Koekoeksei

Op het televisiescherm wandelt een vrouw die lijkt op Julia Roberts. "Zij is met hem naar bed geweest en haar man weet dat, want het was om te spioneren, snap je?"
Ik snap het niet, niet als zoiets echt zou gebeuren, maar ik knik. The usual, enzo.
Vanaf de bank strek ik mijn blote voet uit. Zo, met mijn kleine teen kan ik net het licht uitdoen. Hoeven mijn ogen ook niet meer open te blijven.

Ik slaap droomloos, ontwaak in een roes die lucide lijkt te zijn. Je hebt me niet toegedekt, was ik maar zo kort weg dan? De film speelt nog steeds, maar jij bekijkt Facebook op je macbook. Geen van beide zijn echte boeken, gek, eigenlijk. Ik draai cirkeltjes in de lucht met mijn grote teen, tot een kramp in mijn voet schiet.
"Auw!" De pijnkerm kan ik niet onderdrukken. Je draait je naar me toe, je gezicht alleen verlicht door de schermen van de televisie en je macbook. Pakt mijn voet.
"Kijk je wel eens voetbal?" vraag je.
"Au! Nee?"
Je duwt zover je kunt tegen de bal van mijn voet.
"Hey, de pijn is weg!"

Je glimlacht geheimzinnig, zelfvoldaan. Dan keer je je weer naar je computer. "Je kunt maar beter naar huis gaan"
"Want?" zeg ik - ik begrijp je niet.
"Morgen is er weer een lange dag, je kent het wel..."
Elke dag is even lang, hoor, denk ik opstandig. Ik mag dus weer naar je rug kijken. Moet ik in de plooien van je hagelwitte overhemd lezen wat je bedoelt? Is er nog logica te vinden in wat je zei over de film? Moet ik dan alles spellen dat je zegt? Weggeslagen omhelzing - had mijn voet maar in die kramp gehouden. Dit is veel pijnlijker.

Je leerde te reizen, te verhuizen elk jaar opnieuw, niemand sprak je moedertaal met je - ik weet het allemaal en ja, wat is het naar geweest voor je. Maar het geeft je niet het recht dit te doen, bastaard.

Hoe zit het met wie als koekoeksei over de wereld versleept is? Hechten deze vogels nergens echt?