De lucht is grijslichtblauw, mijn favoriete kleur van de lucht in dit seizoen. De zon is een witgele bol, die de strepen wolk een roze rand geeft. De wind is koud, door hoe ze waait, maar de buitentemperatuur valt eigenlijk best mee.
Ik strik mijn veters strakker.
De weg veert ritmisch terug en het lopen gaat makkelijker dan verwacht. De brug die ik over moet, over wíl, verbindt twee eilanden met elkaar. Het water is niet donker en toch maakt de brug me bang. Ze lijkt zo zwak, zo fragiel. Alsof ze beweegt in de wind. Alsof ik door er op te stappen alleen al het water in kan vallen.
Een paar keer ren ik de aanloop op en neer - vandaag durf ik echt niet. Ik besluit te gaan zitten op de grijze, gladde rotsen naast het water. Kan ik meteen een beetje rekken. Gedachteloos staar ik naar het water, als ik iets vlakbij zie bewegen. Een soort vin. Een zwarte, driehoekige vin die langzaam omhoog komt. Water glijdt eraf. Is het echt...
Wow! Ik moet de eerste zijn die dit ooit ziet - en het is fantastisch! Een walvis in de Oosterschelde! Ik moet iemand bellen, nee, ik moet dichterbij die walvis komen...
Eén teen steek ik voorzichtig, met sportschoen en al, in het water. Het voelt zacht, als de rand van een deken. Ik buig voorover en probeer water te scheppen, maar in het kommetje van mijn hand voel ik alleen katoen.
Koortsdromen...
Ik hoop dat dit fictie is; zo niet, beterschap! :) (en je hebt er iig een mooi stuk van gemaakt, haha)
BeantwoordenVerwijderenHet was een droom van toen ik een tijdje terug ziek was ;-), ik heb gelukkig geen koorts meer!
VerwijderenOh ik was ook al bang dat je weer ziek was! Gelukkig niet. Het is inderdaad een typische droom haha, toen die haai erbij kwam snapte ik het ineens ;)
BeantwoordenVerwijderen