Ik kan wel zeggen, ik studeerde toen te weinig, maar dan vergeet ik dat ik die anderhalve maand de basis legde van vier vriendschappen en de meest fantastische verjaardag ooit cadeau kreeg. Steeds weer probeer ik het nadenken over een toekomst in te plannen, maar het mislukt, want zo werkt het leven nu eenmaal niet. Trouwens, zo weinig studeerde ik nu ook weer niet, de presentatie die ik toen gaf was helder en interactief.
Op mijn kladblok voor onderweg, een onhandig notitieboek dat verder nergens van pas komt, maak ik een lijst met de mooiste momenten. Veel zijn er met andere mensen. Nog meer momenten zijn in de aanwezigheid van de zon. Grappig hoe belangrijk dat voor me is. Nergens staat 'die keer dat ik alles zo mooi overdacht had, en er uit kwam'.
Ik zou het zo graag willen, soms, een duidelijk pad en de aanwijzingen wat te doen waar en wanneer. Het lijkt me zo handig. Tegelijkertijd voelt het leven nu vaak al als een lange to do lijst. Ik kijk films die ik nog eens een keer wilde zien, maar ik kan er niet van genieten, want het lijkt maar een taak te zijn. Een taak zoals er meer zijn.
Het wordt tijd om meer naar buiten te gaan, heus, ik begrijp het. Maar het verlangen naar een manier nuttig te zijn blijft. Ik kan het niet killen, ik wil dat ook niet. Het blijft voorlopig bij me.
Dit is heeeeel herkenbaar. Al mijn mooiste momenten zijn die spontane acties en momenten die niet in te plannen zijn. Het moet een les zijn om dingen los te laten en te laten gebeuren, maar het is mij nog niet gelukt ;)
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp helemaal wat je zegt! Ik heb iedere dag to do lijsten. Jaarlijsten. Day zero projecten. Noem maar op! Ik lees te snel omdat ik snel de andere nieuwe boeken wil lezen, serie's gaan in vogelvlucht en sja... op de duur is het niet leuk meer. Ik denk dat mindful en traag je to do lijst afwerken een hele uitdaging is. Het is niet erg om nuttig te willen zijn... zolang we plezier blijven hebben. :)
BeantwoordenVerwijderen