Living like Larry - 10 ways to waste less

10 easy ways to wasting less, die ik al gebruik.

1. Spullen
Als je zuinig bent op je spullen, kun je er langer mee doen. En met zuinig zijn bedoel ik niet dat je die mooie schoenen of trui weinig moet dragen om ze 'mooi te houden' - nee, draag het vooral! Maar het kan geen kwaad je lievelingslaarzen af en toe te poetsen, en je dierbare iPod een hoesje te geven.
Over bescherming gesproken: sinds een jaar heb ik een iPod nano en ik wist niet wat ik met alle spulletjes aanmoest. Ik reis veel (binnen Nederland, that is) en wil overal waar ik ben kunnen hardlopen met muziek, dus mijn iPod is echt belangrijk voor me. Hoe kon ik er nu voor zorgen dat ik iPod, oordopjes, snoertjes en oplader netjes hield? Zie hier:

de oplossing! De blikken in de trein zijn ook leuk, als ik mijn 'body butter' pak om naar muziek te luisteren :) Overigens gebruik ik deze nu niet meer, gezien Dove op de proefdierlijst staat.

- Houd je schoenen netjes, poets ze regelmatig (ook sneakers kun je poetsen!)
- Was vlekken zo snel mogelijk uit je kleding
- Gebruik hoesjes voor belangrijke spullen als je telefoon of mp3-speler
- Je kunt body butter-doosje ook heel goed gebruiken om andere 'kwetsbare' spulletjes in mee te nemen. Denk aan: (lange) oorbellen, haarclipjes/speldjes, kettingen...

2. Water
Douchen. In de winter, in je ijskoude badkamer. Ken je dat? Eerst maar eens even die kraan vól openzetten, dan wordt het vast wel warm. Ik merkte bij mezelf dat ik de kraan daarna ook hard laat stromen, terwijl ik daar niet sneller door ga douchen... Trouwens, ik gebruikte vroeger ook altijd een handvol shampoo, terwijl mijn haar daar echt niet schoner van werd. Dat komt de kwaliteit van het afvalwater niet ten goede...

- Draai de kraan wat meer dicht als de douche eenmaal warm is
- Was je haar niet iedere dag (ook niet goed voor je haar, common sense misschien...)
- Gebruik niet meer shampoo en douchegel dan je nodig hebt
- Drink kraanwater, geen fleswater (zie hier waarom)

3. Plastic
Lunchen op je werk, misschien vind je dat wel het fijnste moment van de dag. Ik heb inmiddels een heleboel werkplekken gezien, maar één ding hadden ze allemaal: een grote kantine of mooi restaurant waar je lekker (en/of ongezond) eten kon halen.
Ik doe dat zelf bijna nooit, hoogstens die ene keer in het jaar dat ik mijn eigen boterhammen en fruit vergeet. Zelfs die keren viel het me tegen: een bruin (gekleurd?) bolletje, één plakje kaas in een aparte plastic verpakking, een plastic flesje semi-vers fruitsap ... Je voelt vast al waar dit heen gaat. Waar ik nu stage loop, halen al mijn collega's iedere dag een uitgebreide lunch. Natuurlijk: er is tussen ons een verschil in salaris (ik: onbetaald, zij: betaald). Toch word ik met de dag tevredener met mijn eigen eten, en voel ik me er meer op mijn gemak bij. En dat geldt zeker als ik om 13.30 de overvolle prullenbakken zie... Zelfs water drink ik uit mijn eigen beker, en dat scheelt weer een heleboel plastic.

- Neem je eigen lunch mee, in broodtrommeltje of lunchskins
- Nadenken over de hoeveelheid thee & koffie die je op je werk drinkt: loont het misschien je eigen beker of mok mee te nemen?
- Let op verpakkingen: blik is bijvoorbeeld beter dan plastic! Van blik wordt tot 88% gerecycled, terwijl maximaal 50% van het plastic opnieuw gebruikt wordt. Dan wordt uiteraard de massale verspilling van plastic (zoals in kantines, waar het tussen groente- en fruitafval belandt) niet meegerekend.
- Mijd cosmetica met 'micro plastic buds', zoals scrubs! Ook deze bolletjes dragen bij aan de plastic soep, ze spoelen van je doucheputje zo tot in de Noordzee. Kijk op deze lijst voor de producten met micro buds die nog niet veranderd gaan worden. De groene lijst met producten zonder buds staat hier.

N.B. Soms spijt het me hoe grootmoederachtig het allemaal klinkt: nadenken, bezinnen, je eigen mok meenemen... Maar so be it, moet ik dan maar denken. De plastic soep die schildpadden verstikt klinkt namelijk helemaal niet corny.

Hebben jullie nog meer simpele  manieren om makkelijk je afvalproductie omlaag te brengen? Vertel!

's Nachts is alles anders

Weg van de bonkende bass vraag ik aan de uitsmijter: "Heb je iemand gezien die eruit ziet als een Italiaan?"
Hij kijkt me aan alsof ik de zoveelste crazy clubbezoekster ben.

"Nee, serieus" zeg ik "Ik ben iemand kwijt die uit Italië komt, en hier de weg niet kent"
"Hoeveel mensen denk je dat ik zie op een avond?" bast hij, maar hij lacht ook een beetje. Dat hoop ik tenminste te zien in zijn kleine glanzende ogen.

"Ja, ik weet het, raar" zeg ik
"maar het is al" - snelle blik op mijn mobiel "bijna 4 uur, misschien zie je hem nog, zeg maar dat ik naar hem op zoek ben"
De bewaker rolt met zijn ogen.
Ik kon het toch op zijn minst proberen.

Ik ga naar huis lopen. De geur van driehonderd mensen die tentamens van zich af dansen maakt me warm, al is het februari en ijzig koud. Ik loop verder, los, zonder dichte jas bedoel ik, ril een beetje nu. Niets gedronken maar wel koortsig gedanst. Heb mijn naam niet doorgegeven, noch telefoonnummer, besef ik me als mijn telefoon afgaat. Mar?

"Ja eh, ik sta hier met die jongen die jij kent. De bewaker heeft hem tegengehouden."

Rico is semi-boos als ik terugkom.
"Wat is dit! Heb je hem verteld dat ik eruit zie als een Italiaan?!"
Hij spreekt het uit alsof de Italiaanse nationaliteit iets verachtelijks is.
"Ja, dat ben je toch?" zeg ik voorzichtig
"En hoe moet 'een Italiaan'  eruitzien dan? Een pizza op zijn hoofd en the Godfather op zijn t-shirt?"
Ondanks alles moet ik giechelen. "Sorry" zeg ik. "Beetje naïef van me"

Maar ik heb hem wel mooi teruggevonden.

Living like Larry - Kernwapens: bankgeheimen

"Dit lijkt me echt iets voor jou!" jubelt huisgenootje M. als ik thuiskom.
"Wat?" vraag ik nieuwsgierig.
"Ja, een protest tegen banken en kernwapens enzo... Lees maar "

Banken investeren in kernwapens, kopt NRC. In plaats van een 'tja, told you so' - houding aan te nemen, raakt dit me nog steeds.

Wat is er precies aan de hand?
Zeven grote banken, waaronder ABN Amro, Rabobank, SNS Reaal en ING, investeren in kernwapens. Zo, dat je het even weet. Het verbod op investeringen in clustermunitie, dat op 1 januari 2013 is ingegaan, helpt hier niets. Het heeft de banken jammergenoeg niet aan het denken gezet over andere vormen van wapens. Minister Dijsselbloem trouwens ook niet: "Een verbod op investeren in kernwapens? Daar ga ik niet aan meewerken"

Banken die niet in kernwapens investeren zijn, opnieuw, ASN en Triodos en het wat minder bekende NIBC. Voor wie denkt: ASN hoort toch bij SNS? Klopt. ASN heeft geld verstrekt aan SNS, echter dit is alleen voor hypotheken gebruikt. ASN investeert dus echt niet in kernwapens, ook niet via een omweg.

Wat betalen onze banken dan?
Dat kun je lezen in het vandaag verschenen onderzoek. Wereldwijd zijn er 9 landen die  kernwapens te bezitten. Jaarlijks worden deze vernieuwd: er worden nieuwe bommenwerpers gemaakt, maar ook raketten en onderzeeërs om deze te lanceren.
De banken betalen niet direct de aanschaf van dit soort producten. Wel financiëren ze de kernwapenproducenten. Het is een grote industrie, waar jaarlijks €75 miljard in rondgaat.
Mijn conclusie is dezelfde als het rapport: dat kan niet, dat mag niet. Ik wil niet dat mijn bank een kernwapenproducent helpt overeind te blijven. Ik wil niet dat mijn bank betaalt aan bedrijven die essentiële onderdelen voor kernwapens produceren, op geen enkele manier.

De ene bank investeert iets directer dan de andere (note: de Rabobank is de meest directe investeerder van allemaal). Behalve Delta Lloyd zeggen al deze banken in hun beleid dat zij kernwapens verwerpelijk vinden! Opvallend. Practice what you preach gaat dus niet helemaal op.

Wat is het probleem met kernwapens?
Nu ben ik geen atoomgeleerde, maar over de invloed van radioactieve straling zoals die bij kernwapengebruik vrijkomt weet ik genoeg... Kankerverwekkend, om maar één ding te noemen. Maar deze straling komt ook al vrij bij het maken van de wapens, het testen er van en zelfs bij het opwekken van kernenergie. Dit is trouwens ook één argument tegen kernenergie: het afval kan gebruikt worden om kernwapens te vervaardigen. Voor meer informatie over kernwapens kun je dit rapport lezen.

En dan, wapenproductie alléén al.  In een wereld waarin tot op de dag van vandaag oorlog is.
Misschien realiseren we dat ons niet, maar type maar eens in bij Google.
Hoeveel oo... en Google vult je aan: hoeveel oorlogen zijn er op dit moment? My question exactly, Google-spy. Als je kiest voor conflicten met meer dan 1000 doden per jaar, dan zijn er op dit moment 9 oorlogen en zeker 33 'onrustige gebieden'.

Tegelijkertijd zijn er wereldwijd 4400 actieve kernwapens, en bijna 2000 'hoog-operationeel'.
Er is genoeg op aarde om 150.000 Hiroshima bommen te laten afgaan. En dat betaalt een bank van winst over jouw spaarrekening.

Waarom is het zo belangrijk dat wij kernwapens niet stimuleren?
Omdat er geen regelingen voor bestaan. Er bestaat géén wereldwijd verbod op kernwapens. Er is wel een Non-Proliferatie verdrag. Dit verdrag is in 1968 ondertekend door 189 landen. Zij beloofden nooit kernwapens te gebruiken.* De vijf landen die toen atoomwapens hadden, mochten die houden. Zij beloofden om serieus te onderhandelen over uiteindelijke totale ontwapening: een kernwapenvrije wereld was het einddoel (bron). Jammergenoeg zijn we nu 44 jaar verder, zijn de vijf landen negen geworden, bekostigd door landen die beloofden nooit iets te gebruiken, zoals Nederland.
De vier additionele landen (o.a. Noord-Korea) ondertekenden overigens in 1968 het verdrag al niet.

Oftewel, de conclusie van dit fantastisch geschreven verslag

Nuclear weapons are the most inhumane weapons ever conceived, inherently indiscriminate in those they kill and maim, and with an impact deadly for decades.
So long as any state has nuclear weapons, others will want them. Maintaining the status quo is not an option.

Uit: Eliminating nuclear threats - Gareth Evans & Yoriko Kawaguchi.

En als jouw bank het hier niet mee eens is, wordt het dan niet eens tijd voor een wissel?


* Kernenergie mocht wel gebruikt worden om elektriciteit op te wekken, maar dat is een andere discussie.
** En zit je al bij een non-nuclear bank? Teken dan hier om ook andere bedrijven, zoals Toshiba (!), uit de nucleaire industrie te halen!

Aria

De nacht is warm, evenals de onverlichte traptreden van het verlaten stadhuis. Voor ons het piazza, drukte, stelletjes die een ijsje eten bij de fontein. Naast me de leukste vriendengroep van het eiland en Miriam. Ohja, en Spaanse.

"Heee, wie hebben we daar?" roept Marco. "Het is il papa!"
"Wie?" vraag ik lacherig.
"Ale," zegt Marco plechtig. "Stel jezelf eens voor"
Alessandro schudt mijn hand, een beetje ongemakkelijk van de aandacht.
"Maar waarom noemen ze je de paus?" vraag ik ongelovig.
"Omdat hij ALLE talen spreekt!" roept Marco enthousiast, stuiterend als een kind van de cola. Hij slaat Alessandro op zijn schouder. "Ja toch? Engels, Italiaans... alles"

Als Marco een nieuw drankje gaat halen, krijg ik eindelijk kans om rustig met Alessandro te praten. Hij spreekt Italiaans, Engels, Russisch en een beetje Duits. Oh, en Siciliaan zijnde begrijpt-ie vast ook nog wel een beetje Spaans. Het heeft inderdaad wat weg van de paus, die talenkennis. Ik kijk om me heen, op zoek naar Miriam. Alessandro zou een geschenk uit de hemel voor haar moeten zijn. Haar Italiaans mist dat snelle. Wat de jongens elkaar toeroepen kan ze niet bijhouden. Zwijgend drinkt ze, rookt ze. De hele groep trouwens, plastic bekertjes wijn, bier en cola zijn niet aan te slepen.

Overdreven langzaam eet ik mijn ijsje. Zittend, achteroverhangend, terwijl het Spaanse meisje staat te wiebelen op haar hakken - op een tree zitten gaat niet in minirok. Het is bijna een show, met ons toeschouwers. Van die gedachte word ik opeens verdrietig. Ik pak wat kruimels van mijn bovenbenen en leg ze op het laatste beetje smeltende ijs.

Chica, zo doop ik haar, gooit haar hoofd achterover en lacht om iets wat Marco zegt. Hij zoemt om haar heen als een fruitvliegje rond perziken op de markt 's ochtends. Niet dat hij daar ooit komt.
"My goodness, look at her having a good time" zucht Miriam.
"Who?" vraagt Alessandro onmiddellijk.
Duidelijk vergeten dat wij  nu niet meer de enigen zijn die Engels spreken. Alessandro houdt zich vriendelijk onwetend, gelukkig. Ik vraag hem waar hij Russisch leerde en hij blijkt in Moskou gewoond te hebben. Het vrolijkt Miriam en mij meteen op.

De lucht is bijna te heet om in te ademen, en dat terwijl het middernacht is. Iemand wilde naar het strand te gaan, maar voor het eerst merk ik dat je echt moe kunt worden van teveel zon.
"Gaan we?" zeg ik tegen Miriam.

Ondanks alles ben ik hier. Loop ik hier, voelt het vertrouwd als ware dit mijn geboortegrond. Ken ik de kleding aan de waslijn in elke steeg. Weet ik de woorden te vinden op de juiste momenten, de zon te mijden op de heetste uren. Eet ik abrikozen, perziken, kersen, al weet ik niet of ze bespoten zijn, en heel veel gerechten met tomaten. Heb ik de leukste buurman en het meest schattige huisgenootje met een Hello Kitty-portemonneetje.

"Yeah, let's go home"
Miriam gooit haar bekertje naar de prullenbak. Mis. Alessandro is zo lief het op te rapen - en meteen maar mee te lopen.
We zwijgen alledrie. Het is alsof elke ademhaling wolkjes maakt, maar dan van hitte. Ik denk niets meer, mijn gedachten uit als een nachtlampje, de sterren de enige verlichting nog.

Miriam maakt de deur open, Alessandro zegt ons gedag.
Binnen ruist de ventilator, maar koel wordt het niet.

Mooi om waar te zijn

* Herinneringen: frou-frou koekjes, een tekening met glitterlijm. Herinneringen schrijven en ze maken: leven in volle vaart, en af en toe even stilstaan om wat te noteren en onthouden.

* Gemiste (oude) berichtjes in mijn Couchsurfing inbox. De wereld zit zo vol met leuke mensen!

* "Bedankt voor de samenwerking." En dan: het schuchtere, aarzelende, niet al te enthousiaste, maar duidelijk wel gemeende "goed gedaan hoor", vlak voor ik de deur dichttrek na een reeks verbeteringen deze maanden.

* Voor €4 een spijkerjackje vinden. Van Only. Bij de kringloop.

* Dat jasje dan gaan passen, en dat er drie mensen goedkeurend gaan knikken naar je spiegelbeeld.

* Birth. Vooral als ik het kindje na mag kijken.

* De aflevering van Friends met Brad Pitt erin. Oh come on Will, just take off your shirt and tell us!

* Een gedurfde email die haar verdiende antwoord krijgt

* Waterig zonnetje, sprietjes uit de grond en groene knoppen aan de bomen - bijna vergeten dat de lente straks écht gaat komen...

* Siciliaans. Amuni, scia.

* Chocolade-walnootkoekjes bakken.

Living like Larry - Bankwereld

Op vrijdagavond kan ik niet slapen. Ik lig te malen over bankieren, de grote geldstromen en hoeveel goeds daarmee gedaan wordt. Ik bedoel: hoe weinig goeds daarmee gedaan wordt.
Misschien had ik die lange uitzending over de staatsovername van SNS Reaal toch maar niet moeten kijken.

Banken & ecofriendly, wat heeft dat nou met elkaar te maken? Meer dan je zou denken. Sinds begin 2012 heb ik mijn spaargeld bij de ASN Bank ondergebracht. Daarvoor zat ik bij de NIBC en Rabobank, omdat de rentes daar aantrekkelijk waren. Maar een beetje nadenken, bergen schuldgevoel en de bankwijzer maakten me duidelijk dat ik niet wilde dat mijn geld in wapens en olie belegd werd.

Als je benieuwd bent: de bankwijzer heeft ook een app (en: als je niet meteen van bank wilt wisselen, kun je via de bankwijzer wel makkelijk en snel een boze mail naar je bank sturen!).

Afgelopen jaar schreef ik 30 stukken over mijn zoektocht naar een eerlijker, milieuvriendelijker leven. Het stuk over banken was lange tijd het meest gelezen. Ik blijf het ook echt bizar vinden, dat banken investeren in wapens en andere industrieën waarvan bekend is dat er veel fout is. Sinds 1 januari 2013 is dit trouwens verboden! Nederlandse banken mogen dan niet meer in landmijnen etc. investeren. Bizar dat dat verbod nog niet bestond, maar héél fijn dat het er nu is natuurlijk. Helaas betekent dat niet dat je automatisch iedere bank kunt vertrouwen (want niet iedere Nederlands sprekende bank ís ook daadwerkelijk Nederlands).

In 2012 las ik in de Pers dat ASN een volle dochter van SNS was. ASN betaalde 'dus' ook mee als SNS tekort kwam. Eigenlijk geen wereldschokkend nieuws, want als ik had gezocht, had ik dat vast ergens zelf kunnen vinden. Toch vond ik het wel schokkend, want: een bank die pretendeert volledig duurzaam te zijn, blijkt ook gewoon te investeren in vastgoed. Ik mailde ASN erover, een beetje boos (want: door het betalen aan SNS, werd uiteindelijk maar 3% van het totaal geinvesteerd in duurzame projecten). Ik kreeg een lauw antwoord terug.

De ASN Bank is van oudsher altijd zeer transparant in het laten zien waar de toevertrouwde gelden voor worden gebruikt. Het artikel in De Pers is dan ook gebaseerd op openbare informatie die voor een ieder toegankelijk is. 

Tja. Daar kon ik niks op afdingen. Ik wilde er over bloggen, maar eerlijk gezegd had ik er mijn buik vol van en liet het voor wat het was. Iets is beter dan niets, dacht ik (en dat is ook zo!, anders kom ik er met mijn groene mindset natuurlijk niet uit...).

Goed, en nu is SNS een staatsbank. Wat nu? Weg bij ASN? Triodos is de enige andere duurzame optie, maar ja: dat is weer in handen van Delta Lloyd, Friesland Bank en PGGM (bron). Tja, en Friesland Bank en Delta Lloyd... die investeren weer in megavarkenshouderijen, zonder te proberen deze diervriendelijker te maken. Lees hier het interessante rapport waar ik deze informatie uithaalde. Overigens zijn deze banken altijd allemaal nog 'beter' dan de Rabobank, dat maar liefst 84% van alle Nederlandse varkenshouderij betaalt.

Toevallig is PGGM is mijn pensioenfonds en heb ik hen al een keer gemaild over hun investeringen (vraag: investeren jullie in wapens? antwoord: alleen voor de politie). Toen vond ik mezelf best ver gaan, zelfs mijn pensioenfonds te checken. Maar zo ver ging ik dus eigenlijk niet, als mijn pensioenfonds een bank financiert...

Voorlopig blijf ik bij ASN. Als ik verander van bank, heb ik één keuze en die lijkt niet significant beter. Nog niet, misschien komt er een moment dat ik wel verander. Voor nu: ik heb geen argumenten om het wel te doen (en eerlijk gezegd ontbreekt de kennis over de financiële wereld bij mij een beetje, ik studeer iets totaal anders namelijk!). Ik verander nog niet, maar ik blijf hopen, dat we stapje voor stapje een betere kant opgaan. Dat ooit over dit soort dingen niet nagedacht hoeft te worden.