Trouwens, het zet me ook aan tot nieuwe gedachten... welkom terug inspiratie! Gisteren vulde ik een enquete in over duurzaam en verantwoord ondernemen. De vraag was of ik wat bedrijven even wilde beoordelen. Tuurlijk! Ik verwachtte al de ASN bank, WatMooi en iets over de ecocollectie van H&M, ofzo. Wat volgde verbaasde me... Of ik dacht dat Sony, KPN en Aviko duurzaam waren? Eh, tja. Wat zal ik zeggen? Ik klikt op 'in het geheel niet'.
Aan het einde van de enquete mocht ik een bericht achterlaten voor bedrijven. Wat ik daar typte leek wel een open brief, het maakte ineens weer alles duidelijk voor me. Hoe ik het ook alweer zie. Hoe ik het zo graag zou willen.
Dat wij nu eenmaal zijn geboren in een tijd waarin het nog niet vanzelfsprekend was om rekening te houden met de eindigheid van aardse materialen, wil niet zeggen dat we dat zomaar moeten accepteren. Want nee, de heersende moraal is niet altijd normaal. Toen onze over-overgrootvaders geboren werden, was slavernij normaal. De apartheid moest ook nog weggewerkt worden. Dat is toch (gelukkig!) ook veranderd? Er was een tijd dat mensen dat allemaal heel normaal vónden, maar die ligt achter ons.
Ik hoop dat je de zinnen nog volgt. Waar ik naar toe wil is dit: ik droom van een wereld waarin alles duurzaam kan zijn, alles verantwoord, alles fair. Het maakt me niet uit of bedrijven of consumenten de schuld hebben aan de nog altijd bestaande kinderarbeid en het uitbuiten van mensen die 16 uur achtereen nikeschoenen in elkaar zetten. Ik wil gewoon dat het verandert. Dat verantwoord, duurzaam, niet-milieubelastend de standaard wordt. Ik wil dat zo'n woord als 'duurzaam' dus ook nergens meer opgeplakt hoeft te worden. Dat alles het al is! Nog één keertje: ik dróóm hier echt van, bijna net zoveel als van liefde.
Het moet ook gewoon kunnen. Geschiedenis liegt niet, ze herhaalt zich alleen. Het is immers altijd tijd voor verandering. Maak alle producten vrij van fouten! Een fout is namelijk niet synoniem aan niet te herstellen. Ik wil zo ontzettend graag dat er iets verandert.
Dit bericht schreef ik nog op mijn oude weblog, maar is hier ook in mijn archieven gezet om de Living like Larry reeks compleet te houden.
