Prima winkel is het, maar wel met allerlei huishoudspullen die ik niet nodig heb. Complete serviezen met Marjolein Bastin-vogeltjes erop, kopjes van Douwe Egberts en prullaria zoals spaarpotten en plastic kraaltjes...
Als ik dan iets zoek wat de Blokker zou kunnen verkopen, heeft de winkel meestal nét niet de juiste variant. Een vriendin vroeg een herbruikbare koffiebeker cadeau. Leuk! De creaties van Blokker sloegen helaas net de plank mis met hun weeïge pastelkleuren. Ik week uit naar Sissy Boy voor een veel leuker exemplaar.
Maar goed: Blokker en ik, wij kunnen goed naast elkaar bestaan, zoals twee huisgenootjes in een studentenhuis die werkelijk niets delen, behalve de keuken.
Op Utrecht Centraal zit een heel tof initiatief: Boekspot. In deze kleine ruimte, afgesloten door glazen muren en wanden vol boekenkasten, kun je een boek achterlaten of meenemen. Het is even zoeken met je hoofd schuin langs de rijen, maar ik heb er al vaak mooie boeken zien staan. Gisteren nam ik Vaders en Dochters van Martin Bril mee (aanrader!): het boek is alweer uit zelfs. Ik laat het mijn vader nog even lezen voor ik het terug zet.
De Blokker op Utrecht Centraal zit vrijwel naast de Boekspot, dus ik kom er regelmatig langs. Nu heeft de winkel al een tijdje een wanstaltige reclame op zijn linkerzuil hangen en ik kom er net te vaak langs om er over te zwijgen.
 |
| Het bewuste nisje op Utrecht Centraal |
Wat is dit precies voor foto?
Een vrouw, plastic handschoenen om de badkamer te schrobben al aan, maakt de badkamerspiegel schoon, waarop met lippenstift is geschreven
Fijne dag!
-X-
Een lief berichtje van haar man?
Of onnodig en onjuist gebruik van lippenstift? Een taakje extra voor de vrouw die toch zal gaan schoonmaken de hele dag?
Deze foto benadrukt de traditionele rolverdeling te veel: de vrouw werkt niet, maar is thuis om schoon te maken. Haar man, eerder van huis gegaan om op tijd op het werk te zijn, liet een lief berichtje achter met haar lippenstift. Ze gaat immers toch de spiegel poetsen vandaag. Er staat nog net niet boven "maak het háár gemakkelijk met onze poetsdoekjes".
Wie zich verzet tegen de traditionele rolverdeling kan meestal hoon verwachten en paranoia verweten worden. Daarom ben ik nooit al te openlijk feministisch, vooral niet in het dagelijks leven. Pick your battles is mijn motto. Maar nu toch een keertje niet.
Zoek ik er teveel achter? Wellicht.
Is de foto onschuldig bedoeld geweest? Vast en zeker.
Maar is deze foto oké? Nee.
Ik vind elke rolverdeling voor elk stel goed, écht. Je mag het helemaal zelf weten. Het gaat erom dat we alert blijven op wat ons voortdurend ingeprent wordt. Huishoudelijk speelgoed is roze en voor meisjes. Stoere boeken zijn voor jongens. En aan elke vrouw aan de top wordt gevraagd hoe ze werk en gezin combineert (zie dit uitstekende artikel en kijk ter vergelijking ook eens hier).
Jonge vrouwen die geen kinderen willen, wordt toegelachen, "wacht maar".
Jonge vrouwen die kinderen willen én een carrière, wordt verteld "wacht maar tot je kinderen hebt".
Die signalen zijn niet okee.
Elk meisje moet alle kansen hebben. Je kunt voor niemand, man noch vrouw, zijn droom invullen. En een droom kan wijzigen.
Je kunt hooguit een gewaagde stap zetten en proberen het standaardpatroon te veranderen. Al was het maar in reclame.
Het zou dapper van Blokker zijn geweest hier een man te fotoshoppen.
* Ik wilde het kort houden, maar het is geloof ik niet zo goed gelukt.
Ja! Echt goed. Pfft, het houdt me ook nog zo vaak bezig. Deze week in België is de terugkerende storm in het glas water de zindelijkheid van peuters die op 2,5 nog vaak niet zindelijk zijn, als ze naar school gaan dus hier. En onrechtstreeks gaat dat eigenlijk ook over vrouwen, want wie voelt zich aangesproken als een minister zo dom is te zeggen dat ouders beter hun best moeten doen? Vrouwen natuurlijk. En dan is er weer de hele discussie of voltijds werken en moederen wel haalbaar is. O ja, er komt wel eens een mannelijke stem aan bod, maar in de ratio van 1 tegen 100 (of 1000). Grr.
BeantwoordenVerwijderenIk word er allemaal een beetje moedeloos van. En dat is dan nog maar het topje. Want hoe komt het eigenlijk dat ik als alleenstaande moeder automatisch geklasseerd word onder 'onverantwoordelijk geweest, en zit nu met de gebakken peren'? Mensen denken maar heel zelden: wow, hoe is die jongen daarmee weg geraakt? Echt feminisme is misschien ook het groeiend ongemakkelijke besef, niet te bewijzen maar wel zo aangevoeld, dat de combinatie van alleenstaande moeder + zoon op een vreemde manier meer 'gezag' heeft dan moeder + dochter. Toevallig heb ik een zoon, en ik voel nu al, als ik door Brussel loop, dat er iets beschermend van zijn aanwezigheid uitgaat, dat sommige mannen me niet aanspreken als hij er bij is en wel als ik alleen loop. Ook dat is natuurlijk feminisme: waarom de wereld voor een vrouw een pak onveiliger is dan voor een man? En vooral: waarom accepteren we dat generatie na generatie in de maatschappij? Ik heb twee broers, en die hebben in het leven al zoveel meer avonturen meegemaakt dan ik, wildkamperen en zo, dingen die ik als meisje nooit zal durven te doen.
En dat Blokker-ding is zeker en vast ook een voorbeeld, maar misschien nog meer dat wie er iets van zegt, zich elke keer weer moet verantwoorden om toch maar vooral niet als kleinzerig aangekeken te worden.
Grr.
Het frustreert me allemaal zo. Ik vind dus zeker niet dat je overdrijft.
Btw: ik zou die boodschap er sowieso op laten staan :). Dare to life, vrouw van de reclame. Schrijf er anders eens bij: veel plezier met het poetsen, gnagna. En ik zou ook eerst eens onderzoeken wat die Blokker-doekjes wel niet zijn, en of ze slecht of goed voor het milieu zijn. Van die dingen die op korte tijd heel veel resultaat beloven, word ik wantrouwig, terecht trouwens meestal.