Kijktip! - Genaaid

Echt veel tv keek ik niet, maar de laatste weken is het er in geslopen. Er zijn veel boeiende documentaires die ik terugkijk en ondanks het pulp dat de televisie soms brengt, zijn er ook programma's die je aan het denken zetten, of zelfs hoop geven. Hoop dat verandering nu niet ver weg meer is, dat een nieuwe manier van omgaan met de aarde nu écht bijna van start gaat.

Woensdagavond keek ik de eerste aflevering van Genaaid, en ik kan jullie allemaal aanraden terug te kijken. Ook als je al weet hoe verziekt het fast fashion-deel van de mode-industrie in elkaar zit. Misschien juist dan.

Bron: EO, via Jan

Het plot? Een groep jonge Nederlandse fashionista's mag een mode-collectie ontwerpen voor de Dutch sustainable fashion week. Vijf mensen met enorme liefde voor mode, die dromen van een eigen collectie... Niemand hoort natuurlijk dat het gaat om dúúrzame kleding.

Daar zit meteen de twist in het programma: de jongeren blijken niet zomaar die collectie te gaan ontwerpen. De groep reist eerst naar Myanmar, om te zien hoe onze kleding nu eigenlijk gemaakt wordt. En niet alleen mee te kijken: ze gaan ook echt het werk van de arbeiders overnemen. De eerste aflevering start met katoenplukken, maar uiteraard zal er de komende weken op televisie ook geverfd en genaaid worden.

Het duwde me weer met mijn neus op de feiten: dit is waar ik het voor doe. Ik wil dat niemand zo hoeft te lijden voor mijn simpele t-shirt of mooie jasje. Niet de vrouw die het stiksel naait. Niet de jongen die het leer chemisch bewerkt. Niet het dier dat gedood moet worden om het leer te verkrijgen.

Zo'n programma, zelfs al is het idee niet nieuw, toont mij het waarom.

Want mijn eigen filosofie, normen en waarden naleven vind ik niet altijd makkelijk. Laatst fietste ik de hele zaterdagmiddag door de stad, op zoek naar een fotoboek in een bepaald formaat, dat niet van leer gemaakt was. Man, ik was moe en had het helemaal gehad. Waarom moest ik toch zo moeilijk doen? Wie geeft zichzelf toch de opdracht: 'vermijd leer als dat redelijkerwijs mogelijk is'?!
Maar enkele uren later kocht ik tevreden een boek van gerecycled katoen, met een prachtig zachte omslag. En enkele dagen later zag ik dit programma, en dacht:
ik doe mijn uiterste best hier niet aan mee te doen.

Omdat dit is hoe ik wil leven: met minder impact. Met spullen die een tweede leven krijgen, die je deelt of doorgeeft. Met geweten, en aandacht voor mens, dier & milieu.

Yes, Genaaid is een aanrader. Hier kun je de eerste aflevering terugkijken.

Dat het programma-idee niet nieuw is, zal de meeste 'duurzame lezers' niet verbazen, denk ik. In 2012 kwam BNN met de serie Bloed, zweet en luxeproblemen. Hierin vertrok een groep heel verschillende jongeren naar Afrika én Azië (de vliegreizen konden niet op...) om te kijken waar de grondstoffen voor onze spullen vandaan komen. Ze werkten mee voor het normale loon en moesten zich staande zien te houden in o.a. mijnen in Ethopië.
De groep was natuurlijk ontzettend verschillend: een vegan meisje dat prekend in beeld kwam samen met meer verwende tieners in één groep, dat leverde vast televisie om te smullen op... Helaas hield Daphne er een vervelend gevoel aan over - hopelijk is dat voor de deelnemers van Genaaid niet het geval (presentatrice Jennifer Hoffman denkt van niet). Toch was Daphne's televisie-optreden niet voor niets. De beelden van de leerlooierij lieten mij lange tijd niet meer los, en ik noemde het programma niet voor niets ook kort op mijn blog toen.

Meer meningen?

Televisie volgens het credo van Louis Paul Boon: "Schop de mensen tot zij een geweten krijgen" - Arjen Fortuin, NRC

Een absolute must see voor iedereen die kleren in de kast heeft van grote modeketens. Eigenlijk voor iedereen die kleren in de kast heeft. Eigenlijk voor iedereen. - Tara Vierbergen, Jan Magazine



Oja, en hoe zit het met deze blog?
Het is stil geweest op Mille Pagine. Misschien wijd ik er later meer woorden aan. Een belangrijk motto in mijn leven, opgepikt in een lastige periode, is You can't have it all, but you can always have, and always do, great things. (Danielle Laporte). Dat betekent dat je soms tijd moet weghalen bij een geliefde taak en verplaatsen naar een andere taak.

Troebel

Het is zaterdagavond, bijna middernacht. Ik lig nog te piekeren over het boek dat ik net uitlas, The Bone Sparrow. De lieve, aandoenlijke hoofdpersoon was fantasierijk, maar het verhaal bezorgde me kippenvel omdat het gebaseerd is afschuwelijke werkelijkheden. Over vluchtelingenkampen, en over de vervolging van het Rohingya volk. Naast me is mijn vriend bijna in slaap gevallen. Onder de deur nog een streepje licht: het zijn de langste dagen van het jaar. Zo heerlijk vind ik dat, urenlang licht - maar op zo'n moment als dit wat minder...

Ik woel onder de deken, want ik kan het maar niet van me afzetten: dat dit doodgewoon gebeurt in Australië. Australië, notabene, het land waar elke jonge Europese backpacker heenwil: om koala's te knuffelen, kangoeroes te zien, te snorkelen en party-hostels af te gaan. Om een tijdje te werken, of doorheen te reizen of misschien zelfs te wonen en studeren.

Dat nu juist datzelfde land vluchtelingen al op zee terugstuurt, of op land zo onmenselijk behandelt. Ik kan er niet goed bij.

Ik twijfel ook. Ik zou me beter willen inlezen in de problematiek, maar eigenlijk wil ik ook graag slapen, en meer kennis zal er waarschijnlijk voor zorgen dat ik alleen nog maar later of slechter slaap.

Om mezelf af te leiden pak ik mijn telefoon voor een rondje. Je kent het wel: een mini tour langs je favoriete apps. Stom misschien, maar in het donker lijken je ideeën soms briljant. Even simpel plaatjes kijken zal me goed doen, denk ik nog, als ik op LinkedIn het ene na de andere briljante CV bekijk. Van vaagbekende maar briljante collega's. Wat een werk verzetten deze mensen terwijl ik probeer te slapen: banen die in elkaar overlopen, meerdere banen, promotietrajecten die cum laude behaald worden in minimale tijden, vrijwilligerswerk, eigen bedrijf...

Comparison is the thief of joy - I know, I know.

maar ik scroll verder, alsof ik behoefte heb aan wat extra zelfkastijding. Er zullen altijd mensen zijn met meer ervaring, bij betere bedrijven, met langere CV's dan ik én meer hobby's erbij. Mensen die niet slapen, die onmogelijk dagelijks/wekelijks zelf kunnen koken, want wanneer doen ze dat dan? Nemen ze een mok mee naar hun werk? Rapen zij ook plastic op? Waarom profileer ik me niet meer met mijn normen en waarden, waarom is mijn blog anoniem? Van gepieker over anderen verval ik in gepieker over mezelf, en wat ik ook bedenk, ik kan mijn achterstand nooit meer inhalen, en ik wil zo graag mijn droombaan...

"Tijd om je telefoon weg te leggen, schatje" fluistert mijn vriend onverwachts.
"Was je nog wakker?" beantwoord ik zijn vraag, en ik klink net zo suf als ik me voel.
Suf dat ik me nu, en zo vaak, rot voel om deze problemen, problemen zo klein dat ze met het blote oog niet zichtbaar zijn. Niet zoals armoede, honger en pijn zichtbaar zijn. Niet zoals oorlog, plastic, ziekte en milieuvervuiling de wereld genoeg te doen geven voor jaren.
Mijn issues zijn problemen die ik achter me kan laten, kan vergeten als ik ga sporten, koken, of douchen - terwijl wie op de vlucht is voor armoede, ellende en geweld zich vaak nog geen minuutje zonder (nieuwe) problemen weet...

Maar gelukkig valt uiteindelijk het duister, en worden mijn ogen zwaar, en fluistert een stem naast me dat ik toch mijn best doe,
en het goed doe
en weet ik me bedekt met een zachte droomloze slaap, de nacht lang.

Belangrijke dingen in het leven*

Wat is er nu fijner dan je hoofd leegmaken? Hardlopen is zo belangrijk voor mij. Ja, het vergt energie, tijd, concentratie: je moet je aandacht kunnen richten op het hier en nu. Maar soms kun je juist je gedachten heerlijk alle kanten op laten dwalen terwijl je traint, om snel genoeg weer naar de realiteit getrokken te worden door een toeterende auto of een stoplicht dat op rood sprint.

Natuurlijk weet ik al vanaf de middelbare school dat sport dat effect kan hebben, zoveel voor je kan doen: ontspanning en inspanning tegelijkertijd. Halverwege de brugklas liet ik voor het eerst mijn huiswerk liggen om 's avonds te gaan oefenen op de judomat. Tot mijn verbazing haalde ik voor de schriftelijke overhoring (SO) bij biologie de volgende morgen nog steeds een 8.5. Het kwam dus echt niet aan op de ene uurtje leren? Er ging een wereld voor me open.

Maar in alle tijd die ik doorbracht op de middelbare school moest ik eerst een dal van onzekerheid door voordat ik echt kon gaan genieten van sport. Hardlopen deed ik toen nooit, en als het moest, dan altijd in lange broek. Nadat een vriendin mijn benen voor de grap "apenpootjes" had genoemd, had ik elk kort sportbroekje achter in de kledingkast verstopt.

Hoe anders is dat nu! Met de onzekerheden smolt al snel ook terughoudendheid van mij af en als studente pakte ik het hardlopen op.
Hardlopen is mijn passie, mijn adem, mijn rust. Is waar ik naar verlang als tijdens een lange werkdag de zon schijnt, de mist optrekt buiten, de regen even stopt of het schemer steeds iets later valt.

Ik schreef er al veel vaker over: over kilometers, running en zelfs een stuk dat voelt als mijn persoonlijke manifest. De laatste tijd voegde ik niet zoveel meer toe, want wat viel er verder nog te zeggen?

Sinds begin dit jaar bereid ik voor op mijn eerste marathon. Dat ik er niet zo uitgebreid over blog als bekende Nederlandse (hardloop)blogsters, betekent niet dat het voor mij minder belangrijk is. Na wat voorzichtige beginnersloopjes, kwam ik lekker in het schema.
De eerste maand deed ik zonder problemen alle voorgeschreven trainingen. Het ging echt gebeuren: ik schreef me in. Ik probeerde me bij elke training netjes aan de gereserveerde tijd en snelheid te houden, maar kon niet voorkomen dat ik soms sneller liep dan 'toegestaan' was.
Toch denk ik niet dat dat de reden is dat ik nu moet rusten, herstellen van iets waarvan ik niet precies weet wat het is. Een serieuze blessure, denkt de fysio, maar misschien uiteindelijk relatief onschuldige overbelasting? Ik wil zo graag weer, het asfalt op, langs het water, op naar een doel, maar ondertussen: vooral het leegmaken van mijn hoofd, mijn hart, met dit voor mij zo belangrijke ding in mijn leven.

In gedachten fantaseer ik wat ik ervoor over zou hebben. Een paar minuten bij mijn streeftijd, nee, kwartieren, of ach, een paar schoenen, of zelfs een maand geen salaris! Als ik maar weer rennen kan. Als ik maar rennen mag en straks blijf kunnen rennen.  

Dus een oefening in geduld, vertrouwen en rust ligt nu voor mij. Herstel, rekken, oefenen, icen. Duimen dat ik op tijd weer verder kan, om straks te kunnen rennen, samen met wie voor mij zo belangrijk is. Het komt goed, komt goed.


* Belangrijk(er) dan hardlopen zijn natuurlijk vele andere dingen - de gezondheid en aanwezigheid van vrienden en familie op de eerste plaats. Toch, die denkbeeldige lijst is bij mij echt niet zo lang tot we bij mijn favoriete sport komen.

Groene dingen in maart en april

Ik geef het toe, mijn werk heeft me de afgelopen tijd behoorlijk opgeslokt. Maar hee: balance is key, dus nu is het tijd om te schrijven. Deze leuke groene dingen wil ik jullie niet onthouden!

1. Een ton CO2 gekocht

Met stip op één van mijn groenste acties: een ton CO2 kopen bij Carbonkiller! Ja, je leest het goed: ik heb voor minder dan 10 euro de emissierechten gekocht om maar liefst één ton CO2 uit te stoten. Een ton staat voor 1000 kg, dat is bijvoorbeeld 7x naar Parijs vliegen.

Bron

Via Esra kwam ik op dit gave idee en het sprak me meteen aan. Zoals je misschien weet, overweeg ik altijd uitgebreid aan welke goede doelen ik mijn geld geef. Ik wissel ook regelmatig van doel, want er zijn zoveel dingen die ik belangrijk vind! Carbonkiller is zoiets: een nieuw initiatief, waarmee je snel een groot signaal kunt geven.


Hoe het werkt
Als je als bedrijf CO2 wil uitstoten (en dat doet elk bedrijf), zul je dit recht moeten kopen: een emissierecht. Hoe meer je uitstoot, hoe meer rechten je nodig hebt. Dat er maar "beperkt" emissierechten beschikbaar zijn, zou bij moeten dragen aan minder uitstoot.

Helaas werkt het niet zo. Er zijn namelijk erg veel rechten beschikbaar en ze zijn ook nog eens spotgoedkoop. Door de emissierechten op te kopen en ze niet te gebruiken, wordt de "beschikbare" CO2 uitstoot kleiner. Dit gaat bedrijven hopelijk een financiële prikkel geven schoner te werken, en minder emissierechten nodig te hebben!  Hier lees je er meer over (én schaf je meteen zelf ook emissierechten aan!).

2. United Wardrobe & tweedehands geluk

Ik had al een hele tijd geleden een account aan gemaakt bij United Wardrobe en wat kledingstukken te koop gezet. Daarna heb ik er alleen weinig aandacht aan besteed... Zonde, want deze website is echt een mooi plekje om kleding te verkopen of te vinden. Gelukkig wist iemand mijn prachtige sneakers te vinden laatst en zo verkocht ik voor het eerst iets via deze tweedehands modesite. Een soort marktplaats, maar dan beter!

Hoe het werkt
Het idee is heel simpel: je plaatst je kledingstuk, accessoire of paar schoenen online in een advertentie waarbij je naast maat, prijs en merk drie trefwoorden opgeeft. Door te zoeken op maat, kleur of merk vinden anderen precies wat ze zoeken.

Als je zelf een artikel wil kopen, maak je het geld over naar United Wardrobe. De verkoper stuurt het naar je toe en je laat het de site weten als je het ontvangen hebt. Daarbij geef je ook meteen aan of je tevreden bent en het wilt houden. Is dat zo, dan ontvangt de verkoper geld.
Ik vind het een supermooi systeem. Om United Wardrobe draaiend te houden houden ze wel servicekosten in van het verkochte product. Daarvoor ontvangt de koper wel bescherming.

Pro tip als je iets wil verkopen: houd je prijzen laag!

Zelf heb ik online nog niets gekocht (dat komt ook een beetje door mijn maat). In maart kocht ik wel dit superleuke shortje tweedehands. Kwam echt precies op het goede moment: al mijn korte broeken zijn veel gewassen en te groot geworden.

3. Vegan bakken

Hoewel ik vrijwel vegan eet, ben ik nog steeds "onderweg" naar 100%. Het werd daarom tijd voor meer vegan recepten in mijn 'vaste' lijstje - je weet wel: al die recepten die je steeds afwisselt, of een beetje aanpast. Ik struinde het web af en maakte onder andere deze vegan taart. Overigens ontdekte ik bij deze zoektocht de mooie website van Tuinderij Bietenrood in Overijssel, waar allerlei heerlijke recepten te vinden zijn. Van hen maakte ik deze heerlijke vegan omelet. Naar deze tulband ben ik ook nog heel benieuwd! Binnenkort bak ik hem voor een feestje - tenzij het te warm is om in de keuken te staan.

4. ... & nieuwe vegan producten

 

Ook in de gewone supermarkt kwam ik ineens allemaal vegan producten tegen. Dan heb je aan mij een goede: ik vind het altijd leuk om nieuwe dingen te proberen! Zo at ik begin maart vegan Ben & Jerry's, die mijn vriend heel lief mee naar huis genomen had (uitkomst: heerlijk, maar net niet the real deal). De cornetto's heb ik nog niet gespot!
De laatste weken probeerde ik deze groentespread.

 

Hoe het werkt

Nouja: werkt... Deze groentespread is iets nieuws in het schap, omdat bonen een belangrijk basisingrediënt zijn! Bijna dagelijks eet ik iets dat vegan is én smeerbaar op mijn brood, en meestal is dat groentespread. Omdat de groentespread van Zonnatura vrij prijzig is en de sandwichspread van Heinz vooral uit mayonaise bestaat, eet ik meestal spread van de Aldi. Curry-papaya is mijn favoriet. Dat lijkt een (piepklein) beetje op kip-kerrie salade, of zoals ik me dat herinner.

Afgelopen weken heb ik Mister Kitchen geprobeerd, maar chili/paprika is mij iets te zoet en smaakt teveel naar ui. Ook is de spread wateriger dan ik gewend ben.
Hun andere smaak kikkererwten/citroen (= citroenhummus?) wil ik nog wel eens proberen, maar voor nu: terug naar Mama Nature van Aldi.
(Mister Kitchen €2,99/270 g, Albert Heijn; Mama Nature €1,89/200 g, Aldi)

Wél aan te raden: de vegan raw bars van Action!
Vooral de cocoa - goji is heerlijk voor tijdens of na het sporten. Momenteel ben ik aan het trainen voor mijn eerste marathon. Daarbij wil ik leren eten onderweg, dat blijkt nog niet zo simpel! Afgelopen week probeerde ik de rode reep en hoewel het een beetje voelde alsof ik stikte, smaakte de reep zelf echt heel lekker. Eigenlijk net een Nak'd bar, maar dan een stuk goedkoper.
(Raw Bar €0,49, Action)

En ja, dan morgen als afsluiter van de maand: Koningsdag! Ideaal moment om, zelfs al blijft het fris, kleedjes af te struinen, op zoek naar tweedehands aanwinsten. Wat is er nu leuker dan iets moois een tweede leven geven?

Pro tip: je kunt natuurlijk niet alleen spulletjes voor jezelf scoren, maar ook voor anderen! Ik vind het een hele leuke uitdaging om goed uitgezochte, tweedehands cadeautjes te geven, bijvoorbeeld een boek dat je al kent en dat er als nieuw uitziet, of sieraden, of ...

Verwacht iemand in je omgeving een kindje, of is je neefje/nichtje binnenkort jarig? Op rommelmarkten zijn de leukste babyspulletjes te vinden, en vaak ook allerhande speelgoed!
Nog iets leuks nodig voor vader- of moederdag? Boeken, films en prullaria in overvloed!
Of heb je dit jaar nog een gek themafeest, of een bachelor(ette)? Scoor voor een paar dubbeltjes die attributen die de ander toch weg wil gooien, en you're good to go :-)

Fijne koningsdag!

Ragfijn

Rag staat voor spinrag. De fijne, dunne draadjes die glinsteren wanneer er in de lente en herfst zonlicht op valt.

Dit is fijn, gesponnen werk,
breekbaar als elk ander soort draad:
Wol,
speeksel,
visdraad,
vriendschap.

Hoe verbind ik jouw leven met het mijne?
Of juist: hoe weef ik het weer los?

Waarom is onze draad zo dun
moet er telkens weer op gebalanceerd worden
vergeten en gekwetst
vergeven en
opnieuw getest

Waarom ben ik
zelf
zo moeilijk, lastig
houd ik me niet aan keuzes
die ik eerder maakte omdat, man, wat houd ik van zwart-wit.

Kan blijkbaar niet onthouden wat jou jou maakt,
niet accepteren welke sport
van de ladder
ik in jouw leven inneem

Dus is het weer zondag, en probeer ik in de leer te brengen
wat ik geloof
- liefde door oprechtheid en interesse voor jouw leven, mijn naaste.
Zo modder ik nog even voort
draadjes spinnend waarvan ik de betekenis nog niet ken

Living like Larry - 5x positief groen nieuws

Laten we 2018 goed beginnen: met positief groen nieuws! Er zijn altijd genoeg nare dingen te vinden in het nieuws, zeker op gebied van natuur en milieu. De vleesconsumptie neemt niet af, het ijs (permafrost) smelt sneller dan ooit en de revolutionaire Bitcoin kost bakken met energie.  Maar... toch zijn er zowel internationaal als persoonlijk genoeg lichtpuntjes te vinden!

1. Stitching rainforests together 

Een bijzonderk experiment in de regenwouden van Zuid-Amerika leidde tot positieve resultaten. Als rondom stukken illegaal kaalgekapt bos, de overgebleven stukken via kleine stroken weer aan elkaar verbonden worden, kunnen dieren elkaar weer beter vinden. Dit geeft dan ook meetbare resultaten! Dieren die dreigden uit te sterven als zij alleen het kleine 'eilandje' bos nog hadden, plantten zich ineens weer voort, als dat eilandje verbonden werd. Ze groeiden!
Reconnecting landscapes, zoals de onderzoekers het noemen, is een relatief goedkope oplossing. Het laat zien dat we om ontbossing tegen te gaan niet alleen maar dure oplossingen nodig hebben. Hoewel het nu nog vooral een (experimenteel) model is, heeft de apensoort Golden lion tamarine al laten zien dat het hen echt beter vergaat.

Bron

2. De Ja-Ja sticker

Yes! Een kleine actie die voor een heleboel papierbesparing gaat zorgen is nu echt definitief! Amsterdam gaat vandaag, 1 januari 2018, over op de Ja-Ja sticker voor de brievenbus. Dat betekent dus géén folders meer, voor niemand, tenzij je dat Echt Heel Graag Wil en er zelfs speciaal een sticker voor op je brievenbus plakte. Hiermee besparen we straks 36 kg papier per huishouden per jaar! Wat mij betreft prachtig, en ik hoop van harte dat het initiatief bevalt en heel Nederland straks over gaat.

Mocht je trouwens zien dat er nu ineens folders gedumpt worden, bijvoorbeeld op straat, dan kun je hier melding van maken.

3. Meer en meer beschermde gebieden

Ook in 2017 zijn grote stukken natuurgebied beschermd verklaard. Zo is het gelukt om in Papoea Nieuw Guinea een gebied ter grootte van 3600 km² beschermd te krijgen. Hartstikke nodig, want dit stuk land bestaat voornamelijk uit regenwoud, dat at risk is om gekapt te worden voor veevoer of  palmolie. De gevaren zijn nog niet volledig geweken - mijnbouw is mogelijk toch toegestaan, omdat het niet genoemd is in de afspraken - maar het is zeker een grote stap in de goede richting.

Ook in Nederland maakten we afspraken om natuur beter te beschermen, in dit geval onder water: langs de Noordzeekust.

Bron

4. Een rechtszaak over luchtvervuiling

Hoewel de zaak uiteindelijk in hoger beroep toch verloren is, vond ik het maar wat dapper dat dit gedaan is: een rechtszaak tegen de Nederlandse overheid over luchtkwaliteit. Zoals je misschien (niet) weet, is de luchtkwaliteit in Nederland ronduit beroerd. Het niveau van fijnstof in de lucht die we inademen ligt in veel grote steden te hoog. Om dit terug te dringen, waren er afspraken gemaakt, die Nederland helaas niet behaald heeft. Fantastisch vond ik het daarom om hier aandacht voor te vragen met deze zaak.

5. Ecotourism is booming

Ja! Online en offline merk ik steeds meer bewustzijn over reizen, toerisme en de schade die dat kan aanrichten in de (natuur)gebieden waar we heengaan. Niet gek, en wat mij betreft heel positief, om te zien dat ecotoerisme steeds meer terrein wint.

 

Persoonlijke groene overwinningen

1. Minder energie verbruiken 

Dit jaar ben ik voor het eerst gaan samenwonen! Behalve een mijlpaal in onze relatie, ook een mooi moment om meer te leren over hoe zuinig ik nu eigenlijk ben. Ik zal een tipje van de sluier oplichten: ik heb zeker nog wat leerpunten als het gaat om zuinig omgaan met energie!
 
Mijn vriend en ik hebben allebei een nieuwe gewoontes aangeleerd dit jaar, de meeste daarvan behoorlijk milieuvriendelijk :-) Echt, we zijn allebei een stuk veranderd, ten goede.
De kroon op ons werk? Dat het energieverbruik van de woning waar hij eerst alleen woonde maar minimaal gestegen is. De definitieve cijfers volgen nog, maar het lijkt vooralsnog te gaan om 1,4 persoon in een 2-persoonshuishouden. Daar ben ik zeer tevreden mee!

2. Voor het eerst afvalprikken

Ik las toevallig gisteren terug dat dit zelfs een goed voornemen van me was voor 2017. Hoewel ik dit jaar niet veel geblogd heb, heb ik het wel genoemd. Onverwacht bleek het hartstikke leuk om samen met de buren te doen. Ja, je krijgt er na een tijdje wel kramp van in je handen, maar het is zó fijn om je eigen buurt wat schoner te maken.

3. Meer dan 100 stuks zwerfafval opgeraapt

Dit was nu eens een leuke challenge! Spontaan ontstond het idee in de nog wat koude maanden van afgelopen winter en toen ik eenmaal begonnen was, zou ik het afmaken ook.
Dankzij de fotootjes heb ik een leuk overzicht van welk afval dankzij mij in ieder geval niet in de Amstel beland is.

 

4. Koken

 Eén van mijn goede voornemens was een aantal lekkere, makkelijke én vegan recepten toe te kunnen voegen aan mijn reportoire. Ik ken behoorlijk wat lekkere gerechten, maar snel klaar zijn ze niet altijd (lees: meestal niet), en het gaat ook niet altijd om voedzaam avondeten voor meerdere personen.
In 2017 heb ik aardig wat uren in de keuken doorgebracht! Ik kan daardoor weer zeker 5 verschillende gerechten toevoegen aan mijn collectie, die voldoen aan alle bovenstaande eisen én makkelijk te koken zijn voor een groep van 6-8 man.

Bron: mijn keuken :-)

Nog niet gelukt, maar op de goede voornemens lijst voor komend jaar
- Meedoen aan de Beach Clean up tour in augustus
- Regelmatiger zero waste boodschappen doen bij lokale winkeliers of op de markt
- Zorgen voor een bloeiende moestuin op mijn balkon
- Een maand geen plastic gebruiken
- Vaker wildplukken - we hebben deze zomer zulke lekkere bramen gegeten!
...en wie weet, wat er verder nog op mijn pad komt!

Welke groene voornemens ga jij dit jaar nastreven?