Er zijn weinig dingen waar ik zo blij van word als mijn travel journals. Laatst had ik een discussie, wat zou je nog snel meenemen als je huis afbrandde? Ik probeerde voorwerpen te verzinnen die écht niet te vervangen zouden zijn, maar het waren er maar weinig. Kleding, sieraden, schoenen, tassen: alles is zo opnieuw gekocht, al vind je misschien niet precies hetzelfde (maar maakt dat uit?). Boeken, ja, ze zijn om te koesteren zo mooi, maar net zo mooi in mijn hoofd en eerlijk gezegd is bijna niets te bedenken dat ik echt nodig heb voor geluk. Think about it. Is er ook maar één voorwerp te bedenken dat jij nodig hebt om gelukkig te zijn?Voor mij niet.
Wat me wel erg blij maakt en waar ik liever geen afscheid van neem, zijn mijn travel journals. Ik begon mijn eerste in 2010, toen ik voor het eerst helemaal alleen op reis ging. Een prachtig dik notitieboek, met op elke pagina lijntjes en een quote. Ik wilde er mijn mooiste dagboek ooit van maken: poëtisch, lyrisch soms, maar ook goudeerlijk - over alles. Al snel begon ik daarom mijn gedachten eerst in een kladboek neer te krabbelen, om het later uit te schrijven in lange zinnen. Zodra ik tijd had: op het vliegveld, aan de ontbijttafel, tijdens de siësta...
Ondertussen verzamelde ik wat ik kreeg: bonnetjes, servetjes, folders, toegangskaartjes. Ik lijmde ze tussen de teksten, bladzijdes vol die ik aan iedere dag besteedde - want op reis gebeurt zoveel.
Inmiddels heb ik drie travel journals. Deze zomer ga ik mijn langste reis ooit maken (6 weken), ook alleen en uiteraard is er dan ook een boek om te vullen.
Ik vergeet de tijd, lees bladzijde na bladzijde, ben op een andere aarde dan hier.
Ook al weet ik de afloop - ik was er zelf bij.
Soms is er 's avonds nog van alles aan de hand. Een deur die slaat, het zoveelste telefoongesprek dat ik door muren heen mag volgen, een actie die onbedoeld verkeerd uitpakt. Morgenochtendvroeg voor dag en dauw opstaan met het eerste licht om in de trein te zitten...
Piekeren? Of ik pak een boek vol happiness en inspiratie...
en lees er hoe mijn onderbuurman na 3 weken vriendschap met me sluit, hoe ik op zoek naar de enige bus op zondag een vriendelijke man van veertig tegenkom, die bekent op dieet te zijn en mijn koekjes beslist weigert.
Onderstreept zien wat me verteld werd én belangrijk was, wie ongevraagd mijn hand pakte en me meesleepte naar de DY. (DJ moest dat zijn, ik begreep het pas toen ik het uitschreef)
Hoe ik alleen de kust afga, en terugkeer - en dat er plots echt niemand meer met me praat.
De honden die blaffen, abbaiano aan de poort, het piepende hek. De couchsurfingkennis die een auto blijkt te hebben en ons meeneemt naar het strandje uit de mythologie. Vies, vol plastic zakken, maar met doeltjes in zee om waterpolo te spelen. Zoveel zout dat het in laagjes op mijn huid ligt en ik na zwemmen een niet te lessen dorst heb.
Een man die op het vliegveld bewonderend mijn boek inkijkt en zegt 'kind, wat schrijf je veel'...
Moi, j'aime écrire.
Mooi. Leuk, zo'n boek, ik wou dat ik het kon. Ik schrijf graag, maar zó veel geduld heb ik niet. Respect!
BeantwoordenVerwijderenWel zijn mijn schrijfsels uiteraard een van de dingen die ik zou redden als mijn huis in brand stond. Net als tekeningen, knutsels, onvervangbaar is dat. En mijn muziekinstrumenten zou ik ook proberen mee te krijgen. Niet onvervangbaar, maar wel heel persoonlijk.
Ah ja, mijn reisdagboeken zijn me ook veel waard <3
BeantwoordenVerwijderenWat klinkt dat vet! :) Zo leuk dat je het zo goed bij hebt kunnen houden. Ik krijg meteen zin om dat nu ook te doen al weet ik niet zeker of ik het moet gaan doen - dadelijk lukt het niet en ben ik weer gefrustreerd. Toen ik alleen naar Praag ging was ik ook van plan om mijn gewone dagboek actief bij te houden, maar toen ontmoette ik per ongeluk leuke mensen en toen was ik alleen maar aan het uitgaan en had ik helemaal geen tijd om te schrijven. Oh.
BeantwoordenVerwijderenMaar als ik één ding dat ik heb zou mogen bewaren, zouden het denk ik toch ook mijn dagboeken zijn. Niet dat ze zo interessant zijn, maar het is het enige dat onvervangbaar is. Kijk, ik wil al mijn kleding en al mijn boeken en cd's houden, maar als je er maar eentje mag kun je er net zo goed geen houden... (ok, misschien mijn gesigneerde Patrick Wolf-single, haha)
Haha, ja dat uitgaan herken ik helemaal. Vandaar dat kladboek. Dan kwam ik half 5 thuis en krabbelde ik er in: club *naam*, supervet, doodmoe... en later moest ik er dan maar wat bijverzinnen wat ik me nog herinnerde ;-)
VerwijderenWat tof! Ik houd ook wel verslagen bij als ik op vakantie ben, maar niet zoals jij dat hebt gedaan (ik krabbelde 's avonds nog snel wat op en liet andere mensen wat schrijven over de dag). Als er brand zou zijn, zou ik mijn notitieboekjes meenemen :)
BeantwoordenVerwijderengelukkig zeg ik was al bang dat ze zo rond haar 27ste kwijt zou raken, heel erg kwijt. Ik was er werd er bang van, heeel bang.
BeantwoordenVerwijderenWauw, mooie boekjes! Ik verzamel wel altijd alles, bonnetjes en kaartjes en grassprieten en theezakjes. Uiteindelijk vergeet ik het in te plakken.
BeantwoordenVerwijderenIk vergeet het altijd te doen, stom is dat van mij :(
BeantwoordenVerwijderenDagboeken en reisboekjes zijn zo ontzettend leuk om na te lezen. Helaas maak ik niet zo'n boeiend reizen, dus dat zou ook niet zoveel leuke reisdagboeken opleveren (ik ben het type dt naar frankrijk op een camping gaat staan om de hele dag in de zon te bakken met honderden andere nederlanders). Gaaf dat jij wel zo actief schrijft! (Als je ooit nog een beok wilt schrijven, moet je gewoon een reisboek schrijven haha)
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie woorden...
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie boekjes, waar heb je die gekocht als ik vragen mag?
BeantwoordenVerwijderenHet merk is Ellie Claire, je kunt ze via bol.com krijgen (lastig) of via Amazon.com (veel meer keuze!)
Verwijderen<3 <3 <3
BeantwoordenVerwijderendit is fantastisch. zo leuk om te zien dat er mensen zijn die net zo graag reisdagboeken schrijven als ik :) en wat ziet het er mooi uit allemaal! (maar pf, 5 pagina's per dag lukt mij vaak niet... het record is denk ik 4 van een dag in Parijs - tevens de dag dat ik naar het Amélie café ging, en het placemat daarvan over 2 pagina's verspreid inplakte ;))
(woeps, ik ben Marlou / confettitussenjetenen@blogspot, maar bezig met onze schoolblog dus ja eh tja, hoi :'))
VerwijderenJaaa... dat dacht ik al!
VerwijderenIk vind het dus ook superleuk dat ik in jou iemand gevonden heb die ook precies dit soort boekjes maakt!
Ik schrijf vaak ook over de mensen die ik ontmoet, als ze me dan aan iemand van 'thuis in Nederland' doen denken bijvoorbeeld... En ik plak net als jij veel in (servetjes, landkaarten, bonnetjes...).