Living like Larry - Toffe initiatieven

Gave initiatieven verdienen aandacht! Hier een selectie uit de leukste groene of sociale projecten en activiteiten die ik de laatste tijd tegen ben gekomen.

1. Earth Hour

Ieder jaar organiseert het WNF in maart Earth Hour: een uur lang (20.30-21.30) alle lampen uit, om aandacht te vragen voor het milieu. Zo worden we ons iets meer bewust van de feiten: het gaat nog lang niet goed genoeg in de wereld.

Earth Hour is in 2007 begonnen in Sydney, als idee van WWF Australia. Inmiddels doen meer dan 150 landen mee aan de actie! Ook veel monumenten over de wereld doen het licht uit: van Taipei 101 en Petronas Towers in Kuala Lumpur tot de Toren van Pisa en de Big Ben dichter bij huis.

* Benieuwd hoeveel aardbollen we nodig zouden hebben als iedereen zou leven zoals jij? Doe de voetafdruktest! Hoewel je soms meer dan één antwoord wil kiezen en soms jouw antwoord er misschien niet bij staat, vind ik dit toch één van de duidelijkste testen op dit gebied. Bovendien krijg je na afloop tips die op jou zijn toegespitst :)

* Ben je zaterdag in Haarlem? Op de Grote Markt zal van Earth Hour een feestje worden gemaakt! Trouwens, meer steden doen mee, bekijk ze allemaal hier. Hoe milieu-neutraal deze activiteiten zijn, durf ik niet te zeggen - wel dat ik de aandacht voor milieu een positief punt vind. Nu maar hopen dat iedereen de rest van het jaar ook onthoudt om het licht uit te doen.


2. Stichting Ambulance Wens

In 30 seconden zien waarom.

Bron

Stel je bent ernstig ziek. Je krijgt bijvoorbeeld constant zuurstof via een slangetje en zelfs om op te staan heb je hulp van een ander nodig. Dan zou je misschien best een keer naar het strand of de dierentuin willen... maar dat kan niet. Gelukkig bestaan er de mensen van Stichting Ambulance Wens. Met 200 medische geschoolde vrijwilligers maken zij dagjes uit (laatste wensen) mogelijk voor terminaal zieke mensen. Je wordt de hele dag begeleid bij je tocht op de brancard, zodat je naasten met jou kunnen genieten van iets leuks - de Efteling bijvoorbeeld.

Bijzonder. Een stichting die de aandacht waard is.


3. Het duurzaamste studentenhuis van Nederland

Ben je al goed & groen bezig, maar kun je wel wat inspiratie gebruiken? Lees het interview met de studentes die met hun huis de verkiezing 'Duurzaamste studentenhuis van Nederland' wonnen. Hun huis staat in Utrecht. Tof vind ik deze chicks, die als huis hebben samengewerkt om zoveel mogelijk energie te besparen en milieuvriendelijker te leven. Zo deelden ze Nee-Nee-stickers uit in hun straat, om papierverspilling tegen te gaan.






Trouwens, wil jij ook zo'n sticker tegen het pakket papieren reclame dat elke week op je deurmat valt? Je haalt ze op bij je gemeente, of je gaat langs Bagels & Beans voor de leuke alternatieve versie. Zelf op je brievenbus schrijven met watervaste stift (alleen aan te bevelen in een studentenhuis) of een sticker namaken werkt trouwens ook!
Bang dat je de reclame mist? Hier blijf je op de hoogte.



4. Swapdom

In dit rijtje hoort zeker ook Swapdom thuis! Een soort Amerikaanse online variant van het kledingruilfeestje, met behulp van computers. Op Swapdom plaats je welke kledingstukken je zou willen ruilen (swappen) en wat je graag zou willen hebben. Het programma bedenkt voor een aantal gebruikers een zo slim mogelijke deal, waarbij iedereen tevreden.


Daar kunnen dus meerdere Swapdom-gebruikers tegelijkertijd bij betrokken zijn! Hieronder zie je een voorbeeld van een deal met 9 mensen:

Het kost niet meer dan de verzendkosten.

Helaas: voorlopig is Swapdom alleen nog in de VS beschikbaar. Wordt het voor alle in Nederland wonende geïnteresseerden eerst toch een kledingruilfeestje organiseren ;-)

Boeken #12 - Afrika is besmettelijk

Genoeg van de regen in Nederland? Met dit boek ga je meteen op reis. Naar Congo welteverstaan.

Bron

Steven van de Vijver vertrekt als net afgestudeerd tropenarts (let op: dit is dus niet hetzelfde als net afgestudeerd arts) naar Congo, voor zijn eerste missie met Artsen zonder Grenzen. Artsen zonder Grenzen is een organisatie die ik ontzettend bewonder en één van de weinige goede doelen waar ik nog nooit aan getwijfeld heb. Niet gek dus, dat dit boek al tijden op mijn nachtkastje lag.

Steven vertelt kleurrijk over wat hij meemaakt: bevallingen die bijna fout dreigen te gaan, ziekenhuispersoneel dat er (voor ons) vreemde gewoontes op nahoudt, medicijnmannen, voetballen met het dorp en bananen zo uit de boom plukken. Hij is daarbij eerlijk en meldt ook hoe weinig vertrouwen hem gegeven wordt in het begin.

Steven is duidelijk een avonturier: hardlopen in een gebied waar nog landmijnen liggen, ik weet niet of ik dat zou durven. Hoewel er veel ellende in voorkomt, valt het boek zeker niet in de categorie 'tranentrekkerij' (en ook niet in de categorie 'donateurwerving'). Wel is het soms even rauw, te zien in hoe weinig zinnen een patiënt komt te overlijden. Hoe snel je weer doormoet. Toch is dat de realiteit en ik denk dat het beter is daar een eerlijk beeld van te geven, dan een romantisch.

Omdat het niet, zoals in een roman, één doorlopend verhaal is, kun je het boek gemakkelijk even wegleggen en een paar weken later weer verder lezen. Soms is dat ook wel nodig, met de heftige verhalen die er in staan. Soms ook niet: Stevens idealisme werkt aanstekelijk. Ik voel me zelfs een beetje lui als ik lees wat hij allemaal over heeft voor het kleine beetje dat hij wil veranderen aan de wereld.

Het enige minpuntje zijn de (voor mij) te uitgebreide beschrijvingen van de lokale politiek. Ik twijfel er niet aan dat Van de Vijver die duidelijk beschreven heeft, maar ik denk dat het voor wie niet op dat moment in Congo is, gewoon lastig boeiend te houden is.

Wel lezen: als je nieuwsgierig bent naar het leven als tropenarts, naar Congo of naar Afrika. Als je benieuwd bent wat Artsen zonder Grenzen van hun donaties doet.
Niet lezen: ... ik kan geen reden bedenken. 'Afrika is besmettelijk' is ondanks de titel een nuchter Hollands boek, dat echt nergens dweept met het Afrikaanse continent, of het leven van een tropenarts romantischer afbeeldt dan het is. Ik kan me niet voorstellen dat dit boek iemand tegen de schenen stoot. Lezen dus! :)


Afrika is besmettelijk - Steven van de Vijver



Meer?
Lees hier een kort interview met Steven van de Vijver

Klein geluk

* Een strook narcissen langs mijn hardloopbaan (het fietspad). En gele krokussen, kleine madeliefjes, jonge paardenbloemen, het kan niet op :-)

* Vier zwaluwen die in een V-vorm overvliegen

* Na een lange avonddienst iets na middernacht het ziekenhuis verlaten. Er achter komen dat je één van je fijne dunne handschoentjes kwijt bent. Even zuchten, toch maar gaan fietsen. Totale stilte, de rijbaan verlicht door de volle maan. Knipperen met je ogen om je lenzen niet te verliezen, verlangen naar je bed... En dan: hé, wat ligt daar nou op het fietspad. De andere handschoen, precies in het propje waarin je het altijd in je jaszak stopt :)

* Body butter die naar kokos ruikt

* Andrea Bocelli, wat een stem heeft die man. En wat een teksten: tanto hai saputo amarmi, che non sai perdonarmi...  Vrij vertaald: you've loved me so much, that you can't forgive me, maar uiteraard klinkt dat in het Engels gewoon als een brakke zin -  nogal een verschil met het rijmende, melodieuze Italiaans.

* Cappuccino uit een supermooie koffie-automaat die eerst de bonen nog maalt: zoveel lekkerder dan een kopje fabriekskoffie. Beetje cacaopoeder erop en mijn ochtend is weer goed.

* Mijn inspirerende vriendinnen die de wereld rondreizen om vrijwilligerswerk te doen.

* Foto's verwisselen van mijn fotowaslijn, één van de fijnste dingen in mijn kamer. Hier vond ik afgelopen zomer de inspiratie, en ik zie net dat het hier 'polaroid slinger' genoemd wordt. Ik had ooit foto's op een prikbord, maar dat was al snel te klein, dus besloot ik in augustus ook zo'n lijn te maken. Ik word er nog iedere dag vrolijk van (en soms een beetje verdrietig, want er zijn ook personen van wie foto's ontbreken). Ik heb de foto's niet nog een keer uitgeprint als polaroids, dat leek me zonde, maar ik heb de lijn wel verder opgeleukt met kleine kaartjes, zoals bioscoopkaartjes, lieve briefjes etc. Aanrader voor elke kamer of elk huisje :-)

* Inspiratie om te studeren (maar: geen tijd, geen tijd...)

* Jeugdsentiment: Zipje & Zopje en Dans mezelf in slaap (Bert: "Oh niet weer...")

* Als we het dan toch over foto's en sentiment hebben... Januari of juni, Italië is altijd fotogeniek.

Kusdorst

Zijn er dagen van niet? Die zijn er
niet
Er is wel een stop, soms
of dagenlang meer en liters
niet te troosten dorst.

Als ik de krant opensla
en iemand
weer
jouw voornaam heeft

Als ik fiets langs de slootjes waar we samen fietsten,
een paar keer maar
maar toch
kan ik nu
niet eens zeggen dat ik verstandiger ben of
over dichtregels heen doelstellingen bereikt heb maar
alleen
maar
alleen
ben

zoals toen met jou.

Boeken #11 - Meeslepend & mooi

Meer boeken uitlezen waar ik aan begonnen ben. Een soort onbewust voornemen voor 2014, want in de eerste maanden van dit jaar las ik een heleboel bladzijdes. Sowieso lees ik altijd een aantal boeken tegelijk (afhankelijk van waar in Nederland ik op dat moment ben), maar zelfs dan staat mijn boekenkast vol met boeken met briefjes erin. Gestopt met lezen, omdat het even niet interessant genoeg was maar vaker: omdat er gestudeerd moest worden.

Maar nu las ik die boeken eens uit - hierbij twee aanbevelingen uit mijn stapel.

Shantaram - Gregory David Roberts

Een groots, meeslepend verhaal met soortgelijke zinnen. Waarschijnlijk heb ik dit boek eerst weggelegd omdat het me even te hoogdravend werd allemaal, maar later in het verhaal wordt die megalomane schrijfstijl juist veel toepasselijker, nuttiger. Lin is een man met een geheim, vanuit Australië gevlucht naar India. Daar maakt hij vrienden onder de locals met een snelheid waar elke reiziger jaloers op zou zijn. Je ziet door Lins ogen het andere India, een India dat je niet kent: niets van de lelijkheid van armoede schuwt Lin in zijn observaties.

Bron

Wat het allemaal nog veel indrukwekkender maakt, is dat veel dingen uit het boek Shantaram echt zijn gebeurd. Het beste is om de achterflap, die nogal veel weggeeft, niet te lezen en gewoon te beginnen.

Wel lezen: als je traveler at heart bent, altijd in voor reisverhalen. Als je nieuwsgierig bent naar verhalen over India, die een goede spanningsboog hebben.
Niet lezen: als je niet door dikke boeken heenkomt. Met 985 pagina's is Shantaram één van de dikste boeken die ik ooit gelezen heb.

Shantaram - David Gregory Roberts

Before I fall - Lauren Oliver

Hoofdpersoon Samantha maakt deel uit van het meest populaire vriendinnengroepje van haar middelbare school. Trouwens, Samantha is eigenlijk best wel een bitch. Toch is het verhaal dat volgt niet zo cliché en zwart-wit als je nu misschien verwacht. Aan het begin van het boek, overlijdt Samantha als ze met haar vriendinnen na een feest terugrijdt naar huis.
Ze zeggen wel eens dat je leven voor je ogen voorbijflitst als je sterft, maar wat nu als dat niet zo is? Samantha herleeft haar laatste dag maar liefst zeven keer. Ik heb dit boek wel drie keer opgepakt in de bibliotheek en omdat ik dat 'herleven' maar niets vond, zette ik het telkens weer terug. De cover vond ik ook stom, trouwens - when it comes to books, I'm not easy to please.

Ik ben blij dat ik uiteindelijk toch in Before I Fall begonnen ben. Lezen hoe Samantha elke keer dezelfde dag anders beleeft is alsof je met The Sims aan het spelen bent, en toe kunt kijken hoe één kleine beslissing grote gevolgen kan hebben.
Enige minpunt: de passages over Samantha's vriendje Rob verveelden me algauw. Mensen kunnen in boeken soms zó duidelijk verkeerd zijn, terwijl dat in het echt leven juist bijna nooit zo is.


Wel lezen: als je in bent voor een high school verhaal. Als vroeger graag The Sims speelde.
Niet lezen: precies de omgekeerde reden. Als geen zin hebt in een flashback naar je basisschool of middelbare school, al naar gelang waar het 'populair zijn' het belangrijkst voor jou of je klasgenootjes was.

Before I Fall - Lauren Oliver

Goed voor een glimlach

* Een koolmeesje in de te vroeg in bloei staande boom van de buren

* De gedichten van Herman de Conick. Zoals deze prachtige:

Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt:
mijn miniatuurmensje, mijn zelfgemaakt
verdrietje, en het helpt niet;
zoals je een hand op haar hete voorhoofdje
legt, zo dun als sneeuw gaat liggen,
en het helpt niet:

zo helpt poëzie.

* Spontaan risotto met prei koken. Paprika's vullen met couscous. Falafel eten zonder saus en met salade. Cake met appel en banaan bakken. Een kom vegetarische soep aangereikt krijgen als je hard aan het werk bent. Een beker aanmaaklimonade die smaakt naar het kamp in groep 8.

* Daarop aansluitend:
Food serves two parallel purposes: it nourishes and it helps you remember. Eating and storytelling are inseparable—the saltwater is also tears; the honey not only tastes sweet, but makes us think of sweetness; the matzo is the bread of our affliction.” Jonathan Safran Foer

* Boeken hervinden, herlezen. Hardop lachen/bijna huilen. Een meisje dat me in de boekhandel spontaan een boek aanraadt (en ik, dat ik dan toch een ander boek koop). Nieuwe romans uitlezen. Het stapeltje naast mijn bed dat kleiner wordt, en dan weer groeit.

* Dat iemand mijn blog heeft gevonden met de zoekterm "wees een inspiratie voor jezelf"

* Deze waarheid uit het indrukwekkende (en soms nogal hoogdravende) boek Shantaram:

“They’d lied to me and betrayed me, leaving jagged edges where all my trust had been, and I didn’t like or respect or admire them any more, but still I loved them. I had no choice. I understood that, perfectly, standing in the white wilderness of snow. You can’t kill love. You can’t even kill it with hate. You can kill in-love, and loving, and even loveliness. You can kill them all, or numb them into dense, leaden regret, but you can’t kill love itself. Love is the passionate search for a truth other than your own; and once you feel it, honestly and completely, love is forever. Every act of love, every moment of the heart reaching out, is a part of the universal good: it’s a part of God, or what we call God, and it can never die."

Gregory David Roberts

* De hemel boven Nederland: elke morgen fiets ik nog met de zonsopgang mee, de één nog mooier dan de ander.