Living like Larry VIII - Water (of: Sesamstraat beter bekeken)

Als klein meisje heb ik er een keer naar gevraagd, gewoon, aan tafel, tussen twee boterhammen met hagelslag in.
"Papa, ze zeggen dat je uit de wc kan drinken. Kan dat?"
Mijn vader legde uit, ja, dat kan inderdaad. "Want in Nederland spoelen wij onze wc's door met drinkwater."
"Is dat niet... heel raar?"
"Ja. Maar ik denk ook dat het niet lang meer zo blijft. Als jij groot bent, zal het anders zijn."

Dit gesprek vond denk ik zo'n 13 jaar geleden plaats en, helaas, inmiddels is er niets veranderd. Wij spoelen niet alleen onze toilet door met drinkwater, maar wassen er ook onze auto's mee en gebruiken dat zo schaarse goed om de vloer mee te dweilen en de planten mee te sproeien. Iets zegt me dat dit verkeerd is (en sterker nog, dat gevoel heb ik bijna dagelijks). Als ik vuil van mijn handen was, of als ik afwas, of mijn huisgenootjes drie keer op een dag hoor douchen met drinkbaar water...

Ik ben van de Bert & Ernie generatie. Als wij op vakantie gingen (3 dagen rijden in een hete auto zonder airconditioning), dan draaiden we bandjes van Sesamstraat. Eén van mijn lievelingsbandjes was Hou het park schoon. Dat klinkt oh-zo-moralistisch, maar met die leuke, aanstekelijke liedjes had je als kind echt niet door dat dit groene propaganda was. Mijn lievelingsnummer was Maak geen rotzooi van de zee. Het is niet op youtube te vinden, maar hier vond ik een stukje van het liedje. Het gaat over de (smerige) zee en is zo waar. En zooooo schattig, want het is bedoeld voor kleine kinderen. Als je behoefte hebt aan een glimlach: even luisteren. Ik weet wel dat de jeugd van een ander vaak minder nostalgie oproept dan die van jezelf, maar proberen kan geen kwaad ;-)

Dan, zonder grappen: ik vind het echt erg dat er elke dag zoveel kostbaar drinkwater verloren gaat aan zaken waar het eigenlijk niet voor bestemd is (en dan met name toilet) - terwijl op andere plaatsen mensen dorsten naar een goed glas water, en water uit de kraan onder geen beding gedronken mag worden. Even ter verduidelijking: per persoon gaat er 43 liter water verloren via de wc, per dag. Zelf kan ik tot nu toe alleen maar de standaardmaatregelen bedenken: minder lang douchen (alsof al die doucheproducten écht nodig zijn... 1x douchegel en 1x shampoo will do!), kraan dicht als je je handen inzeept, plantjes water geven met regenwater, auto wassen met emmers i.p.v. tuinslang (40 liter versus 100 per keer of 2000 liter per uur...)
Maar ik kan niet veranderen waar we onze toilet mee doorspoelen. Of wel? Kan ik de regering een brief sturen? Zal er iemand naar me luisteren? Ik heb eerst meer kennis nodig, de sleutel tot verandering. Wie heeft deze kennis al, en wil met mij delen? Hoe zouden we ons systeem kunnen veranderen?

En, na even zoeken heb ik de Engelse versie gevonden van Maak geen rotzooi van de zee. Dus voor wie tot hier gelezen heeft, de muppets en sesamstraat openlijk weet te waarderen om de wijsheid en het talent dat er duidelijk achter zit.... geniet! ;-)



En voor wie allebei geluisterd heeft, is het je opgevallen dat de monsters elkaar aanspreken met dude en dudette? Hoorde je ook dat in de Amerikaanse versie weinig (of in ieder geval minder) concreets wordt gezegd? Het is vooral: love the ocean, show respect to the sea (wat dat dus ook moge betekenen), in het Nederlands is het maak geen troep, wat voor mij wel duidelijker is. Geen troep = geen plastic zakjes.
Maar de Amerikaanse versie is natuurlijk geweldig omdat... het zo'n mooie parodie op de Beach Boys is! Oh, ik word er helemaal blij van. En dat nog wel bij zo'n triest onderwerp.

*Cijfers komen hier vandaan.

Armen open

Hoe meer ik de wereld over reis vanachter mijn beeldscherm, hoe meer ik ergens anders wil wonen. Waar een prins een principe is, en een prinses principessa. Of waar de mensen zo laat eten, zo prachtig lichtbruin gekleurd zijn en het noorden de ‘caraïbische kust’ noemen. Of het land waar mijn soulsister woont en de bikini wax vandaan komt. Niet dat ik zomaar, zonder meer gelukkig zou zijn - ik wil het gewoon proberen.
Ik wil zo'n huis met een wijds balkon, bloemen en stenen tegelvloer die je schoonhoudt door te vegen, niet door te stofzuigen. Daar zal ik dan wonen, tot opnieuw iets anders mijn hart verovert, ik toegeef en vertrek.       

Living like Larry VII

In oktober 2010 (alweer bijna een jaar geleden, wow, wat gebeurt er toch veel...) las ik een boek dat me raakte. The gospel according to Larry. Geheel tegen mijn gewoontes in, gooide ik er een kort stukje over online. Hoewel mijn weblog voorlopig nog niet terug is, heb ik de woorden van dát stukje nog wel. Ik wilde niet zeggen waar het over ging. Ik schreef eigenlijk alleen: maar nu lees ik toch een boek dat de kern raakt.

Waarschijnlijk heb jij het boek niet gelezen. Nog steeds raad ik het je aan: pak het eens op, zomaar, uit de bibliotheek, waar er ongetwijfeld een exemplaar van te vinden is. Zeker als je zelf ook blogt of dat ooit hebt gedaan zal het verhaal je heel erg aanspreken. Daarnaast leest het boek hartstikke snel, omdat het zo interessant is. Het is misschien niet dat wat je verwacht(te); maar het is wel fantastisch, dus hopelijk overtreft het zelfs je verwachtingen.

Maar, dat project, hoe gaat het daar mee? Houd ik me trouw aan 'de regels'?
Nee, natuurlijk niet. In de eerste plaats omdat er geen regels zijn. Dat wat ik 'Living like Larry' noem, is een idee. Over minder hebben, tevreden zijn met in de eerste plaats minder spullen. Want wat hebben we toch veel... en wat zouden we veel kunnen missen. Ik werk hier constant aan, doordat ik op elk moment minstens 25 tot 50 advertenties op marktplaats heb staan. Er is wat geduld voor nodig, maar boeken, tijdschriften, soms bijna ongebruikt speelgoed en nauwelijks gedragen kleding: voor veel is iemand te vinden die het graag zou hebben (natuurlijk voor niet te veel geld, want we blijven Nederlanders...).

Het omgekeerde doe ik ook: heb ik een nieuw (studie)boek nodig, dan zoek ik eerst even op marktplaats, net zo goed als wanneer ik mijn oog heb laten vallen op een dvd of iets anders wat vást wel iemand aanbiedt. Dit blijkt lastiger: ik zoek vaak net te specifieke dingen, die niemand tweedehands aanbiedt. Toch lukt het af en toe, met boeken soms ook via de grote, bekende internetwinkel.

Ja, en dus?
Genoeg over wat me al lukt! Wat kan ik verbeteren?
Minder kopen en vooral: minder waarde hechten aan materie. Ik vind dit ZO ontzettend moeilijk. Veel koop ik niet, en ik voel me ook regelmatig een vreemd soort trots als ik zogenaamde 'shoplogs' lees. Schrijft daar nou echt iemand 'ééntje extra kan nooit kwaad' of 'het was zo goedkoop dat ik het niet kon laten liggen'? Pff, wat zijn we toch al ver weg. Begrijp me niet verkeerd: ook ik denk bij de sale van de Bodyshop: yess! Zoveel fijne producten voor zo weinig geld! Maar altijd probeer ik mezelf er op aan te spreken: je laatjes zijn vol, de badkamer heeft meer flesjes dan je in één douchebeurt kunt gebruiken. Kortom: je hebt deze spullen Echt. Niet. Nodig!

Het lukt niet altijd even goed en daar kun je natuurlijk leuke analyses op los laten (je woont in een studentenhuis, dus logisch dat je blij wordt bij het zien van al die mooie nieuwe pannen in de Blokker), maar het belangrijkste is: hoe krijg ik mezelf zo ver dat ik écht minder waarde ga hechten aan spullen?

Dromen

Dromen zijn niet alleen ambitieuze plannen om waar te maken. Dromen zijn ook fantasieën over belachelijke luxe: zoals op vakantie gaan met je beste vriendin (schier onmogelijk met twee personen die nooit tijd hebben) of een ontmoeting met wie je mist als ware het een eigen lichaamsdeel. Er zijn dromen die, in tegenstelling tot wat populair is om te zeggen, niet zo makkelijk te 'volgen' zijn. Soms zelfs letterlijk niet uitvoerbaar.
Dromen is zo'n mooie ontsnapping, is prachtig en fijn... maar dromen doet -soms- vooral ook pijn.

Inzicht

Follow my blog with Bloglovin :) Ook deze is nu gekoppeld!

Het is opeens - gelukkig - zo makkelijk. Schrijven zou ik. Terwijl Rino Gaetano zingt, haast schreeuwt en iemand anders drumt, voel ik de kriebels, de rillingen. Ik weet dat ik ze nooit zal verliezen voor dit land. Hoe kan dat ook? Kleine onderbroekjes aan de rij op de waslijn, schreeuwende mannen tussen meters groente, fruit, vis en vlees, centimeters hoge hakken, de goed gestreken overhemden, een gouden kettinkje dat écht te ver gaat, een geïmproviseerde asbak in het zand: omcirkeld met sigarettenpeuken... Ik moet stiekem zo lachen om jullie, maar jullie komen nooit meer van me af. Al zou iemand me de auto insleuren. Al zou een agent me slaan. Al zouden opa's afkeurend sissend. Zolang er een woord als vicino bestaat, zolang ik de warmte eindeloos mis - dan kan het niet anders: dan blijf ik van haar, van jullie houden. Vies, afgelegen, bezweet maar oh zo ijdel, grappig en lief.

En nee, geen foto van het mooiste dat ik zag. Het is simpel om het mooie te omarmen, iets lief te hebben dat jou liefheeft, schoonheid te aanbidden... Het vergt inspanning om de charme te zien in lelijke dingen.

Nieuwe start

Web-log was het mijn vorige plekje. Meer dan vijf jaar heb ik daar hard gewerkt aan mijn blog, of eigenlijk vooral aan de tekst die erop verscheen. Ik vond de layout niet prachtig, maar wel rustig, en liet dat zo. Tuurlijk, andere blogs vond ik mooier, maar moeite in de opmaak steken wilde ik niet. Er zijn zoveel andere dingen nog te leren in het leven, zoveel andere dingen nog te doen, mijn kostbare tijd wilde ik niet verdoen met kijken naar HTML-codes of het leren van een andere computertaal. En ook nu neem ik genoegen met minder (want ja, de blog van Suus vind ik pas echt mooi) - stel me daar tevreden mee. Want: dit ging makkelijk! Twee minuutjes en ik had mijn nieuwe plekje geregeld. Het is tijd voor een nieuwe start. Mille pagine (duizend pagina's) en meer hoop ik er te schrijven. Welkom, verandering :)

Lieve volgers van nobravery.web-log.nl, volgen jullie me ook hier? Komen jullie ook hier stukjes lezen over Larry, boeken, het leven, reizen en alles wat me zoal opvalt? Jullie zijn allemaal welkom :)