Al meer dan twee jaar ben ik bezig met minder kopen en het kleiner maken van mijn bezittingen. Dit was mijn allereerste poging tot minderen. Van de daar gekochte boeken, heb ik er nog maar twee.
In 2012 verkocht ik 11 kledingstukken (via Marktplaats) en kocht ik er 12 - en zelfs die laatste aankoop is 'gebalanceerd': als ik een oude jas inleverde bij het kopen van een nieuwe winterjas, kreeg ik korting - dus dat deed ik dan ook. Behalve kleding heb ik 20 (!) boeken verkocht, vooral boeken met verhalen, maar ook een enkel studieboek en daarnaast nog wat speelgoed.
Je zou denken dat ik veel heb opgeruimd - maar ik merk er niks van. Cadeau(tje)s vullen de kleine hoeveelheid ruimte die ik heb gemaakt snel op, en hier en daar zwicht ik toch weer voor een lippenbalsem, boek of DVD in een taal die ik graag wil leren.
Zeker: mijn kledingcollectie is niet gegroeid dit jaar. Fijn, alleen al omdat ik geen ruimte genoeg heb om alles netjes te bewaren. Maar ik wil meer doen dan niet groeien: ik wil tevreden zijn met minder.
Dus toen ik gisteren na een fantastische week weg thuiskwam, besloot ik onder het eten nog eventjes naar Story of Stuff te kijken. Dit bekende filmpje vertelt duidelijk dat consumeren de belangrijkste schakel is. Schakel waarin? De schakel in het trashen van onze planeet, vooral door Westerse landen. Het opvallendste vond ik deze keer: hoeveel procent van de producten denk je dat er 6 maanden na aankoop nog in gebruik zijn? 50%? 20%? Nee hoor: slechts 1%. Dus 99% van wat we kopen belandt binnen 6 maanden al bij het afval. Onvoorstelbaar, maar waar.
Het filmpje legt trouwens ook uit waarom recycling niet genoeg is om de problemen die door consumentisme worden veroorzaakt op te lossen. Let wel: recyclen is nodig, recyclen is heel goed en gft, glas, papier en plastic zijn grondstoffen die door iedereen gerecycled zouden moeten worden. Maar met het kopen van louter tweedehands spullen is het anders: dit is niet haalbaar als we dit allemaal zouden doen... Dit is niet de oplossing van het probleem. Het probleem is namelijk ons systeem.
Hoewel er zeker wat af te dingen valt aan te merken op het filmpje, ben ik het helemaal eens met de uitsmijter van Annie Leonard: het is niet onrealistisch te denken dat dit systeem kan veranderen. Ik geloof dat systemen kunnen veranderen, drastisch, goed, en voor lange tijd. Omdat alles onmogelijk lijkt, tot je het doet (en ook omdat ik een diehard-believer ben van het druppelprincipe, zoals ik hier, in mijn 'manifest', al schreef).
Grappig genoeg verscheen ook vandaag deze review van het bijbehorende boek. Ik merk langzaamaan dat het met de nare verhalen achter kleding en massaconsumptie net zo wordt als met plofkip: iedereen weet er van - maar nog niet iedereen probeert er wat aan te doen. Ik kan niet iedereen veranderen, maar ik kan wel bij mezelf beginnen...
Goed dat je hier over schrijft :)
BeantwoordenVerwijderenWow, 1%? Dat is best wel enorm schokkend. Belachelijk!
BeantwoordenVerwijderenIk vind die 1% ook behoorlijk eng... Ik weet vrij zeker dat 80% van de spullen die met mijn portemonnee betaald worden na 6 maanden nog gebruikt wordt. Dat bewijst dan waarschijnlijk dat ik goed nadenk over wat ik koop. Maar wie veroorzaakt dit dan wel?
BeantwoordenVerwijderenP.s. Ik moet hierbij steeds aan dit nummer denken: http://www.youtube.com/watch?v=ZwU8QeW4ofU (en andersom). Geniale tekst.
Wat goed zeg, dat je evenveel dingen hebt weggedaan als gekocht (die jas telt ook)! Ik heb dit jaar ook veel weggedaan en zo weinig mogelijk gekocht, maar ik heb het niet bijgehouden. Dat ga ik dit jaar ook doen! (Ik heb toch nog niets gekocht qua kleding en spullen dit jaar, dus het kan nog). Ik ben benieuwd!
BeantwoordenVerwijderenIk kan me trouwens niet goed voorstellen dat we echt maar 1% zouden gebruiken, ik vind het jammer dat ze in het filmpje niet zeggen wat het precies is. Gelden tijdschriften ook? Films die je wel wilt herbekijken, maar dat één keer per jaar doet?
Ja, doen! Leuk! Het werkte bij mij ook relativerend, als ik dan weer eens (al SOG'end) mijn bureaula doorging, zag ik die lijst. Met dingen waarvan ik dacht: wow, dat was een goede aankoop (al superveel plezier van gehad)! En natuurlijk dingen waarvan ik dat niet dacht. Ik heb ondergoed/sokken/schoenen overigens niet mee gerekend.
VerwijderenMee eens, ik heb het ook nog geprobeerd na te zoeken maar dat is me niet gelukt. Zelf heb ik dat idd met een aantal films (of series).
Dat van die 1% kan ik me toch niet voorstellen... Bij mij is dat alleszins niet het geval. Vrijwel alle dingen die ik koop gebruik ik langer dan zes maanden. Oké, een stripverhaal leg ik na het lezen wel voor een jaar opzij, maar ik herlees ze wel geregeld. :)
BeantwoordenVerwijderenIk kan het me bij mezelf ook niet voorstellen, maar er zijn natuurlijk wel ontzettend veel wegwerpproducten in omloop. Denk maar aan alle verpakkingen van eten en drinken, zoals koffiebekertjes en plastic lepeltjes op de werkvloer, denk ook aan kranten en tijdschriften, aan drogisterijproducten als luiers, doekjes, make-up maar ook schoonmaakmiddel... Dan nog weet ik niet hoe je bij 1% komt, maar het nadert wel (blijkbaar?).
Verwijderen