Geaccentueerd

De reis verloopt een beetje anders. Een omroepster vermeldt "op last van de brandweer..." en algauw verdeelt een heel station aan mensen zich over twee perrons. Koud. Rillen. Geen reisadvies.

Eindelijk weet ik dan een trein te vinden waarmee ik de vertraging kan beperken tot een uur.

Ik lees en lees, een waanzinnig leuk boek van een oud-middelbare schoolleraar. Vol anekdotes die me doen terug verlangen naar de basisschool en middelbare school.

Tegenover me, één zitje verder, zitten twee meisjes die ogenschijnlijk veel van make-up weten. Meisje 1 vertelt, met klare stem, hoe ze laatst studenten van InHolland visagieles gegeven. Kennelijk wisten de studentes nauwelijks iets van make-up.
"Ik heb het maar basic gehouden"
Meisje 2 is bleek, mager en heeft een nasale stem. Dankzij haar perzikkleurige foundation heeft ze een iets gezonder kleurtje dan haar eigen teint. Ze maakt haar gezicht verder op terwijl meisje 1 vertelt en reageert af en toe met een nasaal "echt?", "ja?", "ja ik wil die vier elementen training ook doen"
Ik probeer te lezen, maar ze leidt me af.
De wenkbrauwen, van nature of voorheen al in prachtige boogjes, passend bij haar blonde haar, worden nu zwart gemaakt. Het is lelijk. Maar het is ook fascinerend. Ze lijkt een model met sterke wenkbrauwen, straffe look.

"Ik hoop dat het licht daar een beetje donker is," zegt ze tegen meisje 1.
"Ik zie er niet uit"