Dan gaat het liefde lijken

Dat lijkt me beter van niet, zei ik.  Dan gaat het liefde lijken.
Ik zwichtte, uiteindelijk. En liefde leek het - zo volwassen.

Bezwering, aandacht, meeleven, warm eten. Uit een goed hart kwam het / heerlijk was het.
Maar vooral onvoldoende. Thuis knaagden de vragen. Loerde de afleiding.

Stortte als een kaartenhuis in. Ik, ondanks alles. Krabbelde weer op.
Juist genoeg om mijn hoofd boven water te houden.
En wachtte.
 
Ik werd volwassen, ondertussen.