Overpeinzingen op de fiets

's Morgens, onderweg naar mijn werk, fiets ik over bedrijventerrein, langs een terrein van de Nederlandse Spoorwegen. Het bestaat uit slootjes en stukjes grasveld, midden tussen allerlei grote bedrijven in. Cateraars en mediabedrijven, bijvoorbeeld. Een paar weken terug waren de grasvelden nog bedekt met een dik pak sneeuw, maar nu die goed en wel gesmolten is, zie ik hoe het er echt voor staat.

Wat er echt ligt.
Hamburgerbakjes van McDonalds (5x). Een yoghurtpak (1x). Plastic drinkflesjes (3x). Wegwerpkoffiebekers met plastic deksel (3x). Het aangevreten karkas van een dode vogel (1x). Een plastic stokje waar een ballon op kan (1x). Peuken (niet te tellen).

Tussen al deze rommel door struint een meerkoet, onderweg naar de sloot. Ik bekijk haar voeten gefascineerd. Wat is dat in de natuur toch mooi uitgekiend, die vliezen tussen de tenen.
Op bijna ieder grasveldje vind je ook een paar molshopen. In gedachten zie ik al voor me hoe de vrijwel blinde mol haar hoofd stoot aan een leeg blikje energydrink van een Duitse, prijsvechtende supermarkt. Of haar snuit per ongeluk in een leeg chipszakje steekt. Het zou grappig zijn - nee, vooral heel treurig. Bijvoorbeeld zoals de meerkoet naast me op het gras loopt, gevaarlijk dicht langs stukken plastic waar ze zomaar verstrikt in zou kunnen raken.




Bron

Bizar. Waarom staan we dit toe? Wie gooit deze spullen uit de auto?
Voor, naast en achter me fietsen (dagelijks) tientallen mensen. Ik zie niet vaak iemand iets op straat gooien, gelukkig (peuken helaas uitgezonderd...). Er is zelfs een boete voor.
Maar het is niet genoeg. Het gebeurt toch.

Dus daar ga ik maar weer:
- Het blikje van een ander weggooien terwijl ik wacht op een vriendin.
- Weggewaaide folders terugstoppen in de papierbak.
- Dat rondslingerende glazen flesje meenemen naar de glasbak.
- Misschien zelfs binnenkort iemand aanspreken...

Waarom niet de #zwerfie-gewoonte ook oppakken?
Naast mensen bewust maken van het probleem, is dat misschien wel het enige positieve dat helpt.
Even diep zuchten... en gaan.
Zoals stichting KLEAN maar wil zeggen: Klagen Loont Echt Absoluut Niet :-)


De leuke #zwerfie tip vind je overigens ook in het vrolijke Hedendaagse Heldenboek van Rachel van de Pol. Subtitel: 365 manieren om de wereld te redden (of in elk geval een beetje). Hierin lees je hoe schrijfster Rachel van der de Pol de wereld probeert te verbeteren met één positieve daad per dag. Je begrijpt: dit boek staat hoog op mijn to read-lijstje :-)