Living like Larry - (Positief) nieuws over trash

Niet zo lang geleden schreef ik over de bedriegelijke campagne Nederland Schoon. Wat baalde ik van de conclusie die ik moest trekken! Het was niet mijn bedoeling een negatief stuk neer te zetten, maar blijkbaar zit de wereld toch vol met mensen die het niet zo nauw nemen met eerlijkheid... Wil je het kort uitgelegd krijgen? Zie dit filmpje. Kun je ook meteen het tenenkrommende antwoord van de projectmanager van Nederland Schoon zien...

Maar laten we Nederland Schoon in de eerdere blogpost laten! :-)

Ik houd jullie graag op de hoogte van het laatste positieve en minder positieve nieuws rondom plastic afval. Met wel de focus op optimisme, want dat is vaak lastiger te vinden dan fatalisme. Zwerfafval klinkt mild maar is écht een probleem. Waar gelukkig ook écht een aantal oplossingen voor zijn.

Dit is het Vondelpark na een eerste zonnige dag...

Op dit moment wordt al op een aantal manieren geprobeerd zwerfafval tegen te gaan. Bij grote parken en evenementen verschijnen vaak extra prullenbakken. Helaas te klein en te weinig. Daarnaast is "opvoeden van de burger" een oplossing. Dit probeert de overheid door een boete voor het achterlaten van vuilnis waar het niet hoort. Ook zonder toestemming flyeren (= heel veel extra zooi) kost je €140.* Heel goed, maar zoals ik al eerder schreef... Zag jij ooit iemand die zo'n boete kreeg? Terwijl je waarschijnlijk wel honderd keer getuige was van een peuk, snoepwikkel, zakje of drinkflesje dat op straat gegooid werd.

Wist je trouwens dat verpakkingsbedrijven gemeentes elk jaar 20 miljoen euro betalen, om ze tegemoet te komen in de opruimkosten? Omgekeerde wereld, really! Laten we liever dat geld steken in een beter systeem, zodat er minder opgeruimd hoeft te worden.

De derde en laatste oplossing is statiegeld.

Soms wordt ook de plastic recycling, die nu nog geen tien jaar bestaat, als oplossing genoemd. Ik begrijp de verwarring, maar plastic recycling is geen oplossing voor zwerfafval; het staat er los van. Plastic recyclen is namelijk hetzelfde principe als afval in een bak gooien: je moet het zelf doen. En dat gebeurt nu dus net niet, uit luiheid of baldadigheid of door het missen van een financieel motief.
Terug naar statiegeld dus.


In de Volkskrant verschenen afgelopen week goede stukken over statiegeld en haar toekomst. Een goed stuk van Van Opstall bijvoorbeeld, en een droevig stuk dat de strijd verloren lijkt (beide niet volledig leesbaar zonder abonnement, helaas).  En precies datgene wat ik denk, wordt hier verwoord (wel volledig te lezen).

Ik ben heilig overtuigd van statiegeld. Het verschil tussen Italiaanse en Nederlandse stranden is zo groot, alleen om dat statiegeld al. 

En hoe komt dat? Door geld. Een beloning dwingt mensen in een bepaalde richting! En dit geval de juiste...
Kijk ook maar naar het verschil op blogs: een enquete wordt extreem veel vaker ingevuld als er een prijs (hoe klein ook) te winnen valt. En een winactie krijgt gerust 1000 comments van lezers die anders alleen gluren.
Gelukkig is het merendeel van de bevolking het met me eens: statiegeld heeft de toekomst. Nu de regering nog overtuigen ons prachtige systeem te behouden...

De leukste initiatieven van de afgelopen weken vond ik Trash Hunters & het verhaal van Tommy Kleyn.

Trash Hunters
TH is een idee van de Plastic Soup Foundation. Zoals ze zelf zeggen: op afval jagen met je smartphone! Het doel is zwerfvuil beter in kaart te brengen. En dat gaat het beste als iedereen de moeite neemt afval in de buurt op de foto te zetten. Kijk meteen even bij de top 5 van vervuilers, je herkent ze vast.
Oké, ik weet dat iets meer doen soms best ingewikkeld is, maar deze keer echt niet. In tegenstelling tot bij de #zwerfie kom je bij trash hunten niet eens herkenbaar in beeld online. Dus geen excuus, doe mee, het is zo makkelijk! Ik heb deze week 7 foto's ingestuurd. :-)

Dat van die beloning weten ze bij TH trouwens ook. Ze verloten elke week een jagerspakket onder de inzenders ;-)

Tommy Kleyn

Wat een held is deze Nederlandse meneer! Hij was zo geïrriteerd door het zwerfafval dat hij elke dag onderweg naar zijn werk zag liggen, dat hij er iets aan deed. Project Schone Schie noemde hij het. Kijk zelf de fotoreportage. Geniet vooral van de laatste foto (spoiler: dat is niet degene die hieronder staat!).

Bron

Helpen?
1. Het makkelijkste: stuur de staatssecretaris een email op www.statiegeld.help
Op dit moment zijn er nog geen 5000 mensen die dit gedaan hebben, dus een extra mail kan geen kwaad lijkt me!

2. Doe mee met Trash Hunters. Je mobiele telefoon met camera heb je toch altijd bij je... Maak in plaats van een foto van je hippe avondeten, je sixpack-in-wording of de zonsondergang, eens een foto van dat kleine plastic flesje dat je op de grond ziet slingeren. Ruim het flesje op en stuur de foto op (kan heel snel met WeTransfer app, zoals de Trash Hunters website al netjes vermeldt). Je omgeving weer een stukje schoner en weer een argument extra om zwerfafval aan te pakken!

3.  Praat erover, like Statiegeld moet blijven en blijf op de hoogte van de strijd :-)

4. Aanvullend: uitstekend stuk in de Trouw deze week. Lezen!


* Atsma wilde in 2012 de boete zelfs tot €400 verhogen... maar zover is het nooit gekomen.

Alleen

"Weet je nog toen je me zag?" zeg ik.
"Wat ik dacht?" vul je aan.
Je stopt met praten. De stilte kruipt als een kille windvlaag langs mijn armen omhoog.
"Ik heb het helemaal verkloot, dacht ik"

Ik wist niet dat vertrouwen zoveel niveaus kende. Eerlijkheid als een zee waar je altijd nóg een emmertje uit kunt blijven scheppen.

Of we nu breken en elkaar zes weken niet zien, of dat we proberen te lijmen... Het verandert voor mij niets. Ik heb zoveel vertrouwen in je. Te midden van al deze eerlijkheid kan ik je niet opgeven; als jij mij zoekt, jaag ik je niet weg. Als jij mij jezelf toevertrouwt, luister ik.

Dus ben je terug. Zit je naast mij op het koude parket. Het appartement is al bijna leeg. We kunnen nergens zitten, de bank is weg. Alleen het onopgemaakte bed staat er nog. Waarin ik straks weer slapen ga, het bed waarin ik je mis, tegen de muur aankruip, spreekfluister in het donker.
Ik mis je, zeg ik dan. Ik wou dat je bij me was. Ik mis je. Ik mis je.
Ik zeg het zomaar drie keer.

De stilte van 's nachts alleen is zelfs 's avonds samen al te ongemakkelijk voor jou. Weer vertel je me hoe perfect het was. Het regent complimentjes op mijn hoofd en schouders. De aantrekkingskracht was er, dezelfde gedachten, het wederzijdse bodemloze vertrouwen. Wat maakte je toch zo bang, vraag je jezelf boos af.

Ik antwoord niet - ik wil deze discussie niet meer.
Niet weer ons breken. Ik wil ons samen, jij wil het makkelijkste. Geen moed tonen, maar omarmd worden door mij.
Je trekt mijn schouder naar je toe, draait mijn gezicht en kust me.



Je reageert niet op mijn opmerking.

Ik vraag er niet meer naar.

Boeken - 70 jaar nadat

"Toen de Canadezen kwamen, fietsten Douwe en ik samen naar het dorp. Fantastisch was dat, en maar zwaaien naar de tanks. Iedereen juichte en had vlaggetjes. Overal werd chocola uitgedeeld. Chocola en sigaretten."

Mijn oma kan af en toe zo'n rake anekdote over de Tweede Wereldoorlog vertellen. Ik word er altijd een beetje stil van, me te beseffen hoe goed ik het hier in Nederland heb, met vrijheid van meningsuiting en in het algemeen weinig geweld.

Dit jaar is het 70 jaar geleden dat de oorlog eindigde en de bevrijding kwam. Goed moment om een boek te lezen over deze oorlog. De afgelopen jaren heb ik een aantal pareltjes gelezen die ik hier graag wil delen.

Bron

Spot on?
Dat is Nooit Verleden Tijd: het eerste boek dat ik op deze weblog beschreef. Ik heb het nooit herlezen, maar ik was er wég van, zó indrukwekkend en meeslepend, om door de straten van Amsterdam te lopen met een kleine blonde Joodse jongen, die overal mee wegkomt omdat hij er zo Arisch uitziet... Misschien ook omdat ik Amsterdam redelijk ken en me er veel bij voor kon stellen. Het verhaal had wat mij betreft perfect gevoel voor detail.

Bron

All time favorites?
Boeken waarin de Tweede Wereldoorlog aanwezig is, maar een minder prominente rol speelt, zoals Going Solo, Extremely Loud & Incredibly Close en Zo ook op aarde. <3


Engelstalig?
Naast de twee bovenstaande boeken, raad ik ook The Boy in the Striped Pyjamas aan. Op de weblog die ik hiervoor had (tot halverwege 2011...) schreef ik al over. Zo'n indringend boek, dat je echt doof en stom achterlaat. Het hielp ook dat ik het las vóór ik de film zag (tip: nooit de volgorde boek-film omdraaien).


Kinderboeken?
Het meest kinderlijke is toch ook één van mijn lievelingsboeken: When Hitler stole Pink Rabbit. Het gaat over de 9-jarige Anna die Duitsland in moet ruilen voor Zwitserland, al voor de oorlog begint. Niet iedereen die dit boek op mijn aanraden las kon het waarderen. Misschien moet je er een wat kinderlijke, naïeve mindset voor hebben, maar ik heb er van genoten de eerste keer dat ik het las (al was ik toen pas 15).


Meest recente?
Dat was Valavond van Marita de Sterck. Van deze sterke schrijfster las ik eerder Kwaad Bloed en Op Kot, beide in één adem uitgelezen. Valavond speelt voornamelijk in een 'ondeugend' Belgisch café. Ik vond het een stuk minder goed dan de eerdergenoemde boeken. Het verhaal stond waarschijnlijk echt te ver van mij af. Desondanks kreeg ik kippenvel op mijn armen van de gruweldaden die beschreven werden, zodra de oorlog eenmaal op gang komt in het Vlaamse Mariaburg. Het blijft me verbijsteren, wat mensen elkaar kunnen aandoen...


Meer?
Ik heb nog een aantal boeken over de oorlog op mijn to read-lijstje staan. Natuurlijk Everything is Illuminated en Tamar, maar ook Voortaan heet je Lieneke, over een ondergedoken vader die brieven schrijft aan zijn dochtertje, dat ergens anders verblijft. De brieven worden prachtig versierd, kijk maar:

Bron

Eigenlijk ben ik geen liefhebber van geschiedenisboeken. Maar over de Tweede Wereldoorlog blijf ik toch lezen: opdat ik leer en opdat wij nooit vergeten...