Limone

"Je gaat hyperventileren van paniek als ik je daar een eerlijk antwoord op geef"

Nina blufte. Ze had Thijs nog nooit in oprechte paniek gezien. Hij had het er vaak over: hoe zijn leven hem aanviel en hoe hij maalde en piekerde over wat er van hem moest worden. Maar fysieke paniek? Echt niet. Daar was hij veel te veel man voor.

"Hoezo?"
Thijs' stem kwam hard, als de pan die hij tegelijkertijd kletterend neerzette.
"Heb je ooit last gehad van mijn eerlijkheid dan? Heb ik ooit anders dan oprecht naar je geluisterd?"

Ja, dacht ze - maar ze bestrafte de gedachte, want het was niet waar. Zijn altijd-de-waarheid-vertellen deed pijn, maar hoe kon liegen een betere optie zijn? Voor hem was dit ook moeilijk.
"Sorry," zei ze.

Sorry was nogal snel gezegd.
Ze meende het ook nogal snel.

"Je hoeft geen sorry te zeggen. Maar ik snap niet waarom je me dat niet gewoon zou vertellen."

De lastige discussies tussen wie alles kunnen relativeren, bediscussiëren, omkeren en manipuleren. Heen en weer, antwoorden op andere vragen dan gesteld zijn, vragen die desalniettemin ook nog blootliggen en beantwoord willen worden.

Wat hield ze van deze jongen. Maar wat was het een snijdende liefde, onbeantwoord als gedumpte rozen op Valentijnsdag, dun als afgebladderde verf. Blauwe schilfers, waar je gedachteloos aan krabde totdat een stuk venijnig onder je nagelbed schoof. En ongeacht wat hij hier beweerde: hij zou zich wezenloos schrikken als ze dit soort woorden zou gebruiken. Houden van, liefde, liefhebben. Veel te veel. Beangstigend voor hem. Dat wist ze zeker.

Misschien hoorde ze dan wel nooit meer iets van hem.

"Hé" onderbrak Thijs haar gedachten.
"Ik vind het leuk met jou hoor"

Het was te vroeg, ze kon dit niet zeggen.


(Hoort bij Nocciola)

De egel en de tennisbal

Een egel en een tennisbal
ontmoetten eens elkaar nogal.

De egel was geërgerd dat
de tennisbal geen stekels had.

‘Laat je prikkels toch naar buiten
en steek die schoften in hun kuiten!

Volgens mijn dokter hoort het prikken
tot de gezondste ogenblikken!’

De tennisbal, wie weet waarom,
hield zich doof en blind; of stom.

Toen er kinderen nader kwamen
rolde de egel zich te zamen.

Maar de bijna menselijke zachte
tennisbal bleef rustig wachten,

en zodra de troep hem vond
vloog hij vrolijk in het rond

om dan weer in die kinderhanden
vuil maar warm te belanden.

Wat een feest! en voor de grap
kreeg de egel ook een trap.

MORAAL

Wat je voelt is wat je kent,
en wat je kent is wat je bent.


Leo Vroman - De egel en de tennisbal

Living like Larry - Goed eten II

Vervolg op Goed Eten

Ik kijk verbaasd naar het pakje 'Zero Calorie Spaghetti' in het supermarktschap. Voorzichtig voel ik aan de blanke slierten onder het plastic. Ze veren mee, het is net rubber.
Naast de spaghetti staan de Zero Calorie Noodles en Zero Calorie Rice. Ik draai allebei de verpakkingen om. Een bereide portie bevat inderdaad maar enkele calorieën. Goh. Je zou mijn gezicht eens moeten zien. De term stupéfait past denk ik het beste bij deze situatie...

4. Voedzaam
Wat mij betreft zijn er twee doelen heel nuttig zijn voor iedereen, of je nu vegetariër bent of niet:

1. Beter leren koken
2. Meer over voeding leren

Door veel gerechten en recepten uit te proberen, leer je wat voedzaam is (en hoe voedzaam dat dan precies is). Wanneer je leert combineren met left-overs scheelt dat verspilling (#2), geld en tijd. Tegelijkertijd levert beter en voedzamer leren koken je een tevreden gevoel op: je zit langer vol, hoeft minder vaak te eten en kunt een goede maaltijd voor vrienden bereiden.

Quesadilla (bron)

Door meer over voeding te leren leef je gezonder. Wist je dat vrouwen die etiketten van voedingsmiddelen lezen, gemiddeld 4 kilo lichter zijn?¹ Het effect bij mannen was minder groot. Wel zorgen etiketten met de voedingswaarde erop, ervoor dat zowel mannen als vrouwen minder energierijke voeding kiezen.²  Aangezien 31% van de Nederlanders overgewicht heeft, lijkt me dat een heel nuttig effect.

Wanneer je meer weet over de voeding die je koopt of eet, leef je gezonder, voel je je beter en bespaar je geld op nutteloze producten (zie ook #6).

Meestal geldt:

hoe bewerkter het product, hoe minder nuttige voedingsstoffen het bevat

Producten bevatten tegenwoordig vaak of overdreven veel suiker, zuivel, zout of zoetstoffen; of ze bevatten juist helemaal niks, zoals de Zero Calorie-varianten. (Jammergenoeg ben ik vergeten te kijken waar ze van gemaakt waren!)

Let wel op, over voeding wordt helaas de grootste onzin geschreven op het internet. Hoe groter en omvangrijker de beloftes bij een bepaald product, hoe kleiner de kans dat het waar is.

Lekkere dingen die ik laatst klaarmaakte:
- quesedilla's met spinazie en ricotta
- wortel-kikkererwten-burgers
- wraps met rode paprika en tomaatjes uit eigen tuin
- parmigiana (auberginelasagna zonder deeg) to die for. :-)


5. Van ver

Op wereldschaal gaat het er vreemd aan toe met voedseltransport. Albert Heijn en Mora kopen paardenvlees uit Noord- en Zuid-Amerika om te verwerken in allerlei Nederlandse snacks.³ Nederlandse varkens worden naar Italië gereden om te worden geslacht, waarna het vlees hier weer verkocht wordt.

En één van de meest idiote dingen ontdekte ik vorige week pas. Wist je dat de stukjes verse ananas (in zo'n plastic bakje met vorkje) van de Albert Heijn zo'n 24 uur eerder gesneden zijn in GHANA? En dat er elke dag een vliegtuig met ananas vanuit Ghana hierheen vliegt? Dat is toch absurd! Zo hard hebben we die verse ananas toch niet nodig? We kunnen hem ook best zelf schillen en snijden, of niet dan?
Lees zelf het verhaal hier.

Ik ben trouwens even in de winkel gaan kijken. Ananas was op, maar op de mango stond dus mooi niet waar het vandaan kwam :(

Bron

Gelukkig zijn er mensen die hier iets aan proberen te doen!

Zo werd vorig jaar de kleine Hoefprint-kaas ontwikkeld door boerderij Aurora. Het initiatief kwam van Milieudefensie, toen duidelijk werd dat Nederlandse koeien sojavoer te eten krijgen dat verbouwd wordt op voormalig regenwoud... Terwijl er natuurlijk ook andere opties zijn om een koe te eten te geven!

De Kleine Hoefprint kaas is gemaakt van melk van koeien die gevoerd zijn met gras, erwten, lupine en Europese soja. Bekijk de infographic hier.

Ik vind het een tof initiatief! Meer dan 12.000 mensen bestelden een kaasje vooruit, zodat de boeren aan de slag konden. Vanwege het succes blijft de kaas voorlopig gemaakt worden. Je ziet het: wat je koopt heeft echt invloed.
Interesse? Je kunt de kaas (belegen of jong belegen) online bestellen.


6. Vernieuwend

In de voedingsindustrie valt ontzettend veel geld te verdienen. Echt: mensen maken er hun baan van om nieuwe (ongezonde!) toetjes te verzinnen voor Mona of Campina. En ergens verdient iemand een boel geld aan de promotie van drankjes als 'Spa muntwater met een vleugje appel'.
Supermarkt Jumbo is er een ster in, al deze nieuwe producten meteen in het assortiment te gooien; alsof we ze nodig hebben...

Milka Cranchito Snax: zoet, zout en krokant? Het lijkt vooral op hondenvoer...

Bron

Goed: iets bijzonders eten of drinken op zijn tijd mag natuurlijk heus wel :). Het is niet dat ik je wil verbieden alle nieuwe producten te kopen. Maar ik wil je wel vragen na te denken over de nieuwste producten.

Tonijnstukken in satésaus. 
Crunchy roomijsbolletjes in een pakje. 
Brooddipper. 
Milka Cranchito Snax.

Mijn mening?
Ik zie een rijtje producten die niets anders bijdragen dan empty calories, meer afval en meer winst (maar niet voor jou). Zolang wij blijven kopen, blijven dit soort producten op de markt komen. En dus koop ik ze liever niet, want ik heb deze producten niet nodig. Ik heb liever minder te kiezen, maar meer verantwoorde keuzes.

Iets doen tegen onzinnige claims? Breng je stem uit bij de Liegebeestverkiezing van WakkerDier.

Tegelijkertijd is er ook een grote groep nieuwe producten die ik liever zou stimuleren.
- Fair trade koffie en thee
- Lokaal geproduceerd groente en fruit
- De fantastische kaas die ik noemde bij het punt hierboven
- Soep van groente die anders weg wordt gegooid.
- Vrijwel alle producten bij de WAAR-winkels.

Ga eens zelf kijken, wie weet vind je iets dat je geld veel meer waard is dan het zoveelste toetje of chocolaatje... :-)


Deel 3 volgt binnenkort!

Ik houd van mijn leven alleen. Mijn studentenhuis, waarin ik op de gekste tijdstippen thuis kan komen. De kleine keuken waarin ik kan koken wat en wanneer ik maar wil. Waar niemand opmerkingen maakt over de gekke voedselcombinaties die ik maak, gedwongen door geldnood en idealisme. Havermout aangemaakt met heet water en kaneel of cheap ass muesli die ik eigenlijk niet lekker vind. Het raam waar ik met mijn voeten uitbungel op warme dagen, bij gebrek aan balkon.

Ik houd ervan. Hoe ik mijn kamer kan laten verslonzen als ik besluit dat ik én naar een feestje wil én mijn opdrachten op tijd af wil hebben én moet werken. Hoe stofzuigen dan weer een dag opschuift, zonder dat er iemand boos wordt. "Wat zijn je laarsjes mooi!" glimlacht iemand naar me - want tijd om die te poetsen nam ik wel.

Hoe ik de gordijnen kan dicht doen en een paleisje voor mezelf heb.

Hoe ik op de grond kan gaan liggen als ik net alles schoongemaakt heb. Benen in de lucht laat fietsen of sit-ups doe.

Soms niets anders dan liggen of huilen, ook.

Hoe ik alle vrijheid heb
en vrede
te leven.

Jouw facebook te deblokkeren.

En hoe ik me besef
dat ik dit alles zo opgeven
zou
als ik, jij
als jij
terug
als jij

Luxe

"Wat luxe is, is een vraag die iedere bewoner van onze getergde aarde zich moet stellen.

Is luxe de gouden kraan of het schone bronwater? Zijn het de beeldschone en buitenproportioneel grote stukken fruit die we in onze supermarkten zien en waar een worm nooit aan zou beginnen?

Is luxe een betonnen speelplaats in de buurt met de door stadse kinderen felbegeerde glijbaan, of gaan we liever voor een waterval die een granieten rots doorklieft en die mijn zoontje 'de glijbaan van water' noemt?

Is het luxe om een kant-en-klare hap in de magnetron te kunnen duwen wanneer het u maar uitkomt in uw drukke en ongetwijfeld succesvolle bestaan?
Of is luxe de tijd nemen - en dus hebben - om liefdevol uw eigen maaltijd te bereiden?"


Martin Šimek - Bloedsinaasappels (p167-168)