Ik schrijf sowieso graag over boeken, al zijn het stukjes waar ik de allerminste reacties op krijg. Gek is dat, zelf ben ik altijd op zoek naar nieuwe, meeslepende verhalen. Zelfs in tijden dat ik het druk heb (dan belanden ze gewoon op mijn to read-lijstje).
Niets weerstaat de nacht: het begint al met een prachtige titel, die in het Frans bijna nog mooier is: Rien ne s’oppose à la nuit. Maar het boek heeft een nare aanleiding: de zelfmoord van Delphine's moeder, Lucile, die al haar leven lang last heeft van stemmingswisselingen. Manieën en depressies wisselden altijd af met periodes waarin het lange tijd goed gaat. Hoe kwam haar moeder tot deze daad?
Om die vraag te beantwoorden, begint Delphine niet bij Lucile. Ze begint bij Luciles moeder Liane: een sterke vrouw die altijd verlangde naar een groot gezin. Met haar man Georges kreeg ze maar liefst negen kinderen. Na enkele minuten lezen ben je vastgezogen in een vrolijke bende op het Frans platteland, alweer een hele lange tijd geleden.
Knap.
Het boek ging net nog over een verdrietig onderwerp, en nu geniet je ervan om over het opgroeien van Lucile en haar broertjes en zusjes te lezen.
De Vigan neemt je langzaam mee in de levensloop van haar grootmoeder, moeder, tantes en ooms. Écht langzaam: zij interviewde al haar familieleden en het boek beslaat maar liefst 440 pagina's. Het duurt dan ook lange tijd voor de schrijfster zelf geboren wordt. Absoluut niet erg, want het leven van Luciles moeder Liane is al een roman op zichzelf waard. Je balanceert gedurende de hele familiegeschiedenis tussen euforie en tragiek.
Op het boek staan diverse kreten van tijdschriften en recenseurs. Het commentaar van de Marie-Claire (maar dan noem je ook wat...) vond ik het meest afschuwelijke: een heerlijke tranentrekker. Ik las hier even, zoals me gepast lijkt, een witregel in voor deze bespottelijke uitlating.
Ik heb overigens geen traan gelaten, al moest ik wel vaak slikken.
Op mijn versie zat ook een sticker van DWDD met daarop schreeuwerig: Schitterend! Schitterend! Schitterend! Onder het lezen ergerde ik me er aan. Alsof het alleen maar een liefdesgeschiedenis was.
Een prachtige roman en een heerlijke tranentrekker.’ - See more at: http://www.degeus.nl/e-boeken/detail/3200/niets-weerstaat-de-nacht-1.html#sthash.bQ0mazaz.dpuf
Een prachtige roman en een heerlijke tranentrekker.’ - See more at: http://www.degeus.nl/e-boeken/detail/3200/niets-weerstaat-de-nacht-1.html#sthash.bQ0mazaz.dpuf
Een prachtige roman en een heerlijke tranentrekker.’ - See more at: http://www.degeus.nl/e-boeken/detail/3200/niets-weerstaat-de-nacht-1.html#sthash.bQ0mazaz.dpuf
Maar nu is zelf deze recensie schrijf, kom ik toch terug op het woord schitterend. Het boek is één kwetsbaar familieverhaal, waarbij Delphine goed beseft dat familieleden wel eens beledigd zouden kunnen raken. Het is verdrietig en broos, maar schitterend. Schitterend goed opgeschreven, geen schitterend aflopend verhaal. De Vigan heeft echt moeten ploeteren voor dit boek, maar het resultaat mag er zijn. Het boek krijgt op Goodreads bijna 4.5 sterren en dat is niet voor niets.
Wel lezen: als je op zoek bent naar een familiegeschiedenis, die ondanks haar tragiek ook licht kan lezen.
Niet lezen: altijd lezen! Bang dat het te heftig is? Begin dan met No & ik. *
Zelf lezen?
Het boek van Delphine de Vigan - Niets weerstaat de nacht is nieuw of tweedehands te koop op Bol.com, Marktplaats of Boekwinkeltjes.nl
* En nog een tip:
Stel, je bent nog van plan haar eerste boek (Dagen zonder honger, een dunne roman met autobiografische elementen) te lezen. Doe dat dan vóór dit boek (of zie er vanaf). Dat boek is namelijk kil en afstandelijk geschreven, in de derde persoon, en bovendien weet je dankzij Niets weerstaat de nacht toch de afloop al. Tragisch maar waar: het lijden van de familie wordt veel indrukwekkender en interessanter als je het over drie generaties bekijkt.
Ikzelf las het boek een week na Niets weerstaat de nacht, en ook al stond het al eeuwen op mijn wishlist: het viel me bitter tegen. Bespaar jezelf dat.
