP7SBHuyXc0_qBNYTO1QC4mkGFm4gY4P8hyphenhyphenqBUgY0/s320/Rainforest.jpg" width="320" /></a><a href="https://www.flickr.com/photos/klimenko/3325428085/in/photolist-64RFUZ-rQynVg-VB69Pm-dadSEc-ak4bPN-upxauY-obaVJm-7Qoj7Q-DhHifo-df9ACU-SMpwhx-bwXDEc-dTaK3E-6oaHca-5ysuAE-6J7qe9-nFE4kw-hbRGb8-oSAiX4-df9Af4-UXcnoY-5eZdNV-df9GJD-cFnjxG-867E37-oyF51X-4pzFEm-TmKL9n-df9PHC-RJmTDY-jLmebW-ojwJva-dcp5uW-22DDaiJ-df9QKS-Wh1HTc-pvkHT4-4tWPYe-RywjT7-RXdixv-U5ftML-94Haa7-Wh1C9r-kxWqT6-df9Qgu-2o7e7W-4iq9u-nEc7DP-G6aSaa-nTKwgw"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://www.flickr.com/photos/klimenko/3325428085/in/photolist-64RFUZ-rQynVg-VB69Pm-dadSEc-ak4bPN-upxauY-obaVJm-7Qoj7Q-DhHifo-df9ACU-SMpwhx-bwXDEc-dTaK3E-6oaHca-5ysuAE-6J7qe9-nFE4kw-hbRGb8-oSAiX4-df9Af4-UXcnoY-5eZdNV-df9GJD-cFnjxG-867E37-oyF51X-4pzFEm-TmKL9n-df9PHC-RJmTDY-jLmebW-ojwJva-dcp5uW-22DDaiJ-df9QKS-Wh1HTc-pvkHT4-4tWPYe-RywjT7-RXdixv-U5ftML-94Haa7-Wh1C9r-kxWqT6-df9Qgu-2o7e7W-4iq9u-nEc7DP-G6aSaa-nTKwgw">Bron</a></td></tr>
</tbody></table>
<b><br /></b>
<h3>
<b>
2. De Ja-Ja sticker</b></h3>
<br />
Yes! Een kleine actie die voor een heleboel papierbesparing gaat zorgen is nu echt definitief! <a href="https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2204269-amsterdam-gaat-van-nee-nee-naar-ja-ja-op-de-brievenbus.html">Amsterdam</a> gaat vandaag, 1 januari 2018, over op de Ja-Ja sticker voor de brievenbus. Dat betekent dus géén folders meer, voor niemand, tenzij je dat Echt Heel Graag Wil en er zelfs speciaal een <a href="https://nos.nl/artikel/2209636-amsterdam-aan-de-ja-ja-stickers-anders-vanaf-maandag-geen-folders-meer.html">sticker</a> voor op je brievenbus plakte. Hiermee besparen we straks 36 kg papier per huishouden per jaar! Wat mij betreft prachtig, en ik hoop van harte dat het initiatief bevalt en heel Nederland straks over gaat.<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">Mocht je trouwens zien dat er nu ineens folders gedumpt worden, bijvoorbeeld op straat, dan kun je hier <a href="https://www.milieucentraal.nl/minder-afval/afval-verminderen/reclamedrukwerk/">melding</a> van maken. </span><br />
<br />
<br />
<h3>
<b>3. Meer en meer beschermde gebieden</b></h3>
<br />
Ook in 2017 zijn grote stukken natuurgebied beschermd verklaard. Zo is het gelukt om in Papoea Nieuw Guinea een gebied ter grootte van <a href="https://news.mongabay.com/2017/12/papua-new-guinea-gets-its-largest-ever-conservation-area/">3600</a> km<sup>2</sup> beschermd te krijgen. Hartstikke nodig, want dit stuk land bestaat voornamelijk uit regenwoud, dat <i>at risk</i> is om gekapt te worden voor veevoer of palmolie. De gevaren zijn nog niet volledig geweken - mijnbouw is mogelijk toch toegestaan, omdat het niet genoemd is in de afspraken - maar het is zeker een grote stap in de goede richting.<br />
<br />
Ook in Nederland maakten we afspraken om natuur beter te beschermen, in dit geval onder water: langs de <a href="https://www.noordzee.nl/akkoord-voor-betere-bescherming-natuur-langs-noordzeekust/">Noordzeekust</a>.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiwdK7aKWaVCC1PwF4JSVt3fAzdqszJUm9iw3q4PTjCs_XtNDbaBUfvkxoQ3vUVKEsR5NvsluD8XMH3ARgzbvMMgaZzxusayji_NhA2TNmAzllA_n4vjaQoltbl4bsjXC5tidmPLq7SeI/s1600/Noordzee.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1072" data-original-width="1600" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiwdK7aKWaVCC1PwF4JSVt3fAzdqszJUm9iw3q4PTjCs_XtNDbaBUfvkxoQ3vUVKEsR5NvsluD8XMH3ARgzbvMMgaZzxusayji_NhA2TNmAzllA_n4vjaQoltbl4bsjXC5tidmPLq7SeI/s400/Noordzee.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://www.flickr.com/photos/robertorocco/2974835438/in/photolist-42LMQ6-8E5rQy-qh9r8s-s446mu-zveKT-rp16zQ-zveoy-3M8nm6-8E8vx6-8fCBEo-4MUeHX-4M7jHt-8E5sE3-4M7hVc-42LVLr-s42ZPC-5mHNV7-Nos5tc-5wSNWb-C62NKJ-bjnHZ-8E5rGd-99nesF-LwaiR-oQYj4i-4hsYue-t6fPo-25DEHd-4MbsX7-8DTqhi-4xLHoB-FWwh5-4resDz-uyhtiF-2CQsQT-pjWpK-5QRwDJ-oQYiVx-ahyBAS-8E2i2t-ogZErq-pxUsvR-42LSHX-4MUeXB-42LRJD-8E2chZ-ahyzrE-8DWJbA-4MYs85-7UrfTR">Bron</a> </td></tr>
</tbody></table>
<h3>
</h3>
<h3>
<b>4. Een rechtszaak over luchtvervuiling</b></h3>
<br />
Hoewel de zaak uiteindelijk in hoger beroep toch verloren is, vond ik het maar wat dapper dat dit gedaan is: een <a href="https://www.nrc.nl/nieuws/2017/09/07/milieudefensie-rechtszaak-over-luchtvervuiling-uitspraak-a1572521">rechtszaak</a>
tegen de Nederlandse overheid over luchtkwaliteit. Zoals je misschien
(niet) weet, is de luchtkwaliteit in Nederland ronduit beroerd. Het niveau van fijnstof in de lucht die we inademen ligt in veel grote steden te hoog. Om dit terug te dringen, waren er afspraken gemaakt, die Nederland helaas <a href="https://www.parool.nl/amsterdam/milieudefensie-wint-rechtszaak-om-schonere-lucht-in-de-stad~a4515381/">niet behaald</a> heeft. Fantastisch vond ik het daarom om hier aandacht voor te vragen met deze zaak.<br />
<h3>
<i><br /></i></h3>
<h3>
<b>5.<i> Ecotourism is booming</i></b></h3>
<br />
Ja!
Online en offline merk ik steeds meer bewustzijn over reizen, toerisme
en de schade die dat kan aanrichten in de (natuur)gebieden
waar we heengaan. Niet gek, en wat mij betreft heel positief, om te zien
dat ecotoerisme steeds meer <a href="https://travel.usnews.com/features/why-ecotourism-is-booming">terrein wint</a>.<br />
<br />
<h3>
<b> </b></h3>
<h3>
<b>Persoonlijke groene overwinningen</b></h3>
<h3>
<b></b></h3>
<b>
</b>
<h3>
<b>
1. Minder energie verbruiken</b> </h3>
Dit jaar ben ik voor het eerst gaan samenwonen! Behalve een mijlpaal in onze relatie, ook een mooi moment om meer te leren over hoe zuinig ik nu eigenlijk ben. Ik zal een tipje van de sluier oplichten: ik heb zeker nog wat leerpunten als het gaat om zuinig omgaan met energie!<br />
<br />
Mijn vriend en ik hebben allebei een nieuwe gewoontes aangeleerd dit jaar, de meeste daarvan behoorlijk milieuvriendelijk :-) Echt, we zijn allebei een stuk veranderd, ten goede. <br />
De kroon op ons werk? Dat het energieverbruik van de woning waar hij eerst alleen woonde maar minimaal gestegen is. De definitieve cijfers volgen nog, maar het lijkt vooralsnog te gaan om 1,4 persoon in een 2-persoonshuishouden. Daar ben ik zeer tevreden mee!<br />
<b><br /></b>
<br />
<h3>
<b><br /></b></h3>
<h3>
<b>2. Voor het eerst afvalprikken</b></h3>
<b><br /></b>Ik las toevallig gisteren terug dat dit zelfs een goed voornemen van me was voor 2017. Hoewel ik dit jaar niet veel geblogd heb, heb ik het wel <a href="http://millepagine.blogspot.nl/2017/05/groene-dingen-in-mei.html">genoemd</a>. Onverwacht bleek het hartstikke leuk om samen met de buren te doen. Ja, je krijgt er na een tijdje wel kramp van in je handen, maar het is zó fijn om je eigen buurt wat schoner te maken.<br />
<br />
<b>
</b>
<h3>
<b>
3. Meer dan 100 stuks zwerfafval opgeraapt</b></h3>
<b><br /></b>Dit was nu eens een leuke challenge! Spontaan ontstond het idee in de nog wat koude maanden van afgelopen winter en toen ik eenmaal begonnen was, zou ik het afmaken ook. <br />
Dankzij de fotootjes heb ik een leuk overzicht van welk afval dankzij mij in ieder geval <a href="http://millepagine.blogspot.nl/2017/04/40-dagen-minder-zwerfvuil-eindstand-met.html">niet in de Amstel beland is</a>.<br />
<h3>
<b><br /> </b></h3>
<h3>
<b>4. Koken</b></h3>
<br />
<b> </b>Eén van mijn goede voornemens was een aantal lekkere, makkelijke én vegan recepten toe te kunnen voegen aan mijn <i>reportoire</i>. Ik ken behoorlijk wat lekkere gerechten, maar snel klaar zijn ze niet altijd (lees: meestal niet), en het gaat ook niet altijd om voedzaam avondeten voor meerdere personen.<br />
In 2017 heb ik aardig wat uren in de keuken doorgebracht! Ik kan daardoor weer zeker 5 verschillende gerechten toevoegen aan mijn collectie, die voldoen aan alle bovenstaande eisen én makkelijk te koken zijn voor een groep van 6-8 man.<br />
<br />
<b></b>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsG045vZwODir0kDBi79L0oaKh9lXIda4vAMEyg1gvDS7BjwvtToefw6JcaN-IgFQsm4Mv092NNjzhB_BNApEhcN4LgOWDyolOaYSVbbxK49DqG0GXZ2Ic3yHw7R8FXq1rj70F0MdLleg/s1600/Foodcollage.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsG045vZwODir0kDBi79L0oaKh9lXIda4vAMEyg1gvDS7BjwvtToefw6JcaN-IgFQsm4Mv092NNjzhB_BNApEhcN4LgOWDyolOaYSVbbxK49DqG0GXZ2Ic3yHw7R8FXq1rj70F0MdLleg/s320/Foodcollage.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bron: mijn keuken :-)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<b>Nog niet gelukt, maar op de goede voornemens lijst voor komend jaar</b><br />
- Meedoen aan de Beach Clean up tour in augustus<br />
- Regelmatiger <i>zero waste </i>boodschappen doen bij lokale winkeliers of op de markt<br />
- Zorgen voor een bloeiende moestuin op mijn balkon<br />
- Een maand geen plastic gebruiken <br />
- Vaker wildplukken - we hebben deze zomer zulke lekkere bramen gegeten!<br />
...en wie weet, wat er verder nog op mijn pad komt!<br />
<br />
Welke groene voornemens ga jij dit jaar nastreven?Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-35638166438005510652017-11-26T20:16:00.001+01:002017-11-27T18:15:55.122+01:00Groene dingen in oktober & novemberOktober begon stormachtig, maar werd daarna onverwacht nog heerlijk zomers. Inmiddels is november bijna afgelopen en moet ik er echt aan geloven: een dikke jas is verplicht; de dagen zijn donker en kort. Dat weerhoudt me gelukkig niet van een heleboel simpele groene dingen, die ik hier graag wil delen. Wie weet kan ik je inspireren voor de week die alweer klaarstaat!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHzyVWXCiWvM1C49lx3XPozRG3FBu3M9o419lgRHbidz4BO2d_QwF4L4aQ1W8fN_5RoFYk4H3SSyfXwA3po6RQ6A1kIowFe2OYAnGv424hi8JO8USdoMVXZwvnyc6SjNJOCup0yMST-Kk/s1600/IMG_3184.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHzyVWXCiWvM1C49lx3XPozRG3FBu3M9o419lgRHbidz4BO2d_QwF4L4aQ1W8fN_5RoFYk4H3SSyfXwA3po6RQ6A1kIowFe2OYAnGv424hi8JO8USdoMVXZwvnyc6SjNJOCup0yMST-Kk/s400/IMG_3184.JPG" width="300" /></a></div>
<br />
<br />
Ik knutselde iets om mijn 'kantoorspulletjes' in te bewaren, regelde <i>ecofriendly </i>kraamcadeautjes en voor een Sinterklaasspel deed ik aan <i>regifting</i>. Ook ben ik aan iets heel nieuws begonnen: groen beleggen! <b><br /></b><br />
<h3>
</h3>
<h3>
<b>Plek voor pennen</b></h3>
<b> </b>Ik ben gek op <i>stationary</i>. Daardoor slingert er bij mij al snel van alles door het huis: fijne pennen en markers of stiften, maar ook een potloden, <i>post-its</i> en gummetjes. Tijd om daar een einde aan te maken, dacht ik na de zoveelste zondagmiddag opruimen. Wat zou nu eens een duurzame oplossing zijn?<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqOQsqvJAfcofynbuQGBVl2mt3OjbLr-UJBGeJ3CYIWiLvQU_rx3s1T_NOF7Go_3NVIPVO0S5u8G8satKttByu4tzWNQYCdG07QsCItxmb0nAv4bsFEVDw9f2oQAFYD73M8YoErPoy8AQ/s1600/IMG_3193+%25282%2529.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="940" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqOQsqvJAfcofynbuQGBVl2mt3OjbLr-UJBGeJ3CYIWiLvQU_rx3s1T_NOF7Go_3NVIPVO0S5u8G8satKttByu4tzWNQYCdG07QsCItxmb0nAv4bsFEVDw9f2oQAFYD73M8YoErPoy8AQ/s400/IMG_3193+%25282%2529.JPG" width="233" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Tadaah!<br />
<br /></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Dertig seconden scrollen op Pinterest en ik kreeg al een fantastisch
idee. Natuurlijk! Ik had de perfecte
oplossing gevonden. Even knutselen en hij stond al. En: twee vliegen in één klap: meteen kreeg ook dat
prachtige cadeaupapier dat ik al een tijdje bewaarde een
nieuwe functie.<br />
<br />
Nodig:<br />
- kartonnen bakje, grootte naar eigen voorkeur<br />
- oude wereldkaart of kleurig gerecycled cadeaupapier<br />
- evt. kartonnen schotjes of lege wc rolletjes.<br />
<br />
Met
kartonnen schotjes en lege wc-rolletjes zorg ik er voor dat de pennen in
hun eigen compartiment blijven. Op de achtergrond trouwens de
superfijne <a href="http://www.ogreen.eu/nl/clean">Ogreen plant</a>, die de lucht zuivert. Hij hoeft maar eens per week water en staat er altijd
mooi, frisgroen bij.<br />
<br />
<br />
<br />
<h3>
Groen in je vrije tijd </h3>
<br />
Wat een mooie weekenden waren er in oktober: ik maakte er dankbaar gebruik van. Alleen of samen met anderen spreidde ik een kleedje uit in parken in de buurt, om uren te lezen in de mooiste boeken. Jaaa, een leuke bijkomstigheid: ik ga dit jaar mijn Goodreads-boekendoel (<i>challenge</i>) zeker halen! Nog één boek en dan ben ik er.<br />
Ik verslond o.a. <a href="https://www.blogger.com/%3Ca%20href=%22https://partnerprogramma.bol.com/click/click?p=1&t=url&s=13258&f=TXL&url=https%3A%2F%2Fwww.bol.com%2Fnl%2Ff%2Fkom-hier-dat-ik-u-kus%2F9200000030321899&name=Mille%20Pagine%22%3EKom%20hier%20dat%20ik%20u%20kus%3C/a%3E">Kom hier dat ik u kus</a> van Griet Op de beeck, enorme aanrader! <br />
<br />
En op regenachtige dagen? Toen heb ik binnen goed opgeruimd: ik leverde oude kledingstukken in bij de kringloop. Mijn vriend raakte geïnspireerd en sloeg ook aan het opruimen: dubbel winst! ;-) Ook vond ik een prachtig winters jurkje bij de kringloop. Je kunt er weliswaar wat 'pillen' van het dragen op zien, maar dat mag de pret niet drukken.<br />
<br />
<br />
<br />
<h3>
Duurzame kraamcadeautjes</h3>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Vrienden werden in oktober ouders van een prachtig jongetje! Wat kun je dan cadeau geven, als je groen bezig wilt zijn? Het kostte me wat tijd, maar na lang speuren in de kringloop vond ik het perfect cadeau. Een <a href="https://item-shopping.c.yimg.jp/i/j/babylicious_nx-941279">truitje</a> in deze stijl, nog nauwelijks gedragen.<br />
<br />
Waarom zou je per se alles nieuw moeten kopen? Ik weet het niet... maar toch voelde ik me een beetje bezwaard dat mijn cadeautje tweedehands was. Gelukkig bleek dat nergens voor nodig, het werd met veel plezier in ontvangst genomen.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwWVzMQGx58mTWdpvDxrrvkFezS7dIpoN4WELumnBlKEXm60QZPpdVe2fQ6r3ttT5QAqyN6ovAykRb02rGc70OMgfAc5kW52Y7Esqw1CYoakhtaR-WzOUPUyb4ssgPGCqOcreQePDoymw/s1600/IMG_1124.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwWVzMQGx58mTWdpvDxrrvkFezS7dIpoN4WELumnBlKEXm60QZPpdVe2fQ6r3ttT5QAqyN6ovAykRb02rGc70OMgfAc5kW52Y7Esqw1CYoakhtaR-WzOUPUyb4ssgPGCqOcreQePDoymw/s400/IMG_1124.JPG" width="300" /></a><br />
<br />
Andere duurzame tip voor kraamvisite: <b>kook voor de <i>newborn </i>ouders! </b>Als je net een baby'tje gehad hebt ben je ontzettend druk. Werkelijk de hele dag ben je in de weer met luiers, borst- of flesvoeding, spuugdoekjes, slaapjes, huiltjes en wat al niet meer. Meer dan eens hoor ik dat een kopje nog warme thee echt uniek is in zo'n periode, laat staan een lekkere warme maaltijd...<br />
<br />
Dus: waarom niet koken? Daar hebben de ouders veel meer aan op dat moment, dan aan een stuk speelgoed voor de baby (waar het bovendien nog te klein voor is ook).<br />
Samen met mijn vriend besloten we dus ook maar maar meteen een maaltijd mee te nemen! Hierbij werd ik geïnspireerd door deze <a href="https://jongesla.com/2014/11/27/2031/">blogpost</a>. Het was lekker, heel gezellig, én: ik hoefde ook niet in te zitten over het 'verstorende' of 'belastende' van mijn kraambezoek.<br />
<br />
<i>Tip</i><br />
Babyspulletjes, vooral kleding, zijn vaak in ruime mate aanwezig in kringloopwinkels. De baby groeit namelijk als kool en kan daardoor de pakjes maar heel kort aan. Je hebt dus zeker kans iets aan te treffen dat zo goed als nieuw is!<br />
<br />
Geen zin om zelf op jacht te gaan? <a href="https://www.kleertjesdoos.com/">Kleertjesdoos</a> verzamelt en verkoopt tweedehands merkkleding voor baby's en kinderen. Kost ietsje meer dan de kringloop om de hoek, maar je hebt wel een merkitem dat zeker weten als nieuw is.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFHhAghnbCWykfAFxZDNKhwwBZ8nai_OvN5gt8vGHX4vFoEIDASuJXxueIsJYbU2rOxR90CbrAc1SNWeyw11phu3Al2yHsEoAqWBz9BPg4ylWmY8oKI3L-5_ndNqVzW7G46vC4fxNLe-M/s1600/blog.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1066" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFHhAghnbCWykfAFxZDNKhwwBZ8nai_OvN5gt8vGHX4vFoEIDASuJXxueIsJYbU2rOxR90CbrAc1SNWeyw11phu3Al2yHsEoAqWBz9BPg4ylWmY8oKI3L-5_ndNqVzW7G46vC4fxNLe-M/s400/blog.jpeg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://cdn-images-1.medium.com/max/1600/1*GduQWk5qAscKSCH7jMoKcw.jpeg">Bron</a></td></tr>
</tbody></table>
<h3>
</h3>
<h3>
<b>Groen... beleggen?!</b> </h3>
Een groene bankrekening heb ik natuurlijk <a href="http://millepagine.blogspot.nl/2012/03/living-like-larry-rabobank-vs-asn.html">allang</a>! Maar wat nu te doen met spaargeld, als je niet alleen maar wilt sparen? Yep, ik heb eindelijk gedaan waar ik in gedachten al heel lang mee rondliep... ik ben gaan beleggen!<br />
<br />
Als student had ik chronisch geldgebrek, maar nu ik al een tijdje een Echte Volwassen Baan heb, lukt het me om te sparen. Soms is dat voor een mooie reis, maar ik wil mijn geld ook wegzetten voor later. Sparen leek altijd ideaal, maar de rente is eigenlijk... nul. Van verschillende kanten werd me gevraagd of ik niet, gewoon, voor de leuk, eens wat geld wilde beleggen. Ik weet niet of er een taboe rust op beleggen onder meisjes en vrouwen, of dat het echt een mannending is, maar ik hoorde er nooit een vriendin of kennis over. Vandaar dat het even kostte en ik me er echt in moest verdiepen. Maar inmiddels heb ik dan ook een heuse rekening om te beleggen. Wordt vervolgd!<br />
<br />
<i>Tip</i><br />
Wil je je ook verdiepen in een rekening bij een eerlijke bank?<br />
Gebruik de <a href="https://eerlijkegeldwijzer.nl/bankwijzer/">eerlijke bankwijzer</a>! Zij schreven laatst ook <a href="https://eerlijkebankwijzer.blogspot.nl/2017/10/stel-je-eens-voor.html">deze interessante blog</a> over de nieuwste campagne van de Rabobank. Beleggen gaat net weer een stapje verder, als er interesse voor is kan ik daar in de toekomst zeker een stukje over schrijven. Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-17278487776647162932017-10-07T21:47:00.000+02:002017-11-04T11:37:07.275+01:00De kilometers onder mijn voetenHeerlijk: het is fris, ik start de ochtend weer eens in mijn roze hardlooptrui. Mijn enige hardlooptrui, want zelfs al loop ik 1000 km per jaar: duurzaamheid zit altijd in achterhoofd. Waarom zou ik meer dan twee, drie hardloopoutfits nodig hebben? Principes zijn niet alleen voor makkelijke tijden, maar voor altijd. En heb ik er last van? Eigenlijk niet eens. Ik was de kleding zelfs wat vaker met de hand, en varieer met hemdjes eronder, of in extreme kou in de winter met ook nog een <i>hoodie </i>erover.<br />
<br />
Prachtig: het was nog twee weekenden zonnig. Het waren waarschijnlijk mijn laatste loopjes in korte broek dit jaar. De kilometers vliegen onder mijn voeten voorbij. Maandag, woensdag, zaterdag. Zondag, dinsdag, donderdag. Welke dag ren ik niet? Hoe lang wordt de duurloop dit weekend? Hoe laat gaan we straks rennen?, want ik moet mijn eten er op afstemmen.<br />
<br />
Ongeduldig vragen vrienden, familie en collega's wat mijn volgende doel is. De marathon daar en daar? Mijn tijd op de halve verbeteren? Wat meer tien kilometer-wedstrijdjes gaan doen? <br />
Ja, misschien ooit, misschien sneller dan verwacht zelfs.<br />
Maar niets van dit alles is waar ik voor loop.<br />
<br />
Ik loop voor de lucht. Voor de adem die het me schenkt. Als rust in de polder, adrenaline in de stad.<br />
Om net voor de regen binnen te zijn, of alvast buiten. Ik ren in stilte of met muziek in mijn oren, waar zich desondanks gedachten en plannen doorheen boren.<br />
Ik loop omdat het me goeddoet afgetrainde mannen in het park in te kunnen halen en dat tempo vast te houden. Ik ren omdat de spierpijn maandagochtend me herinnert aan een fantastische run in de duinen. Om me 's avonds laat doordeweeks nog even op de bank te nestelen voor rust en herstel.<br />
<br />
Ik loop voor mij.<br />
<br />
Als ik loop, dan vlieg ik<br />
Dan is niets meer belangrijk, hooguit minuten per kilometer wanneer ik een record wil halen. <br />
Het is mijn kans stress achter me te laten Zorgen verdampen als transpiratie in de zon. Ik richt mijn blik alleen nog op de weg, de natuur, de verte of het stoplicht. Armen langs mijn lichaam verstevigen mijn pas. Mijn vingers worden vlak, zijn aaneengesloten als ik mijn eindsprint inzet.<br />
<br />
Soms even die uitgeputte blik op mijn horloge als het me te zwaar wordt, maar nooit spijt.<br />
<br />
Nooit spijt. Alleen maar rust,<br />
en kracht<br />
en adem.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6HCLQFfhcbG5X_cG5aQMknJcjiBQ_3ycQndgxd97SFMsdL-pjZtmivyBbc-sDk14G8D3WRGUCOita8QvIiXI8XsIvtl8vP47aTkfv4iLpZib8xevDTJVA-QzsN2iGzAgEBZ6XtVL2cpE/s1600/tumblr_mlec0s9VD11r6u05ro1_1280.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1054" data-original-width="1280" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6HCLQFfhcbG5X_cG5aQMknJcjiBQ_3ycQndgxd97SFMsdL-pjZtmivyBbc-sDk14G8D3WRGUCOita8QvIiXI8XsIvtl8vP47aTkfv4iLpZib8xevDTJVA-QzsN2iGzAgEBZ6XtVL2cpE/s320/tumblr_mlec0s9VD11r6u05ro1_1280.png" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://arthlete.tumblr.com/post/48192137670">Bron</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-73342841755545142122017-09-29T21:33:00.000+02:002018-04-26T21:19:55.207+02:00Nachtdiensten in het ziekenhuis<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU7iogJBuqAa7w__vdeJLWMRKzRUbgYrI_xx7S6-mUdzG_kK4diVe1ZqjPZIy23VhDOQvSOidupFf1odOfAQkyA0Hfh5MYmE0rLcur0qFi5pDct0edX8rmoStCi7bpjVqbI-e_XHNuLXU/s1600/ND0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1600" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU7iogJBuqAa7w__vdeJLWMRKzRUbgYrI_xx7S6-mUdzG_kK4diVe1ZqjPZIy23VhDOQvSOidupFf1odOfAQkyA0Hfh5MYmE0rLcur0qFi5pDct0edX8rmoStCi7bpjVqbI-e_XHNuLXU/s400/ND0.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://i.huffpost.com/gen/2454738/images/o-NIGHT-SHIFT-facebook.jpg">Bron</a></td></tr>
</tbody></table>
Eindeloze uren en razendsnelle seconden. Soms gebeurt er niets, maar áls er iets gebeurt, sta je er soms zomaar alleen voor. Misschien moet je supervisor van ver komen, en stapt ze pas in de auto als je haar belt om 2:33 uur. Of misschien slaapt je collega wel in het ziekenhuis en valt het mee.<br />
<br />
Ik ben alweer een tijdje afgestudeerd en sindsdien werk ik als arts in het ziekenhuis. Gaaf! Ik vind het fantastisch. Patiënten beoordelen, op zoek naar een diagnose en daarna ook echt kunnen helpen met therapie. Dat ik bovendien de kans krijg om met zieke kinderen te werken, vind ik echt heel bijzonder. Je helpt een gezin in een moeilijke, kwetsbare periode, of dat nu 2 nachtjes is of wekenlang. Het betekent dat je 24 uur per dag, 7 dagen in de week beschikbaar moet zijn als ziekenhuis of spoedeisende hulp. En ja, daar horen ook nachtdiensten bij. Voor iedere arts.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLybdsT1Iz1dndth8ZERJoBkh8_ObkZUH3951tXBTXgjCLgVZM72gfJqXgmPbBJN0xkjqb0jfYDIir9RgXrmqytnRaMXwASjXRjqb3caUfthnOE8JMHQqMK0h1O6bHmo8X8lRDurIU1uE/s1600/ND3.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1065" data-original-width="1600" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLybdsT1Iz1dndth8ZERJoBkh8_ObkZUH3951tXBTXgjCLgVZM72gfJqXgmPbBJN0xkjqb0jfYDIir9RgXrmqytnRaMXwASjXRjqb3caUfthnOE8JMHQqMK0h1O6bHmo8X8lRDurIU1uE/s400/ND3.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://a.dilcdn.com/bl/wp-content/uploads/sites/8/2014/09/78430405.jpg">Bron</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Nachtdiensten, zeker in een vak met collega's zoals het mijne, krijgen ritme door eten. Ze drááien om eten, denk ik soms wel eens! Van handjes krakende ribbelchips om 00:45u naar chocolade rond 03:30u, tot een leeg gevoel in je buik als de collega's van de volgende <i>shift </i>'s morgens binnenkomen met dampende bekers koffie. <br />
Nachten geven ruimte voor bijkletsen als er niets te doen is. Of samen mopperen op de postbode, die het overdag heeft gewaagd aan te bellen met een pakketje voor de buren. Terwijl jij probeerde voor te slapen voor je eerste van een reeks van zeven.<br />
<br />
In de ochtend is het rillen van de kou, ook al is het hoogzomer, of juist toch zweten op de fiets naar huis, ook al is het herfstig fris. Vaak heb ik gedacht: verandert mijn temperatuurregulatie? Vaak krijg ik een energiestoot als ik uit het ziekenhuis naar buiten stap 's morgens, die algauw gevolgd wordt door een instorting als ik niet snel ga slapen. Naar bed na een nachtdienst doe ik trouwens nooit zonder ontbijt, want ik wil niet wakker worden van de honger om 13:00 uur, maar dit verschilt van persoon tot persoon.<br />
<br />
De eerste nacht is altijd het zwaarst: je kunt dan 's avonds je bed niet uit komen.<br />
Maar de tweede en derde nacht zijn niet minder moeilijk. Je moet jezelf dwingen iets sociaals te ondernemen: je voelt je geradbraakt, zelfs als je je feitelijk veel minder uren werkt dan een werkweek met dagdiensten. Je bent er ineens gewoon een stuk langer mee bezig: 's ochtends nog even afbouwen met ontbijt, en 's avonds tussen 20:00 en 22:00 uur aan het 'wachten' tot je weer weg moet.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOM1qnivijjaue1uv9KW2x6MzHBKrdTUki8vADCChTWe9nnzJsNLetl2Th_SfnHOqvJlsqGE70wyBVj1XzR3QMZihC-Cfyh7rLo6mybvHJy2kun0CHIlV8px-E8tjWT8jgPH6hkIqDx78/s1600/ND2.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="624" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOM1qnivijjaue1uv9KW2x6MzHBKrdTUki8vADCChTWe9nnzJsNLetl2Th_SfnHOqvJlsqGE70wyBVj1XzR3QMZihC-Cfyh7rLo6mybvHJy2kun0CHIlV8px-E8tjWT8jgPH6hkIqDx78/s400/ND2.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://healthylife.werindia.com/wp-content/uploads/2016/01/Night-Shifts-WeRIndia-HealthyLife.jpg">Bron</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Nachtdiensten werken: wat mij betreft echt een vak apart.<br />
Het heeft zijn charme, maar kent ook enorme nadelen. Die nadelen heb ik zelf pas leren kennen nadat ik ook echt nachtdiensten ging werken als arts-assistent. Dat maakt dat ik dit stuk wilde schrijven. <br />
<br />
Een ander motief was er ook. De <a href="https://www.werknatuurlijk.nl/helweek-reset-jezelf/">Helweek.</a> Een boeksensatie op allerlei blogs in 2015 en 2016. De auteur, <i>mental coach</i> van beroep, daagt je uit om uit je comfort zone te stappen en er een waanzinnig productieve week van te maken. Geen TV. Sociale dingen alleen 's avonds. Elke dag om 5 uur op. Gezond eten.<br />
Klinkt goed, wat mij betreft. <br />
Oja, én <b>één nacht doorhalen</b>. Met wat meer rustmomentjes op de dag erna.<br />
<br />
<b>Dat vond ik nou niet oké.</b><br />
Een nachtdienst werken doe je uit compassie: ziek word je ook in de nacht. Opereren moet soms ook in de nacht. Politie, ambulance, meldkamer, machinisten: allerlei mensen werken verplicht in de nacht. Je doet het ook uit compassie met je collega's: het is niet gezond áltijd nachtdiensten te werken, dus je verdeelt ze met je team.<br />
Je doet het uit nieuwsgierigheid: zou het waar zijn dat "grote trauma's" en "spannende dingen" alleen 's nachts gebeuren? (Antwoord: ja, wel vaker, maar nee, niet alleen maar)<br />
<br />
Maar <b>je doet het niet, écht niet, </b>omdat je het "beste uit jezelf wil halen". Omdat je productief wil zijn. Tuurlijk, je kunt best productief zijn in de nacht: ik heb in nachtdiensten zowel blogjes als wetenschappelijke artikelen geschreven. Maar het is <b>absoluut niet de beste tijd</b>, voor je geest of je lichaam.<br />
<br />
Hieronder vertel ik waarom.<br />
<br />
<br />
<br />
<h3>
<b>Voeding</b></h3>
Mensen die regelmatig nachtdiensten werken, hebben meer kans op obesitas, ernstig overgewicht dus.<sup>1</sup> Dat heeft verschillende redenen. <br />
Zoals ik al schreef, eten veel mensen vaker, omdat dit de nacht een ritme geeft. Net als lunch en tussendoortjes overdag, heb je ook een voedingsritme 's nachts nodig. Maar... omdat je ook niet wakker wil worden van de honger wanneer je eindelijk mag slapen, en misschien ook thuis nog sociaal mee-eet, eet je in een week nachtdiensten algauw een stuk meer. <br />
Bovendien wordt het door het snacken een stuk ongezonder (als je niet zelf je eten maakt zijn er 's avonds ook een stuk minder gezonde eetmogelijkheden op je werkplek!).<br />
Tel daarbij op dat sporten lastiger wordt en dat je biologische klok (die verstoord raakt) ook invloed heeft op je metabolisme. Bam! Je moet wel erg sterk in je schoenen staan om al deze factoren te verslaan.<br />
<br />
Mensen die nachtdiensten werken hebben, waarschijnlijk door een combinatie van factoren, meer kans op type 2 diabetes (suikerziekte).<sup>2</sup> Daarnaast wordt er gespeculeerd over de grotere kans op allerlei soorten kanker, zoals borstkanker. Onderzoek naar nachtdiensten is echter lastig, zoals je verderop zult lezen.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQctbvJGSc0ctQKvQEhyphenhyphenEy7mp4XuMDzrSZBEDcX9Uw89icN-jKMdYBoCCNT0IGHZJwnPCzS-XqgQZx7J80dwsuezxOO29dsybyr9D_olmiI_SQSnoSvvcuct0vbS55E4IIlq5Iv70CmEY/s1600/ND4.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="422" data-original-width="750" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQctbvJGSc0ctQKvQEhyphenhyphenEy7mp4XuMDzrSZBEDcX9Uw89icN-jKMdYBoCCNT0IGHZJwnPCzS-XqgQZx7J80dwsuezxOO29dsybyr9D_olmiI_SQSnoSvvcuct0vbS55E4IIlq5Iv70CmEY/s400/ND4.jpeg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://static1.squarespace.com/static/5147d4e3e4b051ba03b175ed/t/59ada5d3d482e948b59752ee/1504552411945/schoollunch.jpeg">Bron* </a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<i><b>Hoe doe ik dit? </b></i>Ik plan minder sociale afspraken in een nachtdienstweek en zorg er voor dat ik minimaal 1x ga hardlopen. Ik besteed dan geen aandacht aan snelheid of <i>personal records,</i> het gaat om het sporten. Ook fiets ik altijd naar mijn werk. <br />
Mijn eten maak ik altijd zelf en ook 's nachts neem ik snackgroente en fruit mee. Sorry, ik ben dus niet de collega die 's nachts trakteert op chips. Al zal ik er misschien wel een handje van nemen als het me wordt aangeboden ;-)<br />
Andere tips? Op Pinterest vind je er <a href="https://www.pinterest.com/explore/working-night-shift/">genoeg</a>!<br />
<br />
<br />
<h3>
<b>Slapen</b></h3>
Slapen in de eerste nacht doe ik niet, dat vind ik gevaarlijk. Je hebt vaak verschillende nachtdiensten achter elkaar en als je je ritme niet omgooit, blijf je de hele week 's nachts moe. Dat betekent dat ik de eerste dienst vaak lange tijd wakker ben. Gelukkig heb ik na een tijdje leren 'voorslapen'. Iedereen heeft hier zijn eigen voorkeur in, je wordt er gelukkig vanzelf beter in na een tijdje.<br />
<br />
Door nachtdiensten wordt je slaap overdag (vanaf na de eerste nacht) gefragmenteerder en dat maakt het minder van kwaliteit. Hierdoor voel je je na verschillende diensten mentaal vaak erg moe.<br />
<br />
<i><b>Maar het fijnste? </b></i>Elke ochtend al die mensen naar hun werk zien gaan en zelf lekker je bedje in kruipen. Hmm, heerlijk, vooral met goede gordijnen en stille buren :-)<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBjYzSn-TTghmDhf5f3ScFkDX4lUHKpf4O0kuOlureJhp91AgAcuBIu4IvlSSCV7_Lzu6xMwpxv7NEVu7OFkv1YqhZvcft2ffK7b95B7FzqgEyXdTfLSsWfIYdfrnG8el2Uu5GszQrGaQ/s1600/ND5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="216" data-original-width="360" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBjYzSn-TTghmDhf5f3ScFkDX4lUHKpf4O0kuOlureJhp91AgAcuBIu4IvlSSCV7_Lzu6xMwpxv7NEVu7OFkv1YqhZvcft2ffK7b95B7FzqgEyXdTfLSsWfIYdfrnG8el2Uu5GszQrGaQ/s400/ND5.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://nl.pinterest.com/pin/400679698086470330/">Bron</a></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<h3>
<br />
</h3>
<h3>
<b>Productiever?</b></h3>
De eerste uren van een nacht ben je vaak nog opgewekt. Maar 3-4 uur na je gebruikelijke bedtijd verandert er van alles. Je gaapt eindeloos, denkt trager, typt twee keer hetzelfde. Dit soort symptomen bestrijd je met koffie, en eten, maar dat wil niet zeggen dat je direct productiever wordt. Zelf heb ik veel meer moeite met motivatie in de nacht als het gaat om ingewikkelde taken. Makkelijke taken kan wel, daarom ruim ik vaak mijn mailbox op in een week nachtdiensten, of beantwoordde ik achterstallige mails.<br />
<br />
<br />
<h3>
<b>Ongezond?</b></h3>
<br />
Onderzoek doen naar nachtdiensten is erg lastig. Niet iedereen vult de tijd eromheen hetzelfde in: de één stapt thuis direct zijn bed in, de ander heeft misschien een langere reistijd naar huis en blijft wakker tot de lunch, maar slaapt dan door tot 20:30 uur. Misschien werken mensen met een ongezonde leefstijl juist vaker in de nacht? Ik ken enkele verpleegkundigen die bijna alleen maar 's avonds en 's nachts werken... en herinner ik me nou goed dat zij allemaal rookten?<br />
<br />
Er zijn ook andere geluiden. Sommige onderzoeken laten zien dat mensen die in ploegendienst werken zelfs minder vaak ziek lijken te zijn.<sup>3 </sup>En zelf kom ik er met mijn eigen <i>tips & tricks</i> inmiddels ook best goed doorheen.<br />
<br />
<h3>
Conclusie: zijn nachtdiensten tof, en zou ik jou ooit een helnacht aanraden? </h3>
Daar kan ik kort over zijn. Nee en nee.<br />
Nachtdiensten kunnen een mooie ervaring zijn, zeker als je eens ruimte hebt te kletsen met een collega die je lang niet spreekt, of als je samen een ernstig zieke patiënt goed door de nacht krijgt. Nachtdiensten kunnen best prima, productief en gezellig zijn. Maar daar tegenover staan een omgedraaid ritme, lastiger sociaal leven en na een aantal nachtdiensten vermoeidheid en emotionele labiliteit, om nog niet te spreken van de nadelige effecten op je eigen gezondheid.<br />
<br />
Helweek? Vooral doen als je er zin in hebt, maar zorg gewoon goed voor jezelf en laat die helnacht lekker zitten.<br />
<b><br />
<span style="font-size: x-small;"><br />
</span></b><br />
<span style="font-size: x-small;"><b>Bronnen</b></span><br />
<span style="font-size: x-small;">1. Peplonska, B. et al. <i>Association of Rotating Night Shift Work with BMI and Abdominal Obesity among Nurses and Midwives. </i>PLoS One (2015).</span><br />
<span style="font-size: x-small;">2. Pan, A. et al. <i>Rotating night shift work and risk of type 2 diabetes: two prospective cohort studies in women. </i>PLoS Med (2011)</span><br />
<span style="font-size: x-small;">3. Venrooij T van. Werken in ploegendienst niet gerelateerd aan meer ziekteverlof. 14-02-2017. Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde</span><br />
<span style="font-size: x-small;"><br />
* Ik ben niet zo van de pakjes drinken en Cliff bars vind ik overrated als je kijkt naar prijs-kwaliteitverhouding en <i>waste</i>... maar deze foto toont een prima begin :-)</span>Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-39001033524227236952017-08-12T20:53:00.003+02:002017-08-13T08:58:32.679+02:00Cityguide: Lissabon voor mensen met groene idealen<h3><b>De Lisboa com amor 💛</b> </h3><br />
Wat een heerlijke tijd heb ik gehad in Lissabon! Terwijl ik genoot van de zon en warmte, kwam ik handenvol inspirerende plaatsen, uitzichten, winkeltjes en mensen tegen. Zo kwam ik op het idee een stukje te schrijven over deze mooie reis. Opdat straks ook jij, lezer met groene idealen, weet waarom je met een gerust hart op vakantie kunt naar deze stad. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjMv6eY0jWO_h5ljWWAL81ch5y183n2GY1nZQG1Ijbl6Kh64RVyeIjP-F-rHg6DDTeyWqCsv7MAtsdSGgFh1Ar1muP2IlBNWPYMvGzTg6N8ygeLJYmr5xo47GadbeGfUXK_Qfn704SB5k/s1600/IMG_0450+%25282%2529.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjMv6eY0jWO_h5ljWWAL81ch5y183n2GY1nZQG1Ijbl6Kh64RVyeIjP-F-rHg6DDTeyWqCsv7MAtsdSGgFh1Ar1muP2IlBNWPYMvGzTg6N8ygeLJYmr5xo47GadbeGfUXK_Qfn704SB5k/s400/IMG_0450+%25282%2529.JPG" width="400" /></a></div><br />
<br />
Er zijn vele manieren om over reizen te schrijven. De grootste impact heb je door (met stip op 1) je manier van reizen. Daarnaast zijn je activiteiten en eten belangrijk. Die laatste twee zijn eigenlijk ook je belangrijkste bezigheden op reis, en daarom focus ik me hierop.<br />
<h3><br />
</h3><h3><br />
</h3><h3><b>Eten: van courgettebloem tot vegan empanadas!</b></h3><h3><b> </b></h3>Portugal lijkt op het eerste gezicht niet bepaald vriendelijk voor vegetariërs. Een vega optie ontbreekt regelmatig op de menukaart of bestaat simpelweg uit friet. Nu houd ik best van frietjes, maar die noodoptie kan altijd nog. De oplossing blijkt simpel: ga lekker uit eten niet in, maar <u>buiten</u> de populaire uitgaanswijk Bairro Alto! Daar is men helaas iets te veel bezig met de 'standaardtoerist', die op zoek is naar vis & steak.<br />
<br />
<br />
<br />
1. <b>A taberna da Rua das Floras<br />
<br />
Dit kleine restaurantje was echt subliem! </b>Je bestelt als tafel meerdere <i>petiscos, </i>kleine gerechten die doen denken aan tapas. Voor twee personen raadde men drie gerechten aan.<br />
<br />
Wij besloten alle vier de vega opties van de kaart te nemen en daar kregen we geen spijt van! Zo kregen we een overheerlijke salade van >4 soorten tomaat, <i>deliciously grilled vegetables</i> en gefrituurde courgettebloem. Oja, ze maakten ook nog eens een heerlijke alcoholvrije cocktail met citroenschuim.<br />
<br />
<b>Tip</b>: reserveer! Dat doe je door <a href="https://nl-nl.facebook.com/A-Taberna-da-Rua-das-Flores-292950570719522/">langs te gaan</a> op diezelfde dag. Het is bij dit uitstekende restaurant vrijwel onmogelijk om spontaan te gaan zitten. Wij reserveerden om 18:00u door gewoon langs te lopen en waren om 20:00u diezelfde avond welkom.<br />
<br />
<br />
2. <b>Vegan cappuccino & more</b> <br />
<br />
Onderweg naar hooggelegen wijk Alfama sloeg de honger toe. Ik vind het fijn thuis een lunch te maken, maar daar hadden we die dag niet aan gedacht... Niet zo handig, want de toeristische restaurantjes die we passeerden hadden op hun kaart als belangrijkste vega gerecht een omelet.<br />
<br />
Door <b>het winkeltje op de Rua da Sao Tomé 54* </b>werd ik blij verrast. Op een hip krijtbord was te lezen dat we <b>hun vegan empanadas </b>konden snacken of meenemen. Perfecte timing! We aten ze op en dronken er de zelfgemaakte citroenlimonade, terwijl we heerlijk buiten zaten, op de stoep, aan het enige tafeltje dat de winkel had. <br />
<br />
Op de kaart zie ik nu trouwens dat een klein stukje lopen verder een vegan restaurantje zit, <a href="https://www.google.nl/maps/place/Princesa+do+Castelo/@38.7141681,-9.1312401,19z/data=!3m1!4b1!4m15!1m7!3m6!1s0xd1934763ce9c527:0x51167399711462d1!2sR.+S%C3%A3o+Tom%C3%A9,+1100-563+Lisboa,+Portugal!3b1!8m2!3d38.7131033!4d-9.1306449!3m6!1s0x0:0xd8619e3a18c74d91!8m2!3d38.7141678!4d-9.1306928!9m1!1b1"><b>Princesa do Castelo</b></a>, dat uitstekende reviews krijgt.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyRb_CM0bWXoNwtGeSj0yFzUBj_5nPrnoF7WzenW8ZXGF1yXXD5wxRP6_icES_3HUPxt_k0dumr0xLDT_PItCb9cmZGNT061qAnVGYAZYSoh7kOwMtnum-NWsyJjlvpBpVeJ7FCEvQg5c/s1600/IMG_0474.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyRb_CM0bWXoNwtGeSj0yFzUBj_5nPrnoF7WzenW8ZXGF1yXXD5wxRP6_icES_3HUPxt_k0dumr0xLDT_PItCb9cmZGNT061qAnVGYAZYSoh7kOwMtnum-NWsyJjlvpBpVeJ7FCEvQg5c/s320/IMG_0474.JPG" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5pKuPxm2L8twSyqq6zaz5Oh4VumIxgIplBHmXABa7E5YVd_jXGg8N5tXYhzl3Tm3QHFAebMbwpDaiG7Ml0LCm7brcYHeD4V4kk15zL_lVnAZZTV_jJMitajVc_4Q2HxRXIjdbpJde1Pc/s1600/IMG_0470.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5pKuPxm2L8twSyqq6zaz5Oh4VumIxgIplBHmXABa7E5YVd_jXGg8N5tXYhzl3Tm3QHFAebMbwpDaiG7Ml0LCm7brcYHeD4V4kk15zL_lVnAZZTV_jJMitajVc_4Q2HxRXIjdbpJde1Pc/s320/IMG_0470.JPG" width="240" /></a></div><br />
3. <b><a href="http://www.restaurantebossa.pt/en_GB/">Bossa</a> </b>is een jong restaurant dat ook al zo'n fijne verrassing was. Rustige bediening, zachte muziek, ontspannen sfeer en het belangrijkste: heerlijke gerechten (en sublieme toetjes!). <br />
<br />
Dus wil je als vega(n) naar Lissabon? Geen zorgen, dat komt helemaal goed!<br />
<br />
<br />
<h3><b>To do: ontspannen in prachtige parken</b></h3><h3><b> </b></h3>In elke reisgids zul je de hotspots in en rondom het centrum van Lissabon vinden: van de Rua Augusta tot Estrela en Belém. Dat zijn niet voor niets hotspots, ga ze zeker zien! Maar Lissabon heeft nog veel meer te bieden.<br />
<br />
Hoewel het een grote stad is, met de gebreken die erbij horen, kunnen liefhebbers van dier & natuur hier ook hun hart ophalen. Verspreid door de stad zijn verschillende groene plekjes te vinden, waar je heerlijk kunt ontspannen met een boek op een kleedje. Of juist kunt genieten van je lunch op een bankje in de zon, terwijl je naar de dieren in het park kijkt.<br />
<br />
Buig je ook eens over de vijvers, waar je gegarandeerd vissen, kikkers of schildpadden ziet.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSkU_SGOShRfDoEm1_tUmOo-GwKfTZ-V_8UYdPFYy2SWvnSMmMl0C14uTT1r0FsDiR3zJCwz5NTelCn2E306nbnQmqEANsGjFjZLUojciT7KkFVAQcXfv7XWqFn6LL0-3LuxBM_nWvpfY/s1600/IMG_0651+%25282%2529.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="997" data-original-width="1600" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSkU_SGOShRfDoEm1_tUmOo-GwKfTZ-V_8UYdPFYy2SWvnSMmMl0C14uTT1r0FsDiR3zJCwz5NTelCn2E306nbnQmqEANsGjFjZLUojciT7KkFVAQcXfv7XWqFn6LL0-3LuxBM_nWvpfY/s400/IMG_0651+%25282%2529.JPG" width="400" /></a></div><br />
Betaalde botanische tuinen zijn er ook, bijvoorbeeld Estufa Fria, Jardim Botanico d'Ajuda & Jardim Botanico Tropical. Het uitzicht bij Estufa Fria is gratis, en daar waren wij al heel tevreden mee. De gratis parken waar ik heerlijk ontspannen kon lezen, in gezelschap van een vis of schildpadje waren <b>Gulbenkian Park, </b>het park rondom <b><b>Linha d'Água</b> & </b><b>Praca do Principe Real</b><br />
<b><br />
Praca do Principe Real </b>is een schattig stadsparkje. Weliswaar piepklein, maar toch een uitstekende plek om even te schuilen voor de zon, of er juist van te genieten. Het park heeft op 2 hoeken een kleine kiosk, waar je terecht kunt voor koffie of vers sinaasappelsap. Iets duurder dan wanneer je het bij de bar in de buurt koopt, maar de jongen heeft dan ook een schattige spaarpot op de toonbank staan: <i>a tip for a trip</i>. En trouwens, het is er nog altijd goedkoper dan in de Nederlandse hoofdstad...<br />
<br />
Vlakbij het Praca zijn ook allerlei hippe winkeltjes te vinden, die spullen verkopen van het kaliber: erg leuk, maar heb je zeker niet nodig. Vind ik stiekem toch altijd leuk om in te snuffelen, die hipsterzaken, al koop ik er (met mijn minimalistische insteek) nooit wat.<br />
<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZVR26Bjjt2zGvP29F-sycqwUaQD7VVGbmlnaQT_gKz0FiBBpLSTPNBHdmUDsKx5NyQGvTqdXMkn0UdU11aldJg9JIrCRGpsjYOP9btEvVIxcubn4IOcR_uyTa9nOz99nqQVOJYrXObgw/s1600/IMG_0684.JPG" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZVR26Bjjt2zGvP29F-sycqwUaQD7VVGbmlnaQT_gKz0FiBBpLSTPNBHdmUDsKx5NyQGvTqdXMkn0UdU11aldJg9JIrCRGpsjYOP9btEvVIxcubn4IOcR_uyTa9nOz99nqQVOJYrXObgw/s400/IMG_0684.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Veganism is not dead in Lisbon!</td></tr>
</tbody></table><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3> </h3><h3>Niet te missen in de omgeving</h3><br />
In <a href="https://www.google.nl/search?client=firefox-b-ab&biw=1408&bih=646&tbm=isch&q=sintra+gardens&sa=X&ved=0ahUKEwiW2N6CodHVAhVJQZoKHVd7DFsQhyYILg">Sintra</a> (30 minuten met de trein) vind je verkoeling als het in Lissabon bloedheet is. In dit hoger gelegen gebied waan je je in een andere wereld, dankzij de lagere temperatuur en prachtige bossen. Die mag je echt niet missen, nu je zo dichtbij bent. Ook het <b>Palácio da Pena</b> in Sintra is een aanrader. Wij kochten geen toegangskaartje voor het paleis zelf, het park bleek al ontzettend mooi en gaf ook toegang tot vrijwel alles rondom het paleis. Mocht je er toch in willen, dan kun je ter plekke altijd nog een kaartje kopen.<br />
<b></b><br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj21785D5wW5I4IQQc0vcKCRAiWbsRtFI5To6FPz9-ue3L0d1Xm9ktMo2arp-0whX43d_pKgRTH-BxtEFpBXSB_is1Y1uzcWtllIH3IziNA6wbqhque-OEv1iCojun8DAQwlmeP5A0rtM4/s1600/IMG_0654.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj21785D5wW5I4IQQc0vcKCRAiWbsRtFI5To6FPz9-ue3L0d1Xm9ktMo2arp-0whX43d_pKgRTH-BxtEFpBXSB_is1Y1uzcWtllIH3IziNA6wbqhque-OEv1iCojun8DAQwlmeP5A0rtM4/s400/IMG_0654.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Zoekplaatje!</td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Houd je van surfen, dan zijn de stranden rondom Guincho dé <i>place to be</i>. Als je gewoon van het strand houdt ook, trouwens, maar kies dan liever voor Cascais. <br />
<br />
Lissabon en haar omgeving hebben me echt positief verrast! Ondanks de soms lange zoektocht naar vega, lekkere én leuke restaurantjes heb ik het ontzettend naar mijn zin gehad.<br />
<br />
<h3>Tot slot: is er nog iets dat je <u>níét</u> moet doen?</h3><h3><br />
</h3>Ja, helaas wel. Incidenteel worden in Lissabon nog stierengevechten georganiseerd in de <span class="st">Campo Pequeno. Daarnaast kun je dagelijks de arena en het mini stierenvechtersmuseum bezoeken. Zelfs al ga je maar één keer naar zo'n evenement: je geeft er een signaal mee af, namelijk dat nieuwsgierige toeristen bereid zijn te betalen om een stier te zien lijden. </span><span class="st">Uiteraard sta je niet achter stierenvechten (<a href="http://www.peta.nl/onze-missie/vermaak/stierenvechten-een-verschrikking-geen-sport/">lees hier waarom niet</a>), en raad ik je een bezoekje aan de arena dan ook af. </span><br />
<br />
<h2><span class="st"></span></h2><br />
<span style="font-size: xx-small;">* Niet terug te vinden op Google. Het is in ieder geval niet restaurant Tiagu's dat er naast ligt: daar lopen mensen vooral boos en ontevreden weg!</span> <span style="font-size: xx-small;"> </span><br />
<span style="font-size: xx-small;">** Bron foto's: allemaal mijn eigendom!</span>Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-71619729753172835062017-07-08T22:36:00.003+02:002017-07-09T09:53:22.267+02:00Living like Larry - Film: OkjaOp mijn achtste verjaardag kreeg ik iets waar ik voor mijn gevoel al jaren naar verlangd had: een huisdier. Een eigen konijn. Het mooiste was misschien wel de kleur van zijn vacht: grijs. Precies zoals ik gevraagd had.<br />
<br />
Het konijn bleek een wilde rammelaar. Een mannetje dat niet per se van knuffelen hield, maar graag gaten groef in het gras onder zijn zomerse ren. <br />
Ook ongeveer op mijn achtste verjaardag werd ik vegetariër. Een dier op te eten? Die gedachte kon ik absoluut niet meer weggekauwd krijgen.<br />
Het was wel vreemd, vond mijn omgeving, dat vegetarisme. Ik kende niemand die zo at en wat moesten we dan eten? Mijn moeder was toch vooral degene die kookte... Omdat zij zich regelmatig zorgen maakte, (ver)stopte ze toch nog regelmatig vlees in sauzen. Zo rond mijn vijftiende werd ik definitief vegetariër. Nu echt.<br />
<br />
<br />
Op de mooie blog van <a href="http://palaceofbliss.nl/recensie-okja/">Hailey</a> las ik vrijdagavond over de film <i>Okja</i>. In mijn haast las ik niet goed, en even dacht ik dat het een documentaire was. Gelukkig bekeek ik nog even Wikipedia voor ik Netflix startte: <i>Okja </i>is een film. Zoals Haileys titel al zegt: een absolute must-see.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp7_LIaKOIKhHpOOSCfsKi8eAh4-OecMHtzN4hJH_I6DEABd11w8uOqwtga_g8SQKg4GxhLlCXvWIUONXX-KUmc9S9rWfBk1zdQNoR1lP6nOplqZGma8qRAK60GyiwQyhnTmiwdwweKmU/s1600/Okja_Main_trailer.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="719" data-original-width="1280" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp7_LIaKOIKhHpOOSCfsKi8eAh4-OecMHtzN4hJH_I6DEABd11w8uOqwtga_g8SQKg4GxhLlCXvWIUONXX-KUmc9S9rWfBk1zdQNoR1lP6nOplqZGma8qRAK60GyiwQyhnTmiwdwweKmU/s400/Okja_Main_trailer.jpg" width="400" /></a><a href="http://artofvfx.com/wp-content/uploads/2017/03/Okja_Main_trailer.jpg"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://artofvfx.com/wp-content/uploads/2017/03/Okja_Main_trailer.jpg">Bron</a></td></tr>
</tbody></table><br />
<blockquote class="tr_bq"><b>Plot</b> <br />
2017, Zuid-Korea. Mija is een jong meisje uit dat samen met haar opa in de bergen woont. Tien jaar eerder zijn ze door het gigantische bedrijf Mirando benaderd. Mirando verkoopt <i>organic meat </i>en Mija's familie is uitgekozen om voor een <i>magical piglet </i>(supervarken) te mogen zorgen. Over de hele wereld zijn 26 van die biggetjes aan lokale boeren gegeven. Het is een soort tienjarige wedstrijd: door wiens lokale leefstijl zal het varken het hardst groeien?<br />
<br />
Mija is opgegroeid met het varken, dat ze Okja (spreek uit: Okeeja) heeft genoemd. Ze rolt er mee door de modder en klimt bij het reusachtige varken op de buik. Maar de tien jaar zijn voorbij en vertegenwoordigers van het bedrijf komen langs in Zuid-Korea. <br />
<br />
Okja is het grootste varken geworden. Ze heeft de wedstrijd gewonnen. Medewerkers van Mirando komen haar ophalen. Na een feestelijk onthaal in New York zal Okja worden geslacht. Haar vlees zal goed zijn om vele monden te voeden. Okja is namelijk een genetisch gemodificeerd reuzenvarken. De baas van Mirando wil haar (en de andere supervarkens) presenteren als een soort goedkope oplossing van het wereldvoedselprobleem...</blockquote><br />
<br />
Sinds ik definitief vegetariër ben, is de dierenindustrie me steeds meer gaan tegenstaan. Ik eet inmiddels dan ook meerdere dagen per week veganistisch.<br />
Gelukkig heb ik, in de afgelopen 10 jaar dat ik vegetariër ben, wel veel verandering van de <i>mindset </i>gemerkt. Vegetarisch eten is normaal geworden, terwijl ik in het begin nog wel eens afkeurende reacties kreeg. <br />
Iedereen weet nu dat geen vlees eten beter is voor zo ongeveer alles: dier, milieu (zowel lokaal als mondiaal), de gezondheid van de eter en de gezondheid van de slachter (werken in slachthuizen wordt als zeer traumatisch ervaren). <br />
En op elke kaart is wel een vega gerecht te vinden, in ieder geval in Nederland (al is het soms lang zoeken & niet zeuren over een fantasieloze salade).<br />
<br />
Maar wat ik lastig vind, is dat vlees eten de norm lijkt te blijven. Bijvoorbeeld:<br />
Op een verjaardag wordt mijn vriend gevraagd of hij nu ook verplicht vega eet, omdat we zijn gaan samenwonen. Het schaaltje gehaktballetjes wordt in zijn richting geschoven: "neem het er maar van, nu je kan!". En van een wetsvoorstel om bitterballen/snacks voor 50% vegetarisch te serveren, wordt een <a href="http://nos.nl/artikel/2181525-vvd-in-utrecht-op-de-bres-voor-de-bitterbal.html">megaprobleem</a> gemaakt. Omdat men de vrije keuze niet wil belemmeren (behalve dan door op dit moment 100% bitterballen te serveren?).<br />
<br />
Omgaan met dit soort situaties vind ik lastig. Met lastig bedoel ik: eigenlijk wil ik fel en giftig reageren, maar als vegetariër wil ik niet weggezet worden als verzuurde idealistische trut. Ik wil in familie-omstandigheden gezien worden als gezellige gast, niet als moeilijke eter. Zelfs al zijn het altijd ándere mensen die over mijn eetgewoonten beginnen. Zelfs al ben ik inmiddels zó lang vegetariër al, dat je mag verwachten dat mensen toch wel meer eigenschappen van mij zouden kennen, dan alleen mijn eetgewoonten...<br />
<br />
Ongeveer eens per jaar durf ik iets over de dierindustrie te openen: een slachthuisfilmpje, een schokkend boek <a href="https://partnerprogramma.bol.com/click/click?p=1&t=url&s=13258&f=TXL&url=https%3A%2F%2Fwww.bol.com%2Fnl%2Fp%2Feating-animals%2F1001004008567593%2F&name=Mille%20Pagine">(Eating Animals</a>, lees dat!) en nu: de film <i>Okja</i>. En soms, als de blootstelling aan zoiets nog kort geleden was, lukt het me niet om me in te houden naar een toevallig familielid dat zo'n opmerking plaatst. Daarom zou ik willen dat iedereen deze film weer zag, als <i>refresher</i> of als nieuwe informatie. <br />
<br />
Zelf heb ik het tijdens het kijken tot halverwege volgehouden, maar daarna heb ik de film met handen voor mijn mond bekeken. Wat een absurdistisch toneel... en wat lijkt het veel op onze hedendaagse wereld. De naam Mirando is niet toevallig gekozen: vielen jullie al de overeenkomsten met Monsanto op? Het akeligste bedrijf dat ik ken (voor meer over Monsanto: kijk de documentaire <a href="http://www.dewereldmorgen.be/artikel/2015/09/02/the-true-cost-de-impact-van-fast-fashion">The True Cost</a>).<br />
<br />
<b>Tranen rolden over mijn wangen bij de laatste beelden</b>. Omdat ze niet zoveel verschilden van het slachthuisfilmpje uit België dat ik zag.<i> Okja </i>brengt opnieuw <i>an inconvenient truth</i> je woonkamer binnen. Gaat dat zien, want zelfs de absurdistische scènes zijn, als we niet uitkijken, niet ver van de werkelijkheid.<br />
<br />
<span style="color: #ffe699; font-family: "wingdings"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="color: orange;">★★</span></span></span></span></span><span style="color: #ffe699; font-family: "wingdings"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="color: orange;">★</span></span></span></span></span><span style="color: #ffe699; font-family: "wingdings"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="color: orange;"><span style="color: #ffe699; font-family: "wingdings"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="color: orange;">★</span></span></span></span></span></span><span style="color: #f9cb9c;">★</span></span></span></span></span> <br />
<br />
Okja is te vinden op <a href="https://www.netflix.com/title/80091936">Netflix</a>.<br />
<br />
P.S. Zelf op zoek naar manieren om je eetpatroon vriendelijker voor mens, dier en milieu te maken? Ik schreef er een drieluik over: Goed Eten. <br />
<br />
<a href="http://millepagine.blogspot.nl/2014/08/living-like-larry-goed-eten.html">Goed Eten I</a>: vlees(vrij), verspilling, verpakking<br />
<a href="http://millepagine.blogspot.nl/2014/09/living-like-larry-goed-eten-ii.html">Goed Eten II</a>: voedzaam, van ver, vernieuwend<br />
<a href="http://millepagine.blogspot.nl/2014/12/living-like-larry-goed-eten-iii.html">Goed Eten III</a>: vredelievend, variatie, voorraadMille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-2366183776456254962017-06-17T14:02:00.002+02:002017-06-17T14:02:16.392+02:00Boeken - Taarten bakken in KigaliAngel is een begaafd taartenbakster en runt een aardig succesvolle onderneming in Kigali (Rwanda). Ze bakt de prachtigste taarten, waarbij het niet uitmaakt of de gelegenheid nu een verjaardag, doopfeest of een bijzonder etentje was. Via kennissen laat ze extra benodigdheden invliegen naar Kigali, zoals taartstiften en zo weet ze voor haar grote gezin in het armoedige Rwanda wat extra geld binnen te brengen. De familie Tungaraza komt eigenlijk uit Tanzania en Angel mist haar geboorteland regelmatig.<br />
<br />
Angel heeft 6 kinderen, of nee: het zijn haar kleinkinderen. Haar zoon en dochter zijn beide om het leven gekomen en Angel, die zeker voor Westerse begrippen nog niet zo oud is om oma te zijn, zorgt dus opnieuw voor jonge kinderen.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj45fjvv69dFhpCjdkin_FU1SlUheH0Ql_HL1xU9jPUw5AoFUXTCd9NQSLRyCQxzPfkgv89fNiCR2ApD11ci-iSGgIQjQzs9keTe-aAMO1aYpq_P_EMDLfjn3iOinpa-0jc9wsxZ3jEd-E/s1600/GP-Kigali.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="840" data-original-width="531" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj45fjvv69dFhpCjdkin_FU1SlUheH0Ql_HL1xU9jPUw5AoFUXTCd9NQSLRyCQxzPfkgv89fNiCR2ApD11ci-iSGgIQjQzs9keTe-aAMO1aYpq_P_EMDLfjn3iOinpa-0jc9wsxZ3jEd-E/s640/GP-Kigali.jpg" width="403" /></a></div>
<br />
<br />
Ik was al eens eerder in <i>Taarten bakken in Kigali</i> begonnen, een paar jaar geleden. Het boek sprak me erg aan, maar ik kwam niet verder dan het eerste hoofdstuk: toen moest het alweer terug naar de bibliotheek. Dat was nog in de tijd dat ik vaak een stapeltje boeken meenam. Omdat het me echt teleurstelt boeken ongelezen terug te zetten, neem ik sinds dit jaar steeds maar 1 boek mee van de bibliotheekplanken. Met succes: ik las dit jaar al een paar pareltjes. Dit boek is daar één van.<br />
<br />
<br />
<h3>
<b>Intermezzo: het verhaal van Rwanda</b></h3>
<br />
In 1994 vond in Rwanda een verschrikkelijke massamoord plaats. De meeste van mijn vrienden waren toen nog baby's, peuters of kleine kinderen, vandaar waarschijnlijk dat veel mensen er nauwelijks vanaf weten. Mocht dat ook voor jou gelden, dan is er één film die ik je van harte kan aanraden: <a href="http://www.imdb.com/title/tt0395169/?ref_=fn_al_tt_1">Hotel Rwanda</a>.<br />
<br />
Hotel Rwanda is een film gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Paul Rusesabagina. Paul was tijdens de genocide eigenaar van Hotel des Mille Collines. Zelf heb ik ook pas over de geschiedenis van Rwanda geleerd na het kijken van deze film. Inmiddels heb ik hem drie keer gezien: elke keer ademloos. Ik vind het zelfs een beetje een verplichting dat we als mensen uit het Westen onze ogen niet sluiten voor wat toen is gebeurd: de Verenigde Naties hebben pas veel te laat ingegrepen in dit geval (<a href="https://ikbenirisniet.nl/2013/02/06/filmtips-vi/">Iris</a> was het gelukkig met me eens).<br />
<br />
<br />
<h3>
<b>Hoe het boek beviel</b></h3>
<br />
<i>Taarten bakken in Kigali </i>is een boek dat zijn kracht haalt uit zijn achtergrond: het dagelijks leven in een land met zo'n verdrietig recent verleden als Rwanda. Na een sterke introductie moest ik in het begin erg wennen aan de uitgeschreven dialogen. Het ging me allemaal wat traag, waarbij ik misschien over het hoofd zag dat de roman vertaald is en ook alweer 8 jaar oud is.<br />
Naarmate het boek vorderde, zag ik steeds meer waarde in de eerst zo nietszeggende gesprekjes. Angel, of Mama-Grace ('Mama van Grace') zoals ze genoemd wordt, is een simpele maar doortastende vrouw met een groot rechtvaardigheidsgevoel, die moedert over hele buurt. Met succes. Je wordt al snel deelgenoot van het alledaagse leven in de compound en je krijgt een paar prachtige woorden Swahili en Kinyarwanda cadeau.<br />
Verwacht geen ijzersterk plot, maar een indringend bundel ervaringen van gewone mensen, en je zit goed. <br />
<br />
<i>Murakoze cyane</i>, Gaile Parkin, voor dit mooie boek.<br />
<br />
<span style="color: #ffe699; font-family: "wingdings"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="color: orange;">★★</span></span></span></span></span><span style="color: #ffe699; font-family: "wingdings"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="color: orange;"><span style="color: #ffe699; font-family: "wingdings"; font-size: 18.0pt; line-height: 107%;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="color: orange;">★</span></span></span></span></span></span><span style="color: #f9cb9c;">★★</span></span></span></span></span> <br />
<a href="https://partnerprogramma.bol.com/click/click?p=1&t=url&s=13258&f=TXL&url=https%3A%2F%2Fwww.bol.com%2Fnl%2Fp%2Ftaarten-bakken-in-kigali%2F1001004006414146%2F%3FsuggestionType%3Dbrowse&name=Taarten%20bakken%20in%20Kigali&subid=Mille%20Pagine"><br /></a>
<a href="https://partnerprogramma.bol.com/click/click?p=1&t=url&s=13258&f=TXL&url=https%3A%2F%2Fwww.bol.com%2Fnl%2Fp%2Ftaarten-bakken-in-kigali%2F1001004006414146%2F%3FsuggestionType%3Dbrowse&name=Taarten%20bakken%20in%20Kigali&subid=Mille%20Pagine">Taarten bakken in Kigali</a> - Gaile Parkin<br />
<br />Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-56967526026446257112017-06-14T22:13:00.000+02:002017-06-14T22:13:33.322+02:00Laat zich niet omdenkenWat een heldere hemel, fel stralende zon, zomaar in Nederland. Blote voeten in het gras. <br />
<br />
Het is warm buiten. Fris en beloftevol warm in de ochtend, drukkend en benauwend in de middag. Ik laat mijn rolluik de hele dag halfdicht. Mijn kamerraam staat altijd op een kiertje. Hier leer ik het beste, al zes jaar lang. Achter mijn kleine bureautje, dat me geen enkele rommel toestaat. Dan zou het schrijfvlak immers meteen volliggen. Dat is nu eigenlijk al het geval: verschillende kleine stapels oefenexamens vechten om mijn aandacht. <br />
<br />
Geen enkel A4 krijgt die aandacht ook.<br />
<br />
Ik zit verslagen op de grond, op valafstand van mijn bureau. Hoe moet ik dit voor elkaar krijgen? Ik heb nog drie weken, maar mijn buik is vol angst, gemetseld als bakstenen. Eindeloos slik ik, maar ik krijg de blinde paniek niet door mijn keel gespoeld, mijn lijf uit. Weet niet waar ik moet beginnen. Weet niet hoe ik dit kan halen, ik? Ik red het niet.<br />
<br />
Het zijn hulpeloze gedachten, totaal niet behulpzaam, ik weet het. Wat door mijn hoofd raast is verre van rationeel. Zelfs als ik diverse onvoldoendes haal, kan ik nog een bovengemiddeld goede cijferlijst op mijn gymnasiumdiploma veroveren. Zo netjes sta ik ervoor. Zo goed kan ik de eindexamens in.<br />
<br />
Het helpt niet.<br />
<br />
Mijn voeten wrijf ik gefrustreerd, wanhopig haast, over het kleine oosterse tapijt voor mijn bed. Mijn voetzolen tintelen van stress, en irritatie over mijn eigen gedrag. Waarom kan ik mezelf nu niet even bijeenrapen? Aan een oefenexamen beginnen? Hoe langer ik hiermee doorga, hoe gestoorder het is, en hoe minder tijd ik straks overhoud voor het leren zelf. Dat besef ik toch wel?<br />
<br />
De laatste gedachte maakt me nog zenuwachtiger dan ik al was.<br />
Alsof het zo hoort begin ik weer te huilen.<br />
<br />
"Lieverd toch," zegt mijn moeder, die naar boven is gekomen.<br />
"Zal ik een tosti voor je maken?"<br />
Aan haar hand laat ik me naar beneden voeren.<br />
Het is een lange tocht.<br />
<br />
<br />
<i>Mei 2008</i>Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-74469734782644536442017-05-27T09:19:00.003+02:002017-05-27T11:09:54.045+02:00Groene dingen in mei<div class="MsoNormal">Het hoeft niet altijd iets groots te zijn, juist kleine acties zijn ook heel fijn... <br />
Wat deed ik voor groens of goeds deze maand?<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0utAv6_M7IyjGJXKwkByJ2wlmaOEKCG2ztE-L5p1fJmMwxj4UeAhov1HtId2FniBFqLGUfEO2v6Vv1ZqqtuwZVxA2zIF2yq41DFFudgQu5JnTiHRoTYIBGrnN4bn3qI2WmhWW07w0W_o/s1600/ZWL2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1068" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0utAv6_M7IyjGJXKwkByJ2wlmaOEKCG2ztE-L5p1fJmMwxj4UeAhov1HtId2FniBFqLGUfEO2v6Vv1ZqqtuwZVxA2zIF2yq41DFFudgQu5JnTiHRoTYIBGrnN4bn3qI2WmhWW07w0W_o/s400/ZWL2.jpg" width="400" /></a><a href="https://static1.squarespace.com/static/5731a13b40261d67c713a9e1/t/58341f22e4fcb5256eaf6767/1479810871857/3.WORTEL_liggend_L.jpg?format=2500w"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://static1.squarespace.com/static/5731a13b40261d67c713a9e1/t/58341f22e4fcb5256eaf6767/1479810871857/3.WORTEL_liggend_L.jpg?format=2500w">Bron</a></td></tr>
</tbody></table><br />
</div><div class="MsoNormal"><b><span style="font-size: large;">1. Goodbye Klooker<br />
</span></b></div><div class="MsoNormal"><br />
Ik zegde mijn abonnement op Klooker op, ook al zou het nog enkele maanden lopen. Zoals ik al eerder schreef, is het mij echt te <a href="http://millepagine.blogspot.nl/2017/04/living-like-larry-klooker-mijn-eerste.html">commercieel</a> en ben ik vooral teleurgesteld. Hoewel ik het abonnementsgeld al kwijt ben, besloot ik met hetzelfde bedrag iets beters te doen. Ik ga het geld dat het zou kosten het abonnement te verlengen overmaken naar een goed doel. Op dit moment denk ik aan Natuur & Milieu, maar andere suggesties zijn ook welkom! </div><div class="MsoNormal"><br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">2. Afval prikken (of beter: grijpen)</span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"> </span></b></div><br />
In mijn wijk organiseerden de bewoners deze maand iets waar ik helemaal achterstond: samen de buurt een stukje mooier maken!<br />
Op een zomerse zondagmiddag verzamelden alle deelnemers zich: ik leerde meteen buren kennen die ik tot dan toe alleen maar vluchtig had gezien. Er kwamen allerlei accessoires mee: heggenscharen, rollen vol vuilniszakken, afvalprikkers en tuinhandschoenen.<br />
<br />
Veel mensen stortten zich enthousiast op verfraaien van 'gemeentegroen'. Ik ontfermde me over het zwerfvuil. Dat was zwaarder dan gedacht! Het is best lastig om met één hand een vuilniszak open te houden en met een grijper precies elke peuk netjes op te pakken. Gelukkig is voor het eerste probleem een mooi systeem bedacht: een <a href="https://static.webshopapp.com/shops/053247/files/022350491/800x600x2/unger-afvalzakring-vuilzakhouder.jpg">klikring</a> van metaal, waardoor je de vuilniszak openhoudt (mét handig handvat). De oplossing voor peuken grijpen heb ik nog niet gevonden. Even overwoog ik alleen voor groot afval te gaan ("scoren", haha), maar wat voor actie zou dat zijn? Alleen het makkelijke doen? No way: <i>principles are not meant for times when things are easy</i>. Dus ik zwierf verder, zoals het afval dat ik achtervolgde, en stouwde met kramp in mijn handen 2 vuilniszakken vol. Absolute afvalwinnaars? Sigaretten en bierblikjes (<a href="http://millepagine.blogspot.nl/2017/04/40-dagen-minder-zwerfvuil-eindstand-met.html">once again</a>).<br />
<br />
<br />
Vooraf dacht ik dat een paar rollen (!) vuilniszakken overdreven was geweest, maar helaas bleken ze allemaal nodig. In enkele uren waren ze op en zag de straat er een stuk schoner uit. <br />
<b> </b><br />
Om heel eerlijk te zijn maakte het geheel me naast optimistisch, ook een beetje verdrietig. Toen ik me inlas over mijn eigen <a href="http://millepagine.blogspot.nl/2017/03/40-dagen-minder-afval.html">experiment</a>, kwam ik deze bewering tegen: als we allemaal 1 stuk zwerfafval per dag zouden oprapen, zou Nederland zo schoon zijn. Het zou ontzettend helpen, maar als we elke peuk, wikkel of kroon (van een bierflesje) als 1 stuk zouden rekenen, is het naar mijn schatting absoluut niet voldoende.<br />
<br />
Gelukkig heeft dat mijn besef over het belang van afval oprapen weer een beetje aangewakkerd. Het volgende blikje dat ik zie, zal ik dus weer netjes oprapen en weggooien!<br />
<br />
<b> </b> <b><span style="font-size: large;"> </span></b><br />
<b><span style="font-size: large;">3. Plastic direct recyclen</span></b><br />
<br />
Plastic afval probeer ik zoveel mogelijk te vermijden, maar soms is dat helaas onmogelijk. Daarom recycle ik mijn plastic sinds dat mogelijk werd in 2009. Helaas zitten er nog veel haken en ogen aan plastic recyclen. Zo is het restproduct kwalitatief minder<a href="https://www.kidv.nl/5819/factcheck-plastic-recycling-in-nederland-deft.pdf"><sup>1</sup></a> en verkiezen bedrijven door een lage olieprijs vaak toch nieuw plastic boven gerecycled<a href="http://nos.nl/artikel/2091081-recyclen-nu-minder-aantrekkelijk-vrees-voor-bergen-plastic.html"><sup>2</sup></a>. <br />
<br />
Toch vind ik plastic recyclen altijd beter dan niets doen, d.w.z.: je plastic bij het normale afval gooien. Al was het maar om aan de plasticrecyclaars te laten zien hoeveel plastic er helaas nog steeds in de consumentenmarkt omgaat...<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy6zU668qdB6chb3yTMjwz9iUmtOZw4iEFu910Dn2Bt32U0CU_VOyi_K6o1DYGDGJnV-6ZCLFiR39moRzVje7wTbqOoD9DCtdsHZyhWIRoJuWV-yAd7sxl5MAf4xlPYpgXF1d4xgmjXRs/s1600/ZWL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="467" data-original-width="700" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy6zU668qdB6chb3yTMjwz9iUmtOZw4iEFu910Dn2Bt32U0CU_VOyi_K6o1DYGDGJnV-6ZCLFiR39moRzVje7wTbqOoD9DCtdsHZyhWIRoJuWV-yAd7sxl5MAf4xlPYpgXF1d4xgmjXRs/s400/ZWL.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://www.degezondestad.org/upload/nieuws/groot/664858894.jpg">Bron</a></td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
Sinds kort is er in Amsterdam een leuk initiatief (dat zich uitbreidt!):<b> Zero Waste Lab. </b>Zero Waste Lab wil recycling bevorderen door de deelnemers een beloning te geven als zij gescheiden afval inleveren. In Amsterdam is het percentage gescheiden afval namelijk veel lager dan in de rest van Nederland. Ter illustratie: dat gaat dan om 27% in Amsterdam vs. 51% in de rest van Nederland...<br />
<br />
Bij het Lab kun je een grote jute zak ophalen, waarin je thuis plastic, textiel of papier kunt stoppen. Is de zak vol (dat duurt even want <i>trust me:</i> dat ding is <i>huge!</i>), dan breng je 'm terug en krijg je 1 muntje. Jouw plastic wordt direct samengeperst tot plastic korrels, die verkocht worden aan bedrijven. Het muntje kun je inleveren voor korting of gratis producten bij winkels in de buurt, zoals groente, fruit of een kopje koffie.<br />
Klein nadeel: er mag alleen zacht plastic in. Maar ja, alles voor het milieu, toch? ;-)<br />
<br />
Het eerste Zero Waste Lab zit aan de Dappermarkt; het tweede wordt binnenkort geopend aan het Waterlooplein. Kijk voor meer info op de eigen <a href="http://zerowastelab.amsterdam/#wat">website</a>.<br />
<span style="font-size: large;"><br />
<b>Op zoek naar meer groene/goede dingen?</b></span><br />
<br />
Wat dacht je hiervan?<br />
<br />
<b>1. Up to date blijven</b><br />
Als je in Amsterdam woont: meld je aan voor de nieuwsbrief van <a href="http://www.degezondestad.org/">de Gezonde Stad</a>. Bij deze organisatie vind je de leukste nieuwe groene ideeën. Zo ben ik er Zero Waste Lab tegengekomen. Er is ook ruimte om jouw idee te pitchen en zo €1000 te winnen voor de ontwikkeling ervan!<br />
<br />
<br />
<b>2. Firma Koos</b><br />
Ook al Amsterdam-<i>based</i>, maar dat maakt in dit geval niet uit: <a href="http://firmakoos.nl/">Firma Koos</a>. Probeer je eens voor te stellen hoeveel spijkerbroeken er in de wereld zijn. En hoeveel er ook kapot gaan, slijten, of lelijk worden... Wat kun je er dan nog mee? Hier weten ze bij Koos wel een antwoord op. Upcyclen! Waar plastic vaak een 'lager' tweede leven krijgt, worden bij Koos spijkerbroeken verwerkt tot laptophoezen en kussenslopen. Bovendien krijgen mensen 'met een afstand tot de arbeidsmarkt' zoals dat zo mooi heet, hier een echte baan. Twee vliegen in één klap dus!<br />
<b></b><br />
<b></b><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFVONgsOhMLGHuD1hd9Up6O2AOS1td1opy57_SK2jJsE51G_Cns3ZW9yA4SISutk6iaZKwRIyTsoou4xFL86WdzN-eKW72dsqYKqbxCuATQlZpod3cfptz8-CXYTXEwkVW9CLkZ75MhT8/s1600/BBCT.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFVONgsOhMLGHuD1hd9Up6O2AOS1td1opy57_SK2jJsE51G_Cns3ZW9yA4SISutk6iaZKwRIyTsoou4xFL86WdzN-eKW72dsqYKqbxCuATQlZpod3cfptz8-CXYTXEwkVW9CLkZ75MhT8/s400/BBCT.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="https://img.evbuc.com/https%3A%2F%2Fcdn.evbuc.com%2Fimages%2F29386986%2F169961800366%2F1%2Foriginal.jpg?s=cc18361257822736bab37957d97794af">Bron</a></td></tr>
</tbody></table><b><br />
</b><b> </b><br />
<b>3. Doe mee aan de <a href="http://millepagine.blogspot.nl/2017/03/40-dagen-minder-afval.html">Boskalis Beach clean up tour</a>!</b><br />
Ieder jaar gaat in de zomermaanden doet een groep vrijwilligers een reeks strandwandelingen met afvalprikkers. Doel? De kust van de Noordzee schoonmaken!<br />
Dit jaar gaan er van 1 t/m 15 augustus dagelijks 2 wandelingen van start, één meer in het noorden en één meer in het zuiden. De meeste vrijwilligers lopen één etappe mee, en ook jij kunt je daarvoor opgeven! Je maakt een mooie wandeling en je bent meteen lekker buiten bezig. Er wordt altijd gestart met koffie en thee en soms krijg je van een sponsor bovendien een lunch aangeboden.<br />
Op de kaart kun je zien welke dag er afval geprikt gaat worden op een strand bij jou in de buurt. Ik denk er over ook mee te gaan!<br />
<br />
Nodig: <br />
inschrijving van tevoren<br />
1 vrije dag (kan ook op weekenddagen)<br />
<br />
Extra leuk: je hoeft je deelnameticket niet uit te printen, de code kan ook vanaf je mobiele telefoon gescand worden... Minder afval!<br />
<i>Wie gaat er mee?!</i>Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-56303291018072817682017-05-21T21:10:00.001+02:002017-05-21T21:10:54.270+02:00EindelijkIk doe mijn best meer te schrijven en meer te bloggen, maar het blijft lastig.<br />
<br />
<b>Hoe komt dat toch?</b><br />
<br />
2016 is een bomvol jaar geweest. <i>2016? Begin ik daar nu echt over, bijna 6 maanden nadat elke zichzelf respecterende blogger een jaaroverzicht heeft gemaakt? </i>Zeker. Maar niet omdat ik een schrijfster zonder zelfrespect ben. Juist niet. Ik verleg mijn prioriteiten regelmatig en jongleer en balanceer heel wat af om zo alle ballen in de lucht te houden. <br />
<br />
Voor mij als blogger was 2016 een stil jaar. Hoewel ik ruim 200 (!) berichten in concept heb staan voor deze weblog verscheen er hier maar weinig. Achter de schermen, of beter gezegd: in het echte leven, gebeurden er des te meer nieuwe dingen.<br />
Het was het eerste jaar in mijn leven waarin ik het hele jaar in een relatie was, met dezelfde persoon welteverstaan :-).<br />
Het jaar waarin ik voor het eerst solliciteerde op een plaats in de door mij zo verlangde vervolgopleiding tot medisch specialist. Een jaar van veel door Nederland reizen en de randstad intens missen. Eindeloos veel nachtdiensten. Zonnige middagen in de achtertuin met kant en klaar eten. Kennismaken met ernstig zieke baby’tjes en hun ouders. Zorg mogen dragen voor inmiddels overleden baby’tjes, en hun ouders. Thuis huilen op bed van vermoeidheid of frustratie. Maar ook waanzinnig gelukkig zijn om weer te kunnen hardlopen na een blessure. Tot slot: in het laatste kwartaal twee keer verhuizen, twee keer tijdelijk.<br />
<br />
Zoveel nieuws in één jaar kost best een hoop energie kan ik je vertellen. Zelfs al heeft alles een gouden randje gehad. <span style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
</span><br />
<b>Maar genoeg over het afgelopen jaar</b><br />
<br />
We leven al lang en breed in 2017. Ik merk dat het me wel bevalt om steeds nieuwe stappen te blijven zetten (en surprise: ook dat dat nog steeds veel energie slurpt). Tussen de verhuizingen afgelopen winter door had ik een paar dagen vrij. Dat gaf me adem om te denken. <br />
<br />
Als het stof van de planken straks is neergedwarreld, wat worden dan mijn prioriteiten? Ik schreef het op. Ik beloofde het, aan mijn ouders, aan mijn liefste, aan mezelf op papier. En ik deed het allemaal, vanaf januari tot nu. Alleen de voornemens over het schrijven vorderden niet zo. <br />
<br />
<br />
<b>Dat is gek, want ik wil juist zoveel schrijven.</b><br />
<br />
Ideeën te over!<br />
Zal ik nu dat stuk schrijven over nachtdiensten in het ziekenhuis of over hoe het is een bomvolle spoedeisende hulp 'leeg te werken'? Of is het tijd voor een meer controversieël onderwerp dat al langer door mijn hoofd speelt? Oh kijk, een tof groen initiatief: als ik er ben geweest en de achtergrondinformatie beter heb uitgezocht, ga ik het echt online zetten! En een gave documentaire, hup, die komt zeker op mijn kijklijstje... Is het al te laat voor een verslag over de halve marathon die ik liep in maart? Of past dat eigenlijk niet op mijn blog?<br />
Naast deze gedachtenstroom, zijn er nog de eisen die ik aan mijn artikelen stel. Die zijn hoog en daardoor kan ik vaak niet in korte tijd waarmaken wat ik me voorstel, wat ik me droom. Omdat het me aan meer tijd ontbreekt, blijven ideeën nog al eens liggen.<br />
<br />
<br />
<b>Dat is niet erg</b>.<br />
<br />
Zoals ik al schreef: ik jongleer met mijn prioriteiten. Mijn dierbaren staan rotsvast bovenaan, maar daaronder kan het wisselen per seizoen. Dat betekent dat het hier soms stiller is, al is dat eigenlijk niets nieuws. Want minder kwaliteit leveren, dat wil ik niet.<br />
<br />
<br />
<b>En hoe gaat het nu (verder)?</b><br />
<br />
Het gaat best goed met mij. Ik ben verhuisd naar de hoofdstad en heb hier genoeg nieuws om me mee te vermaken :-), maar wil ook trouw blijven aan mijn idealen. Het is niet moeilijk evenementen over duurzaamheid te vinden in Amsterdam, wil ik maar zeggen, maar het is voor mij belangrijker daadwerkelijk iets toe te voegen met een artikel. Dus niet de tiende blogger te zijn die een louter PR stukje naar buiten brengt, maar iets te vinden wat nieuw is én ook echt iets bij gaat dragen. Dat hoeft niet groot te zijn: vele kleine beetjes samenwerken gaan de wereld veel opleveren, zoveel heb ik wel geleerd.<br />
<br />
Voor mijn blog denk ik aan de categorieën die ik al had, maar ik wil het mezelf ook toestaan iets relaxter om te gaan met stukken over duurzaamheid. Ik hoef niet altijd alles tot de bodem uit te zoeken, een artikel over een <i>ecofriendly experience</i> is hier ook welkom. Zo denk ik bijvoorbeeld aan een lijstje groene dingen/goede daden per maand. Zodat ik jullie op de hoogte kan stellen dat ik vandaag met een prikstok de wijk heb schoongemaakt, bijvoorbeeld :-)<br />
<br />
Ik ben nieuwsgierig wie hier nog leest, maar ik neem aan dat ik dat snel genoeg zal achterhalen als ik actiever word. Lief dat je tot zover las, en tot gauw! Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-7926382699427171014.post-3316951438832366102017-04-23T12:35:00.001+02:002017-05-21T21:12:06.276+02:0040 dagen minder zwerfvuil - Eindstand, met tips!<div><br />
De veertigdagentijd zit erop! En daarmee ook mijn persoonlijke uitdaging...<br />
<br />
<b>Wat was die uitdaging ook alweer?</b><br />
Elke dag een stuk zwerfvuil oprapen en zo mijn buurt een stukje schoner maken, in plaats van me te ergeren. Mijn eerste idee was het een maand vol te houden, maar uiteindelijk leek de veertigdagentijd me hier ideaal voor. <br />
<br />
<b>Hoeveel heb ik in totaal opgeraapt?</b></div><div>Zoals ik al schreef, is een gewoonte élke dag volhouden niet iets voor mij (hoewel, dat geldt niet voor mijn ontbijt want dat bestaat altijd trouw uit havermout, in de winter dan). Toch heb ik gemiddeld 1 à 2 stukken afval per dag opgeraapt. In een Excel sheet hield ik hoeveel precies en wat het zoal was. Uit mijn buurt heb ik in totaal 45 stukken zwerfafval weggehaald!</div><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBgahzwS2VzNgnpEeUsjF5KN1-rd7_luUlx-D5R55TYjC-qxA0Ts7VhL8UelcswCMJ673TV5KFqQb3N1NPGD6mR6Dd-pKx0lGtMpdmzovcWs15whCkyOwbHiX0oXbC5CZV72M8FqfkrrI/s1600/BeFunky+Collage.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBgahzwS2VzNgnpEeUsjF5KN1-rd7_luUlx-D5R55TYjC-qxA0Ts7VhL8UelcswCMJ673TV5KFqQb3N1NPGD6mR6Dd-pKx0lGtMpdmzovcWs15whCkyOwbHiX0oXbC5CZV72M8FqfkrrI/s400/BeFunky+Collage.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Verpakkingen van snoep & frisdrank zijn het meest op straat te vinden. <br />
Met stip op nummer 1: blikjes bier en energydrink (minder fotogeniek...)</td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
<b>Is dat geen druppel op een gloeiende plaat? Of: een bodemloze put?</b><br />
Ja en nee.<br />
Ja, want als één persoon zoals één stuk zwerfvuil per dag opraapt, is daarmee Nederland nog steeds niet vrij van rondslingerend afval. Integendeel. Maar: het mooie van druppels is dat ze in staat zijn tot meer dan je denkt, zeker als je het volhoudt. <i>Een gestage drup holt de steen uit, </i>om maar even bij spreekwoorden en uitdrukkingen te blijven.<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Wat denken andere mensen over zwerfafval?</b><br />
Daar was ik ook benieuwd naar!<b> </b><br />
Zwerfvuil blijkt ergernis nummer <a href="https://www.natuurenmilieu.nl/themas/kenniscentrum/explainer-zwerfvuil/">3</a> van Nederlanders. Alleen hondenpoep (misschien ook een vorm van afval?) en gevaarlijk rijden scoren hoger. Natuur en Milieu geeft aan dat afval afval aantrekt. Dat herken ik helemaal: denk maar aan Koningsdag en festivals! <i> </i><br />
<br />
<blockquote class="tr_bq"><i>Want wat doe jij straks met je plastic bierglas, als je lekker staat te dansen en alle prullenbakken in je buurt al overvol zijn?</i></blockquote><br />
Bij meeste prullenbakken op Koningsdag is het nog erger: ze zijn al vol en het vuilnis ligt er naast... Wat doe je dan? Gooi je je glas op de hoop, en denk je: ik hoop dat de gemeente Amsterdam het morgen opruimt?<br />
<div>Ik hoop natuurlijk dat je een prullenbak zoekt, maar ik kan begrijpen waarom het soms lastig is. Afval trekt écht afval aan. Amsterdam is het meest smerig de dag na Koningsdag: 200 ton afval kan de gemeente dan verwachten. Vanaf de morgen na Koningsnacht gaan er al 400 schoonmakers aan de slag om het een beetje toonbaar te houden...<br />
<br />
</div><div>Een tip is daarom zo min mogelijk afval <u>te maken</u>. Vul je glas bij, drink uit een flesje dat je bewaart of drink iets in een café, waar je een glas krijgt dat je op de bar kunt terugzetten. Over omgaan met afval op <a href="http://millepagine.blogspot.nl/2016/09/living-like-larry-zon-muziek-drankjes.html">festivals</a> gaf ik al eerder tips. </div><div><br />
</div><div>Op <a href="https://www.blogger.com/(https://www.natuurenmilieu.nl/blog/10-plastic-items-die-onnodig-zijn">dit</a> lijstje vind je nog 10 items van plastic die je gemakkelijk kunt mijden. Denk aan rietjes, roerstaafjes, flesjes en koffiedeksels (beter nog, spaar ook de beker en neem je eigen mok mee!). <br />
<br />
Mooi is trouwens dat afval steeds meer gezien wordt grondstof: Waternet verzamelt bijvoorbeeld <a href="http://nos.nl/artikel/2101919-23-000-liter-koningsdag-urine-voor-kunstmest.html">urine</a> op drukbezochte evenementen, om daar fosfaat uit te halen. Fosfaat wordt dan als grondstof voor kunstmest gebruikt. <br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWpa34kLJUoaU0uYO_sJPL-hAI6SIlrRK72xNVpuQtOka875jj1nYdACPhjRbC-RmZcaMNlG767rLXRggF1lqGNiExnnFv0qRHJrHsTIGY5NdsOaKbatpOX3IfANrPXnP2v6aF7Tb6DXM/s1600/SAM26461.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="159" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWpa34kLJUoaU0uYO_sJPL-hAI6SIlrRK72xNVpuQtOka875jj1nYdACPhjRbC-RmZcaMNlG767rLXRggF1lqGNiExnnFv0qRHJrHsTIGY5NdsOaKbatpOX3IfANrPXnP2v6aF7Tb6DXM/s400/SAM26461.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Doel? Dat de parken zo mooi schoon blijven!<br />
<a href="http://trash.nl/wp-content/uploads/2014/05/SAM26461.jpg">Bron</a></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
<b>Ga ik dit blijven doen?</b><br />
<b></b>Hoe groen mijn hart ook is, eerlijk gezegd ben ik ook blij dat het er op zit. Het maken van foto's bleef een beetje gek voelen en ik vond het soms ook wel een belasting om wéér op zoek te gaan naar iets. Hoewel: helaas was het vaak niet echt op zoek gaan. Rond mijn supermarkt zijn een paar heel slordige straten, daar waait het afval je tegemoet. Dat maakt mijn hart wel heel treurig, moet ik eerlijk zeggen, dus ik zal hier regelmatig wat in de vuilnisbak blijven stoppen.<br />
<br />
Ook waar ik mijn fiets stal, ligt vaak wat afval. Daar zal ik blijven oprapen, zeker omdat ik heb gemerkt dat het na oprapen schoonblijft.<br />
<br />
En het leukste? Binnenkort organiseert een groep van ~50 huishoudens in mijn straat een schoonmaakdag. Gewoon: een uurtje afval prikken met zijn allen en daarna genieten van een drankje in de zon. Ik kijk nu al uit naar het resultaat! :-)<br />
<br />
</div>Mille Paginehttp://www.blogger.com/profile/02373801459624060241noreply@blogger.com3