Living like Larry - Fietsen

De leukste dag van mijn vakantie vorig jaar?
Toen we voor een tientje mountainbikes huurden en lekker in het zonnetje gingen fietsen. Van strand naar strand. Soms zelfs in bikini.

Het fijnste aan mijn zomerbaan op een camping, nu twee jaar terug?
Dat één van de gasten me haar fiets leende, ook een mountainbike. Zo kon ik in mijn spaarzame vrije uurtjes (meestal tussen 18.00 en 20.30, waarna de minidisco weer begon...) even van de camping af, lekker fietsen tussen velden vol zonnebloemen. Mijn werk achter me latend.

Het lekkerste na een lange werkdag?
Naar huis fietsen met de wind in je rug.

Het mag duidelijk zijn: I love cycling.

Gelukkig ben ik Nederlandse en Utrechtse: volgens CNN is Utrecht de beste fietsstad ter wereld. Ik weet niet helemaal of ik het er mee eens ben: door bouwwerkzaamheden is het rondom het station al jarenlang een (fietsende) chaos. Maar hee, positief nieuws over het mooie Utrecht is altijd goed :)
En inderdaad, vergeleken met het buitenland kun je hier vrijwel overal fantastisch fietsen!
Kijk bijvoorbeeld eens naar de blog van Mark Treasure uit Groot-Brittannië, die een tijd in Utrecht was. Hij gebruikt zijn hele blog om te pleiten voor betere fietspaden in zijn eigen land. Now that's what I call dedicated.

Maar ook wij kunnen soms onze fiets nog beter inzetten, al zijn we als Dutchies al heel goed bezig.

5 manieren om fietsen te gebruiken voor een betere wereld

1. Gewoon gaan!
Ik fiets bijna dagelijks 2x10 km, van en naar mijn werk. Heerlijk: elke dag beweeg ik dus sowieso voldoende, het maakt me wakker (beter dan half slapend in zo'n vies-warme bus te zitten) en ik ben onafhankelijk van het soms wispelturige openbaar vervoer. Oja, en ik stoot geen extra CO2 uit!
Ik zal niet liegen: er zijn ook wel eens dagen dat ik er echt geen zin in heb. Als het stortregent bijvoorbeeld.
Maar gelukkig is daar wel iets op te vinden: een goed regenpak of (als het miezert en niet te koud is) een trainingsjackje aan op de fiets. Op mijn werk heb ik de nodige reservespulletjes en deodorant liggen... Prima te doen :)

Veel mensen bewonderen mijn dagelijkse fietstocht. Maar zoals met veel dingen uit mijn routine is dit niet echt bewonderingswaardig. Het belangrijkste is dat je er een gewoonte van maakt. Als iets in je routine zit, 'stap' je daar veel minder snel uit.


2. Bij ongewone gelegenheden
Denk vaker aan je fiets als optie. Als je plantjes en potgrond wil kopen bij het tuincentrum, als je naar een dorp verderop moet, waarbij je kunt kiezen tussen fiets en bus, als je gaat verhuizen...
Dat laatste ga ik zelf binnenkort doen. Hoewel ik een auto nodig zal hebben voor de verhuizingen van mijn kasten, ben ik van tevoren een paar keer met tassen op en neer gefietst. Wat je ook zou kunnen doen, is een bakfiets huren of lenen. Niet iedereen heeft die luxe, dat snap ik wel. Maar als het even kan: zo min mogelijk met de auto :-)


3. Op vakantie
In plaats van zo'n suffe bustour of ergens heen met wéér die auto... ga fietsen! Helemaal hot en dus ook helemaal niet moeilijk te organiseren. En wat is er nou leuker:
1. Naar het strand fietsen,
2. Sjokkend lopen (en dus elke dag hetzelfde zien) of
3. (alweer) in de auto rijden?

Hoewel mijn Spaanse vriendinnetje dolgraag op de foto wilde met mijn fiets, toen ze hier op bezoek was, wordt ook fietsen in grote Spaanse steden normaal. Sevilla bijvoorbeeld. En niet alleen Spanje: in een heleboel grote steden zijn fietsen (met of zonder tour) te huren, kijk maar bij BajaBikes. In Parijs is er natuurlijk Vélib en ook buiten Europa wint de fiets aan populariteit, kijk maar naar  USA fietstoers en  DelhiByCycle.

Bron

4. Onderhoud
Oké, niet je favoriete bezigheid. Mijne ook niet: het voelt meestal maar als tijdverspilling. Maar als je bedenkt hoe vaak je je fiets gebruikt (ik: minimaal 2x/dag), dan is een beetje aandacht op zijn tijd echt niet overdreven.
Hee, psst... Als je nadenkt hoeveel geld je uitspaart door te fietsen, dan mag je dit onderhoud van mij best door de fietsenmaker laten doen. Doe ik ook: is weer goed voor de lokale werkgelegenheid enzo ;-)


5. Ecofriendly accessoires
Koop je spulletjes voor je fiets? Dat kan ook ecofriendly! Denk bijvoorbeeld aan 100% afbreekbare olie/smeer van Green Oil, wielerkleding van gerecycled polyester zoals te koop is bij recycling wear of fietstassen van gerecycled  canvas van Basil.

Gewoon makkelijk

Terwijl we praten, ruimt ze haar laatje op en stopt alle spulletjes die ze nodig heeft in haar witte jas. Pennen rechts, mobiel links.
"Wel wennen hoor, deze nieuwe baan" zegt ze en ze haalt een klein grijs-zwart apparaatje uit haar broekzak en klikt iets aan. Als een flits, zo snel. Ze praat ondertussen door en voor ik het weet is het weer weg. Maar ik herken het als de sensor van T.
"Heb jij diabetes?" onderbreek ik haar abrupt, voor ik langer kan twijfelen over de te stellen vraag.
"Ja," lacht ze vrolijk "Glucosewaardes, daar weet ik alles van"
En ze praat gewoon verder.
Geen: hoe weet jij dat?
Of: wat vervelend, ik wilde het geheimhouden.
Gewoon niets.
Gewoon makkelijk.
Misschien weet iedereen het wel, en ben ik de laatste collega die het ontdekt.

En ik denk aan T., aan grote woorden en weinig actie. Aan brede schouders met minimale draagkracht. Aan lieve kusjes. Aan zoveel pijn. Aan glucoses van 1.0 en lachen en hoe dat nooit kan kloppen. Aan boeken over diabetes voor kinderen. En aan prikpennen, en aan jou, aan jou.

Zo kan het ook.

Word ik blij van

●●    Een nieuwe woonplek gevonden hebben, verheugen op het inrichten (maar wat ga ik mijn oude kamer missen!)     ●●    Door kinderen gestoepkrijte stenen paaltjes    ●●    Mijn plantjes die groeien    ●●    Lekker koken voor anderen    ●●    Een reis in mei in het vooruitzicht, mét allemaal leuke plannen daarbinnenin al. Yes!    ●●    Het moment dat alles weer netjes schoon en opgeruimd is     ●●    Mijn oma die zo lief aan me denkt als ik zware diensten te werken heb     ●●    Dat biologische groente soms goedkoper is dan niet-biologische    ●●    Een hond die blij naar zijn baasje rent, zo snel dat hij bijna struikelt    ●●   




Een opvallend berichtje op een Albert Heijn prikbord    ●●     Fudge met vanille smaak    ●●    Vaak hardlopen want het is zo lekker lang licht    ●●    en toch: kaarsjes 's avonds want het is alweer donker    ●●    Mijn to-do-lijstje afwerken, al ben ik zo moe    ●●    Een teleurgesteld: "Oh, blijf je niet even theedrinken?", en dan toch theedrinken    ●●    Vertrouwen hebben, soms    ●●    Een onverwacht bedankje    ●●     Panna cotta di casa    ●●    Een meisje dat me parmantig vertelt dat ik Elsa-oorbellen heb (tijd om die film een keertje te bekijken)

Incontri #6

De deur van ons appartement is groot en log. Hij klemt, de sleutel is lang. Niet voor niets één van de veiligste sleutels ter wereld: hier wordt elke dag wel ergens ingebroken.

Ik ben best bang.

Buurman en kok Valerio zwaait vanuit zijn keuken naar me. De enige die dat doet hier.
Mannen kijken me na vanuit hun huizen, hun deuropeningen en balkons. Niet op een flirtende manier. Op een boze manier, met haat of verachting: ik weet nog niet precies wat ik in de ogen lezen moet.

Men is negatief hier.
Hoe vaak is niet tegen me gezegd, terwijl ik genietend, glimlachend mijn ogen laafde aan de schoonheid van een land dat schittert in de zon:
"Ja, het is mooi hier, ja. Maar er is hier niets."

Wat niets betekent, dat wist ik eerst niet goed. Ooit woonde ik een half jaar in een plattelandsdorp in Nederland, maar ik was zo druk met mijn zorgen en de middelbare school, dat het dorp een beetje aan me voorbij ging. Als dat al 'niets' was, heb ik er niet veel van gemerkt.
Niets aan de hete, kilometerslange kust betekent iets anders.
Betekent: geen banen.
Geen geld.
Geen regering die de prullenbakken leegt, de straten veegt.
Geen politie waar je naar toe kunt als je beroofd bent, of je auto in de fik is gestoken.

Vreemd genoeg hoorde ik ook vaak over 'niets' juist in grote steden. Napels, Catania, Reggio Calabria. Er is niets hier. Wat kom je eigenlijk doen? Hoofdsteden van de provincies: hier is geen werk, hier zijn alleen maar problemen. Georganiseerde criminaliteit.
Hier moet je studeren, en dan vluchten. Dat is dan ook wat de meeste van mijn leeftijdsgenoten 2000 km verderop proberen te doen.

Behalve Valerio, want hij heeft nooit gestudeerd.

Spaanse en ik krijgen een lift, zodat we niet met de bus van het strand weghoeven. Behendig stuurt Santos zich door het drukke, maniakale verkeer.
"Zie je die gasten daar?" Santos wijst op een auto die voor ons dringt en draait zich om naar mij en de Spaanse.
"Die hebben dus minstens twee pistolen"
Een rilling gaat over mijn rug. Moet ik dat nou geloven? Hoeveel pistolen heeft hij zelf in zijn leven gezien? Wat is er precies waar van die mafiaverhalen?

Ik zal het later nog wel leren: veel.
Spaanse flirt onophoudelijk met hem. Ze vlecht een rode bloem in haar strandzoute, donkere haar. Santos draait zich om van het autostuur, betoverd. Ik zie zijn ogen glinsteren in de spiegel. Wend mijn blik af. De jongen verdient beter.

Hij zet ons af voor het appartement en rijdt weg, in de volle, terechte verwachting dat zij hem straks weer belt.

De deur klemt weer. Spaanse en ik krijgen hem niet open.

"Ciaooooo" klinkt het vanuit het restaurant. Ik draai me om, Valerio komt naar me toe. Ik krijg twee kussen. Hij opent de deur zonder moeite. Een gebaar maar, een kleine Italiaanse vertoning maar het doet me goed.
"Hee," antwoord ik voorzichtig.
"Zijn jullie naar het strand geweest? Wil ik ook wel!"
Grote ogen als zwarte zonnen, enthousiast stralend. Ik voel zijn optimisme mijn huid verwarmen. Deze man klaagt niet. Deze man werkt. Valerio is het tegenovergestelde van niets.

Maar soms is het treurig dat niets bij het oude blijft.
Het restaurantje is failliet gegaan. Valerio werkt nu in ploegendiensten in een staalfabriek.
Sorry, Vale.


Incontri is Italiaans voor ontmoetingen. Ik schrijf een serie van bijzondere ontmoetingen in mijn leven. Niet de ontmoetingen 'die mijn leven voorgoed veranderden' (voor zover die al bestaan, en: zoveel zijn dat er niet), maar juist de ontmoetingen die me bijbleven, die me zelfs nu nog een glimlach geven, al veranderden ze niet eens zoveel.