Voordat Marianne Thieme de politiek in ging, studeerde zij rechten. Ze was van plan rechter te worden, maar zag daar uiteindelijk vanaf (hoewel ze alle testen daarvoor moeiteloos doorstond). Ze werkte o.a. bij een beleids- en adviesbureau, Bont voor Dieren en was directeur van Wakker Dier. Een rijke carrière dus, waar ik niets vanaf wist voor ik haar boek las.
Het boek De eeuw van het dier is namelijk al iets ouder: in 2004 kwam de eerste druk uit. Ik las de derde, herziene versie uit 2006. Gevonden in de ruilwinkel, ik had nog punten nadat een aantal boeken had ingeleverd en kon 'm zo meenemen. Hoge verwachtingen had ik niet, maar het boek sprak me al vanaf de eerste bladzijdes aan.
Marianne beschrijft namelijk héél herkenbare situaties. Bijvoorbeeld over waar ik als vega vaak tegenaan loop: opvallend verdedigende reacties van mensen als je (op neutrale manier) aangeeft geen vlees te eten.
"Veel vegetariërs kennen het verschijnsel dat hun aanwezigheid aan een tafel waar vlees gegeten wordt tot onrust leidt bij de disgenoten. Niet omdat ze zich kritisch opstellen naar mensen die vlees eten, maar omdat die zich bekeken voelen door iemand die andere ethische keuzes maakt in de omgang met dieren."
Ze refereert ook aan de absurde vragen en opmerkingen die je soms naar je toegeslingerd krijgt, omdat je aangeeft vegetariër te zijn. Denk aan:
"...maar je draagt wel leren schoenen? Vind je dan ook dat fruit vanzelf van de boom gevallen moet zijn? Maar voor soja worden ook heel veel regenwouden gekapt!"*
Hierover schrijft Thieme:
"Mensen die willen weten of ik de intrinsieke waarde van wespen - de eigen waarde die ze vertegenwoordigen, los van het nut dat ze hebben voor de mens - net zo hoog acht als die van een koe of de aap, zeggen dat nooit omdat ze zich zorgen maken over het welzijn of de beschermwaardigheid van de wesp, maar omdat ze voor zichzelf de vrijheid willen claimen om net zoveel koeien dood te (laten) maken als hun lekkere trek vraagt. Ze willen niet mijn bezorgdheid voor dieren uitbreiden tot de ongewervelden en eencelligen, maar aantonen dat mijn zorgen om andere levende wezens ridicuul en onrealistisch zouden zijn."
Kijk, Thiemes boek is geen meesterwerk; het is een vlot te lezen boek, met uiteenzetting van belangrijke persoonlijke doelen, die ook partijpunten zijn geworden. Maar Thiemes leven is wel inspirerend, evenals haar carrière en het streven van haar zogenaamde one-issue partij. Een must voor iedereen die iets van politiek denkt te weten.
Positief:
- Vooral het eerste deel van het boek is een feest van herkenning, met heldere voorbeelden & rake antwoorden op veel betweterige dilemma's die je als wereldverbeteraar kunt tegenkomen.
- Inspirerend! Ik heb meteen een nieuw boek gevonden voor op mijn to read-lijstje: het schijnbaar wereldberoemde boek Animal Liberation (1975) van Australisch filosoof en hoogleraar ethiek Peter Singer. Gezien de complexiteit van ethiek moet ik dat misschien eerst maar in het Nederlands proberen...
- Het verhaal 'The Ants' van Mark Twain dat achterin het boek staat. Made me smile :)
Minder tof:
- Over de kwaliteit van het 'verhaal' valt wel een en ander op te merken. Veel uitroeptekens, veel retoriek zoals dat mooi heet.
- Ik vind het onnodig dat Marianne zich overal laat voorstaan op haar titel en dat er dus ook op de omslag "Mr. Marianne Thieme" staat. Maar hee, je blijft een groot voorbeeld voor mij hoor, meester Thieme :)
En ik ben het helemaal met je eens als je schrijft:
Ik ben graag bereid een gezamelijk streven te delen met mensen die bereid zijn bestaande meningsverschillen te overstijgen in het belang van het gezamelijke ideaal.
Yes yes yes <3
* Ik ben niet verplicht antwoord op deze vragen te geven; elk stukje dat ik aan het milieu denk is meegenomen. Maar om het toch maar even duidelijk te maken: dit zijn stuk voor stuk dilemma's waar ik me actief mee bezighoud. Dat kun je in mijn archieven lezen in de artikelen over:
- leer
- het sojamisverstand
- lokaal geproduceerd eten
** Disclaimer: het moge duidelijk zijn, maar....
dat ik dit lees, wil niet zeggen dat ik me te allen tijden aansluit bij alles waar PvdD voor strijdt. Wil ook nog steeds niet zeggen dat ik de naam van de partij goed gekozen vindt. Maar het helpt wel de wereldverbeteraar in mij weer een beetje te activeren & uit te dagen :)
Tja. Waarom mensen zo verdedigend reageren? Waarschijnlijk omdat ze zich op zo'n moment schuldig voelen. Moet je eigenlijk op inspelen ;)
BeantwoordenVerwijderenBtw, ik word geen vegetariër, maar ik ga me in de vastentijd wel beperken tot kleine hoeveelheden biologisch vlees - al schijnt het dat daar ook weer gradaties in zijn qua goed en slecht vlees, maar het is in ieder geval weer een stap in de richting van een milieu- en diervriendelijk eetpatroon (dat ik, eerlijk gezegd, anderhalf jaar geleden heb losgelaten omdat ik zo veel afgevallen was...)
Alle kleine beetjes helpen, denk ik.
VerwijderenOverigens is het eten van vlees een persoonlijke zaak. Ik zal niemand er van proberen te overtuigen het niet te doen, zelfs al vind ik dat er geen argumenten zijn het wél te doen, omdat zoiets teveel inbreuk maakt op een persoonlijke keuze. Maaar.... Nu je zelf een argument aandraagt... Veel afvallen lijkt me niet louter en alleen op te lossen door vlees te eten?! Dat lijken me twee dingen die los van elkaar staan ;-)
Afvallen is ook niet echt een reden om meer vlees te eten, zeker niet in mijn geval waar de oorzaak duidelijk ergens anders lag, maar ik ging gewoon anders naar eten in het algemeen kijken omdat ik hoopte dat het afvallen niet verder zou gaan... Dus begon ik domweg alles te eten wat er voor mijn neus kwam te liggen, of dat nu koek, snoep, vlees of soja was ;)
VerwijderenEn als het dan toch over argumenten gaat, ik vind dat er ook niet echt argumenten zijn om helemaal geen vlees te eten. De natuur is toch wel wreed, dus ik kan wel zeggen dat ik het zielig vind, maar wat ga ik daarmee veranderen? We gaan allemaal een keer dood...
Ah zo, ik begrijp het nu: je sloeg niets af.
VerwijderenDe natuur is wreed, tsja, dat kan. Maar in de natuur worden toch echt niet stelselmatig varkens en koeien gedood met elektrische schokken in allerlei lichaamsopeningen, vissen gedood door ze te 'verbranden' met zoutzuur, enz. enz. Dus dat is een manklopende vergelijking.
Door geen vlees te eten verander je de natuur inderdaad niet. Dat is ook niet het argument. Het poogt de manier waarop de mens met de natuur omgaat te veranderen, daar gaat het natuurlijk om :)
Ik vind biologisch vlees overigens een mooie stap voor als je vlees niet direct wil laten staan hoor!
DIt is een boek dat ik dus nimmer zou lezen. Al mijn nekharen gaan overeind staan als ik Marianne Thieme hoor praten. Ik ben zelf vegetariër maar vind haar dierenpartij maar niets. Persoonlijk heb ik nooit dat soort vragen gekregen als vegetariër, ook niet van mijn talrijke vleesetende vrienden.
BeantwoordenVerwijderenAh, dan vind ik het des te cooler dat je reageert!
VerwijderenIk kan me voorstellen dat je de PvdD niks vindt. Veel mensen kunnen er niet mee overweg vanwege de (in mijn ogen) ongelukkige naam. Maar dan is het juist misschien een uitdaging om het boek te lezen, want het is niet per definitie slecht geschreven. En dat je dit boek zou lezen, wil niet zeggen dat je er meteen op stemt. Het heeft mij in ieder geval veel bijgebracht over dierenrechten in het algemeen.
Overigens kan ik me echt niet voorstellen dat je nooit met hoon bent behandeld als vegetariër. Of nooit mensen hebt horen spotten met vega's ("Nou, dan veganist, dan mag je HELEMAAAAAL niks meer" - wat ergens een soort van waar is, in het Nederlands dieet, maar voorbijgaat aan het achterliggend motief). Of ben je misschien pas kort vegetariër? De laatste jaren is er heel veel begrip, maar de eerste keer dat ik vegetarisch probeerde te eten (1998) was dat wel anders.