Als klein meisje vond ik dolfijnen- en zeeleeuwenshows prachtig. Vriendinnetjes die 'dolfijnentrainster!' als toekomstig beroep kozen in mijn vriendenboekje begreep ik dan ook heel goed (zelf schreef ik meestal dierenarts op...). Maar sinds ik The Cove heb gezien, ben ik niet meer zo weg van de dolfijnenindustrie. Sterker nog, ik vind het moeilijk te bevatten dat ik niet eerder zag hoe verwerpelijk het is.
Toen mijn ouders me namelijk ooit mee wilden nemen naar het circus, protesteerde ik luidkeels. Een olifant in gevangenschap, die gekke dansjes moest doen? No way, dat was echt dierenmishandeling! (Mijn welwillende ouders hadden een heel ander circus in gedachten, mind you). Maar ik zag als kind nog niet dat een olifant die danst eigenlijk hetzelfde is als een dolfijn die door een hoepel springt. Nu hoef ik mijn jongere ik niet te belasten met schuldgevoel, maar het is nooit te laat je ideeën bij te stellen.
Eén van de meest indrukwekkende diersoorten op aarde is voor mij de walvis. Van de walvissen vind ik de orka (die dan weer een dolfijnsoort is) het allermooist. Dat zo prachtig begrensde zwart met wit - je had de vis zelf niet mooier kunnen ontwerpen.
De organisatie achter The Cove plaatste laatste deze link online. Misschien niet het mooiste filmpje dat je ooit zag, maar: inderdaad. Dolfijnen in gevangenschap houden is echt verkeerd. Vooral als je bedenkt dat er wrede manieren zijn om de dolfijnen daadwerkelijk in gevangenschap te krijgen. Daarvoor worden namelijk 'de besten' uitgezocht (moeders gescheiden van hun jong), en de overigen gedood. Mijn vroegere vriendinnetjes hadden vast niet gedacht dat dát bij de baan van dolfijnentrainster zou horen.
Het gebeurt mij regelmatig dat ik in discussies niet precies kan zeggen wat voor mij nou zo 'erg' is aan iets milieuschadends. Denk aan: zwemmen met dolfijnen, teveel water verbruiken door uren te douchen, kaas waarvoor regenwoud gekapt is (maar er komt sojavrije kaas!) en ga zo maar door. Ik kan mijn argumenten heel duidelijk opschrijven - maar in discussies krijg je de meest rare gedachtenkronkels naar je toe geslingerd. "Alle engeltjes zitten bij de milieuclub," zei laatst iemand tegen me. Of: "Nou, Greenpeace, da's pas een bizarre organisatie, moet je daar eens in het bestuur gaan kijken." Ik ben geen betaald journalist, dus tijd om elke uitspraak tot op de bodem uit te zoeken is er niet. Dus wat dan? Dan stopt de discussie vaak. Met (semi-)loved ones wil je geen ruzie.
Maar over de dolfijnenindustrie wilde ik wel meer weten. Het Dolfinarium, een plek die ik eigenlijk wil boycotten, zegt bijvoorbeeld geen dolfijnen te kopen (à $150.000 per dolfijn), maar te fokken. Tsja, is een geboorte in gevangenschap dan eigenlijk wel oké? Ook bedeelt het park zichzelf educatieve doeleinden toe (zoals: het publiek de bedreigingen van zeezoogdieren duidelijk maken). Helaas heb ik daar niets van gemerkt toen ik er als kind was - en ik ben toch best oplettend ;-)
Ik kan niet liegen: het lijkt me geweldig om met een dolfijn te zwemmen. Ik kan me situaties voorstellen waarin ik dat zou doen. Maar zoals Jonathan Safran Foer schrijft over eventueel weer vlees eten: In a different time or place, I might have made different decisions [about eating animals]. The United Kingdom is not the different place I was imagining
Zo denk ik over met dolfijnen zwemmen: this world* is not the different place I was imagining.
Door parken met dolfijnen te bezoeken en met captive dolfijnen te zwemmen, geef je een signaal. 'Hier betaal ik als consument graag voor!' is je signaal om precies te zijn. Zo blijft de dolfijn handelswaar, terwijl het mijns inziens een zeedier is dat niet in gevangenschap hoort te leven. Deze foto vind ik daar zeer illustratief voor:
De afbeelding is afkomstig uit de verzameling van de 17-jarige Megan, die zichzelf An Ocean Activist noemt.
Overigens heb ik het steeds over The Cove, maar Japan is niet de enige plaats waar dolfijnen massaal geslacht worden. Begin dit jaar gebeurde er dit.
Ik kan geen argumenten pro-dolfijnenfokkerij bedenken (of vinden op internet, for that matter). Mijn eigen standpunt is dan ook dat ik deze industrie niet moet stimuleren, maar alleen ontmoedigen. Voorlopig wil ik dus niet naar het dolfinarium - en ik denk eigenlijk dat niemand daar naartoe zou moeten gaan.
Meer weten over dolfijnenhandel?
1. Dolphin Motion
Een Nederlandse organisatie die zich inzet voor dolfijnen en daarnaast ook voor orka Morgan die in 2010 door het dolfinarium uit zee werd gehaald, wegens verzwakking.
2. Marine Connection
Marine Connection heeft hetzelfde doel: mensen ontmoedigen de dolfijnenlobby te steunen. Zeeparken als dolfinaria zijn niet ter educatie of natuurbescherming: het zijn bedrijven uit op winst, zo lees ik hier. En ik kan er weinig tegenin brengen. De site is iets serieuzer opgezet dan die van dolphin motion. Hier valt te lezen dat je ook door naar Madame Tussaud, London Eye of Legoland te gaan, de omzet van de organisaties achter zeeparken vergroot. Voor het geval je denkt, 'maar het hielp toch autistische kinderen om met dolfijnen te zwemmen?' - kijk hier.
Geloof je niet dat het helpt dolfinaria te boycotten? Klik hier voor de lijst van parken die sloten door te weinig bezoekers.
3. Dolphin Project
Het werk van één van de mannen achter The Cove, tevens de trainer van dolfijn Flipper: Ric O'Barry. "I spent 10 years building that industry up – I spent the last 35 years trying to tear it down"
* Right now. Things might change.
Hele goede post, en helemaal mee eens. Dieren in gevangenschap, daar ben ik heel fel tegen. Interessante links, dat van London Eye etc. wist ik helemaal niet!
BeantwoordenVerwijderenArgumenten met dieren ja, die worden vaak beter geaccepteerd dan argumenten die het woord 'milieu' bevatten. Gek genoeg, want ik vind het ook heel cru klinken maar eigenlijk denk ik dat het toch echt belangrijker is om de planeet te 'redden' dan die individuele dieren. Misschien is het omdat dat eerste nog onmogelijker lijkt dan het tweede, dat mensen er zo sceptisch over doen.
BeantwoordenVerwijderenMet de nadruk op LIJKT. ;)