Zondagochtendeerlijkheid

En inderdaad, wat moet je met iemand die eerst iets noemt, dan terugkrabbelt en de toespeling niet uitleggen wil, te persoonlijk vindt, dan vertelt - zo emotieloos dat je denkt: nou, het fijne van dat wij niet één iets, een samen zijn, is dan tenminste nog dat ik me ook niet druk hoef te maken over een gespreksonderwerp, of out of my way hoef te gaan om het gesprek gaande te houden. Het fijne is dat je dan gewoon zwijgend doorfietst en er iets minder omgeeft dan wanneer je iemand net leuk vindt. Maar het nare is, dat dit de halve waarheid is en dat je stiekem wel een leuk onderwerp bedenken wil en zoekt op de achtergrond van je gedachtenruis, maar uiteraard thuis pas weet wat je dan moet zeggen. Dat is schattig en onbelangrijk, maar het heeft zo'n impact.

Ik wil songteksten voor je deur stoepkrijten, alles van je weten, mijn eigen dromen compleet vergeten. In overgave dus. Ik wil dat je schrijft en ik mag lezen en dat ik schrijven mag over jou. Ik wil aan je hangen, op je leunen, dat je mij salsa leert, ik jou over een leven vertel dat je nog niet kent. Mag ik je alle woorden van het Nederlands leren, ze op je lippen planten tot niemand meer lachen zal?

Mag ik dromen over jouw handen, mag ik alsjeblieft een keer heel vrolijk dronken worden waar jij bij bent? Ik weet niet of dat kan, want ik ben nog nooit dronken geweest, maar als jij nou even oplet, dan probeer ik het. Kun je me vergeven dat ik van alles van Italië houd en zuid boven noord kies, voor de honderdste keer mijn hart verlies?
Mijn rust en gelatenheid om wat jij niet toont, tonen mij mijn berusting - in jou. Ik weet je te waarderen in alles, of maak ik dat mezelf steeds overtuigender wijs?

Zou je willen?

Maar nee, je wil niet, niets, of bijna niets. Ik had moeten weten dat overgave einde oefening was, maar zo was het me niet verteld - moet ik dan alles spellen dat je zegt?
Ik wil met jou zoveel, fietsen naar zee. Echt alles zou ik voor je doen, binnen de grenzen van een geweten, als jij mij aanmoedigen, het vragen zou. Mag ik een herkansing? Mag ik met jou en Matteo mee? Wil je zien hoe ver ik rennen kan? Dat het mijn leven is? Ballet dat zou zijn als ik beter en magerder was? Wil je alsjeblieft weten wie ik ben, ik ben fantastisch, luister nou - maar als ik dat ben waarom gaat alles dan zo mis met jou?