As the documentary went on, I felt more and more that I was wasting time. I had to get up too. But I had to watch until it was over. Never before I had seen such a slaughter, and I had to see it all. The strange truth being that this would not be not over; would even start again in the morning after I would press the stop button of my recorder… For the rest of december, january, february and march these animals would be killed: first the babies, then the parents all together in one small bay. Every day another red sea – and here I was thinking whales were protected and no longer slaughtered. How could I ever think a dolfinarium was cute? How could you?
Op mijn oude weblog schreef ik er al eerder over: The Cove - een spannende documentaire (eigenlijk is korte film een beter woord) over wat we niet weten van vissers in de Japanse zee: dolfijnenvlees, kwikvergiftiging en waarom een dolfinarium niet schattig is; dit alles brought to you by trainer van wereldberoemde dolfijn Flipper: Ric O'Barry.
Ik keek de film in 2010 en we zijn nu twee jaar verder, maar helaas gaat op 1 september het dolfijnenjaagseizoen toch weer van start... en omdat de beelden en spanning van de film nog steeds in mijn achterhoofd zitten wilde ik het toch even melden.
Kijk The Cove, gewoon op internet te vinden, en kijk naar Ric O'Barry die met een gezicht vol schuldgevoel in de camera zegt: "I spent 10 years building that industry up – I spent the last 35 years trying to tear it down"
De trailer geeft al kippenvel. Ik wil de film al tijden zien, waar is het te vinden?
BeantwoordenVerwijderenOké, ik heb 'em gekeken, en woah, niet normaal dat zulke dingen gebeuren zeg. Echt bizar.
VerwijderenJa waanzin he? Ik weet nu wel dat ik voorlopig niet naar dolfinaria wil.
VerwijderenKippenvel inderdaad, deze ga ik wel even onder de knop houden voor als ik een keer een al wat beter humeur heb (anders is het vanavond helemaal niet meer te redden haha :D)
BeantwoordenVerwijderenEn ik heb juist in mijn verlof dolfijnen gezien.
BeantwoordenVerwijderen