Speaking of.... gender

Er zijn behoorlijk wat onderwerpen die ik niet aansnijd op dit blog. Zo maak ik vaak de overweging: is dit niet (te) persoonlijk?

Als ik een onderwerp mijd, is soms juist omdat iets me zo aan het hart gaat. Ik vind het dan te belangrijk, te gevoelig om een (vervelende) discussie te riskeren. Zo twijfelde ik lang om iets over mijn weerstand tegen alcohol te publiceren. Onterecht: het was één van de fijnste stukken om te schrijven. Juist ook om de fantastische reacties!

Dat ik een kleine blog heb, weet ik heel goed. Dan hoef ik toch niet bang te zijn voor een lange discussie met allerlei internet trolls?

Wellicht niet.

Maar waarschijnlijk is juist het kleinschalige van mijn blog, dat me tegenhoudt. Dit kleine plekje internet van mij, omringd door een groepje lezers dat ook geïnteresseerd is in gelukkig én duurzaam leven. Of in boeken. Of in schrjiven. De reacties (die tegenwoordig vaker uitblijven) zijn belangrijk voor mij.

Maar: wie, welke schrijfster, welke schrijver heeft ooit iets bereikt door te zwijgen?

Inmiddels blog ik al 10 jaar.
Tien jaar! Wat een tijd. Toegegeven: niet altijd even trouw, niet altijd even frequent. Met name in dit chaotische jaar is het schrijven online er erg bij in geschoten. Ik ben van plan dat weer op te pakken, trouwens.

In die 10 jaar tijd ging ik van web-log naar blogger, zag ik bloggers komen en gaan. Echte schríjvers ook komen en gaan. Ik zag stukken die ik fantastisch vond en met iedereen wilde delen. Maar ook categorieën om van te huilen (denk aan: Action Shoplog, Nail of the Day). Er rezen sterren op online, bloggers kregen boekcontracten. Video's werden een ding: vlogs.

Ook vlogs zijn er in alle soorten en maten. De ontspannen alledaagse filmpjes van Des. De ik-praat-alleen-over-alles-wat-ik-koop-video('s) van een blonde blogster (mijn hart huilt als ik naar zo'n filmpje kijk; hoe kortzichtig en selfcentered kun je je voordoen?). De video's van Rosianna die Ashley tipte. En de video die ik net zag. De video die eigenlijk geen vlog is, maar een fantastische TED talk die me pushte om dit stuk te schrijven.





Een TED Talk van een schrijfster die ik ontzettend waardeer. Die moest ik zien - en jij ook.

Chimamanda is de schrijfster van Amerikanah, een steengoed boek waar ik al eerder over blogde. Haar nu ook horen praten maakt het compleet: ze heeft mijn hart veroverd, juist omdat ze zo ontspannen en nuchter overkomt.
Ze vertelt in de speech over de reacties die zij, als vrouw, op haar boeken krijgt. Over de reacties die ze op haar kledingkeuzes krijgt. Over de reacties die allerlei vrouwen op allerlei keuzes krijgen. En ze geeft toe:

Gender is not an easy conversation to have.

Dit verhaal geeft je handvaten en dat is waar ik zo naar op zoek ben soms. Voor wanneer iets onjuist voelt, maar ik niet precies de vinger op de zere plek kan leggen.
Op zo'n moment heb je voorbeelden nodig. Voorbeelden, waarmee je kunt zeggen:

Hé,
het lijkt wellicht niet zo'n probleem,
het lijkt misschien niet wereldschokkend,
het zou kunnen dat er ergere dingen in de wereld zijn,
maar dit is niet oké, en ook heel belangrijk!

Meisjes en jongens zouden wereldwijd gelijke kansen moeten krijgen. Zie hiervoor ook: de ellende-troefkaart van Renske de Greef. In elke discussie goed bruikbaar.


What if, in raising children, we would focus on ability instead of on gender?

What if indeed!
Dat lijkt me prachtig. En dat geeft me een nieuwe gedachte: niet alleen de manier waarop we denken over rollen voor mannen en vrouwen, kan veranderen. Er is veel meer:

Wat als we ons zouden richten op herbruikbaar en duurzaam, in plaats van op hippe wegwerpkoffiebekers van Starbucks, Kiosk, AH to Go enzovoorts?
Wat als groente verpakt in plastic de uitzondering werd?
Wat als fair trade de norm was?
Wat als geweld nooit oké was?
Wat als iedereen mocht dragen wat hij wilde?
What if we would just accept one another?
What if we would choose peace instead of war?

OK, ik draaf door. Maar alleen omdat ik het allemaal zo graag wil, en vanuit de grond van mijn hart geloof dat het kan. Ook, juist in deze soms zo gebroken wereld.

How to change your mindset?

Terug naar het onderwerp.
Er zijn veel dingen die je kunt doen om je mindset over gender (toch maar even die Engelse termen) te veranderen.

Bron

Inspiratie nodig?


Blogs


A Mighty Girl is een tof blog dat ook actief is op Facebook, Twitter en Pinterest. Het noemt zichzelf: the world's largest collection of books, toys and movies for smart, confident, and courageous girls. Wat mij betreft komt het daar zeker in de buurt! Haar doel is stereotype denkbeelden te doorbreken.

Heerlijk om de site door te bladeren op zoek naar boeken vol inspiratie.
Zelf volg ik ze via Facebook: leuk om af en toe zoiets positiefs op mijn tijdlijn te zien. Zo publiceerde ze laatste een toffe lijst boeken met 75 (!) girl-empowering stories. Fantastisch! Ze staan gesorteerd op leeftijd: ik heb nog behoorlijk wat te doen ;-)

Er zijn behoorlijk wat andere, zwaardere/serieuze feministische blogs online ook. Een rondje Google levert je veel op, als je daar naar zoekt.


Personen


Naast Chimamanda zijn er meer dan genoeg inspirerende filmpjes te vinden online.
Als ik denk aan sterke vrouwen, denk ik bijvoorbeeld aan Malala Yusufzal. Kijk College Tour terug (haar reactie op Madonna!), of haar Nobel Prize Speech.
Als je je eenmaal verdiept in personen met een inspirerend verhaal, kom je online vanzelf bij nieuwe mensen uit.


Suggesties van blogs, boeken of personen zijn welkom als reactie!

Bron

De beste boeken die ik las in 2016

Mijn doel voor 2016 was het lezen weer oppakken.
Dus ambitieus schreef ik "50 boeken lezen" bij mijn goede voornemens. Mijn vriend lachte:
"Vijftig?! Dat is bijna één per week!"
"Ohja..." stamelde ik een beetje bedremmeld
"Daar had ik even niet over nagedacht."

Goed, het werden geen 50 boeken, maar lezen? Dat deed ik!
Door omstandigheden zat ik dit jaar absurd veel in de trein en als je het geluk hebt een zitplaatsje te vinden, dan vliegt de tijd met een boek. Hieronder zet ik de topstukken uiteen (en besteed ik kort even aandacht aan de tegenvaller van dit jaar).

Bron

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Toppers

1. Over kunst & opgroeien & liefde & what not...
I'll Give You The Sun was zo mooi dat ik al aan de blogpost begon voordat ik het uit had. Blijft een aanrader, dus klik & beslis zelf!


2. De Napolitaanse romans
De boeken van Elena Ferrante behoorden tot de beste die ik dit jaar las. Elena schreef een serie over een meisje dat opgroeit in het arme Napels van de jaren 50. Ik las de eerste twee boeken van de serie die uit vier delen bestaat.
De boeken zijn een verslavend gedetailleerde beschrijving van opgroeiende vriendinnetjes, van wie er één de kans krijgt gymnasium te doen op de middelbare school, maar zich toch altijd minder blijft voelen dan de ander, die die kans nooit krijgt.

Fascinerend is dat schrijfster Elena Ferrante het verhaal, het boek vele malen belangrijk acht dan de schrijfster erachter. Zodoende treedt zij niet in de publiciteit maar schrijft onder pseudoniem. Niemand weet dus wie ze is!

De verhalen zijn echter zo gedetailleerd en levensecht, dat een grote (wereldwijde!) nieuwsgierigheid is ontstaan naar de achtergrond van de schrijfster. Of… is het wel een zij?
Hoe het ook zij (en: maakt dat eigenlijk wel uit?) ik heb genoten van de boeken en kijk uit naar deel drie en vier.

Bron

Van Elena Ferrante verscheen in de Napolitaanse serie:
1. De geniale vriendin
2. De nieuwe achternaam
3. Wie vlucht en wie blijft
4. Het verhaal van het verloren kind

Ik heb nu het eerste boek uit en ben halverwege deel twee. Doordat ik in het Italiaans lees gaat het een stuk trager dan in het Nederlands, maar het is de moeite zeker waard. Bij deze schrijfster durf ik vast mijn "voorschot" te nemen en te zeggen dat het vier fantastische boeken zijn. Laatst zat ik in de trein met tegenover me een vrouw die haar ook las. Al haar collega's waren fan, zei ze. :-)

“Ik geloof dat boeken als ze geschreven zijn, hun auteurs niet meer nodig hebben.”
– Elena Ferrante

3. Rillingen

Hoewel het geen fantástisch verhaal was, vond ik De Cirkel van Dave Eggers toch behoorlijk beklemmend. Deze schrijver ken ik van één van de beste boeken die ik ooit las (Wat is de Wat) en daarom stond dit boek al een tijdje op mijn lijstje. Ik heb zeker geen spijt dat ik het gelezen heb en het boek inmiddels doorgegeven aan familie.



4. Rillingen deel 2

Om maar bij de beklemmende boeken te blijven... Dit boek hield me de halve nacht wakker omdat ik het uit móést lezen. Was er niemand die dit meisje heeft gezien, destijds? Ik weet het antwoord wel: nee, er was waarschijnlijk echt niemand, behalve een psychiatrisch aangedane moeder...

Lieveling is een uitermate beklemmend verhaal over kindermisbruik, dat ondanks zijn zware onderwerp licht gehouden wordt en het absoluut verdient om gelezen te worden.

Het boek is het debuut van Kim van Kooten. Waar is deze vrouw eigenlijk níet goed in? ;-)
Lieveling - Kim van Kooten

Bron

5. Vrolijk, licht en fijn

Tussendoor las ik ook een aantal boeken over minder zware onderwerpen. Heerlijk vond ik de columns van Martin Bril over zijn gezin, voornamelijk zijn dochters Hij heeft de bundel toepasselijk Vader & Dochters genoemd. Bij dit boek heb ik regelmatig hardop gelachen en bleef ik maar lezen (wat ik toch verwonderlijk vind bij columns!).

Net zo makkelijk 'licht' vond ik de lectuur-sensatie van dit jaar: Hendrik Groen. Het leven in het bejaardenhuis (dat in die vorm eigenlijk niet meer bestaat!) van binnenuit. Grappig, vrolijk, vooral niets beklemmends en een boek dat je net zo makkelijk weglegt als weer oppakt. Dat geldt voor deel 2 ook.
Ik heb me er op het strand in ieder geval mee vermaakt.


Teleurstellend
Op mijn blog richt ik me het liefst op wat goed, mooi en (wereldver)beter(end) is. Daarom schrijf ik nooit een stukje over een boek dat me tegenviel. Nu neem ik er toch een momentje voor. Waarom was heel Nederland fan van Komt een vrouw bij de dokter?  Walgelijke hoofdpersoon, overmatig simpel taalgebruik, zeker geen literatuur... mij ontging het.

Gauw terug naar het begin van deze post als je op zoek bent naar iets anders :-)

Disco & dips

Mijn vrolijke, positieve masker valt de laatste dagen steeds vaker af. Soms snauw ik, andere dagen doe ik gewoon weinig moeite om mezelf te verzorgen.

Gijs pakt mijn hand.
"Juf, ik moet plassen"
"Ik loop wel met je mee"
En terwijl ik de rest van de groep vluchtig bekijk voor we weglopen:
"Maar ik ben geen juf, dat weet je toch?"

Zo lief mogelijk zeg ik het, zonder hem echt belerend te willen toespreken. Dat is juffenwerk. Gijs is een blonde kleuter voor wie de miniclub eigenlijk nog wat te veel gevraagd is. Een half uur geconcentreerd meedoen aan een spel is voor hem nog knap lastig. Liever scharrelt hij wat rond om takjes en steentjes op te rapen, of om een verdwaalde kever of lieveheersbeestje te ontdekken. Als de kleurplaten tevoorschijn komen doet hij wel altijd minutenlang zijn best op een tekening.

Ik weerhoud mezelf ervan het jongetje een aai over zijn blonde haren te geven en breng hem naar de washokken. Vanaf daar heb ik alsnog overzicht over de houten tafels waaraan de rest zit te kleuren.

Gesloopt ben ik: het campingwerk breekt me op. Elke dag een show, oefenen tot ver na middernacht en slapen in een gammel caravanbed. 's Ochtends sta ik na enkele uren gebroken slaap weer zo fris mogelijk bij het zwembad van de camping voor aerobics. Tijdens de miniclub inspecteer ik mijn benen vol muggenbulten. 's Avonds probeer ik vijftien minuutjes de tijd te vinden om na boodschappen doen, koken en eten ook nog te kunnen douchen voordat de minidisco begint.

Regelmatig ben ik zo gaar dat ik gemakkelijk chagrijnig reageer, of ik loop mopperend in mezelf naar de volgende activiteit.

Maar hoe zwaar het ook is, wát zijn mijn teams leuk! Een steeds wisselend clubje van kinderen tussen 4 en 12 jaar oud sluit zich dagelijks aan voor het bouwen van kastelen, touwtjespringen, watervoetballen of keten in het zwembad. Elke dag start en eindigt voor mij met dansen, heerlijk: het zelfvertrouwen hervinden om elk kind ouder dan kleuterleeftijd mee te krijgen.

Veo veo!
Que ves?
Una cosita, y que cosita es?

Ik kan de dansjes op de automatische piloot, maar weiger dat, hoeveel energie het ook kost. Kijk, Giovanni doet na al mijn overtuigende toespraken eindelijk mee! Hij is 'al' acht en voelt zich daarmee eigenlijk te groot om te dansen, maar ik zie hem toch stralen. Het maakt me direct vrolijk: een kind dat kind mag zijn.

Guarda, maestra!, gilt zijn kleine zusje Aurora: ze wil laten zien hoe goed ze danst. Haar lange bruine haar wordt bijeengehouden met roze haarband, bedekt met glitter.
Ik kijk het meisje bemoedigend toe en knijp in de hand die ze me toesteekt. Tijd om met haar een zwierend rondje te draaien, misschien één laatste liedje nog. Als animatrice heb je geen controle over de muziek, ook voor mij is het volgende nummer een verrassing.

Het amfitheater zit vol met ouders, het is plakkerig warm onder de pikzwarte nachtlucht.
De avond is hier in het diepe Zuid-Europa al vroeg gevallen.
Kinderen, ouders, gezinnen compleet en gezinnen gebroken: iedereen is hier even helemaal vrij. Om te rusten, te spelen, te dansen, zingen en genieten. Om veel te doen of weinig.
Ik ben er voor de kinderen van al die mensen en wat doet dat me goed.

Het belletje van Veo Veo klinkt voor de laatste keer. Ik zwaai Aurora gedag en zie hoe de kinderen één voor één naar hun ouders terughollen. Let's call it a day, zou ik willen zeggen tegen het team, maar ik weet dat dat niet gaat. Achter het toneel liggen de kostuums voor morgen, we moeten dringend repeteren voor de musical.

Aurora komt nog even terug.
"Ik ga morgen weg," zegt ze en ze strekt haar armen naar voren voor een knuffel.



Zomer 2013

Living like Larry - Fairtrade verlanglijstje 2016

Jaaaa, de cadeautjesmaanden beginnen weer! Terwijl ik dit schrijf, stort buiten de regen uit een onheilspellend grijze lucht. Buiten is het guur, binnen heb ik gelukkig lekker warm in mijn dikke vest.

Traditiegetrouw schrijf ik ook dit jaar een lijstje met eerlijke en milieu- en diervriendelijke cadeautjes. Niet alleen om te geven, misschien ook wel om te vragen! Zelf heb ik het met alletwee lastig: eigenlijk heb ik, zeker samen met mijn vriend, alles al...
Geen cadeau is wat mij betreft dus ook een optie. Voor de meeste families en vriendengroepen geldt dat niet, daarom is dit lijstje er: om je een beetje richting te geven, als je wél iets wil of moet kopen, maar ook rekening met de aarde wil houden.

In dit lijstje vind je voor iedereen wat: baby, kind, tiener, volwassene, student, pasgeboren moeder... ;-) Deze keer speciaal met prijsindicatie, omdat ik dat zelf ook altijd wel handig vind.


1. Tof servies
De koffie-to-go-bekers van Zuperzozial zijn één van de leukste dingen die ik afgelopen jaar toevallig tegen het lijf liep. Zuperzozial blijkt nog veel meer toffe spulletjes te hebben! Al vind ik de merknaam minder mooi, maar soit.
Servies van ZZ is gemaakt met de toekomst in mind: het is biologisch afbreekbaar, omdat het gemaakt is van bijvoorbeeld maïs of bamboe met een coating. ZZ maakt voornamelijk spullen voor in de keuken, maar je treft in hun collectie ook tassen en leuke accessoires.

Bron

Van Binnen, een duurzame winkel in Rotterdam, verkoopt veel servies van Zuperzozial.
Prijsklasse: €-€€


2. Inspirerende boeken
Er zijn genoeg inspirerende boeken voor wie al bezig is met een zo groen mogelijk leven:

* Groen, Groener, Groenst
* Leven zonder afval
* No Impact Man
* Biobudget
* Let's Go Green

Het eerste boek is een grappig geschreven persoonlijk relaas over de zoektocht van single twintiger; de rest staat nog op mijn to read-list.

Bron

En wat dacht je van kookboeken? Een superpopulaire markt waar je zeker iets duurzaams uit kunt kiezen. Ik kijk nog uit naar Bonen!, de Vegarevolutie en Vlees is dood, lang leve groente (never mind de provocerende titel: het is zo).

Als het even kan, kun je het boek tweedehands kopen (zie tip onderaan). Of is degene voor wie je een cadeau koopt in bezit van een e-reader? In dat geval is het ebook de milieuvriendelijkste optie, maar alleen als je het vergelijkt met een nieuw boek.

Prijsklasse: €€


2. Frisse kleding

Bron

Ook recent zijn een aantal kledingproducenten (zoals ZARA) weer in opspraak geraakt over hun productie-omstandigheden. Volledig fair fashion? Daar zijn we helaas nog lang niet. Gelukkig zijn er genoeg goede initiatieven, voor als je toch iets nieuws wil of moet kopen. Vraagt iemand om een winterse sjaal? De sjaals van Bufandy zijn voor eerlijk loon geweven in Ecuador.

Fair + Fair verkoopt kleding voor iedereen, in winkels in Haarlem, Amsterdam, Den Haag, Kampen, Eindhoven, Groningen, Bergeijk en natuurlijk online. Ook watmooi blijft een favoriet van mij: heerlijk overzicht van allerlei duurzame merken (zoals People Tree) op één site.

Prijsklasse: €-€€€



3. Jangali - gehaakte knuffeltjes

De leuke Return to Sender collectie van de Hema bevat ook deze knuffeltjes! Je kunt kiezen uit een olifant, leeuw, neushoorn, luipaard of buffel. Jangali's worden gehaakt door Nepalese moeders en zijn gemaakt van biologisch katoen.* Vier vrouwen zijn er maar liefst nodig om één knuffeltje te maken: poten, hoofd, lijf... de vierde moeder zet het knuffeltje in elkaar.

Bron

Op het productlabel vind je leuke weetjes én de handtekening of vingerafdruk van één van de maaksters van de knuffel!

Prijsklasse: €


 4. Sweet heroes
Om in bij knuffels en Nepal te blijven: wat denk je van deze poppen die je zelf kunt (in)kleuren?
Sweet heroes zijn zachte popjes, gemaakt van biologisch katoen, geteeld zonder bestrijdingsmiddelen en verwerkt in veilige omstandigheden. De makers ontvangen eerlijk loon. De ontvanger kan de pop zelf inkleuren met speciale viltstiften (dop gemaakt van gerecycled plastic) en krijgt er ook een bedje voor de pop bij.

Bron

De organisatie zorgt met jouw geld voor een eerlijk loon voor de producent, een veilige werkomgeving en investeert in meer projecten in Nepal.

Prijsklasse: €€€
Veel geld voor een knuffel, maar je kunt het zien als donatie naar een goed doel.


5. Discovered & Ecomondo
Fair trade Marktplaats voor kunstenaars: dat is de beste omschrijving voor Discovered. Hier kun je echt uren rondneuzen om originele, eerlijk geproduceerde cadeautjes van over de hele wereld te vinden. Wat dacht je bijvoorbeeld van een laptopsleeve van gerecycled papier?

Ecomondo is meer een klein online warenhuis met cadeautjes met iets goeds in zich: stimuleren hergebruik, verminderen afval (herbruikbare drinkpakjes) of maken je omgeving mooier, zoals een seedbomb met bloemenzaadjes.
Voor kersverse mama's en papa's vind je hier ook een rammelaar van bioplastic en kinderservies van bamboe.

Prijsklasse: €€-€€€€ (afhankelijk van wat je kiest!)



Tot slot een kleine tip... 

Koop boeken, als het even kan, niet nieuw
 Vraagt je vriend(in), (schoon)vader of nichtje een boek cadeau? Kijk eens rond of je mooie tweedehands versie kunt vinden! Veel mensen zetten een boek na lezen al gauw te koop op Marktplaats. Ook via bol.com kun je tweedehands kopen (daarbij gaat wel een groot percentage van het verdiende geld naar Bol, in plaats van naar de eigenaar...). In grote steden zijn vaak allerlei tweedehands boekwinkels te vinden en ook bij een kringloop slaag je wellicht.




Behoefte aan meer inspiratie?
De fair trade verlanglijstjes van de afgelopen jaren vind je in de archieven van mijn blog:
- 2012 die Ecoisttas is nog steeds een droom ;)
- 2013 stond in het teken van Fair Phone en fair eten
- 2014 met vegan schoenen en toffe kaarten
- 2015 waarin ik kraamcadeautjes, dekbedovertrekken en Boc'n roll adviseerde



* Dit knuffeltje is hiermee inderdaad allesbehalve lokaal. Wil je een optie die minder CO2-uitstoot veroorzaakt, dan kun je beter op zoek naar een leuk knuffeltje op een rommelmarkt in de buurt of in de kringloopwinkel in jouw stad.

P.S. Dit is mijn 300e artikel op Mille Pagine! Hoera! :-)

Geheimpje

Het is wat kouder, wat later ook al. Ik sta midden in de spits te wachten op de trein. Perron vol, mensen en kragen, jassen en sjaals.

Ik staar wat afwezig naar de rails, waar plots een muisje onder vandaan kruipt. Een magisch moment, bijna als in een kerstfilm: een klein bruin-grijs gekleurd diertje met een lange slanke staart kijkt mij aan met bruine kraaloogjes. Is in het geheel niet verlegen. Lijkt zelfs om zich heen te kijken: ziet iemand mij?

Ik doe hetzelfde: ziet iemand hem?

Om mij heen handenvol mensen. Zeker tien mannen en vrouwen staan er op een enkele pas lopen van mij af. Vrijwel allemaal met twee handen stevig de mobiele telefoon omklemmend. Tikkend. Tappend. Swipend. Spelend.
Eén meisje houdt geen telefoon vast, maar kijkt zonder iets te zien vooruit.

Niemand ziet de muis, die nu weer onder de rails verdwijnt.
Het voelt als een geheimpje tussen ons, mens en dier.

Totdat ik, links, vanuit mijn ooghoek, al snel weer iets zie bewegen. Bruingrijs, met een staart.

Hoeveel muizen herbergt Utrecht Centraal?

Kort feministisch betoog over Blokker*

De Blokker. Ik heb er niet zoveel mee.
Prima winkel is het, maar wel met allerlei huishoudspullen die ik niet nodig heb. Complete serviezen met Marjolein Bastin-vogeltjes erop, kopjes van Douwe Egberts en prullaria zoals spaarpotten en plastic kraaltjes...

Als ik dan iets zoek wat de Blokker zou kunnen verkopen, heeft de winkel meestal nét niet de juiste variant. Een vriendin vroeg een herbruikbare koffiebeker cadeau. Leuk! De creaties van Blokker sloegen helaas net de plank mis met hun weeïge pastelkleuren. Ik week uit naar Sissy Boy voor een veel leuker exemplaar.

Maar goed: Blokker en ik, wij kunnen goed naast elkaar bestaan, zoals twee huisgenootjes in een studentenhuis die werkelijk niets delen, behalve de keuken.

Op Utrecht Centraal zit een heel tof initiatief: Boekspot. In deze kleine ruimte, afgesloten door glazen muren en wanden vol boekenkasten, kun je een boek achterlaten of meenemen. Het is even zoeken met je hoofd schuin langs de rijen, maar ik heb er al vaak mooie boeken zien staan. Gisteren nam ik Vaders en Dochters van Martin Bril mee (aanrader!): het boek is alweer uit zelfs. Ik laat het mijn vader nog even lezen voor ik het terug zet.

De Blokker op Utrecht Centraal zit vrijwel naast de Boekspot, dus ik kom er regelmatig langs. Nu heeft de winkel al een tijdje een wanstaltige reclame op zijn linkerzuil hangen en ik kom er net te vaak langs om er over te zwijgen.

Het bewuste nisje op Utrecht Centraal

Wat is dit precies voor foto?
Een vrouw, plastic handschoenen om de badkamer te schrobben al aan, maakt de badkamerspiegel schoon, waarop met lippenstift is geschreven

Fijne dag!
-X-

Een lief berichtje van haar man?
Of onnodig en onjuist gebruik van lippenstift? Een taakje extra voor de vrouw die toch zal gaan schoonmaken de hele dag?


Deze foto benadrukt de traditionele rolverdeling te veel: de vrouw werkt niet, maar is thuis om schoon te maken. Haar man, eerder van huis gegaan om op tijd op het werk te zijn, liet een lief berichtje achter met haar lippenstift. Ze gaat immers toch de spiegel poetsen vandaag. Er staat nog net niet boven "maak het háár gemakkelijk met onze poetsdoekjes".

Wie zich verzet tegen de traditionele rolverdeling kan meestal hoon verwachten en paranoia verweten worden. Daarom ben ik nooit al te openlijk feministisch, vooral niet in het dagelijks leven. Pick your battles is mijn motto. Maar nu toch een keertje niet.


Zoek ik er teveel achter? Wellicht.
Is de foto onschuldig bedoeld geweest? Vast en zeker.
Maar is deze foto oké? Nee.


Ik vind elke rolverdeling voor elk stel goed, écht. Je mag het helemaal zelf weten. Het gaat erom dat we alert blijven op wat ons voortdurend ingeprent wordt. Huishoudelijk speelgoed is roze en voor meisjes. Stoere boeken zijn voor jongens. En aan elke vrouw aan de top wordt gevraagd hoe ze werk en gezin combineert (zie dit uitstekende artikel en kijk ter vergelijking ook eens hier).
Jonge vrouwen die geen kinderen willen, wordt toegelachen, "wacht maar".
Jonge vrouwen die kinderen willen én een carrière, wordt verteld "wacht maar tot je kinderen hebt".
Die signalen zijn niet okee.
Elk meisje moet alle kansen hebben. Je kunt voor niemand, man noch vrouw, zijn droom invullen. En een droom kan wijzigen.


Je kunt hooguit een gewaagde stap zetten en proberen het standaardpatroon te veranderen. Al was het maar in reclame.
Het zou dapper van Blokker zijn geweest hier een man te fotoshoppen. 



* Ik wilde het kort houden, maar het is geloof ik niet zo goed gelukt.

Novia Verde - Vegan lunch in Nijmegen

Wat een fijne plek is dit! Afgelopen week was ik er voor de tweede keer en ik besloot direct dat Novia Verde nu toch echt een blogvermelding had verdiend.

Novia Verde is een café/lunchroom in het hart van Nijmegen. Je kunt hier terecht voor koffie, thee, sapjes, maar ook heerlijke taartjes & lunch.

Bron

Terwijl ik er met een vriendinnetje genoot van een grote kop vegan latte macchiato, kwam een meisje met haar hoolahoop nog op haar schouder een shake halen. Gewoon, in haar eigen meeneembeker. Niks geen overbodig plastic, zoals dat bij eigenlijk elk ander café wel zou zijn gegaan. Denk maar aan de kartonnen of plastic beker met plastic dekseltje waarin koffie en shakes meestal vervoerd worden.
Stuk minder afval dus hier. Ik ben fan!

Bron

Achtergrond 

Natascha de Bel (27) is eigenaresse van Novia Verde. Ze heeft haar droom via crowdfunding mogelijk gemaakt en zorgt ervoor dat er in elk aspect aan de aarde en haar bewoners gedacht wordt. Het eten (en drinken) is vegan, de inrichting is tweedehands, de kaart verandert met het seizoen en er wordt weinig eten verspild. Voor catering maakt ze zelfs gebruik van een fietskoerier!

Ik heb er veel respect voor dat zij haar droom zo goed en concreet vormgeeft: ze draagt echt meetbaar iets bij aan een betere wereld. Niet voor niets had ze een vermelding in de Duurzame Jonge 100.

What to eat/drink?

Zoals gezegd: je kunt er terecht voor een kop (bijzondere) thee en een taartje, een snelle koffie, een shake of een goede lunch. Denk bij taartjes bijvoorbeeld aan frambozen-crème taart, carrot cake of... kijk even zelf op haar Instagram om een goede indruk te krijgen!
Lunchen kan met heerlijke soep van verse groente, of dik belegde boterhammen. De courgetteburger (Courtalia) is een aanrader! Natascha is ook niet te beroerd om te vertellen welke kruiden er in zitten en ze weet (zo lees ik op internet) goed rekening te houden met allergieën.
Op NV's Facebook kun je alvast een voorproefje van heel veel lekkers (vooral zoet!) vinden...

Locatie

Novia Verde zit trouwens op een prachtig plekje in Nijmegen. Je kunt het lopen vanaf het station en in de straat (en straten eromheen) zitten nog veel meer leuke gelegenheden. Tuurlijk, je kunt ook voor veilig & bekend kiezen en lunchen bij Bagels & Beans of de Blonde Pater. Maar weet je wat ook tof is? Iets nieuws proberen, je steentje bijdragen aan dit toffe initiatief en genieten van het goede gevoel dat dat geeft!



Novia Verde, vegan lunchroom & bakery
Lange Hezelstraat 78
Nijmegen
www.noviaverde.nl

Living like Larry - Zon, muziek, drankjes en... rotzooi

"Wat ligt er hier veel afval..."
Na een tijd in Napels te hebben gewoond, is dit misschien wel één van mijn meest gedachte gedachte geworden (mooie zin zo). Ik kan mijn ogen vaak niet afhouden van wat er allemaal op straat ligt. Of langs de weg, in bomen, bosjes, parken en tuinen. En niet alleen in Nederland: in het buitenland is het vaak nog veel erger.

Nu ben ik vrij milieubewust opgevoed. In de auto (dat dan weer wel...), onderweg naar vakantie, luisterden we naar bandjes met liedjes van Bert & Ernie. Nummers als Maak geen rotzooi van de zee en Houd het park schoon voor de duiven waren mijn favorieten. Leuke tekst en lekker aanstekelijk.

Common People Festival
Bron

Geen afval op straat laten slingeren is voor mij dus heel normaal. Het gaat me dan ook echt aan het hart als ik zie wat er op straat gegooid wordt. Nu is er maar een kleine groep mensen die daadwerkelijk hun afval op straat gooit, zoals opgeschoten tieners op een scooter die overmoedig een leeg blikje energydrink de struiken in werpen. Daar kan ik me dan nog "bij neerleggen".


Anders wordt dat, als het om grote evenementen gaat. Koningsdag, festivals, concerten of hardloopwedstrijden: het is warm, de zon schijnt, om je heen zijn allerlei vrolijke mensen en...

...ineens lijkt het de normaalste zaak van de wereld om je afval op de grond te gooien.

Dat is het natuurlijk niet.
Maar ga je zoiets nu aanpakken? Wat kun jij hier tegen beginnen?
Ik zal je met dit artikel achtergrondinformatie en tips geven. Dit korte artikel inspireerde me hiertoe.

Boete

Afval op straat gooien is verboden. Het kan in Nederland een boete opleveren van €140. Die boete wordt helaas maar weinig uitgedeeld. Er zijn wel regelmatig plannen de boete te verhogen - al zal dat niet veel uitmaken als het toezicht niet goed is.
Ter info: ook flyeren zonder toestemming is verboden en levert dezelfde boete op. Goed om aan te denken, mocht je een evenement van bijvoorbeeld je studentenvereniging willen promoten! Het is milieuvriendelijker en goedkoper om daarvoor social media te gebruiken.

Groene festivals?

GreenKey is een keurmerk voor o.a. duurzame evenementen in recreatiesector. Bij GreenKey kun je controleren of het festival een duurzaamheidskeurmerk heeft. Dat betekent dat op het evenement bijvoorbeeld zo duurzaam mogelijk met energie wordt omgegaan. De precieze normen kun je online terugvinden.

Helaas voldoet alleen Noorderzonfestival in Groningen nog maar aan deze normen...
Oproep aan Lowlands, PinkPop, Rock Werchter en al die andere grote festivals: hier ligt een nobele taak voor jullie! Wie wordt het eerste grote festival dat dit keurmerk binnensleept?

Sziget festival
Bron

Wat kun jij doen?

Niet alleen op festivals, ook thuis kun je je eigen afvalproductie drastisch verminderen met heel veel simpele maatregelen. Ik zal ze hieronder voor je samenvatten.

Voorbereiding

1. Neem zo min mogelijk zooi mee & ruim alles netjes op
Wist je dat een kwart van alle kampeerspullen op het festivalterrein blijft liggen? Belachelijk... En zonde, toch?


2. Koop geen dingen "speciaal voor het festival"
Schoenen of kleding kopen, speciaal voor een festival? Da's toch totaal niet duurzaam! Kies voor een stel oude gympjes. Maak ze voor én achteraf goed schoen (als dat kan), dan kun je deze bewaren voor een volgend festival of concert.


3. Check het festival
Sommige festivals denken gelukkig zelf al mee, zoals Mandala festival (van de oprichter van Extrema).. Lees zelf hun inspirerende richtlijnen hier. Bij de beslissing welk festival je gaat bezoeken, kun je hier ook rekening mee houden, door online over het festival te lezen. Gebruiken ze plastic bekers? Is er statiegeld? Hoe verloopt de afvalinzameling? Ga zo maar door.


4. Print je ticket niet
Als je een e-ticket of QR code op je telefoon kunt gebruiken, kies daar dan voor. Scheelt weer papier.

Bron

Op/naar het festival

1. Vervoer
Ga naar het festival met de trein, als het even kan. Fietsen of lopen is het allerbeste voor de CO2 uitstoot, maar dat gaat vaak niet. Treinreizen is nog altijd de meest milieuvriendelijke manier om ergens te komen. Het scheelt 25x de CO2-uitstoot! Reizen in de daluren is nog beter.
Kun je écht niet met de trein? Zorg dan in ieder geval dat je samen één auto deelt! Ga je alleen? Gebruik dan Toogethr om met iemand te carpoolen. Wie weet ontmoet je nog meteen een ontzettend leuk persoon ook :-)


2. Kies voor goed eten
Over goed eten heb ik al veel geschreven. Je kunt op allerlei manieren aan het milieu denken met je keuze voor eten. Denk bijvoorbeeld aan vega(n) eten en probeer vooral water te drinken! Alle andere drankjes zijn een stuk ongezonder en kosten veel meer water. Hoewel de bierbrouwerij de afgelopen jaren verbeterd is, kost 1 liter bier produceren toch nog 75 liter water.


3. Kies voor milieubewuste verpakkingen
Let ook op de verpakking! Blik en plastic zijn een no go. Als je voor statiegeldmateriaal of glas kunt kiezen, doe dat dan. Laat je leeggedronken verpakking uiteraard niet slingeren :-)

Thuis

1. Let op verpakkingsmateriaal
Bij het winkelen, maar ook thuis, zijn er veel dingen waar je op kunt letten:

- Neem je eigen tas mee
- Vervoer groente en fruit uit de supermarkt in herbruikbare netjes (Resack of Take5 bijvoorbeeld)
- Bestel geen kleding online* (want: doos, tape, bubbeltjesplastic, brief... allemaal niet nodig!, om over het vervoer naar je huis nog maar niet te spreken)


2. Stop met roken!
Is het je wel eens opgevallen hoeveel sigarettenpeuken er op stranden liggen? Helaas...niet alle rokers gooien hun peuken zomaar neer, maar ongemerkt belanden er toch heel veel peuken op de grond, ook op het strand. Roken is hardnekkige verslaving, maar je kunt er mee stoppen! Vraag hulp aan je huisarts, lees een boek over de stopmethodes (bijvoorbeeld "Nederland stopt!) en ga ervoor!
Hoef je meteen die aansteker niet meer mee te slepen naar het festival - en het scheelt je een boel geld!

Anderen aanmoedigen om te stoppen met roken? Wat een goed en betrokken idee van je! Pas wel op, zorg dat je motiverende gespreksvoering gebruikt als je een ander wil overtuigen. Direct "aanvallen" werkt averechts. Voorbeeldzinnen en goede tips vind je hier.
Online heldinnen heb ik trouwens ook: zowel Debby als Iris zijn van hun verslaving afgekomen.


3. Scheid je afval
Soms even wennen, maar al snel wil je niet anders.


4. Plak een Nee-Nee sticker op je brievenbus
Dat scheelt je elke week een stapel reclamefolders! Volgens mij mis je daar niets aan, maar als je wil: alle folders/aanbiedingen zijn online te vinden.
Hier kun je op dit moment gratis zo'n sticker bestellen.

Bron

Andere tips? Ik hoor ze graag!
Geniet van de laatste dagen zomer!


* Tenzij het écht nodig is. Dat kun je zelf het beste inschatten :-)

Boeken #18 - I'll Give You The Sun

Misschien wel hónderd keer liep ik langs dit boek in de boekhandel. Het lonkte naar me: prachtige titel, veelbelovend verhaal, het lag ook nog eens bij de best selling stapel.
Toch liet ik het liggen.

Dat heb ik wel vaker met boeken.

Uit angst juist het níet zo mooie boek aan te schaffen, koop ik een boek dat ik graag wil lezen toch maar niet. Want anders zit ik er straks mee opgescheept. Staat het voor niets in mijn boekenkast. Heb ik wéér meer spullen.
Eerder ga ik naar de bibliotheek en lees het. Als ik het dan écht mooi vind, koop ik het alsnog (en herlees het, leen het uit, lees het nog eens). Dat pad volg ik nu ook met dit boek van Jandy Nelson. Ik durfde het niet aan, geloof ik.

Bron

Boy, was I wrong.
Die twijfel was geheel onterecht.

Sterker nog, het is lang geleden dat ik zo genoot van een (young adult) boek. Alleen al door het lezen van een paar bladzijdes gaan je vingers kriebelen creatief aan de slag te gaan, of je nu van schrijven, tekenen, muziek maken, knutselen, haken of breien houdt...
Niet voor niets won het boek een hele rits aan prijzen. Maar ja, ik was eigenwijs...


Het verhaal
Noah en Jude zijn een bijzondere tweeling. Al van jongs af aan zijn ze onafscheidelijk (zij het soms ruziënd) en kunnen ze elkaars gedachten bijna voelen. Als ze opgroeien, worden echter hun verschillen duidelijker en zullen ze zich toch ook alleen moeten kunnen redden. Best lastig in een wereld die om duidelijke etiketten vraagt, en in een gezin waar niet alles gemakkelijk gaat.
Gelukkig is er kunst...

Je maakt eerst kennis met Noah, voor wie tekenen en schilderen alles is: hij denkt bijna in schilderijen. (Prachtig vond ik dit stuk van het boek, misschien wel het mooiste van alles). Daarna volgt ook Jude, zij het op een andere leeftijd inmiddels, die weliswaar creatief is, maar soms ook iets te bijgeloving. Om en om leer je de tweeling beter kennen, al duurt het met veel gebeurtenissen lang voordat je ze volledig kunt ontrafelen. Het beloop richting het einde is dan ook, hoewel soms wat ongeloofwaardig, tot het eind toe een verrassing.

Dit verhaal is waanzinnig meeslepend, je zult het in één avond uit willen lezen. Daar is het boek gelukkig te dik voor; zo kun je er langer van genieten. Ook maakte het het beste in mij los: ik kreeg onmiddellijk zin om van alles te doen (maar eerst vooral verder te lezen!). Zoals een goed boek behoort te zijn: activerend, inspirerend.
Mijn bibliotheekboek is inmiddels al retour, maar van dit boek zou ik zeker een exemplaar willen hebben.

Mom has a massive sunflower for a soul so big there's hardly any room in her for organs. Jude and me have one soul between us that we have to share: a tree with its leaves on fire. And Dad has a plate of maggots for his.

I'll Give You The Sun - Jandy Nelson
Uitgeverij: Dial Books (NL: Blossom Books)


Lezen als: je zin hebt in een boek dat je de tijd doet vergeten en tegelijkertijd je vergeten (creatieve) passie weer aanwakkert. Of je geniet van goede Young Adult boeken zonder fantasy-elementen.
Niet lezen als: je écht absoluut niet tegen bijgeloof kunt (mijn nuchtere ziel moest daar in het begin even doorheen bijten). Anders dan dit, geen bezwaren :-)

Dus, als je nog één boek mag kiezen deze zomer...



P.S. Wees trouwens niet bang om (ook) de Nederlandse vertaling (Ik geef je de zon) te lezen: die is minstens net zo prachtig. Misschien wel beter, daar het Engels met lastig woorden je kan afleiden en het Nederlands directer "binnenkomt".

Living like Larry - Duurzame banen & happy with your job

Of je nu aan een (hoge)school of universiteit studeert... Op een dag zul je trots je diploma in ontvangst nemen en beginnen aan de volgende stap: werken!

Of, zoals ze in studentenstad Delft zeggen, je wordt een burger :-)

Bron

Niks mis mee, wat mij betreft, om jezelf verder te ontwikkelen. Het studentenleven is een toffe fase, maar kent ook zijn einde - tijd om dingen in de praktijk te gaan leren!
Dacht je echt dat je na een studie alles wist? Als arts heb ik in ieder geval wel geleerd dat in het werkende leven nog grote stappen te maken zijn... en het belangrijkste: dat is alleen maar leuk!

Toegegeven, zelf heb ik één van de meest 'doelgerichte' studies gehad. Geneeskunde = dokter worden. Bij andere studies is het soms allerminst duidelijk wat je kunt of 'moet' worden. Waartoe je opgeleid wordt. Enerzijds geeft dat onzekerheid, aan de andere kant... de mogelijkheden zijn eindeloos!

Bron

Bij het kiezen en vinden van een geschikte baan zijn een heleboel dingen belangrijk. Een paar punten springen er voor mij uit:
- overtuiging dat je goed, zinvol werk verricht
- plezier in het werk (zodat je oprecht kunt zeggen: hoe zwaar het soms ook is... I love my job!)
- de mogelijkheid om nieuwe vaardigheden te leren
- En tot slot het allerbelangrijkst: werk dat bij jou en je mogelijkheden past

Zo heb ik dus ook mijn banen gekozen. Tot op heden is het goed gegaan en heb ik nog niet uit hoeven wijken naar alternatieve beroepen (zoals daar op mijn wishlist staan: journalist, schrijfster, docent, tropenarts...). Soms kriebelt het wel, want... zou een baan bij een duurzaam bedrijf* niet iets voor mij zijn?

Voor wie dat eens beter uit wil zoeken, heb ik dit lijstje gemaakt. Je kunt niet alleen werken bij zo'n bedrijf, maar ook je afstudeeronderzoek of -stage daar doen, dus wie weet is het sneller op jou van toepassing dan je gedacht had.

Dit zijn de mogelijkheden die bij mij opkwamen:

1. Bedrijven met een fair trade state of mind
2. De duurzame vacaturebank
3. Werken bij een goed doel

1. Bedrijven met een fair trade state of mind

- Vandebron
Dit jonge bedrijf plaatst veel advertenties op social media en heb je dus wellicht al eens gezien.

- Fair Trade International
De naam zegt het al: het bedrijf achter de vele faire producten die tegenwoordig in elke supermarkt te vinden zijn.

- WAAR
De toffe WAAR-winkels ken je vast al: je vindt er allerlei bekende (zoals Seepje, Tony's, Fair Trade, Freitag...) en minder bekende merken die op hun manier de wereld iets mooier of beter maken.
Ook hier kun je werken of stage lopen!

Bron

Andere opties zijn Milieudefensie, Milieu Centraal of de Betere Wereld.
Schroom ook vooral niet om een open sollicitatie te versturen! Het levert je niet direct een baan op, maar je belandt wel in een map die snel wordt opengedaan in geval van nood (= collega zegt plots baan op).

Tip: Lees je goed in over het bedrijf. Werken bij Milieudefensie zou bijvoorbeeld beter bij mij passen dan werken bij De Betere Wereld.

2. One World Vacaturebank 

Over One World heb ik al eens eerder geschreven: een prachtig tijdschrift over allerlei belangrijke internationale ontwikkelingen als het gaat om mensenrechten, milieu, duurzaamheid en samenwerking. Fantastische cadeautip voor wie om deze onderwerpen geeft: een (proef)abonnement op dit tijdschrift! (Nee, geen affiliate link en wel echt mijn mening).


One World is ook initiatiefnemer van een vacaturebank met (zoals ze zelf zeggen):

het meest complete overzicht van betaalde banen, stages en vrijwilligerswerk bij organisaties op het gebied van ontwikkelingssamenwerking, mensenrechten en duurzaamheid

Tof! De betaalde banen vind je hier.

Andere voorbeelden van duurzame & milieubewuste vacaturesites
- Greenjobs (by Einstein + Jones)
Greenjobs is een beginnende duurzame vacaturebank, waar je als werkzoekende op dit moment bijna 80 vacatures kunt vinden. Goed, moet wel net in je straatje zijn, maar wie weet doe je er ideeën op. Hun achterliggende gedachten spreken me in ieder geval aan: People én Planet én Profit. Goede initiatieven minder versnipperd maken, zodat ze daadwerkelijk impact hebben.

- Tip! Zoek op de bekende vacaturesites op 'duurzaamheid', 'milieu', 'fair trade' etc. Negeer de vele mismatches en zoek rustig, wie weet vind je net dat ene pareltje.

- Tip! Ook door te zoeken op Linkedin kun je banen die te maken hebben met duurzaamheid vinden.

- Let op: sites als Ecojob en Milieuprofiel richten zich op vacatures in de milieusector. Ook leuk, maar da's dus iets anders.

.

Werken bij een goed doel

Een betaalde baan bij een goed doel vinden is niet gemakkelijk. Toch kun je ook dit overwegen! Zoek dan wel naar een organisatie, waar je jouw kwaliteiten echt aan kunt bieden. Je kunt dan denken aan grote instellingen, zoals Unicef, Artsen zonder Grenzen of Terre des Hommes.
Let op! Sommige goede doelen maakten in het verleden schandalen mee. Controleer vooraf met wat voor instelling je te maken heb. Daar kun je zelf veel voor doen, lees daarvoor dit artikel.

Veel goede doelen hebben overigens meer aan vrijwilligers; dat kun je dan ook overwegen. Wie weet past jouw passie net goed binnen het doel! Ben je bijvoorbeeld een goede hobbyfotograaf? Kijk eens bij Early Birds. En een open sollicitatie naar een vegan B&B is wellicht een optie voor lezers met een passie voor vegan koken.

Nog lang niet afgestudeerd?

Wat als je nu denkt: leuk en aardig allemaal, maar ik ben pas net student(e) en wil hier nog lang niet over nadenken!
Dat klinkt heel fijn! Dus geniet vooral van deze (op carrière-gebied) zorgeloze fase in je leven!

Mocht je toch geïnteresseerd zijn (je las dit artikel al tot hier!), dan kun je allicht al eens rondsnuffelen, op de volgende manieren:
1. Kijk eens rond op open dagen van/bij bedrijven die je aanspreken
2. Zoek contact met afgestudeerden (alumni genoemd) die bij dát bedrijf werken, waar jij jezelf ook wel ziet werken,
3. Volg online mensen met een eigen bedrijf die je inspireren
4. Houd je ogen open voor trainee ships
5. Abonneer op je de (vacature)nieuwsbrieven van toffe bedrijven. Niet om te solliciteren, maar om zo af en toe eens een functieomschrijving te lezen.
6. Denk alvast na over een (afstudeer)stage (zie vorige tip).

Wie weet waar het je allemaal gaat brengen!

Bron

Tot slot...

A little side note... zoals ik aan het begin van dit artikel schreef: de meeste opleidingen sluiten niet naadloos op een baan aan en veel studenten gaan later heel ander werk doen dan ze verwacht hadden. Een baan vinden is in veel sectoren niet gemakkelijk. Je bent al blij met tijdelijk werk! Dus ook nog duurzaam?! Of goed doen?!

I feel you!

Je zou verschillende dingen kunnen doen

1. Toch buiten je comfort zone en opleiding zoeken: wie weet maakt werk waar je hart wél ligt (ook al sluit je opleiding er niet bij aan!) je veel gelukkiger. Mensen die met passie werken, stralen dat in ieder geval uit en werken vaak ook een stuk beter!
2. Je doet er iets naast, zoals vrijwilligerswerk
3. Je let op je werk zelf op duurzaamheid, door je bijvoorbeeld bij een commissie of projectgroep aan te sluiten. Of je bent de collega die zo min mogelijk plastic bekertjes pakt en het licht in ruimtes uitdoet, waar anderen het aan lieten. Je zet je in voor een hardloopwedstrijd voor een goed doel. Noem het maar op...Alles kan.

De mogelijkheden zijn eindeloos!


* Om het artikel goed leesbaar te maken, gebruik ik steeds de term duurzaam.
Het gaat echter voor mij om werk dat een duidelijke meerwaarde voor de wereld heeft, op gebied van milieu(bescherming), dierenwelzijn, mensenrechten, minderheidsgroepen in de maatschappij etc... Dat wordt alleen een beetje lang!

Het jaar van jou

Ik open het portier en laat mijn gympjes bungelen boven het gruis: een mix van kiezels, schelpen, zand en gras. De wind is fris en streelt langs mijn armen, onder mijn truitje. Koud.

Bij een donkergroen Volkswagenbusje kwispelt een langharige hond enthousiast terwijl hij wacht op zijn baasje. Voor mij is er minder geduld:
"Kom, laat die spullen toch lekker in de auto liggen, we gaan naar het strand!"
Ik weet nog net mijn boek mee te grissen en hol achter je aan.
Kietel je even.
Het is zo leuk hoe je lacht.

Een paar passen maar en we staan voor de zee. Geluk golft naar me toe.
Je ruikt zee en zand, mijn handpalmen plakken nog van zonnebrand...
Ik merk het direct: alles in mij ontspant.
Hoor de meeuwen en laat mijn schouders zakken. Tenen voelen zandkorrels en geluk.

De zachte strandhanddoek zag het hele jaar niets anders dan de kledingkast, maar kan nu eindelijk haar taak volbrengen: mij laten rusten op het zand.
Liggend is het een stuk warmer. De zon laat het kippenvel van mijn huid verdwijnen.

"Ik hoorde dat hier vissen waren... Ik ga snorkelen!"
Enthousiast sta je alweer op, je zat nog maar net.
Ik laat je. Gaan, vooral.
Bladzijde na bladzijde sla ik om van mijn boek en lach voor het eerst weer eens hardop om een regel geschreven tekst. Algauw sta je naast me, met één flipper aan je linkervoet.

Een wat oudere man is naar ons toegekomen. Had ik niet gezien.
Hij pakt je hand en stopt er een half wit Kaiser broodje in.
"Hier. Als je in het water gaat zie je niets, maar één kruimeltje en je hebt er wel honderd tegelijk!"
"Wauw," lacht Luuk "Bedankt! Wilt u het broodje niet meer eten?"

De man wuift het weg, zoals alleen opa's dat kunnen.

Een vriendelijk gebaar.
Zon op mijn rug.
Natuur rondom me, boek op een handdoek en jij naast mij.

Zo zal vrede voelen.
Zo zou het vaker moeten zijn.

Acht jaar geleden

Acht jaar geleden, maar ik weet het nog precies.

Hoe de meivakantie een aaneenschakeling was van dagen vol stress en zenuwen. Nauwelijks kunnen eten. Huilen. Een beetje wandelen en kalmeren, tot het weer opnieuw begon.

Hoe ik mijn eindexamens moest halen wist ik niet. Kon het me niet voorstellen. Cum laude was mijn cijferlijst al in de weken ervoor, maar dat maakte niet uit: ik was door en door gespannen. Dat is nou faalangst.
Achter mijn kleine bureautje maakte ik oefenexamen na oefenexamen. Met halfgesloten rolluik, want het was zomers en zon brandde fel. Heel voorzichtig brandde er ook wat vertrouwen in mij.

De dagen van de examens waren een routine.
Opstaan, samenvatting doorlezen, pauzeren met een banaan. Losse vragen bekijken en dan met een Between-reep naar school fietsen.

Soms kwam ik wat paniekerig terug. Maar ik kon er steeds meer afstrepen en het lukte.

Ik slaagde. Met een prachtige cijferlijst. Trots was ik, ik voelde me weer opgeladen. Het opgejaagde gevoel ging voorbij en kwam nooit meer terug. In ruil daarvoor kreeg ik die heerlijk lange zomer voor het gaan studeren... Ik denk er bijna met weemoed aan terug.

Bijna, want de zorgen verlieten me jarenlang, maar nooit helemaal.

Kwetsbaar

Schrijven, maar woorden blijven steken tussen klikken en gedachten. Het malen stopt niet: ik werk niet hard genoeg, ik ga het niet redden, ik ben de haas die met haar pootje in de val terechtkomt en slepend, bloedend verder moet, niet kan, teruggetrokken wordt, blijft hangen. De haas die opgegeven wordt.

Werken, dus schrijven blijft hangen tussen wens en gedachten. Ik stuur een brief, hey, ik ga vooruit! Straks lukt het me, ik visualiseer al hoe blij ik dan zal zijn, wat ik zal schrijven op Facebook, wie ik waarop zal trakteren. Het gaat wel lukken, echt!
Maar wat een energie kost het soms, blijven presteren, jezelf blijven promoten, nooit klaar... Een appje, weer een vraag, lief, maar ik zeg, "soms voelt het leven als een lange to do-lijst, snap je?"

Een dag later knuffel je me. Je vraagt "voelt vandaag ook als een to do lijst?"
Nee joh, echt niet, natuurlijk niet. Met jou, zon, ijsjes, hardlopen en stilzitten voelt een dag als de fijnste allertijden.

Maar niet alle dagen zijn zo.

"Waarom ben je zo bang?" vraag je. Je armen kruisen achter mij, de houdgreep laat me gemakkelijk verdwijnen.

Ik weet niet.
Ik weet het niet.

Het rolt alleen als tranen over mijn gezicht. Paniek hyperventileert me wakker, geeft me geen lucht meer, ik krijg het er benauwd van.
Angst is niet rationeel, angst is verlammend.

Zoals het kan gaan op een verloskamer

"Het voelt gewoon niet goed om een baby antibiotica te geven!"
"Niet alles medicaliseren"
"Ik wil bij mijn gevoel blijven"
"De verloskundige zegt dat jullie onnodig veel medicijnen geven..."

Mijn vak is het mooiste, het mooiste.
Het allermooiste.

Ze strekt haar armpje strijdlustig omhoog en huilt een kort huiltje.
Terwijl ik rustig het veel te vroeg geboren meisje in haar couveuse bekijk, gaat de pieper. Of ik naar de verloskamers wil komen. Nee, er is geen haast.

Als ik er ben, is er toch wel haast. Het gaat niet goed met het kind, het moet er nu uit. Jongetje of meisje?
Arts heeft geen idee.
Maakt niet uit, we gaan helpen nu.
Keizersnee kan niet meer.
"Bij de volgende wee is je kindje er"

Mijn opvangtafel is warm, voorzien van droge doeken en mutsjes.
Reanimeren hoeft gelukkig niet. Ondersteunen wel.
Ook dit meisje moet mee naar de afdeling: het gaat onverwacht slecht. Of matig, dat is een beter woord. Ik heb wel vertrouwen in goede afloop, als we nu het juiste doen.
Vier keer leg ik alles rustig uit aan de vader: wat moet dit stressvol voor hem zijn!
Maar hij zegt alleen:
"Doe alles wat nodig is"

"Wilt u even zitten?"
"Doe eerst maar je werk"

"Kan ik u iets te drinken geven?"
"Gelukkig dat jullie er zijn"

Dankbaar is hij.
Glimlacht voorzichtig als ook dit meisje haar arm strekt.

En zo gaat het vaker. Opmerkingen bovenaan ten spijt.
Lieve papa, lieve mama: we doen echt wat het beste is voor je kindje.
Of wat we denken dat met de kennis van nu het beste is.
Dat doen we goed.
We doen het vaker, te weten iedere dag.

Laat je horen, dat mag.

Ik leg haar in je armen zodra ik kan.

Living like Larry - Milieuvriendelijke moestuintjes

Zal ik je eens iets verklappen? Vorig jaar vond ik de moestuintjesactie van Albert Heijn de leukste die er was. Zó tof, dat ik zelfs een paar moestuintjes achtergehouden heb, om dit jaar te planten. Zó leuk, dat ik in februari al in de Intratuin was, om een paar zakjes biologische zaadjes te halen (voor rucola en radijs). Ik had er niet op gerekend dat de actie echt terug zou komen, maar dat is eigenlijk nog veel beter - ik ben meteen weer begonnen!

Zelf groente (proberen) te verbouwen kan ik iedereen aanraden. Het is:
1) ontzettend leuk om je plantjes goed te verzorgen en te zien groeien
maar ook
2) heel leerzaam: je hebt meteen weer door hoeveel tijd er in zo'n plantje gestoken moet worden voor een minimale opbrengst!

Tomaatjes in de zon

Ik zou graag willen dat mensen meer awareness hadden voor dat laatste. Weten dat cherrytomaatjes niet uit een fabriek komen, kant en klaar in een plastic bakje. Beseffen dat paprika's langzaam groeien en niet altijd zo groot zijn als diegene die in de supermarkt liggen. Snappen hoeveel water het kost om een basilicumplantje groot te laten worden.

Ik geloof zeker dat je dat bewustzijn kunt opbouwen door bezig te zijn met zo'n klein tuintje.

En omdat ik mezelf inmiddels een beetje expert mag noemen, hier een paar tips voor wie geen tuin heeft (zoals ik), maar er toch iets moois van wil maken.* Geheel in mijn stijl, zullen de tips gericht zijn op tuinieren met zo min mogelijk milieubelasting :-)

Bron

1. Gebruik lege WC-rolletjes als opkweekbakje
Waarom is dit goed? Dit scheelt je kweekbakjes (je koopt geen nieuwe extra). En: zo hoef je geen ontkiemde plantjes weg te gooien omdat je de zaadjes van 1 matje beter kunt verdelen! Knip bijvoorbeeld je matje in 2 en leg 1 in het AH bakje en 1 in een halve wc rol. Let op, je hebt dan wel extra aarde nodig ;-)
Hier, bij Iris, lees je er meer over; of kijk dit filmpje.

Er zijn trouwens nog andere opties, zoals lege eierschalen of fruitschillen! Kijk maar hier. Véél beter om iets te gebruiken dat je toch weggooit, dan nieuw plastic, zoals hier (zucht).


2. Ga langs familie (ouders, ooms, tantes of opa's en oma's)
Waarom? Nou, ten eerste zal je oma blij zijn dat je weer eens op visite komt...
Maar wat ook fijn is: je gaat een paar van die oude plantenbakjes/bakken uit haar schuur meenemen! Omdat je zaadjes straks te krap in hun opkweekbakje staan met zijn zessen, zul je ze moeten verpotten. Dat doe je eerst naar een groter plastic bakje. Als je geen tuin hebt (zoals ik), ontbreken deze bakjes waarschijnlijk ook in je inboedel...

Die kun je natuurlijk nieuw kopen, maar waarom niet rondkijken in de schuur van familie? Dikke kans dat ze er toch vanaf wilden! Anders is de kringloop ook nog een optie, of je zou een oproepje kunnen plaatsen op de 'Ik geef weg' of 'Ik zoek'-facebook groep bij jou in de buurt.


3. Kies bakken van gerecycled materiaal
Toch iets nieuws nodig? Snap ik. Ik kreeg van mijn oma één langwerpige bak, maar de radijsjes deden het zo goed dat ik vorig jaar een tweede nodig had.

Nogmaals: vraag eerst onder vrienden wie de handdoek al in de ring heeft gegooid - en wiens bak je dus mag lenen/hebben/overnemen. Echt niemand? Koop dan een bak van gerecycled materiaal. Het merk Elho (te koop bij Intratuin) maakt bijvoorbeeld gebruik van gerecycled plastic. Wel deels... dus hergebruik blijft beter.

Om maar even de grootte te showen :-)

4. Stut de plant met takken
Een plant als de tomaat of paprika zal hoog groeien en ondersteuning nodig hebben. Kijk in het park of bos of je daarvoor een lange, stevige tak kunt vinden. Uiteraard één die al afgebroken is.
De plantje kun je met een elastiekje of haarclipje dwingen bij de tak te blijven en recht te groeien.


5. Heb geduld, zorg voor licht & water
Ja, echt, that's all there is to it!
Met zonlicht, liefde, aandacht en water heb ik vorig jaar zulke leuke resultaten geboekt, dat ik het aan iedereen aanbeveel. Bonus tip: go slow! Al je moestuintjes in één keer zaaien betekent dat er ook veel tegelijk verpot zullen moeten worden. Daarom zaai ik pas een nieuwe, als ik de vorige verpot heb (of ietsje eerder). Zo heb je er de hele lente en zomer plezier van.


* Heb je wel een tuin, dan adviseer ik je sites en boeken daarover te lezen, zoals De Makkelijke Moestuin. Daar vind je nog veel meer tips voor milieuvriendelijk moestuinieren :-)