Insomnia

De vloer plakt, maar ik maak mijn gedachten zo snel mogelijk los en dans, dans, dans. De massa is precies goed, niet gevaarlijk maar ook niet te klein. Mijn krullen zijn bezweet - en dan moet je bedenken dat mijn haar steil is van nature.

Alles omgekeerd. Alles rovesciata vandaag, te moe om nee te zeggen. Kon ik maar een glas water drinken bij elk ander drankje dat ik neem - voor ik weet stuiter ik van cafeïne en taurine.

"Mag ik wat vragen?"
"Hee ik herken jou!" zeg ik als ik zie wie me aanspreekt.
De jongen kijkt verbaasd. Ik beschrijf het feestje. Ja, dat was hij.
"Mag ik nou wat vragen? Heeft zij een vriend?" Karolina, mijn knapste vriendinnetje - natuurlijk heeft zij een vriend. Hoe kan het ook anders: zijn laatste single vriend staat met haar te praten. Is zij misschien ook nog single? Ik word hier een beetje agressief van.
"Nee" zeg ik. "Doei!" En ik salsa verder. Dat is dan wel weer lekker.

Ik dans de massa in. Trapjes, podia, bars, alles mag. De ware kom ik hier toch niet tegen. Karolina komt me even later tegemoet en duwt me een drankje in mijn handen. Ik dans er mee. Zoete Bacardi golft over de rand, over mijn vingers.
"Zonde!" gebaart Karolina.

Drie uur aan een stuk dans ik. Als ik buiten kom, hoor ik niets meer dan die nare piep en ik weet maar al te goed wat dat betekent. Twee kinderlijke jongens dralen een beetje om Karolina en mij heen - ik heb ongelooflijk zin in een glas water, dans verder op straat.

Ik zoek mijn heil op allerlei plaatsen. Meng wijn in mijn water, als iemand beweert dat dat helpen zal. Een veel meer open mind kan ik niet krijgen. Elke nacht is een buitenlands vriendinnetje hier welkom. 's Ochtends fiets ik weg om broodjes voor de vermoeide wereldreizigsters te halen. Ik mail mijn huisgenootje artikelen voor haar scriptie. Ik luister naar iedereen. Plots accepteer ik alles wat ik voorheen bediscussieerde. Huisgenootje 2 gaat trouwen en ik spring opgewonden in de lucht, van blijdschap, echt. Ik whatsapp haar een heleboel gekke hartjes. Geef me een remix van Insomnia en ik dans de hele nacht. Roken? Het is oké als je dat in mijn bijzijn wilt doen. Waarom zou ik anderen lastigvallen met mijn idealisme? Abby huilt, ik troost. Ik zeg niet af, ik zeg alleen nog maar ja. Op mijn twee pinrekeningen staat samen nog geen twintig euro. "Hou je veilig!" zegt de lieve Karolina als grapje. Haar mooie gezicht heeft ons naar binnengesluisd gisterenavond. De nacht is voorbij, vogels fluiten. Ik heb het zo warm, wil iets drinken. Alleen trap ik mezelf en mijn fiets naar huis. Alleen, porca miseria. Heb ik niet alles gedaan wat ik kon?

Las cosas cambiarán - maar hoe lang duurt dat dan?