vrijdag 29 april 2016

Zoals het kan gaan op een verloskamer

"Het voelt gewoon niet goed om een baby antibiotica te geven!"
"Niet alles medicaliseren"
"Ik wil bij mijn gevoel blijven"
"De verloskundige zegt dat jullie onnodig veel medicijnen geven..."

Mijn vak is het mooiste, het mooiste.
Het allermooiste.

Ze strekt haar armpje strijdlustig omhoog en huilt een kort huiltje.
Terwijl ik rustig het veel te vroeg geboren meisje in haar couveuse bekijk, gaat de pieper. Of ik naar de verloskamers wil komen. Nee, er is geen haast.

Als ik er ben, is er toch wel haast. Het gaat niet goed met het kind, het moet er nu uit. Jongetje of meisje?
Arts heeft geen idee.
Maakt niet uit, we gaan helpen nu.
Keizersnee kan niet meer.
"Bij de volgende wee is je kindje er"

Mijn opvangtafel is warm, voorzien van droge doeken en mutsjes.
Reanimeren hoeft gelukkig niet. Ondersteunen wel.
Ook dit meisje moet mee naar de afdeling: het gaat onverwacht slecht. Of matig, dat is een beter woord. Ik heb wel vertrouwen in goede afloop, als we nu het juiste doen.
Vier keer leg ik alles rustig uit aan de vader: wat moet dit stressvol voor hem zijn!
Maar hij zegt alleen:
"Doe alles wat nodig is"

"Wilt u even zitten?"
"Doe eerst maar je werk"

"Kan ik u iets te drinken geven?"
"Gelukkig dat jullie er zijn"

Dankbaar is hij.
Glimlacht voorzichtig als ook dit meisje haar arm strekt.

En zo gaat het vaker. Opmerkingen bovenaan ten spijt.
Lieve papa, lieve mama: we doen echt wat het beste is voor je kindje.
Of wat we denken dat met de kennis van nu het beste is.
Dat doen we goed.
We doen het vaker, te weten iedere dag.

Laat je horen, dat mag.

Ik leg haar in je armen zodra ik kan.

vrijdag 8 april 2016

Living like Larry - Milieuvriendelijke moestuintjes

Zal ik je eens iets verklappen? Vorig jaar vond ik de moestuintjesactie van Albert Heijn de leukste die er was. Zó tof, dat ik zelfs een paar moestuintjes achtergehouden heb, om dit jaar te planten. Zó leuk, dat ik in februari al in de Intratuin was, om een paar zakjes biologische zaadjes te halen (voor rucola en radijs). Ik had er niet op gerekend dat de actie echt terug zou komen, maar dat is eigenlijk nog veel beter - ik ben meteen weer begonnen!

Zelf groente (proberen) te verbouwen kan ik iedereen aanraden. Het is:
1) ontzettend leuk om je plantjes goed te verzorgen en te zien groeien
maar ook
2) heel leerzaam: je hebt meteen weer door hoeveel tijd er in zo'n plantje gestoken moet worden voor een minimale opbrengst!


Tomaatjes in de zon


Ik zou graag willen dat mensen meer awareness hadden voor dat laatste. Weten dat cherrytomaatjes niet uit een fabriek komen, kant en klaar in een plastic bakje. Beseffen dat paprika's langzaam groeien en niet altijd zo groot zijn als diegene die in de supermarkt liggen. Snappen hoeveel water het kost om een basilicumplantje groot te laten worden.

Ik geloof zeker dat je dat bewustzijn kunt opbouwen door bezig te zijn met zo'n klein tuintje.

En omdat ik mezelf inmiddels een beetje expert mag noemen, hier een paar tips voor wie geen tuin heeft (zoals ik), maar er toch iets moois van wil maken.* Geheel in mijn stijl, zullen de tips gericht zijn op tuinieren met zo min mogelijk milieubelasting :-)


Bron


1. Gebruik lege WC-rolletjes als opkweekbakje
Waarom is dit goed? Dit scheelt je kweekbakjes (je koopt geen nieuwe extra). En: zo hoef je geen ontkiemde plantjes weg te gooien omdat je de zaadjes van 1 matje beter kunt verdelen! Knip bijvoorbeeld je matje in 2 en leg 1 in het AH bakje en 1 in een halve wc rol. Let op, je hebt dan wel extra aarde nodig ;-)
Hier, bij Iris, lees je er meer over; of kijk dit filmpje.

Er zijn trouwens nog andere opties, zoals lege eierschalen of fruitschillen! Kijk maar hier. Véél beter om iets te gebruiken dat je toch weggooit, dan nieuw plastic, zoals hier (zucht).


2. Ga langs familie (ouders, ooms, tantes of opa's en oma's)
Waarom? Nou, ten eerste zal je oma blij zijn dat je weer eens op visite komt...
Maar wat ook fijn is: je gaat een paar van die oude plantenbakjes/bakken uit haar schuur meenemen! Omdat je zaadjes straks te krap in hun opkweekbakje staan met zijn zessen, zul je ze moeten verpotten. Dat doe je eerst naar een groter plastic bakje. Als je geen tuin hebt (zoals ik), ontbreken deze bakjes waarschijnlijk ook in je inboedel...

Die kun je natuurlijk nieuw kopen, maar waarom niet rondkijken in de schuur van familie? Dikke kans dat ze er toch vanaf wilden! Anders is de kringloop ook nog een optie, of je zou een oproepje kunnen plaatsen op de 'Ik geef weg' of 'Ik zoek'-facebook groep bij jou in de buurt.


3. Kies bakken van gerecycled materiaal

Toch iets nieuws nodig? Snap ik. Ik kreeg van mijn oma één langwerpige bak, maar de radijsjes deden het zo goed dat ik vorig jaar een tweede nodig had.

Nogmaals: vraag eerst onder vrienden wie de handdoek al in de ring heeft gegooid - en wiens bak je dus mag lenen/hebben/overnemen. Echt niemand? Koop dan een bak van gerecycled materiaal. Het merk Elho (te koop bij Intratuin) maakt bijvoorbeeld gebruik van gerecycled plastic. Wel deels... dus hergebruik blijft beter.


Om maar even de grootte te showen :-)



4. Stut de plant met takken

Een plant als de tomaat of paprika zal hoog groeien en ondersteuning nodig hebben. Kijk in het park of bos of je daarvoor een lange, stevige tak kunt vinden. Uiteraard één die al afgebroken is.
De plantje kun je met een elastiekje of haarclipje dwingen bij de tak te blijven en recht te groeien.


5. Heb geduld, zorg voor licht & water
Ja, echt, that's all there is to it!
Met zonlicht, liefde, aandacht en water heb ik vorig jaar zulke leuke resultaten geboekt, dat ik het aan iedereen aanbeveel. Bonus tip: go slow! Al je moestuintjes in één keer zaaien betekent dat er ook veel tegelijk verpot zullen moeten worden. Daarom zaai ik pas een nieuwe, als ik de vorige verpot heb (of ietsje eerder). Zo heb je er de hele lente en zomer plezier van.


* Heb je wel een tuin, dan adviseer ik je sites en boeken daarover te lezen, zoals De Makkelijke Moestuin. Daar vind je nog veel meer tips voor milieuvriendelijk moestuinieren :-)