Vandaag moest ik plotseling aan Anita Roddick denken, en hoe iemand ooit opmerkte dat ik haar wel tof móést vinden, omdat ik op haar zou lijken. :) Reden genoeg om meer over deze vrouw op te zoeken. (En: wat een compliment!)
Anita Roddick (geboren Perilli, dochter van Italiaanse immigranten) is het meest bekend omdat zij in 1976 the Body Shop oprichtte. Haar man Gordon reisde tijdelijk in Zuid-Amerika en Anita wilde met de winkel wilde zelf inkomen genereren voor haar en haar dochters. De naam en het idee had ze overigens uit Amerika, waar al een winkeltje bestond dat The Body Shop heette. Van die winkel zou ze later de rechten voor de naam overkopen.
Eerder hadden Anita en haar man Gordon al een gezond restaurant geopend en een hotel, maar geen van beide had goed gelopen.
The Body Shop daarentegen liep vanaf het begin fantastisch. Je kon er alleen natuurlijke producten kopen, in hervulbare flesjes. In haar autobiografie Body & Soul zegt ze hierover:
We recycled everything, not because we were environmentally friendly, but because we didn’t have enough bottles. It was a good idea.
Ze schilderde de winkel groen, vertelt ze, omdat die kleur het beste de schimmelplekken op de muren bedekte. Maar milieu was wel degelijk belangrijk voor Anita, zo zou ze later vaak laten zien.
Met een lening van een vriend (geen bank wilde haar het geld geven) opende ze binnen een jaar een tweede winkel in Groot-Brittannië. In de jaren '80 openden al snel veel meer filialen in Europa en in de Verenigde Staten.
Anita richtte zich niet zo op adverteren, maar maakte zich hoorbaar voor wat zij belangrijk vond. Zo was de Body Shop 'uithangbord' voor Greenpeace en Amnesty. Daarnaast liet ze duidelijk weten tegen dierproeven voor cosmetica te zijn. Anita geloofde dat je met zaken doen óók iets goeds kon betekenen.
It should be about public good, not private greed.
Daar bewonder ik haar om - dit is een houding die vaak weggehoond wordt in het bedrijfsleven. Anita werd dan ook regelmatig beschuldigd van hypocrisie. Met de Body Shop ging het ook lang niet altijd even goed. Maar gaf ze op? No way.
In 2006 is the Body Shop overgenomen door L'Oreal. Sommige fans prezen Anita, andere spraken er schande van. Hoe kon ze haar idealistische bedrijf nu laten overnemen door een commerciële gigant? Een gigant die wel op dieren testte?
Laat ik er dit van zeggen:
Zelf zou ik héél lang moeten nadenken, voor er ooit iets van mij 'overgekocht' kan worden (zij het een tekst, een bedrijf, een product).
Aan de andere kant ben ik oprecht blij met élk beetje beter dat er in de wereld gebeurt. Dus ja, ook met de Body Shop, al brengt dat nog geen oplossing voor hoe onze economie in elkaar zit, al lost de Body Shop niks van het plasticprobleem op, en al kosten hun producten soms onevenredig veel geld.
Elk bedrijf met een ideële instelling is er één.
Elk stapje naar een betere wereld, of het nu is door lokale producten te kopen, je flesje te hervullen of body butter te kopen waardoor een indianenstam een inkomen kan genereren... elk stapje naar een betere wereld is er één. Wie alleen oog heeft voor de uitspraak 'druppel op een gloeiende plaat' zal door zijn cynisme nooit iets bereiken, daar ben ik van overtuigd.
Anita overlijdt in 2007 na een hersenbloeding, op 64-jarige leeftijd.
The Body Shop zet haar idealen voort.
Meer lezen over Anita Roddick?
- Artikel uit Trouw, ten tijde van haar overlijden.
- Daily Mail: Did green goddess Anita Roddick sell out when she sold up to L'Oreal?
Mooi! Altijd fijn om met een goed persoon vergeleken te worden :)
BeantwoordenVerwijderenHaha, dit verhaal ken ik (inclusief allerlei details over die groene muren...) Ik heb het volgens mij in stripverhaalvorm de Tina gelezen, wat heel raar is, want ik las NOOIT de Tina. Anyway. Het blijft een inspirerend verhaal :)
BeantwoordenVerwijderenDe bodyshop was echt trendsettend met hun beleid rondom milieu en diervriendelijkheid. Gelukkig wordt dat door steeds meer bedrijven overgenomen.
BeantwoordenVerwijderenHet is een merk dat ik graag even op m'n blog promoot :)
BeantwoordenVerwijderen