Living like Larry - Interview Miss Green

Op mijn speurtocht naar ecofriendly & (vooral!) eerlijk geproduceerde kleding, kwam ik het merk Miss Green tegen. Tijdens het schrijven van het vorige artikel heb ik aantal merken gemaild over de werkomstandigheden in hun katoen- en kledingfabrieken. Vaak kreeg ik geen antwoord, of een achterdochtige email (!) terug. Dat was anders bij Miss Green, het kledinglabel van politicologe Maaike Groen. Zij mailde terug dat ze op het punt stond haar fabrieken te bezoeken. Of we elkaar daarna konden spreken? Dat aanbod nam ik meteen aan!
En zie hier: een interview met een enthousiaste onderneemster met een milieubewuste achternaam ;-)

Miss Green zet zichzelf op de kaart als specialist in goede basics. Zelfs al voordat er sprake was van een eerste collectie, was het voor Maaike duidelijk: deze kleding wordt milieubewust en er moet een eerlijke prijs voor betaald zijn.

Hoe ging dat, een label opzetten met alleen maar biologische & eerlijke gemaakte kleding?
"Het bleek behoorlijk ambitieus te zijn. Zo ben ik één jaar bezig geweest met zoeken naar de juiste fabriek, die met biologisch katoen wilde werken en daar ook gecertificeerd voor was. Bedrijven staan skeptisch tegenover een beginnend label; vaak krijgen ze uiteindelijk geen bestelling binnen. Toch is het gelukt om onze eerste 2 collecties met biologisch katoen te maken. Certificaten voor sociale omstandigheden waren er toen nog niet. Langzaamaan wordt Miss Green steeds beter. Zo hadden we laatst een jurkje met Merinowol. Bij eerste productie ontbraken hier bepaalde certificaten voor. Dat wil niet meteen zeggen dat de dieren mishandeld worden, maar je weet pas zeker dat het niet gebeurt als je het certificaat hebt. Dat is er inmiddels!"
 

Miss Green werkt nu alleen nog met fabrieken in Turkije en Lithouwen, maar haalde eerder haar kleding ook uit China. Waarom nu niet meer?
"De eerste fabrikant zat in China. Ik wilde koste wat kost voorkomen dat er kinderarbeid aan te pas zou komen en ben ook zelf vier keer naar China gevlogen om er te gaan kijken, steeds tijdens het productieproces. De leidinggevende kwam uit Londen en begreep heel goed dat ik zelf mee wilde kijken, dus ik werd met open armen ontvangen. De arbeidsomstandigheden waren prima: jonge mensen van een jaar of 20, 30 werkten in de ateliers met een muziekje op hun hoofd, alles was schoon en netjes.

Voor goede sociale omstandigheden had het naaiatelier echter geen certificering. Wel werkten we met biologisch katoen en waren er certificaten voor een gesloten systeem (d.w.z. dat de enorme hoeveelheden water die bij katoenproductie nodig zijn, gerecycled worden). Certificaten voor arbeidsvoorwaarden (zwangerschapsverlof etc.) waren echter moeilijk te krijgen. Om zoiets te 'eisen' heb je als afnemer grote productie-aantallen nodig!

Bovendien werd de kleding uit China per boot vervoerd, wat erg lang duurde. Hierdoor konden onze collecties minder vaak wisselen, terwijl de klant dat graag wil. Onze fabriek in Turkije kon ons wel certificaten bieden en vervoert haar kleding per vrachtwagen naar Nederland. 


Hoe gaat het er in de fabrieken en naaiateliers in Turkije aan toe?
"In principe net zo goed, al moet ik toegeven dat het iets minder hip is dan in China. Foto's van veel van de medewerkers kun je trouwens bekijken op onze site!"

Naaister Semiha aan het werk.
Bron: Maaike Groen



Over de materialen en milieuvriendelijkheid vertelt Maaike nog wat meer.

"Wat veel mensen niet weten, is dat katoen niet friswit is. Iedereen wil graag een wit T-shirt, terwijl dat katoen dus wit geverfd moet worden en die verf juist heel slecht is voor het milieu. Dan moeten wij daar toch voor zorgen, want niemand wil in een ecru shirt lopen, de echte kleur van katoen."
"Onze bamboeproducten zijn nog niet gemengd met biologisch katoen," zegt ze eerlijk. "Daar willen we wel naartoe, maar dit heeft voor een jong label tijd nodig."

Tijdens het gesprek wordt duidelijk hoe doordacht alle stappen zijn: gaan we pakketjes versturen in plastic of karton? Of kiezen we voor composteerbaar (snel afbreekbaar) plastic? "Daar moet je dan weer 50.000 stuks tegelijk van bestellen," legt Maaike uit. "Zoveel bestellingen hebben we niet in 2 jaar, dus is uiteindelijk voor plastic verpakking gekozen. Dit kan de klant dan recyclen"

Ik denk dat het erg belangrijk is dat producenten milieubewustheid en fair trade policies al zélf in hun bedrijfsplannen hebben zitten. Als je iets alleen (of: vooral) doet omdat de massa er naar vraagt, of omdat je denkt zo meer omzet te kunnen maken, dan komt dat toch anders over dan wanneer je de intrinsieke behoefte hebt om goed te doen.
Daarnaast valt in dit interview ook op (zie vetgedrukte citaten) hoe groot toch de invloed is van de klant, van wat wij wel en niet kopen. Die invloed is groter dan we denken.

Hoe dan ook: door dit interview heb ik een merk dichterbij gekregen en hebben de makers van mijn kleding een gezicht gekregen. Ik weet nu beter wat fair dan precies betekent – en dat was precies het doel. Miss Green staat met recht op het lijst fairpriced clothing!