Prima winkel is het, maar wel met allerlei huishoudspullen die ik niet nodig heb. Complete serviezen met Marjolein Bastin-vogeltjes erop, kopjes van Douwe Egberts en prullaria zoals spaarpotten en plastic kraaltjes...
Als ik dan iets zoek wat de Blokker zou kunnen verkopen, heeft de winkel meestal nét niet de juiste variant. Een vriendin vroeg een herbruikbare koffiebeker cadeau. Leuk! De creaties van Blokker sloegen helaas net de plank mis met hun weeïge pastelkleuren. Ik week uit naar Sissy Boy voor een veel leuker exemplaar.
Maar goed: Blokker en ik, wij kunnen goed naast elkaar bestaan, zoals twee huisgenootjes in een studentenhuis die werkelijk niets delen, behalve de keuken.
Op Utrecht Centraal zit een heel tof initiatief: Boekspot. In deze kleine ruimte, afgesloten door glazen muren en wanden vol boekenkasten, kun je een boek achterlaten of meenemen. Het is even zoeken met je hoofd schuin langs de rijen, maar ik heb er al vaak mooie boeken zien staan. Gisteren nam ik Vaders en Dochters van Martin Bril mee (aanrader!): het boek is alweer uit zelfs. Ik laat het mijn vader nog even lezen voor ik het terug zet.
De Blokker op Utrecht Centraal zit vrijwel naast de Boekspot, dus ik kom er regelmatig langs. Nu heeft de winkel al een tijdje een wanstaltige reclame op zijn linkerzuil hangen en ik kom er net te vaak langs om er over te zwijgen.
 |
| Het bewuste nisje op Utrecht Centraal |
Wat is dit precies voor foto?
Een vrouw, plastic handschoenen om de badkamer te schrobben al aan, maakt de badkamerspiegel schoon, waarop met lippenstift is geschreven
Fijne dag!
-X-
Een lief berichtje van haar man?
Of onnodig en onjuist gebruik van lippenstift? Een taakje extra voor de vrouw die toch zal gaan schoonmaken de hele dag?
Deze foto benadrukt de traditionele rolverdeling te veel: de vrouw werkt niet, maar is thuis om schoon te maken. Haar man, eerder van huis gegaan om op tijd op het werk te zijn, liet een lief berichtje achter met haar lippenstift. Ze gaat immers toch de spiegel poetsen vandaag. Er staat nog net niet boven "maak het háár gemakkelijk met onze poetsdoekjes".
Wie zich verzet tegen de traditionele rolverdeling kan meestal hoon verwachten en paranoia verweten worden. Daarom ben ik nooit al te openlijk feministisch, vooral niet in het dagelijks leven. Pick your battles is mijn motto. Maar nu toch een keertje niet.
Zoek ik er teveel achter? Wellicht.
Is de foto onschuldig bedoeld geweest? Vast en zeker.
Maar is deze foto oké? Nee.
Ik vind elke rolverdeling voor elk stel goed, écht. Je mag het helemaal zelf weten. Het gaat erom dat we alert blijven op wat ons voortdurend ingeprent wordt. Huishoudelijk speelgoed is roze en voor meisjes. Stoere boeken zijn voor jongens. En aan elke vrouw aan de top wordt gevraagd hoe ze werk en gezin combineert (zie dit uitstekende artikel en kijk ter vergelijking ook eens hier).
Jonge vrouwen die geen kinderen willen, wordt toegelachen, "wacht maar".
Jonge vrouwen die kinderen willen én een carrière, wordt verteld "wacht maar tot je kinderen hebt".
Die signalen zijn niet okee.
Elk meisje moet alle kansen hebben. Je kunt voor niemand, man noch vrouw, zijn droom invullen. En een droom kan wijzigen.
Je kunt hooguit een gewaagde stap zetten en proberen het standaardpatroon te veranderen. Al was het maar in reclame.
Het zou dapper van Blokker zijn geweest hier een man te fotoshoppen.
* Ik wilde het kort houden, maar het is geloof ik niet zo goed gelukt.
