Living like Larry IX - Blik

Blik... ik ben er nooit zo gek op geweest. Het drinkt best lastig uit een blikje: eerst is het ding te vol, daarna gaat het goed, maar richting de bodem moet je je hoofd in gekke posities houden om er nog een slokje uit te krijgen. Maar goed: was ik op reis met dorst, dan was een blikje in een tankstation langs de Duitse Autobahn, of op het verlaten pleintje in Kalithea wel een optie. Ook in Azië vertrouwde ik meestal niet zomaar wat er in plastic of glas werd geschonken (behalve teh tarik, maar dat is warm) en koos ik toch voor de veilige weg van multinational Coca-Cola. Als het aan mij lag was het minder vaak geweest, want ik heb bijna nooit dorst (!), maar doe meestal een drankje mee voor de gezelligheid.
Op zoek naar groente en fruit in de supermarkt laat ik me meestal leiden door een aanbieding of door een recept. Eigenlijk sta ik alleen bij de verse groenten te twijfelen, tenminste: tot ik het makkelijke van blikjes ontdekte. En het scheen nog net zo gezond te zijn ook! Maar, hoe zit het eigenlijk milieutechnisch?

De weg van je afval
Blikjes die jij weggooit, worden in de afvalverwerkingscentrale weer tussen het andere verpakkingsmateriaal uitgehaald. Daarom: vul ze niet met ander afval! Dit maakt het verwerken namelijk veel lastiger, je blikje kan gemist worden. En juist het hergebruiken van blik maakt de milieubelasting lager.¹ Het overige huisafval wordt verbrand. In Nederland zijn 13 afvalverwerkings-centrales, die het blik van het huisafval scheiden: drie doen het vóór verbranding, de rest erna (knap he?). Dit terugwinnen gebeurt met magneten, maar omdat aluminium van nature niet magnetisch is, komen er nog meer technieken bij kijken. Van aluminium wordt dan ook 'maar' 50% teruggewonnen, tegenover 80% van het staal.

Externaliseren
Ook op een andere manier zorgt blik voor minder afval: het eten in blik blijft langer goed, dus belandt er minder in de afvalbak. Zo zegt althans deze website. Maar er zijn meer voordelen: blikken hoeven niet gekoeld, zijn makkelijk te stapelen (per transport kan er dus meer blik mee) en heeft nauwelijks secundaire verpakking nodig (alleen een papiertje eromheen). Dat laatste, de papieren verpakking, maakt het overigens wel slechter afbreekbaar 'in het wild'.

Blik wordt zelfs kampioen recycling genoemd, ik vind de volgende cijfers dan ook best indrukwekkend: elk gerecycled stalen blikje bespaart tweemaal zijn gewicht aan CO2... en in 2010 werd in Nederland al 88% van alle metalen (blik)verpakkingen gerecycled. Hiermee staat Nederland op nummer 3 van Europa! België haalt 93%. Daarnaast wordt blik steeds lichter en zo kost het produceren ervan steeds minder energie. Dit maakt dat het blik maar een kleine bijdrage levert aan de totale 'energiekosten' (of CO2 uitstoot) van je product. Wat is (energietechnisch) de beste van deze drie opties?
A Kilo sperziebonen uit Kenia
B Kilo sperziebonen uit Nederland (diepvries)
C Kilo sperziebonen uit Nederland (blik)

Inderdaad, C! En, ook smaaktechnisch: blik sluit 100% af... dus (behoudens kleine verschillen) niets om bang voor te zijn.

Conclusie? Blik is zo slecht nog niet, omdat wij in Nederland (België en Duitsland) onze recycling tamelijk goed op orde hebben. Gebruik blikjes dus verstandig en vul ze niet met ander afval, dan doe je precies wat je moet doen om hierbij te helpen! :)