Incontri #3

Ik ben zo zenuwachtig dat ik misselijk ben. Zo nerveus dat ik elke ademhaling voel.

"Dat was een diepe zucht!" lacht meneer Nic vrolijk. Hij maakt zich duidelijk geen zorgen. Ik plots ook een stuk minder; ik begin te babbelen. Babbelen zoals ik dat doe wanneer ik zenuwachtig ben: zonder te stoppen en met veel kleine lachjes tussendoor.
"Haha, ja ik werd een beetje bang van de verhalen van anderen. Ik hoorde dat ik maar heel hard moest wegrennen"
"Ohja?" doet meneer Schelten, de side-kick van meneer Nic, vragend.
"Wie zei dat dan?"
"Haha, eh, Thijs dus" stamel ik, mezelf inwendig berispend omdat Thijs nu misschien een slechter cijfer zal krijgen. Maar het ijs is in ieder geval gebroken.

Meneer Nic pakt de draad weer op.
"We waren onder de indruk"
Voor hem ligt een blauwe ordner met een enorme hoeveelheid papier erin. Een vrolijk gevoel trekt door mijn lichaam. Ik heb dagen én nachten aan dit dossier gewerkt. Het is ook om van onder de indruk te zijn.

"Ja, een paar bekende namen, maar ook vele onbekende. Laten we het daar eens over hebben."

Ik begin te vertellen. Over de kleine Johannes en hoe me dat deed denken aan De kellner en de levenden - dat laatste vond ik een afschuwelijk boek overigens. Over de brieven aan Sara Burgerhart: soms wat langdradig, maar desalniettemin bijna feestelijk antiek. En Louise, het keukenmeisje uit Villa des Roses, met wie ik vanaf het begin vreemd genoeg al medelijden had.
Het is alsof we voor het eerst een echt gesprek hebben, na drie jaar lang iedere week twee lesuren. Alsof meneer Nic, die toch bekend staat als norse, strenge docent, echt wil horen wat ik te zeggen heb over deze boeken. In de verte slaat de kerkklok 12 uur.
"Het is tijd," zegt meneer Nic en ik ben verbaasd. Nu al?

Nog een beetje gespannen wacht ik op de gang, met de sluimerende zekerheid van wie zich in ieder geval een voldoende toebedeelt.
Meneer Nic komt algauw het lokaal weer uit.
"Het was niet perfect," zegt hij. "Maar wel bijna"
Ik kijk hem verwachtingsvol aan.
"We geven je een 9,5"
"Yes!" Ik roep het voor ik er erg in heb en doe bijna een dansje. Meneer Nic stroopt lachend de mouwen van zijn overhemd op. Ik hol terug naar de studiehoek, waar heel 6V zich zenuwachtig maakt.

Ik ben zo blij dat ik helemaal vergeet te vragen wat ik dan verkeerd heb gezegd.



(2008!)
Incontri is Italiaans voor ontmoetingen. Ik schrijf een serie van bijzondere ontmoetingen in mijn leven. Niet de ontmoetingen 'die mijn leven voorgoed veranderden' (voor zover die al bestaan, en: zoveel zijn dat er niet), maar juist de ontmoetingen die me bijbleven, die me zelfs nu nog een glimlach geven, al veranderden ze niet eens zoveel.

Living like Larry - Eco-inspiration: words to live by

Eerlijk leven is wat ik wil. Grappig: de normen en waarden die ik heb in mijn omgang met mensen zijn eigenlijk dezelfde als ik wil hebben in mijn omgang met de aarde. Eerlijk, onvoorwaardelijk, lief. Vriendelijk, attent en zorgzaam. Zo zou ik graag willen zijn. Ik zeg niet dat ik al zo ben, maar ik doe mijn best.

Bron. 

Overigens werd dit gedicht geschreven door Kent M. Keith!  Deze versie is een bewerking, die dus niet geschreven is door Mother Teresa, wat voor 'handtekening' er ook onder staat.


Ik geloof in helpen, oprechte interesse, delen & onvoorwaardelijke liefde. Dit klinkt nu ontzettend zweverig en wie mij in het echte leven kent (en niet van mijn schrijven), zal mij hierin nooit herkennen. Ik ben namelijk (ook) kritisch, niet snel tevreden en soms jaloers. Maar juist grootste woorden als vergeven, helpen mij meer mezelf, de beste versie van mijzelf te worden.

























Voorbeelden helpen me om meer te worden zoals ik wil. Ik heb al vaker verwezen naar grote namen, zoals mother Teresa, die voor mij een inspiratie zijn. Maar niet alleen heiligen: ook politiek actieve helden als Roberto Saviano ontvangen mijn bewondering. In deze post nog een aantal (vrolijke) voorbeelden die mij op weg helpen, zowel in het leven als in mijn LLL-project.

Bron

Wie is Jane Goodall? Klik.


Inspirerende quotes schrijf ik in notitieboekjes, verzamel ik online en plak ik rond mijn spiegel. Soms blijft een quote die ik op een andere blog las, nog dagen in mijn hoofd zitten. Vandaar deze post met een paar van de meest positieve teksten, als het om het milieu gaat. Wie weet is er iets bij dat jou aanspreekt.

After all:

I don't want to protect the environment. I want to create a world where the environment does not need protecting. 

Liever luisteren? Er is altijd nog Severn Suzuki, the girl who silenced the world for 5 minutes.

Stuck

Things have been worse.

It's just... neutral. Sometimes downright unpleasant, at instants almost enjoyable. Scientists like to call this state of mind anhedonia. Indeed, it's the opposite of finding pleasure in everything: unable to find pleasure in anything.

It's just. Your birthday's coming up, and there's all these books I'd like to share with you, discuss with you, enrich your life with. This protagonist I discovered with whom you've got so much in common: I wish you'd be here to tell me if I'm right to say so. Dreamt of sending you the book, the books - the dreams fade away as quickly as the beautiful morning skies these past weeks, changing into grey.

It's just that. Nothing's fading. Which I'm thankful for, even though it's unnecessary to keep all my memories of you, when they eventually only hurt me.

It's just that. Nothing's fading yet, and I am holding on so hard, ignoring everything else, everyone else. Why bother socializing, when these endings are all I ever get. Whilst I try not to let fatality get at me, she so easily slips into my life. She always has. In a strange way I should even be grateful: fatalism got me through many a day, even if that's in a past far far away now.

It's just that. It's been over for so many days now and I still can't seem to get used to it. Some girl once told I'm special, for not sleeping around because I just can't, getting hurt and attached too much. I smiled at her while she gave me her verdict, while she friendly judged me. Glued my wildy dilated pupils to hers, desperately looking for wisdom I had yet to gain.

So much time gets lost in this recovery. I smiled, but I should've admitted I hate it.