zaterdag 15 februari 2014

Living like Larry - Warme rillingen

Warme rillingen, dat kreeg ik van deze documentaires en foto's, en niet altijd op een goede manier. Ik wil niet alleen maar drama publiceren, maar ik wil ook niet wegkijken van wat er in de wereld gebeurt. Dus bij deze. Omdat ik vind dat documentairemakers en fotografen die risico's nemen, ook aandacht verdienen.

1. Scena del crimine (2010)
Documentaire van Walter Stokman

Hoe normaal zou criminaliteit voor mij zijn, als ik ergens anders geboren en opgegroeid was? Ik heb een tijd in Napels gewoond en dit vroeg ik me vaak af. Hoewel ik probeer te geloven dat de mens in wezen goed is, weet ik ook zeker dat afkomst een gigantische invloed heeft op wie je later wordt. Ik geloof in verandering en zelf-ontwikkeling, maar je moet wel de middelen hebben.

Scene del crimine gaat over Napels, nu net níet de omgeving om volwassen te worden. Om van iets veranderen nog maar te zwijgen. Walter Stokman heeft voor zijn documentaire o.a. gefilmd in de jeugdgevangenis van Napels, gelegen op eiland Nisida. Bijzonder beklemmend vond ik de beelden van de jongens die rekenles krijgen. Jongens die bij een ander een mes tussen hun schouders hebben gezet.
Het is even lastig inkomen, maar blijf aan het begin vooral kijken. Zelf had ik de film misschien laten beginnen bij 12:00 minuten, zodat je sprakeloos bent van wat Rita je vertelt. Vertrouw me in ieder geval: het einde is het waard. Hoewel...  misschien maar niet kijken als je niet tegen (weliswaar opgedroogd) bloed kunt.



2. Paul Rosenmöller in Zuid-Italië

Als het onderwerp (armoede en criminaliteit in Zuid-Italië) je wel interesseert, maar je liever duidelijke interviews kijkt dan documentaires, dan is deze aflevering met Paul Rosenmöller een aanrader. Rosenmöllers interviews zijn zo dat je snel begrijpt waar het om gaat en steeds korte samenvattingen krijgt. Dat heeft weer als nadeel dat hij soms wel erg vaak naar de bekende weg vraagt. Maar misschien is dat omdat ik de antwoorden zelf gehoord heb, op mijn eigen vragen, en omdat ik de wanhoop zelf gezien heb.

Rosenmöller interviewt gewone mensen, die uit armoede zijn gaan werken voor de Camorra, de maffia in Napels. "Het was de enige mogelijkheid van hoop, de enige mogelijkheid om aan een beetje geld te komen" zegt Enzo, vader van drie kinderen, die net is vrijgekomen uit de gevangenis waar hij zat vanwege een aantal roofovervallen.

Rosenmöller praat ook met Pietro, die een bedrijf opzette voor ex-gedetineerden, en Pasquale, wiens vrouw in een sweatshop (ja, in Italië!) werkte. Totdat deze instortte.


 Liever eerst meer lezen over de Camorra? Eerder schreef ik Gomorra explained 1, 2 en 3 naar aanleiding van het boek van Roberto Saviano, dat diepe indruk op me maakte.


3. Winnaars World Press Photo

Dramatisch en shockerend, dat zijn ze bijna allemaal (behalve dan de prachtige dierenfoto's - waren wij mensen maar een beetje meer zo). Maar de foto die me bijbleef was deze; ik zou hem vooral haunting willen noemen. Het is één van de winnaars van de World Press Photo. Gemaakt in het puin dat overbleef van Ranaplaza, de enorme textielfabriek in Bangladesh die halverwege 2013 instortte. Kijk hier naar een overzicht van alle World Press Photo-winnaars.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten