Woensdagavond keek ik de eerste aflevering van Genaaid, en ik kan jullie allemaal aanraden terug te kijken. Ook als je al weet hoe verziekt het fast fashion-deel van de mode-industrie in elkaar zit. Misschien juist dan.
 |
| Bron: EO, via Jan |
Het plot? Een groep jonge Nederlandse fashionista's mag een mode-collectie ontwerpen voor de Dutch sustainable fashion week. Vijf mensen met enorme liefde voor mode, die dromen van een eigen collectie... Niemand hoort natuurlijk dat het gaat om dúúrzame kleding.
Daar zit meteen de twist in het programma: de jongeren blijken niet zomaar die collectie te gaan ontwerpen. De groep reist eerst naar Myanmar, om te zien hoe onze kleding nu eigenlijk gemaakt wordt. En niet alleen mee te kijken: ze gaan ook echt het werk van de arbeiders overnemen. De eerste aflevering start met katoenplukken, maar uiteraard zal er de komende weken op televisie ook geverfd en genaaid worden.
Het duwde me weer met mijn neus op de feiten: dit is waar ik het voor doe. Ik wil dat niemand zo hoeft te lijden voor mijn simpele t-shirt of mooie jasje. Niet de vrouw die het stiksel naait. Niet de jongen die het leer chemisch bewerkt. Niet het dier dat gedood moet worden om het leer te verkrijgen.
Zo'n programma, zelfs al is het idee niet nieuw, toont mij het waarom.
Want mijn eigen filosofie, normen en waarden naleven vind ik niet altijd makkelijk. Laatst fietste ik de hele zaterdagmiddag door de stad, op zoek naar een fotoboek in een bepaald formaat, dat niet van leer gemaakt was. Man, ik was moe en had het helemaal gehad. Waarom moest ik toch zo moeilijk doen? Wie geeft zichzelf toch de opdracht: 'vermijd leer als dat redelijkerwijs mogelijk is'?!
Maar enkele uren later kocht ik tevreden een boek van gerecycled katoen, met een prachtig zachte omslag. En enkele dagen later zag ik dit programma, en dacht:
ik doe mijn uiterste best hier niet aan mee te doen.
Omdat dit is hoe ik wil leven: met minder impact. Met spullen die een tweede leven krijgen, die je deelt of doorgeeft. Met geweten, en aandacht voor mens, dier & milieu.
Yes, Genaaid is een aanrader. Hier kun je de eerste aflevering terugkijken.
Dat het programma-idee niet nieuw is, zal de meeste 'duurzame lezers' niet verbazen, denk ik. In 2012 kwam BNN met de serie Bloed, zweet en luxeproblemen. Hierin vertrok een groep heel verschillende jongeren naar Afrika én Azië (de vliegreizen konden niet op...) om te kijken waar de grondstoffen voor onze spullen vandaan komen. Ze werkten mee voor het normale loon en moesten zich staande zien te houden in o.a. mijnen in Ethopië.
De groep was natuurlijk ontzettend verschillend: een vegan meisje dat prekend in beeld kwam samen met meer verwende tieners in één groep, dat leverde vast televisie om te smullen op... Helaas hield Daphne er een vervelend gevoel aan over - hopelijk is dat voor de deelnemers van Genaaid niet het geval (presentatrice Jennifer Hoffman denkt van niet). Toch was Daphne's televisie-optreden niet voor niets. De beelden van de leerlooierij lieten mij lange tijd niet meer los, en ik noemde het programma niet voor niets ook kort op mijn blog toen.
Meer meningen?
Televisie volgens het credo van Louis Paul Boon: "Schop de mensen tot zij een geweten krijgen" - Arjen Fortuin, NRC
Een absolute must see voor iedereen die kleren in de kast heeft van grote modeketens. Eigenlijk voor iedereen die kleren in de kast heeft. Eigenlijk voor iedereen. - Tara Vierbergen, Jan Magazine
Oja, en hoe zit het met deze blog?
Het is stil geweest op Mille Pagine. Misschien wijd ik er later meer woorden aan. Een belangrijk motto in mijn leven, opgepikt in een lastige periode, is You can't have it all, but you can always have, and always do, great things. (Danielle Laporte). Dat betekent dat je soms tijd moet weghalen bij een geliefde taak en verplaatsen naar een andere taak.
