Living like Larry - Heldin van 2013

Faiza Oulahsen (1987) studeerde politicologie in Amsterdam, met als specialisatie internationale betrekkingen. Sinds 2011 is ze aan het werk als campagneleider bij Greenpeace.


Bron














September dit jaar reizen dertig actievoerders van Greenpeace (afkomstig uit de hele wereld: Argentinië tot Denemarken) naar de Noordpool. Faiza is één van hen. De activisten willen een spandoek hangen op een booreiland van staatsoliebedrijf Gazprom. Dit bedrijf wil namelijk naar Noordpoololie gaan boren. Gazprom heeft een slechte reputatie. In 2011 kwamen meer dan 50 mensen om toen een Russisch booreiland kapseisde en zonk. Het spandoek van Greenpeace wordt nooit opgehangen. Het oliebedrijf (waar Shell mee samenwerkt!) vraagt namelijk assistentie van de Russische kustwacht en Rusland belooft Gazprom gewapende inzet.

Dat betekent dat Russische de autoriteiten het Greenpeaceschip ‘Arctic Sunrise’ zonder toestemming van de Nederlandse overheid enteren en de opvarenden arresteren. Dit alles gebeurt onder schot. Iedereen moet knielen op het dek van het schip, met getrokken wapens op zich gericht. Hiermee breken de Russische autoriteiten het VN-Zeerechtverdrag en wordt alle actievoerders en hun familie onnodig veel angst aangedaan. Een tijd lang is er geen contact met het schip; daarna worden de actievoerders zonder duidelijke aanklacht gevangen gezet.

Bron

Twee maanden lang verblijven de actievoerders, waar onder Faiza, in de Russische gevangenis, op basis van aanklachten als piraterij en hooliganisme. Als de eerste aanklacht gegrond wordt geacht, kan een gevangenisstraf van wel 15 jaar worden opgelegd. Eind november wordt ze op borgtocht vrijgelaten (= elke dag melden in St. Petersburg) en vandaag, op Eerste Kerstdag, vervalt de aanklacht. Faiza hoeft niet geen gevangenisstraf uit te zitten. Ze mag naar huis.

Faiza: 'Recht viert geen zege, ik krijg amnestie voor een misdrijf dat ik niet gepleegd heb, maar ik ben blij dat ik (waarschijnlijk) voor de jaarwisseling thuis ben. Ik ben trots op het feit dat ik vreedzaam protest heb gevoerd tegen riskante olieboringen in het Noordpoolgebied.'

Ik ook op haar.

Faiza moonwalkt de gevangenis uit als ze vrij is, en zegt: "De strijd om de Noordpool is pas net begonnen". Stoer. En inderdaad, we zijn er nog niet. Wil je ook helpen? Mail Shell met deze kant-en-klare tekst en vraag ze de boringen in het Noordpoolgebied te stoppen. Meer lees je hier of bij Greenpeace.

Even een kleine reminder. Dit alles doet Greenpeace om deze prachtige dieren op de Noordpool te houden:

Geinspireerd door dit verhaal? Kijk eens naar de Duurzame Jonge 100, een variant op de 'Duurzame 100'-lijst van de Trouw. Hoewel ik spontaan een kleine inzinking krijg als ik zie hoe weinig ik zelf eigenlijk doe, is deze lijst vooral heel positief en stimulerend. Je vindt er bloggers, mensen die zich inzetten tegen voedselverspilling en ook de vrouw achter Buy Nothing New. Supertof.

   Naast publieke helden zijn er in 2013 ook een heleboel kleine helden opgestaan. Zo heb ik tot drie keer toe in een hele korte periode vrienden en vriendinnen zien bewijzen hoe lief en zorgzaam ze zijn. Ik maakte nieuwe vrienden en vriendinnen, die me verbaasden: hoe lijken onze levens toch op elkaar, ook al zien we dat niet. Maar ook online is er zoveel moois. Bloggers hebben me verrast, met leuke reacties en mails, maar vooral ook door zelf prachtige en inspirerende artikelen te schrijven.

Ik hoop dat jullie een fijne kerst hebben en ik wens jou, lezer, een gelukkig en eerlijk nieuwjaar. Eerlijk als in fair, een jaar waarin je je niet schuldig hoeft te voelen om de kleding die je draagt of de chocolade die je eet. Maar ook eerlijk in de omgang met wie je dierbaar is; ik wens jullie toe dat er in 2014 niemand voorgelogen wordt, dat je trouw blijft aan jezelf, dat je niet onrechtvaardig behandeld zult worden.

En mocht het toch gebeuren dat mensen je voorliegen of anderszins naar behandelen: herpak jezelf & ga alsjeblieft verder. Koester geen haat, blijf niet boos maar wees lief voor jezelf en verwonder je over hoe veerkrachtig je bent.

Let's take care of our planet next year - en maak er ondertussen vooral iets moois van.

Dit kun je niet maken

September - december 2013

Liefde die ontbreekt: het is geen misdaad. Je kunt houden van niet afdwingen, niet forceren.

Ik leg me neer. Erbij neer, voor jou neer. Nog net niet aan je voeten: je hebt geen idee hoe sterk ik ben. Langzaam aai ik je, terwijl je jezelf onophoudelijk verwijten maakt. Onterechte verwijten, boze gedachten bijt je naar jezelf. Mijn vingers raken je ruggengraat.

"Ik kan bij niemand zo mezelf zijn als bij jou" fluister je. "Jij weet alles van me"

Ik accepteer je, op jouw waardeloze voorwaarden. Soms laat ik mijn schild zakken. Ik weet dat het niet verstandig is. Als je weggaat, heb ik zo'n buikpijn. Buikpijn omdat ik weet dat het niet echt is. Omdat ik niet mag verwachten, wat je me geeft.

Maar tegelijkertijd is het wel echt. Mijn telefoon gaat:
"Volgens mij maak je hele lange dagen. Zal ik voor je koken?"

Ik heb over je gedroomd, sms je me. We waren een stel, pas getrouwd.

's Morgens sta ik om 6:15 naast mijn bed. Daar heb jij niets mee te maken, stage, nog 10 kilometer fietsen. Elke keer dat mijn voet het pedaal naar beneden duwt, praat ik op mezelf in. Het is niet echt, het is niet echt, het wordt nooit echt. In het ziekenhuis schrijf ik snel mijn verdriet van me af en werk een dag. Een dag die vrolijker wordt als jij me weer een lief berichtje stuurt.

Ik vertel het aan niemand. We zijn vriendje-vriendinnetje, behalve dat jij dat niet aankunt. Het zal in mijn gezicht opblazen, ik ben me ervan bewust, maar ik heb je zo lief. En jij bent zo eerlijk.

De avond is kort, vreemd, je zou maar even langskomen eigenlijk.  Je vraagt iets over liegen. "Ik ben voor radical honesty" antwoord ik, me nergens van bewust.

"Ik heb ook tegen jou gelogen," zeg je. "Ik ben wel... ik heb wel... iemand anders..."

Het is te onwerkelijk om boos te worden. Om te gaan huilen, om te gaan slaan.

En ik sta hierboven. Ik, ik ben zo onmetelijk lief. Ik heb alles voor je over, alles voor je gedaan. Denk maar niet dat ik niet bang ben. Ik bijt angst in haar gezicht en probeer, probeer, probeer. Ik laat niet los waar ik aan begonnen ben. Toegewijd.

Ik ben goud.

Maar zelfs goud gaat verloren in een explosie.







Ooit schreef ik er al eens over. Dat had alleen niets met mij persoonlijk te maken.

Fijn

Omdat zo'n lijstje alweer veel te lang geleden is.

* In de trein: stilte, zon, een goed boek, een meisje naast me dat een paddenstoeltje haakt. Een jongen die me 'gezondheid' wenst als ik nies. Soms heb je zo'n coupé <3

* Lang, rustig en tevreden slapen.

* Zwarte hemels vol sterren.

* Teruglezen: hoe ik vrijwel al mijn voornemens heb waargemaakt voor dit jaar. Heel vreemd, ik voel me niet verder, maar ik bén het dus wel.

* Een dagpauwoogvlinder op de witte muren van het huis.

* Vriendinnen met goed nieuws: een supergoed cijfer, een eigen huisje, een nieuwe baan...

* Hardlopen met Armin van Buuren, de enige muziek die tijdens het sporten door mijn gedachtenchaos heen weet te breken.

* Me staande houden. Zo goed en kwaad als het gaat. Door toe te geven aan mijn verlangen naar verkeerd, ongezond eten en toch vitaminepillen nemen. Door te gaan hardlopen omdat ik moet en wil en moet. Mezelf liefhebben, een mueslibolletje te eten geven aan het einde van een lange dag. De appjes van de lieve  vriendinnenschare die ik heb doorlezen. Mezelf toestoppen. Ga slapen, alles komt goed.

Doe je ogen dicht en ga slapen, alles komt goed

Ik slaap en slaap maar, zoveel is daar blijkbaar van nodig nu. Dromend wordt van alles duidelijker. (Sms'jes maken alles weer vager). Mijn grenzen doemen voor me op, alsof er sneeuw lag die nu wegsmelt. 

Het water dat zo ontstaat maakt zachte ploink-geluidjes. Niet vervelend om naar te luisteren. Mijn hoofd heeft wel slechtere dingen gehoord, het brengt troost, druppels tegen een raam. Youtube biedt me de live versie van Someone like you aan, want Google volgt me, kent me.

De frisse ochtendlucht van zondag is blauw met schapenwolkjes, al regent het een klein beetje. Stad, wat ben je mooi. Ik doe boodschappen en nog een keer: niemand in huis kocht afvalzakken. Avond kleurt de hemel rood. Daken zijn zo hoog nog niet, probeer de hemel maar eens te raken.

Je houdt me zo bezig. Omdat:
Het overal aanwezige zelfstandige naamwoord. Je bent het waard (maar ik minimaal net zoveel, waarom handel ik daar dan niet naar?)
En omdat ik: groot werkwoord dat ik niet opschrijf noch uitspreek. Ik ben gewoonweg niet bang voor je - maar jij gaf mij nooit een eerlijke kans.

Genoeg!

Genoeg, meneer, vergeeft u me,
meer weet ik werkelijk niet, zoals David Grossman zo mooi schrijft.

Er moet alleen maar dit: mijn leven oppakken waar ik de draad liet vallen. Het op de rails krijgen (almost accomplished) en het daar houden. Verdriet is ook maar een gevoel; het staat niet voor je klaar en je hoeft het zeker niet te eren. Wil ik niet al mijn leven lang zo rationeel zijn? (Ben ik niet het tegenovergestelde, geleid door wat me geluk laat voelen, en dus ook verwoest door wat me verdrietig maakt?)

De knop laat zich niet gemakkelijk omzetten, maar ik laat me niet kisten. Slaap uit en ren, ren, ren.
Love me or lose me, eventually.


*Titel van dit stukje komt uit een boek dat ik heel vaak gelezen heb vroeger, Sneeuwkoningin van Linda Glovach, maar volgens mij is de zin zo algemeen dat ik hem ook zelf had kunnen verzinnen.

Living like Larry - Fijn boek: talking dress

Zaterdagmiddag. Terwijl ik een boterham klaarmaak, besluit ik wat te lezen in het boek dat ik net uit de bibliotheek* meenam: Talking Dress.

Talking Dress gaat over eerlijke kleding. En meteen ook over alles wat met eerlijk leven te maken heeft. Hè, fijn, iemand die net als ik alles tegelijk wil aanpakken!

Over de schrijfster, die ooit een TED-Amsterdampraatje hield, las ik iets op internet. Iemand noemt haar plannetje om haar eigen schoenen te verven materialistic, superficial fluff.  En ik moet heel eerlijk zeggen: ik was niet onder de indruk van haar praatje. Ook ik vond het veel weg hebben van 'grachtengordel-charity-&-DIY'. Maar ik geef hier mijn ongelijk toe: dat geldt dus helemaal niet voor de vrouw die dit boek schreef. Dat lijkt me echt een tof persoon.

Marieke Eyskoot werkte lang bij de Schone Kleren-campagne, waar ik met hart en ziel achter sta - al vanaf de eerste stukjes die ik schreef over eerlijke kleding. In totaal is ze al zeker 10 jaar professioneel bezig met het fairbeteren (sorry, ik kon deze cheesy woordspeling niet laten zitten) van de kleding die in de Nederlandse winkels hangt. Of beter gezegd: het verbeteren van de omstandigheden waarin deze kledingstukken geproduceerd worden.**

In Talking Dress wordt aan elk aspect van eerlijke kleding aandacht besteed. Na elk hoofdstuk volgt een (vaak inspirerend) interview en regelmatig vind je invullijstjes. Het design van het boek is echt subliem: het leest als een prachtige weblog. De positieve houding van de schrijfster helpt ook mee, ik denk dat veel mensen die echt prettig zullen vinden.

Met kou en/of regen buiten is het een heerlijk boek om mee aan de keukentafel te gaan zitten. De lijstjes erin heb ik niet ingevuld, maar zelfs voor iemand die al langer hier over nadenkt staat er veel nieuws en inspirerends in.
Voor wie niet goed stil kan zetten, heeft het boek ook een heleboel. Naaipatronen, recepten, breipatronen, tips, nieuwe winkeladresjes...

Al met al is Talking Dress dus zeker een aanrader. Mocht je niets meer weten voor op verlanglijstje: misschien past dit boek er nog bij? ;-)

Lezen als: je graag meer positiefs wil weten over eerlijke kleding en groen leven
Niet lezen als: je na een LLL-stukje al moe en uitgeput bent ;-)


* Ik koop bijna nooit boeken. Ik ben er gek op, maar wat ik verzamel aan boeken op reis & met mijn verjaardag, is eigenlijk al genoeg. Omdat ik wél gek ben op lezen (en op duurzaamheid) ben ik lid van de bibliotheek. Als ik niet te druk ben met studeren, lees ik 1 boek/2 weken. Ben ik wel druk, dan soms 3 maanden niets.

** Nog even om te benadrukken: bizarre arbeidsomstandigheden zijn niet louter aanwezig in derde wereldlanden. Wie Gomorra heeft gelezen, weet dat in Italië hordes Chinese immigranten onmenselijk hard werken aan echte Pradakleding. Ook in Engeland en Spanje zijn eerder sweatshops aangetroffen.

De dagen lijken in niets op november vorig jaar. Toen was er niemand, maar nu ben ik met-zonder en gaat het eigenlijk helemaal niet goed. Sinds 17 november is er hier niet meer geschreven en heb ik ook niets meer weten te verzinnen voor mijn losse gratitudelijstjes. Niet om zielig te doen, maar gewoon een heads up: ik moet mijn leven terug op de rails krijgen en houden en schrijven schiet er ontzettend bij in. Zeker in Larry-stukjes gaat veel tijd zitten, tijd die ik niet meer heb op dit moment.

Life's messy, maar ik doe mijn best, echt.

Ik hoop dat ideetjes zich gauw weer voegen in mijn hoofd, tot ik zo enthousiast word dat ik 's avonds laat ga klikken en schrijven. Tijd weer máák.
 
Tot dat moment er is: vermaak je met het enorme Larry-archief ;-)

Living like Larry - Great ideas: upcycling

Upcycling staat voor converting waste materials or useless products into new materials or products of better quality. Je kent vast wel voorbeelden: teenslippers van autobanden, een etui van een oude spijkerbroek, een portemonneetje van een melkpak en eerder schreef ik al over recykleren. Veel ideeën kun je ook zelf maken. Stukje nummer 200 op mijn weblog (dat is dus deze post!) heeft alleen maar leuke inspiratie. Enjoy!

1. Upcycle that is een prachtige website vol ideeën. Je kunt zoeken op wat je zou willen maken, maar ook op wat je wil verwerken: glas, papier, plastic, hout... Heel handig. 
Niet elk idee is even nuttig of makkelijk, dat moet ik toegeven. Maar: zeker als je lesgeeft in het basisonderwijs of kinderen hebt, kun je hier een heleboel leuke dingen vinden (zoals de dinosaur toothbrush holder!). Handig vind ik de zeepdispenser en heel erg mooi is dit sieradenschaaltje.

2. De voorbeelden van deze Belgische weblog zijn zo leuk! Veel gaan over kleding (twee oude jurkjes worden samen één nieuwe), maar ook dit pennenbakje vond ik een leuke vondst.

3. Meteen enthousiast en all in? Hier vind je een Upcycling challenge. Ook al doe je niet mee: het is sowieso leuk de foto's te bekijken.

4. Ben je heel crafty? Kijk dan eens hier. Daar vind je bijvoorbeeld de tutorial voor deze muurdecoratie. Er is ook een filmpje van! Met blikjes kun je trouwens ook veel leuks doen.

Bron

Makkelijker is deze 'schoenenkast' van een oude wijndoos:

Andere leuke online voorbeelden zijn dit prikbord en lego om je sleutels op te hangen.

5. Ben je wel creatief, maar niet zo handig (zoals ik), begin dan vooral met iets simpels. Je eigen ideeën zijn misschien nog wel de beste. Urenlang knutselen is helemaal niet nodig.

Bijvoorbeeld: de body butters van de Body Shop, die zitten in prachtige bakjes. Eenmaal leeg zijn het perfecte bewaarbakjes. De Mango butter van vorig jaar dient nu om mijn iPod en snoertjes en in op te bergen. Perfect: vrolijke kleurtj en het is een handig systeem.Ik weet altijd waar mijn iPod is en het snoertje ben ik ook nooit meer kwijt. Past makkelijk in je tas, voor als je veel onderweg bent.

Dit doe ik met wel meer dingen. Zo bewaar ik haarelastiekjes in een oude etui en lieve briefjes en kaarten in een leeg snoepblik (ooit van mijn oma gekregen). Op mijn bureau staan pennen in een Ben en Jerry's beker. Mascara, eyeliner en andere 'langwerpige' make-up bewaar ik in een leeg groenteblikje. Alles is uiteraard eerst netjes afgewassen ;-)

Onthoud: upcycling is vooral leuk. Het levert maar een kleine 'bijdrage' (eigenlijk: minder schade) voor milieubehoud, tenminste: op individuele schaal. Maar ach, je hebt wel een leuke middag en daarna ben je maar wat trots ;-)

On running

Je begint met een klein rondje. Ongetraind, nog in gewone kleding, misschien zelfs op oude gymschoenen, zoals ik. Drie kilometer, maximaal. En natuurlijk loop je nog stukken tussendoor. Uitputtend is het misschien, maar één gevoel overheerst: je hebt het maar mooi gedaan. Spoiler: dat gevoel gaat nooit meer weg.

Één keer een stukje rennen wordt algauw twee keer per week. Twee keer drie kilometer. Je stopt niet meer, je rent ook steeds soepeler. Voor de grap probeer je eens vijf kilometer, of een heuvelachtig stuk. De eerste keer stop je nog onderweg, maar na een paar weken kun je ook die afstanden zonder wandelen tussendoor. Drie keer per week ga je rennen. Vijf kilometer. Zeven. Negen.

Rennen wordt steeds belangrijker. Ga je een weekendje weg, dan moeten je hardloopschoenen mee. Je gaat op congres in Zandvoort. Raar, maar: je verheugt je het meest op het hardlopen. Als iemand vraagt: wat ga je dit weekend doen?, begin je je lijstje met: "Nou in ieder geval hardlopen..." Omdat je in het weekend altijd overdag rennen kunt.

Ik startte toen ik veertien was. Mijn benen waren op hun dunst (maar ik hulde ze in een lange broek; ik schaamde me en vond ze dik). Nu zijn ze gestroomlijnd, gespierd. Niet mager en getekend als bij een duurloper, maar gewoon: getraind. Het viel me nooit op, totdat iemand het zei. "Wat heb je toch een prachtige benen" en ik dacht: daar ren ik ook voor.

Maar daar ren ik niet voor. Ik ren omdat het me laat ademen, omdat het altijd sneller kan en de passen altijd langer. Ik ren tegen paniek, tegen waanzin. Ik ren voor de runner's high, ik voel me nooit (nóóit) slechter na een training. Oké, die ene keer dat ik mezelf een blessure inrende en naar huis moest strompelen. Maar dat doe ik niet meer. Ik rek nu heel veel.

Ik kocht een tweede paar hardloopschoenen, hoewel het oude paar nog prima was. Very un-Larry. Maar heel waardevol: zodat ik minder mee hoef te slepen en uiteindelijk veel meer ren.

Het gaat steeds beter, ik word steeds gedrevener. Het belangrijkste in de waszak is mijn sportkleding, want daar heb ik er niet zoveel van. Als die niet op tijd droog is, kan ik niet rennen. Ik moet altijd kunnen rennen. Er is bijna altijd wel iets om af te reageren, of om te vieren.

Soms houdt de regen me binnen, maar eigenlijk is dat maar zelden. Ik plan gerust mijn dag om mijn hardlooprondje heen. Boodschappen, schoonmaak, email beantwoorden, alles kan wijken voor sport, behalve dan werk.

Hardlopen is van mij, alleen van mij. Ik loop voor niemand en ook niet achter iemand aan. Soms loop ik wel samen, naast iemand. Maar het is vooral persoonlijk. Want niets geeft me zo'n goed gevoel als heel snel mijn zelfbenoemde finish naderen en erover heen stappen. Niets is toffer dan een sprint trekken en mensen zien kijken. Niets is fijner dan je lievelingsnummer dat je door een kilometer heensleept.

Peace of mind is nooit ver weg. Als ik maar kan rennen.

Mist

Ik pakte je aan,
als een kans,
en alsof je een pasgeborene was:
onschuldig en dus te vertrouwen

Je opende je armen, omhelsde
mij, die zo verlangd had
zo
lang

En betrouwbaar was je toch ook. Eerlijker dan jou kwam ik niet tegen.


Je vertrok. Onwillig en vooral: niet helemaal.


Het gaat. Dingen gaan goed. Alleen facebook, of oude fijn!-lijstjes en dankbaarheidsaantekeningen herinneren me aan jou. Dus ik denk helemaal niet veel aan je. Ik ben gewoon weer bezig.

Dat is echt zo.

Maar standaard denk ik al een keer of twaalf per dag aan je. Of twintig, ik kan gedachten slecht tellen. Dat is óók echt zo.

En zoals mijzelf betaamt, stort ik me op alles. Slaap ik weinig, sta ik weer moe op. Gedachten die ik niet de kop in kan drukken terwijl ik fiets. Ik focus me: les, collegeblok, schrijven. Maar dit zijn de laatste dagen die ik nog doorbreng op de universiteit en als jij dan sms't ondertussen.


Dan vertrek je, steeds weer opnieuw.
Paradeer je langs mijn raam terwijl je springt om de regenplassen te ontwijken.
Speel je filmpjes in mijn hoofd: hoe ik aubergine sneed om voor jou Siciliaanse pasta te maken.
Lok je me naar dromen die ik heb van jou.
Herinner ik me jouw veelzijdigheid.
Affectiviteit.
Liefhebbaarheid.

Living like Larry - Conflictmineralen & jouw telefoon

Laatst schreef ik iets over de Fairphone, een bedrijf dat telefoons maakt waarin conflictmineralen zoveel mogelijk vermeden worden. Het bedrijf legt haar ideologie treffend uit in dit korte filmpje.



Maar wat zijn die conflictmineralen nu eigenlijk?

Voor een gemiddelde telefoon is 75 kg aan grondstoffen nodig, waaronder enkele mineralen; in een smartphone zit meestal goud, palladium, coltan en tin. Coltan en tin zitten ook in laptops. Goud, coltan en tin worden vaak gewonnen in gebieden waar het niet goed gaat. Er is werkloosheid, armoede en oorlog. Geld komt terecht in de handen van rebellen. Er blijft weinig over voor de arbeiders die het slopende werk in de mijnen doen.

Er zijn toch ook conflictvrije mijnen (en dus mineralen)?

Dat klopt; al zijn het er nog weinig... In Congo is het Conflict Free Tin Initiative (CFTI) gestart. Nederland betaalt hieraan mee. Een conflictvrije mijn is bijvoorbeeld de Kalimbi-mijn. Een team houdt in de gaten of het wel eerlijk blijft, want door de armoede zijn de ambtenaren makkelijk om te kopen.

Het werk wordt er helaas niet minder zwaar en gevaarlijk om. "Kon ik ergens anders geld mee verdienen, dan zou ik direct stoppen" zegt mijnwerker Mutoo in een interview met Andrea Dijkstra. Mutoo haalt tin uit de mijnen van Congo, waar ook goud en coltan te vinden is.

Bron: Fairphone

En hoe zit het met de nare verhalen over de  iPhone-fabrieken...?

Producten van Apple (iPhones, iPads etc.) worden gemaakt door Foxconn. In China staat één van de grootste fabrieken, waaromheen (of waarin) tegen een half miljoen medewerkers wonen. Ipod City wordt het ook wel genoemd. Chinezen trekken van het platteland naar de fabriek toe, om er vervolgens 6 dagen per week, 12 uur per dag te werken. In 2010 werd de wereld opgeschrikt door een extreem hoog aantal zelfmoorden onder medewerkers van Foxconn. Tian Yu, een 17-jarig meisje, was één van de wanhopige medewerkers. Zij overleefde haar sprong van het dak van het bedrijf. Haar verhaal is aangrijpend.

Na de suïcides veranderde het bedrijf haar regels. Er mag gepraat worden tussen medewerkers tijdens werkuren (voorheen gold een mute mode). Opzichters schreeuwen minder tegen medewerkers. De lonen zijn gestegen. En er zijn nu vangnetten, om zelfmoorden tegen te gaan.

In haar eigen sociale richtlijnen zegt Foxconn kinderarbeid tegen te willen gaan. Toch was er in 2012 opnieuw een 'foutje'... Foxconn maakt ook producten van Sony (zoals de Kindle) en Nintendo. Kinderen en tieners die, in bizarre omstandigheden, het speelgoed voor andere kinderen maken... brr.


Wat kun jij doen?

1. Besef & relativeer
Probeer te begrijpen hoeveel grondstoffen en loodzware arbeid nodig is voor één 'simpel' mobieltje. En vraag je af, waarom je zegt dat je 'echt een iPhone 5S ''nodig'' hebt'. Heb je een telefoon waarmee je kunt bellen, sms'en en waarop (indien gewenst) Whatsapp functioneert? Heb je echt nog meer nodig? Wat wil je uberhaupt met al die andere apps? Even kijken, wat zijn de populairste apps... Youtube, NS, 9292, iets met boodschappen, iets met sporten... Heb je dat nodig? Wíl je dat? Tegen elke prijs? Ook als iemand anders die betaalt? Dat zijn vragen die je zelf zult moeten beantwoorden.


2. Stel je volgende telefoon nog even uit
Om de redenen hierboven. Oriënteer je ondertussen op hoe fair jouw favoriete merk is. Lees ook iets over Fairphone.


Meer lezen of bekijken?
- Tin delven in de modelmijn. Beeldend artikel van Andrea Dijkstra

- Ook interessant als we het over telefoons hebben: Phonebloks! Het duurzaamheidsidee hierachter is me minder duidelijk, maar het blijft een mooi plan.

- Explanimation van OneWorld.

Waar dit verhaal ook aan doet denken... hoe nodig ís die telefoon nu eigenlijk? Dat wil zeggen: moeten we echt steeds bereikbaar zijn én continu internetverbinding hebben? Er gaan steeds meer geluiden op van niet; lees maar bij Susanne en Evelien (zie ook het pijnlijke plaatje onderaan). Zelf heb ik alleen wifi en nog vind ik mezelf al behoorlijk verslaafd. Ik laat dan ook regelmatig mijn telefoon in een andere kamer liggen en hij gaat tegenwoordig vaker op stil. Wat een rust. Maar goed, dat is misschien een ander verhaal ;-)

Living like Larry - Rust = ruimte voor wat jij belangrijk vindt

Met 15 tips om meteen te beginnen :)

Ik wil kinderarts worden. Een belangrijk kindergeneeskundig probleem is 'de huilbaby'. Precies wat de naam al zegt: een baby die abnormaal veel huilt. Dat kan komen door een aandoening, maar vaak is het omdat de baby geen structuur heeft. Echt waar: door hem altijd op te pakken als hij huilt, huilt het kindje inmiddels bijna nonstop, of hij nu honger heeft of niet. En trust me, ik heb inmiddels echte huilbaby's gezien: ze kunnen je helemaal wanhopig maken. Om niet te zeggen gek.

Het advies dat ouders dan krijgen, is rust, reinheid, regelmaat. Een eeuwenoud motto, waarvan ik heb gemerkt dat het ook voor volwassenen heel goed werkt.

Rust + orde + opgeruimd huis, hoofd en leven = ruimte voor wat jij belangrijk vindt.

Dat wist je vast allang. Ik in ieder geval wel, ik voel me altijd beter als ik mijn zaken gepland en op orde heb. Dat wil niet zeggen dat er geen ruimte is voor spontaniteit (het máákt daar juist ruimte voor). Maar het probleem is, hoe krijg ik rust in mijn overvolle leven? Hier 15 tips :)

Online
1. Ga regelmatig je Bloglovin-lijst door. Unfollow blogs van wie je elke keer weer op 'mark as read' klinkt zonder te lezen. Verwijder sites van bloggers aan wie je je eigenlijk alleen maar ergert. Mis je ze na een tijdje toch? Je kunt altijd nog zelf hun sites in je adresbalk intypen of ze toch weer toevoegen. Probeer het nou eerst maar eens zonder.

2. Accepteer geen mensen op Facebook die je in het echte leven geen gedag zeggen. Verwijder mensen van wie je merkt dat dat nu een paar keer gebeurd is.

3. Blokkeer facebookupdates van mensen die je irriteren (maar die je toch te vriend wilt houden?). Dat doe je zo.

4. Installeer Rescuetime. Je zult schrikken van het weekoverzicht dat hij over een week naar je toestuurt...

5. Een druk sociaal leven is prima, maar waarom ben je dan vaak zo moe? Omdat je, na afloop van dat leuke etentje, nog 'even' Facebook, Bloglovin en Twitter bekijkt? Stop daarmee. Morgenochtend is vroeg genoeg. Stel grenzen voor jezelf: je kunt niet altijd online zijn.

6. Schrijf je uit voor alle nieuwsbrieven die je vandaag in je postvak kreeg, maar eigenlijk niet gelezen hebt. Blijf dit een paar dagen doen. Ook klikken om te verwijderen kost je tijd, dus schrijf je alleen in voor nieuwsbrieven die je echt leest. Overig nieuws kun je altijd nog zelf opzoeken.

Offline
7. Maak lijstjes, en zelfs de meest kleine acties mogen op je to do lijstje. 'Introduction schrijven', stond er vanochtend bij mij op en: 'plastic afval wegbrengen'. Niet bepaald dingen van gelijke grootte, maar het geeft je overzicht.

8. Let op met wie je afspreekt. Je tijd is kostbaar. Per ongeluk toch teveel afspraken gemaakt? Zeg er eentje af: je zult zien hoeveel lucht dat al geeft. Blijf wel eerlijk: zeg niet dat je snel weer iets wilt plannen, als je dat eigenlijk niet wilt óf als je nu al weet dat dat niet gaat lukken. Je kunt niet oneindig veel vrienden hebben en vriendschappen onderhouden. Soms moet je kiezen.

9. Deze gaat meer om regelmaat. Gebruik 'rituelen' om jezelf eraan te herinneren waar je mee bezig bent. Ik kan bijvoorbeeld niet studeren voor ik mijn jas & schoenen uit heb gedaan. Anderen hebben een prachtig leeg bureau nodig, of studeren alleen in de bibliotheek. Kies je eigen gewoonte. Het zal steeds makkelijker worden om je taken te doen, als je in die omgeving bent.

10. Maak tussendoor eens een lijstje van waarden die belangrijk zijn voor jou. Waarom lees je LLL-stukjes zoals deze? Wil je fairtrade kopen, het milieu minder vervuilen of diervriendelijk gaan eten? Wat is, naast vriendschap, liefde en familie, nog meer heel belangrijk voor je?

11. Kies een taak die past bij de waarde die je bij nummer 10 hebt benoemd. Lees meer over fair fashion, ga fietsend in plaats van met de bus, eet deze week één keer vegetarisch (of vaker...). Voor gevorderden: zie mijn overzicht voor meer inspiratie ;-)

12. Ik blijf het zeggen (want ik blijf er zelf mee bezig): ruim op. Leeg, opgeruimd huis = ruimte voor ideeën.

13. Zoek je allergie: waar irriteer je je mateloos aan? Dat overal stof ligt en je hoognodig moet schoonmaken? Je huisgenootjes die nooit afwassen? Dat je steeds eten weggooit? Nooit je kleren opvouwt? Kies één ding (babysteps) en verander het. Houd desnoods een lijstje bij, hoe het gaat. Lukt het je twee weken een nieuwe gewoonte vol te houden, dan is ze al bijna routine.

14. Hoe belangrijk is TV & series kijken voor je? Ik heb al vijf jaar geen televisie meer, maar soms kom ik weer een leuke serie tegen ;-) Ik probeer me wel aan enkele ongeschreven regels rondom series te houden (alleen 's avonds, niet meer dan 1 aflevering per dag, etc.). Ik voel me namelijk zelden beter na het kijken van een serie, veelal wel slechter - dit in tegenstelling tot wanneer ik een boek lees, sport, afspreek of studeer. Als ik mijn 'regels' overtreed is er geen man overboord, het zijn meer richtlijnen (maar wel richtlijnen die me goeddoen).

15. Pennen in bakjes, oude to do lijstjes bij het oud papier, glazen naar de keuken. Schuif de rommel van je bureau en adem in. Alsjeblieft: je ruimte is oneindig.

Misschien lijkt dit een beetje af te dwalen van mijn oorspronkelijke motto over LLL stukjes: fair & ecofriendly. Maar mijn motto omvat ook: free of guilt & regret  en: without ever having to compromise. Als ik geen rust in mijn leven heb, stapelen de dingen om ontevreden over te zijn zich snel op, ook op milieugebied. Om nog maar niet te spreken van schuldgevoel. Conclusie: dit stukje past prima bij de rest ;-)

... en soms liggen alle tegels los

past bij 'Soms valt alles op zijn plaats'


 Dat ik je mis en alle Muse-liedjes nu over jou gaan. 

Maar ik ben kwaad. Niet eens op die fietser, die me van het voetpad belt en een ziekte toewenst. Gewoon, soms zo kwaad dat jij dit blokkeert alsof dat simpel voor je is. Alsof je dat kunt doen. Wild doe ik de afwas. Ruigheid in een jaren 20 keuken. Ik haal mijn knokkels open. Gemeen, zo'n pijn.

Nee, wacht toch. Blijf nog even staan alsjeblieft. Echte woede is er niet, semi-boosheid helpt me niet. Missen: dat doet zeer. Je weet wel, als je bijna slaapt, of nu echt slapen moet.

Ik mag toch niet dromen over jou.

Of simpeler: als ik in college zit en niet vrolijk ben noch somber. Pas op de plaats omdat ik niet goed werken kan met jou in mijn achterhoofd. Schrik steeds als je binnen handbereik lijkt, wil tegelijkertijd niets liever dan je terugvinden.

Het goed uit "ik hoop zo dat dit nog goed komt" is te verschillend.
Te gedroomd.

Maar kom toch terug.

Tof!

* Schattig en heel erg leuk: Loes Veenstra heeft sinds 1955 meer dan 500 truien (!!) gebreid. Ze bewaarde ze in haar huis in Rotterdam. De truien zijn nooit gedragen. Tot... een tijdje terug :) Dit filmpje laat je weer een beetje geloven in de goedheid van mensen - en wat een mooie truien zitten erbij!

* Risotto met pompoen. Of met bleekselderij, wortel en grana padano <3

* Je weet het eigenlijk al, maar ik link je toch nog even naar dit mooie, overzichtelijke verhaal uit de Trouw over hoeveel een naaister uit Bangladesh verdient aan jouw t-shirt van €29.



Bron: Gemma Pauwels


* Theedrinken met mijn rasoptimistische vriendinnetje M. Héél hard lachen om de herinneringen aan de fantastische citytrip die we vorig jaar met Oud & Nieuw maakten.

* Mijn broer die me trakteert op een versgebakken gevulde koek, nadat ik een belangrijke toets gemaakt hebt.

* Samen hardlopen: langzamer dan normaal, maar wel heel gezellig.

* Uitslapen als je doodmoe bent.

* Alle projecten die in aanmerking komen voor de ASN Wereldprijs, omdat ze zich inzetten voor vrede,  duurzame energie, eerlijke handel en tegen kinderarbeid.

Living like Larry - Let's be honest about consumption

Every society has topics it does not discuss. These are the issues which challenge its comfortable assumptions, schrijft George Monbiot. Raak. Een verhaal over consumptie: here we go.

At a reception in London recently I met an extremely rich woman, who lives, as most people with similar levels of wealth do, in an almost comically unsustainable fashion: jetting between various homes and resorts in one long turbo-charged holiday. When I told her what I did, she responded: "Oh I agree, the environment is so important. I'm crazy about recycling." But the real problem, she explained, was "people breeding too much".

Bron

Recycling is nuttig, echt waar. Het is niet dat het niets oplevert. Maar: het is niet de kern van het probleem, dat niet iedereen recyclet. Wat dan wel?

De '...dan kopen we toch gewoon een nieuwe?' - mentaliteit. Daar zit het probleem in.

Ja, er zijn producten waarvan je steeds nieuwe nodig hebt. Verzorgingsproducten, bijvoorbeeld. En nee, natuurlijk draait je leven niet om het voor altijd 'mooi' houden van kleding. Je moet leven - je kleding dragen, gebruiken! Dat vind ik ook. Maarrr... ietsje zuiniger mag best! Heb je acht paar schoenen, drie jassen en een kastje vol shampoos en bodylotions nodig? En echt zoveel accessoires? Als ik zie met wat een gemak nieuwe oorbellen, jurkjes, shirtjes, haaraccessoires en sjaaltjes op 'koopstapels' worden gegooid in winkels als de H&M (en waarschijnlijk ook de Primark, maar daar kom ik nooit), dan word ik altijd een beetje verdrietig. Of als mensen speciaal festivalschoenen kopen. "Kun je zo weer weggooien daarna, kosten toch maar tien euro".

Bizar, toch?

En denk eens aan shirtjes en truien op verenigingen. Hoe vaak wordt er op een studentenvereniging niet weer een nieuw shirtje bedrukt? Lustrum zus, commissie zo. Jaartrui erbij... En wat gebeurt er na de activiteit mee? In het beste geval draag je ze af als pyjama, in het slechtste geval belandt het achter in de kast of bij de kledinginzameling. Zodat kinderen uit Moldavië of Uganda kunnen lopen in een 'Wintersportcie 2006!'-trui.
Schrijnend.

Het is geen zonde als je een keer zo'n trui hebt aangeschaft; natuurlijk niet. Maar denk na over de volgende: wat wil je er mee? En als je zelf in de commissie zit: is het echt nodig dat ook jullie eigen shirtjes krijgen? Zou het kopen van allemaal hetzelfde nette jasje/colbertje niet veel zinvoller zijn?

Het probleem omvat ook mijn oorbellen, die steeds na een half jaar intensief dragen al grauw verkleurd zijn. Logisch, dat goedkope Six/Hema-spul (ik ben heus niet 100% ecofriendly, wel altijd op weg*). Maar wel confronterend. Het was zo'n leuk paar, moet ik nu echt alweer op zoek naar een nieuw setje?

Dit is het probleem. En ik zou deze stukjes niet schrijven als ik niet ook een rijtje oplossingen ging geven.

Wat kun jij doen?

1. Erken het probleem
Veel mensen schuiven het probleem van onze massaconsumptie van zich af, zoals de vrouw in het voorbeeld.

Milieuproblemen zijn er in allerlei soorten en maten; dat is waar. Maar niet te ontkennen valt dat overconsumptie er één van is. Een gróót en belangrijk probleem. Geef het toe aan jezelf: wij kopen en verbruiken veel, héél veel. Je hoeft er nog niet meteen iets aan te gaan doen. Maar dit beseffen kan je al een heel stuk helpen, bijvoorbeeld in minder kopen.

2. Question things
Stel jezelf de vragen uit dit artikel: wil je echt festivalschoenen kopen die je later weggooit? Of kun je misschien laarzen aan die je daarna schoonspoelt, of stevige sneakers die je poetst? Ik maak mijn Adidasschoenen altijd schoon the morning after partying. Gewoon, met warm water, een sponsje en een beetje afwasmiddel. Kost vijf minuten. Je verlengt er de levensduur van je schoen zeker wel een jaar mee.
Stel jezelf vragen over weggooikleding: wil je echt sokken van de Primark, Bristol of Action? Niet alleen heb je geen idee waar ze vandaan komen en wat er in zit, de kans is ook groot dat ze na een half jaar kapot gaan. En wees eerlijk: jij repareert je sokken waarschijnlijk niet.
Ecogoodies zweert bij sokken van bamboe. Behalve dat ze langer meegaan, werkt bamboe antibacterieël (minder geurtjes) en worden er bij het verbouwen geen pesticiden gebruikt. Greendaddy verkoopt leuke bamboesokken. Hema ooit ook, maar ik kan ze niet meer terugvinden.

3. Kies
Waar wil je je geld aan uitgeven? Spullen of ervaringen? Als ik moest kiezen wist het wel!

4. Houd bij wat je koopt
Zoals Iris (leuk is zij, en haar blog, trouwens!) die meedoet aan Buy Nothing New-maand. Vet initiatief is dat! Zelf heb ik in april, juni en juli dit jaar niets nieuws gekocht, zag ik net op mijn lijstje. Yay! :) Maar misschien in andere maanden wel meer... aan het eind van het jaar ga ik de balans (nieuw) gekocht-verkocht weer opmaken, stay tuned ;-)



* Iemand tips voor duurzamere oorbellen?

Soms valt alles op zijn plek

Gisteren was ik op Schiphol. Ik had weinig reden daar te zijn, maar het voelde zo goed dat ik dacht, ik blijf hier. Er was net een vliegtuig uit Italië geland en Italianen overstroomden de treinperrons. Met hun zuidelijke sj in plaats van c. Amisji in plaats van amici.

Als het horen van je lievelingsmuziek uit een open raam op een zonnige dag.

Leuk!

Omdat er in bijna elke dag wel zo'n leuk lichtpuntje te vinden is.

* Voor wie net zo enthousiast is over hardlopen als ik: the terrible & wonderful reasons why I run long distances. Vooral deze maakte me aan het lachen :)

* Rode herfstbomen en -blaadjes overal

* Een kaart op de post doen voor een vriendin die jarig is (sowieso al leuk) en dan onderweg een enthousiast goudblond hondje tegen komen

* De ochtendlucht, zo mooi lichtblauw met strepen rood en oranje

* Being my own salad girl, dat schreef ik laatst op als voornemen voor oktober. Ik wilde dat meisje zijn die zelf salades meeneemt for lunch. Dus besloot ik haar te worden. Omdat radicale veranderingen voor mij niet werken*, doe ik het rustig aan. Ik sta elke ochtend wat eerder op en maak een simpele salade. Het is vooral een side-salad (hoewel ik er wel even over doe om hem op te eten); ik eet ook nog boterhammen zoals eerst. Ik neem dus eigenlijk méér eten mee dan voorheen. Desondanks vraagt iedereen welk dieet ik doe.**

* Een meneer van een jaar of 70, die in de trein aan het vingerhaken is. Te lief dat hij me dan ook nog een fijne dag wenst als ik uitstap!

* Plannetjes maken

* Onverwachte berichtjes op je telefoon

* Lekker slapen

* Radicale veranderingen, met uitzondering van vegetarisch eten, vind ik moeilijk vol te houden op de lange termijn. In mijn ideale eetpatroon, waar ik nu naar onderweg ben, zou ik nóg een heleboel veranderen. Omdat ik graag iets wil bereiken voor langere tijd en niet alleen voor twee weken in oktober, doe ik het stap voor stap. Ik heb nu drie nieuwe gewoontes gekozen en die ga ik proberen twee weken vol te houden. Daarna kan ik misschien iets toevoegen.

** Of mensen maken stomme opmerkingen. "Oh, alleen hooi ontbreekt nog" zei een jongen vandaag tegen me.
Ik keek naar het broodje dat hij aan het beleggen was. Wit kaiserbroodje met een plak kaas en schijfjes ei. Ik wilde iets zeggen, maar ik besloot dat ik niet dezelfde tactieken zou hanteren.

Ik dacht dat je weg was

Opgewekt loop ik naar mijn kamer. Plannetjes voor morgen, weekend, fijn! Het gaat goed. Nu gauw slapen. Mijn mobiel ligt op tafel en trilt. Een berichtje.

Ik kijk er geschrokken naar, zonder hem op te pakken.
Dat is T-Mobile, zeg ik tegen mezelf. Vast een promotie-sms.
Maar T-Mobile sms't niet om 23.00 uur.

Je bent er nog, je bent er nog.
Wat fijn.

Ik wist niet dat je nog aan mij dacht.

En kijk, daar is alles weer hetzelfde.
Opstaan, zeg ik tegen mezelf - en ik gá ook ontbijten.
Maar de dag wil niet en lokt me terug mijn bed in.

Dingen doen. Discipline heeft me al zo ver gebracht.
Misschien iets schrijven. Ik typ: augustus, september, oktober.
Ik wil je & ik wil je.

Denken: weet je nog hoe lief toen?
En: ik verdien dit niet.
Dacht ik toen ook al. 

Net was ik uit de 24-uurs achtbaan. Ik dacht dat je naar huis was gegaan. Ik wist niet dat je nog aan mij dacht.

Living like Larry - Fair verlanglijstje #2

Oh, ik ben al bijna te laat! De pepernoten liggen zeker alweer een maand in de winkel, binnenkort wordt het kouder en gaat er gepland worden voor de feestdagen, en verjaardagen... Gebrek aan inspiratie voor jezelf of iemand anders? Zie hier: cadeautjes die de wereld geen kwaad doen!

Little sidenote: het is absoluut niet (nooit) mijn bedoeling om iemand aan te zetten tot kopen. Mijn blogs zijn bedoeld om na te denken over consuminderen. Dat is: minder spullen kopen die je niet nodig hebt. Maar, in december of met een verjaardag ontkom je niet aan cadeautjes. Dus heb ik dit lijstje gemaakt. Je kunt er inspiratie uit halen voor cadeaus voor mensen die alles al hebben, waarmee je het milieu minder schaadt en eventueel ook iets goeds voor de wereld doet.
Maar denk vóór je verder leest ook even aan Loesje ;-).

1. Upcycling 
Ik heb weer een toffe webshop ontdekt! Green the Gap maakt portemonneetjes van rijstzakken, iPadhoezen van hergebruikt rubber en nog veel meer 'upcycling' spulletjes. Trouwens, bewuste kleding vind je hier ook, zoals shirtjes van 70% bamboe en 30% organisch katoen.
Green the Gap is onderdeel van een NGO uit India, die probeert bewustzijn te creëren over milieu- en sociale problemen. Door te kopen steun je dus dit goede doel en ondertussen maak je de werknemers van dit bedrijf in India ook blij. Daar houd ik van :).

Voor op je verlanglijstje: portemonnee van bierblikjes of regenboogkleurig notitieboekje (gemaakt door vluchtelingen uit Tibet).

En kijk dit prachtige jurkje met kraanvogels erop!






2. Een fairtrade smartphone?
Heb je wel eens gehoord van conflictmineralen? In een smartphone zitten duizenden onderdelen. Veel daarvan zijn mineralen, die gewonnen worden in landen waar de arbeidsomstandigheden slecht zijn. Tin wordt bijvoorbeeld gewonnen in Congo. Door steeds maar weer een nieuwe telefoon te kopen, draag je bij aan deze slechte omstandigheden en in het ergste geval zelfs aan gewapende conflicten in deze landen.

Fairphone probeert daar iets aan te doen. Ik vind hun achterliggende verhaal gaaf. Het is simpel, maar waar:

You can change the way products are made, starting with a single Phone.Together, we’re opening up the Supply Chain, and redefining the Economy – one step at a time.

De eerste eerlijke telefoon, een Androidtoestel, verschijnt deze herfst. Ik hoef (en wil) geen nieuwe telefoon, maar ik moet toegeven dat de Fairphone er prachtig uitziet.

Bron

 

3. Dit is WAAR-cadeautjes
In WAAR-winkels kan ik uren struinen - maar ik koop er zelden iets. Studentenbudget... en ik vind ook dat er vooral veel spulletjes zijn die ik niet écht nodig heb. Maar wel leuk zou vinden om cadeau te krijgen!
Geen idee wat diegene zou willen krijgen? Geef een cadeaukaart! Meteen een stuk origineler dan een H&M giftcard ;-)

Trouwens, koop jij wél vaak spullen bij WAAR-winkels? Overweeg de duurzame waardekaart aan te schaffen. Hij kost één keer €10 en levert je daarna steeds korting op.


4. Fairforward
Fairforward lijkt een soort afsplitsing van Fair Trade, voor voornamelijk mooie spulletjes/prulletjes. Het meeste is niet zo'n mijn stijl, maar smaken verschillen, dus kijk vooral even rond!


5. Inspirerende boeken
Hoewel er in principe niets éxtra goed is aan een boek cadeau geven, kan een inspirerend boek wel bijdragen aan een betere wereld. Zelf lees ik nu het verhaal van John Wood: Leaving Microsoft to Change the World. Ook dit lijstje van Genoeg is inspirerend; of deze als je liever in het Engels lees.


6. Fair food
Het eerlijker maken van productie is wat betreft begonnen met koffie, dat als eerste grootschalig fair trade te krijgen was. Op zoek naar een cadeau voor een collega? Waarom geen leuk fair theepakket, bijzondere koffiesoorten of de lekkerste chocolade die er is?


Nog niet genoeg cadeautjes? Lees ook het lijstje van vorig jaar!

Boeken #10 - Uit de tijd vallen

Even prees ik geen boeken meer aan. Het leek namelijk alsof zich daarvoor offline meer mensen interesseerden dan online. Maar eigenlijk kan ik er niet mee stoppen. Vooral niet nu ik dit boek gelezen heb.

David Grossman is een wereldberoemd Israëlisch (Hebreeuws) schrijver. Zijn mooiste boek vind ik de stem van Tamar. Dit boek wordt terecht een meesterwerk genoemd.
Nu las ik Uit de tijd vallen.

David Grossman - Uit de tijd vallen

'Met wat is het vergelijkbaar?'
wordt me soms gevraagd
en ook mijzelf stel ik vaak de vraag:
Is het als een blok beton? Een ijzerstaaf?
Een dichte dam? Een rotsblok van basalt?
Of anders als een ui in schil na schil?
Nee, nee, pardon, dat is het evenmin,
en denkt u niet, meneer,
dat ik een antwoord mijd:
ik weet het werkelijk niet.
Alleen dat het er is. Een feit.
Dat met heel zijn gewicht
op mijn dagen ligt
en mijn leven zuigt.
Genoeg, meneer, vergeeft u me,
meer weet ik werkelijk niet.

Een man en vrouw, ze worden niet bij naam genoemd, verloren hun zoon. Na vijf jaar besluit de man hem te gaan zoeken. Waar? In het rijk tussen leven en dood, opdat hij nog maar eenmaal zijn stem zal kunnen horen... Ga niet! smeekt zijn vrouw - maar rouw wordt verschillend beleefd, anders aangepakt - en de man gaat.

Toneel is het, hoe hij gaat, hoe zij achterblijft en wie hij tegenkomt. Het doet denken aan grootse werken als Orpheus en Eurydice en zelfs een beetje aan het lijden van Odysseus. Maar dan met minder personages, gelukkig, dus minder ingewikkeld.

Dit boek 'een verhaal over verlies' noemen zou volkomen misplaatst zijn. Het is theatraal, groots en meeslepend - zoals ik zei: eerder een toneelstuk dan verhaal. En louter over verlies gaat het ook al niet: het gaat over leven, hoe mensen verschillen, over rouwen, wandelen, geboorte, dood...
Het is een relatief dun boek, maar uitlezen in één avond kan absoluut niet.

Grossman weet, pijnlijk genoeg, waar hij over schrijft. In 2007 verloor hij zijn zoon Uri aan de oorlog tussen Israël en Libanon. Na 7 dagen rouw pakte hij zijn schrijfwerk weer op. Een roman over oorlog, daar was hij mee bezig en die maakt hij af ook (Een vrouw op de vlucht voor een bericht; dit boek ben ik nu aan het lezen). Waanzinnig knap, vind ik, als je zoiets kan. Grossman zegt hierover:
"Wat gebeurde, gebeurde. Na de zeven dagen lamenti ben ik weer gaan schrijven. Ik weet geen andere manier van omgaan met de wereld. Ik begrijp de wereld dóór mijn schrijven."

Behalve schrijver is Grossman ook vredesactivist, zoals dat zo mooi heet. Al lang voordat zijn zoon stierf was hij dat. Een persoonlijke held is het voor mij. De boeken van zo iemand móét je toch wel lezen.

David Grossman - Uit de tijd vallen

Voor even

Op de stoep ligt een Bonuskaart, tussen een eerste kastanje en opgekrulde herfstbladeren in.

Ik wil hem oprapen, maar het is een losse. Dat maakt me bijna verdrietig: alsof iemand dat zo besloten heeft. "Ik haal hem van mijn sleutelbos en laat hem ergens achter. Alleen, zodat terugsturen geen zin meer heeft." Er is niets wat ik kan doen. Alles aan het stukje plastic schreeuwt namens de vorige eigenaar. Ik wil je niet, IK WIL JE NIET.

Misschien maakt de Bonuskaart me alleen verdrietig omdat ik dat wil.
Ik zoek je afwijzing, want dat maakt het makkelijker je te verlaten.

'Ik ga jou geen reden geven,' zeg jij. 'Ik ga hier niet over liegen'

Je schuift je arm onder mij. Eerlijker kan niet. Kijk, hoeveel lijken we wel niet op elkaar. Ik vind je zo verschrikkelijk lief - en ik jou ook.
Maar je doet me pijn, ik stomp je zachtjes uit machteloosheid, het is als een film - maar voor één keer wil ik niet dat mijn leven een film is.

Dit was de mooiste en fijnste manier om je uit mijn leven te zetten.

Maar zo verdrietig.

Living like Larry - How to stay focused

Or better yet: how to maintain your happy, ecofriendly spirit, even when other things in life don't go well.

Je kent het wel. Je verslaapt je. Je stoot je been. Je wil ontbijten, maar de muesli is op. Je lievelingsshirt zit in de was. Als je de deur uit wil gaan, regent het keihard en ontvang ook nog eens een niet-zo-tof sms'je. Je dag is eigenlijk al verpest voordat ze is begonnen. Je wilde eigenlijk gezonder gaan eten, maar nu haal je bij de Kiosk toch maar een croissant en een koffie met heel veel suiker. Oftewel: je laat je goede voornemens vandaag maar even voor wat ze zijn.

Het gebeurt heel vaak (bijvoorbeeld bij het voornemen 'ik wil gezonder gaan eten!') dat je een keer de 'fout' in gaat. Vaak op zo'n dag als deze. Het is dan heel verleidelijk om maar meteen weer helemaal terug te vallen in je oude patroon. Dit is mij heus niet onbekend ;-)
Terugvallen gebeurt ook vaak bij goede voornemens die met milieu te maken hebben. Eén foutje, en ach, laat ook maar zitten... Maar dat hoeft niet zo te gaan! Hierbij een paar tips om het te voorkomen.

Psst, waarom zou je ook alweer iets goeds voor het milieu willen doen? Hierom.

1. Maak het routine
Alles wat routine is, gaat je makkelijker af. Routine betekent niet dat je alle spontaniteit in je leven opgeeft. Het maakt daar juist ruimte voor! Alles wat je als gewoonte hebt, doe je zonder er over na te denken. Dat betekent: veel sneller! Als jij standaard een Take5-netje (onder)in je tas hebt zitten om je groente en fruit in te doen bij het boodschappen doen, dan gebruik je dat uiteindelijk automatisch. Simpel. Logisch. Doe je altijd, dus ook op een mindere dag.

Waar kun je routine van maken?
- Je plastic afval verzamelen en 1x per week of per 2 weken wegbrengen.
- Geen plastic tasjes gebruiken voor groente en fruit (vervang ze door herbruikbare netjes)
- Je afval scheiden (glas, papier, GFT & plastic). Dit kan óók in een studentenhuis.

En waarom? Omdat deze prachtige vissen onze plastic soup niet overleven. Daarom.
(Foto: mijn eigendom)



2. Kies één ding tegelijk
Je kunt niet ineens alles veranderen (wereldberoemde artiesten met drie personal coaches niet meegerekend). Wil niet teveel. Kies één verandering per keer. Volg de veranderingen die al in je routine zitten en voeg af en toe iets toe.
Denk niet dat het niets is dat je doet, omdat je bijvoorbeeld 'maar' vegetarisch eet en nog niet veganistisch. Zoals Vera Dalma (directrice van Milieu Centraal) zegt in een interview: liever inconsequent goed, dan consequent fout.

Geen idee wat je zou kunnen veranderen?
- Plak een Nee/Nee-sticker op je brievenbus
- Neem je voor dat de volgende (spijker)broek die je koopt, eerlijk & duurzaam is
- Open een spaarrekening bij een eerlijke bank (die niet investeert in kernwapens)


3. Laat je inspireren
Je wordt als wie je bewondert, maar dan moet je wel blijven lezen. Zoek groene blogs en volg diegene die je leuk vindt. Alleen lezen is soms al voldoende om gefocust te blijven. Volg OneWorld, één van mijn favoriete platforms dat bericht over hoe de wereld te verbeteren.
Lees eens de Ideaal, het ontzettend inspirerende (en positieve) blad van de ASN bank. Tip: als je een rekening opent, valt ie vanzelf op je deurmat ;-)

Verdiep je in beroemdheden tegen wie je opkijkt. Denk aan bijvoorbeeld aan moeder Theresa, of aan minder bekende mensen, die hard werk(t)en om de wereld een mooiere plaats te maken. De krant Trouw maakt elk jaar een Duurzame 100-lijst, met waanzinnig inspirerende mensen.

Be faithful in small things because it is in them that your strength lies - Mother Theresa

4. Wanhoop niet! ;-)
Net als bij een dieet: laat je niet verleiden om bij één 'foutje' meteen alles op te geven! Ik weet het, soms is het zo makkelijk om liever maar meteen jezelf de grond in te praten, dan je best te doen (en misschien wel te falen). Trust me, I know.  Maar het is niet nodig! Ik vind het geweldig dat je dit stukje tot hier hebt gelezen. Je bent al fantastisch alleen omdat je het probeert! Now try to stay devoted - you'll get there :)



Kaart: PostSecret
Foto's: mijn eigendom.

Living like Larry - En daarom werk ik

Verwacht geen hartverscheurende, tranentrekkende documentaire over de duistere arbeidsomstandigheden in landen ver weg. Dat is te makkelijk gedacht. Kijk naar een eerlijk beeld van Bangladesh, een land dat me zo fascineert. Zie hoe belangrijk het is om te leren lezen en schrijven leren. Dat dit je overal helpt. Zie kinderen opgroeien.


Bron

In 1999 maakten Maarten Schmidt en Thomas Doebele een documentaire over kinderen in Dhaka, hoofdstad van Bangladesh. Ze filmen de kinderen in hun sloppenwijk, waar ook een schooltje is: Ebrahimpur. Alle kinderen werken, maar daarnaast kunnen ze gratis naar dit schooltje om te leren lezen en schrijven. De school wordt betaald door BRAC (Bangladesh Rural Advancement Committee).

Veertien jaar later vragen Maarten en Thomas zich af, hoe het zou gaan met de inmiddels jongvolwassenen die ze toen filmden. Ze zoeken ze opnieuw op. De kinderen van toen, nu begin twintig, krijgen de beelden terug te zien. Ontroerend, mooi. Ze vertellen wat ze bezighoudt nu, wat ze hebben gehad aan hun scholing, hoe hun toekomst er uit zal zien...

Deze documentaire laat eerlijk zien hoe het er aan toegaat, zonder hard te worden. Zonder armoede als wapen in je gezicht te gooien. Hier geen vliegen die over het gezicht van een magere straatjongen lopen, maar een trotse kledingverkoper die een monkey cap laat zien. Het laat inwoners van een sloppenwijk en adolescenten uit golfplatenhuisjes openlijk praten. Zonder te schreeuwen hoe verschrikkelijk het is.

Kinderen die jarenlang al hard gewerkt hebben krijgen een stem. Jarenlang gewerkt al: op een leeftijd waarop wij soms nog besluiten te beginnen met studeren. Ze komen voor de camera. Zoals ik zei: zonder hartverscheurend te worden.
Het gaat ook over relaties, daten en trouwen in Bangladesh. Eigenlijk toont de film ook 'gewoon' een kijkje in een andere cultuur. Het gaat niet alleen over armoede - en daardoor valt ze juist wel op, maar elegant. Dat waardeer ik. Het hoeft niet altijd pijnlijk rauw te zijn. Dit maakt deze documentaire des te eerlijker. Een aanrader!

Kijk de documentaire hier. Het is niet nodig om het eerste deel ook te kijken. Misschien leuk, maar de makers laten je de stukjes uit de oude documentaire meekijken, dus je mist niets.

Enjoy!

Dan gaat het liefde lijken

Dat lijkt me beter van niet, zei ik.  Dan gaat het liefde lijken.
Ik zwichtte, uiteindelijk. En liefde leek het - zo volwassen.

Bezwering, aandacht, meeleven, warm eten. Uit een goed hart kwam het / heerlijk was het.
Maar vooral onvoldoende. Thuis knaagden de vragen. Loerde de afleiding.

Stortte als een kaartenhuis in. Ik, ondanks alles. Krabbelde weer op.
Juist genoeg om mijn hoofd boven water te houden.
En wachtte.
 
Ik werd volwassen, ondertussen.

Pieces of life #5

1.
21.00 uur, een jongetje en een meisje op de achterste banken van een Amsterdamse tram. Ze gillen in elke bocht en zwaaien om beurten naar andere weggebruikers. Als ze bij hun thuishalte zijn, roept moeder ze tot de orde. "We gaan eruit!"
"Nee mevrouw, we stoppen pas aan de andere zijde van het plein" bromt de conducteur vanuit zijn hokje.
"Dus nog niet hier?" vraagt het jongetje opgewonden.
"Nee, zometeen pas" bromt de man weer. Tegen de 60 moet hij zijn. Zijn snor beweegt als hij praat.
Enthousiast rent het jongetje weer naar achter. "Dankuwel meneer! Nu mogen we nog later naar bed!"

2.
Les Sylphides, soothingly beautiful & so happy.
En opeens horen waar Nadiya's Amies Ennemies uit is overgenomen :)

3.
Zelf een milieuvriendelijke fruitvliegjesval maken. Oké, fruitvliegjes zijn niet direct gevaarlijk (sterker nog: het is een supernuttig dier in medisch onderzoek!) en ook niet overdreven vies maar... ze zijn simpelweg irritant! Ook worden het er snel meer. In een minuutje had ik de fruitazijnval in elkaar en al snel was ik van de vliegjes verlost. Met de azijnval (gewoon azijn werkt ook!) hoef bovendien ook geen eten weg te gooien.

4.
Vegaburgers bakken in 1 minuut. Dat kan met deze mix:

Het enige dat je absoluut moet toevoegen zijn kikkererwten (maar ik gebruikte ook paprika, nog lekkerder!).
Resultaat: lekker! Het lukt mij niet zo'n fancy foto te maken als Iris, maar ze waren echt goed gelukt. Het uit-elkaar-vallen viel mee en ze smaakten heerlijk! Zelfs mijn papa (die geen megacarnivoor is, maar vooral niets van vegaburgers moet hebben) was erover te spreken. Fijn voor als je weinig tijd hebt!

5.
Even stemmen op de Liegebeestverkiezing. Wakker Dier is één van de weinige organisaties waar ik altijd achter sta :)

6.
Lezen. Dit.

The reason death sticks so closely to life isn't biological necessity — it's envy. Life is so beautiful that death has fallen in love with it, a jealous, possessive love that grabs at what it can. But life leaps over oblivion lightly, losing only a thing or two of no importance, and gloom is but the passing shadow of a cloud.

Uit: Life of Pi, Yann Martel.

Living like Larry - Olie II

Deze foto's zetten mij erg aan het denken de afgelopen dagen. Ja, Shell is een bedrijf met verschrikkelijke plannen, zoals boren in de Noordpool. Ja, Shell verdient miljarden, maar ruimt haar rommel niet op in landen als Nigeria. Ik zou Shell maar wat graag willen toespreken, streng, belerend, kap nou eens met jullie schadelijke (en mensenrechtenschendende!) gedrag!


"Maar..."

zei een stemmetje in mijn achterhoofd

"Shell, hoe fout ook, boort uiteindelijk alleen maar omdat er mensen olie blijven kopen"

Ik voel me nooit zo schuldig, als ik acties gericht tegen Shell zie. Simpel: ik rijd toch geen auto?* Wacht, waar gebruiken we olie ook alweer nog meer voor? Niet alleen voor je eigen auto, of die van je familie, ook voor vrachtauto's, die je voedingsmiddelen, speelgoed en kleding van ver weg komen brengen. (Shells) Olie wordt ook bewerkt voor vliegtuigen, zodat we op vakantie kunnen naar bestemmingen ver weg.

En olie maakt plastic, verf, make-up, kaarsen, geneesmiddelen en synthetisch rubber. Whoops. Tijd om uit mijn ivoren toren naar beneden te komen.

Wat kun jij doen?
1. Tell Shell to cut the crap. Teken hier - kost je 5 seconden.

2. Shell openlijk mijden. Simpel: maak bekend dat je niet achter zo'n bedrijf wil staan. Deel een foto als deze op Facebook - of zoek zelf een andere foto bij Greenpeace International. Vraag je ouders (of familie, vrienden) niet meer te tanken bij Shell... Kleine gebaren misschien, but taking small actions is much better than taking no action at all.

3. Doneer geld, specifiek bedoeld om Shell te stoppen. Dat kan bijvoorbeeld bij Greenpeace, van wie je inmiddels gezien hebt hoe ze actie voeren. Misschien past Milieudefensie beter bij je. Milieudefensie voert al meer dan 6 maanden een rechtszaak tegen Shell, samen met 4 Nigeriaanse boeren. De rechtszaak kost veel geld. Je kunt een steentje bijdragen - elk bedrag is welkom.

4. Rijd je auto? Met een zuinige rijstijl kun je, volgens het CBR, wel 6% van je brandstofverbruik minderen. Andere sites hebben het zelfs over 20%! Fijn, scheelt nog geld ook. Lees hier hoe het Nieuwe Rijden ook alweer zat.

5. Back to basics: minder producten die bestaan uit aardolie gebruiken. Dus:
- Probeer minder plastic te gebruiken (stop met plastic flesjes kopen!)
- Recycle het plastic dat je hebt. Nogmaals: plastic is gemaakt van olie!
- Gebruik minder benzine: ga carpoolen of gebruik het openbaar vervoer.
- Vlieg minder.
- Gebruik 'groene' make-up, waar geen olie aan te pas is gekomen (ehh, maar een lijst kan ik nog niet vinden... tot die tijd: Naoki, waar alles over proefdiervrije make-up te lezen is!).
- Stap over op groene energie.

Tamelijk shockerend trouwens: deze lijst met producten die aardolie bevatten. Wat niet...

 Meer weten?

- Kijk deze Zembla-aflevering over Shell. Trouwens, als je bij de Zemblazoekmachine shell intypt: 32 resultaten. Echt een bedrijf met een brandschone reputatie dus...

- Lees 50 ways to use less oil.

* Binnenkort heb ik voor het eerst rijles. Dan rijd ik dus wél auto. Ik heb er lang over nagedacht maar je rijbewijs halen (milieuonvriendelijk, hoe relatief weinig uitstoot het ook geeft) moet. Ik kom er niet onderuit, ik ga het later nodig hebben. Dat wil gelukkig niet zeggen dat ik ook (direct) een auto nodig heb.


Afbeeldingen: Greenpeace Nederland & Greenpeace International

Pieces of life #4

* Een wolkloze hemel, zwart, met alle sterren

* Omdat het pas aankomt, nu het duidelijk wordt: You Should Date An Illiterate Girl
(het heeft dus een pagina 2)

* Liever, vriendelijker, onvoorwaardelijker worden in de praktijk. Dat het goed gaat, en dan tegen jezelf zeggen: was dat nou zo moeilijk?  :)
Proberen een betere versie van mezelf te worden, door net zo te worden als mijn vader, door stukjes uit tijdschriften en kranten te knippen voor anderen, door kadootjes mee te nemen, door kaartjes te sturen... Onuitputtelijk en onvoorwaardelijk.

* Drie nieuwe, ingewikkelde recepten proberen in één week, way to go! :)

* Girl Meets Yoga eindelijk uitlezen.
Whatever goes to shit goes to shit because you told yourself it was okay to make bad choices from that point where you made a mistake. Bad move. Bad, bad move. Never wait it out. Take big breath, jump back in.  You’ll win so much time, experience and inner awesome for being so courageous and strong that after a while, you won’t want it any other way.

Thanks, SHH. Ergens weet ik dat wel, maar toch is het fijn als iemand het mooi voor je weet te verwoorden.

* Vleermuizen zien! Vooral in de schemering, als ik terug kom van hardlopen. (Ohja, mag ook op het lijstje: hardlopen, altijd)

* Een terrasje en een glas ijsthee, een straat vol toeristen, goed gekozen kleding op het plakkerige Nederlandse weer. Zon maakt me blij.

* Hoe ik durf

* Haasjes op een nachtelijk fietspad

* Mijn dagboek teruglezen. Ik schrijf heel veel op de computer en maar af en toe in een boek, dat ik vaak bij mij ouders laat slingeren. Gevolg: de laatste stukken waren uit april en mei dit jaar. Wat is er alweer veel gebeurd! en wat blijf ik dichtbij mezelf. Heel fijn.

* Lieve mailtjes van bijna-vrienden :)

Onrustig

De dagen langzaam korter, koeler - gelukkig geven de stapels dikke wolken de stad wat hangende warmte.

"Het maakt jou ook niet uit hoe vaak je heen en weer moet lopen hè?"

Rake observatie. De onrust is niet nieuw, maar zeker ook niet welkom. Een boek lezen zonder te piekeren lukt niet. In mijn rugzak stop ik twee van mijn lievelingsdvd's, maar ik weet nu al dat ik ze waarschijnlijk mijn laptop niet ingestopt krijg, niet kijken zal. Ik blijf nergens lang, pak de trein, heen en weer, terug en opnieuw.

Schrijven gaat wel; sterker nog, dat gaat beter zelfs in tijden van onrust.

Ik poets mijn tanden en kijk in de spiegel naar mijn ademhaling. Voor het eerst in tijden vind ik mezelf mooi, en dat is fijn. Maar kijk eens naar die thorax? Op, neer, op, neer - de tandpasta heeft nog niet eens mijn hoektanden bereikt.

In andermans armen word ik rustiger. Caffeïne houdt me wakker, alert en even is alles zo simpel als ik het toesta te zijn. Jij bent niet de oorzaak van mijn onrust.

's Avonds vroeg, 's avonds laat. Ik draai en woel, zonder, met dekens. Gordijnen dicht, water drinken. Slapen gaat niet en als ik iets niet minder kan gebruiken...

"Jij bent goedkoop uit!" zou Morpheus zeggen - maar goedkoop is duurkoop. Ik krijg mezelf 's ochtends bijna niet meer tot eten aangezet, hardlopen lijkt zinloos (een slecht idee, zelfs), van mijn eigen plekje kun je de vloer niet meer zien zoveel kleding als er ligt. Het gaat niet slecht, maar waarom gaat het dan 's ochtends zo slecht? Minder slaap is niet goed, maar ik lijk wel heel hard te moeten boeten.

Jij bent niet de oorzaak van mijn onrust, maar je neemt er ook niks van weg.

Living like Larry - Vrije tijd goed én leuk besteden

In een lijstje - want dat schrijft zo lekker - een heleboel tips om je vrije tijd goed én leuk te besteden!

1. Minimaliseren
Eerst was het een beetje mijn stokpaardje, maar de afgelopen tijd schreef ik er niet zoveel meer over: minimaliseren! Ik weet zeker dat je weinig spullen nodig hebt om gelukkig te zijn (ik merk het ook steeds meer!). Daarnaast word ik zelf altijd vrolijk van het gevoel nadat je iets opgeruimd hebt. Dus: twee goede redenen om aan de slag te gaan!
Wat dacht je van beginnen met je tijdschriftenverzameling? Lees in deze post wat je nog meer met tijdschriften kunt doen :)

Mijn all-time favorite bestemming voor tijdschriften: collages!
Deze collage maakte ik 2 jaar terug

Ook heel tof: zelf een notitieboekje maken!

Minimaliseren kan zelfs geld opleveren: ruim op en verdien wat bij door spullen die je niet meer nodig hebt online te verkopen (lees hier meer). Wil je echt snel van je spullen af, breng kleding, boeken, speelgoed, meubeltjes etc. dan naar de kringloopwinkel.


2. Documentaires kijken
Voor mij is het kijken van series, films en ook documentaires iets waar ik maar heel weinig tijd voor heb (en maak). Heb ik iets langere tijd vrij, dan vind ik het een fijne afwisseling.
Er zijn prachtige documentaires gemaakt over de onderwerpen waar ik over schrijf (sommige zijn prachtig en haunting tegelijkertijd, dat wel). Twee van mijn favorieten:

 

 The Yes-men fix the world

* Een vrolijke/filosofische documentaire: The Yes-men fix the world
Twee Amerikaanse mannen halen grote stunts uit met multinationals die schandalig omgaan met de wereld en haar bewoners. Mike en Andy doen een net pak aan en stellen zich voor als woordvoerders van de multinational. Ze doen allerlei mooie beloftes (aan de media!), die het bedrijf in kwestie meteen terugtrekt, waardoor de multinational algauw in een kwaad daglicht komt te staan.
Je bent de helft van de tijd in awe aan het kijken... huh?! Hoe krijgen ze dat voor elkaar? Leuk trouwens: je mag de film gratis kijken, downloaden en verspreiden, daar geloven de mannen in :)

* Een shockerende: The Cove - dit was echt een eye-opener voor mij, voorgoed, en daarmee een van de weinige docu's met zo'n groot effect. Dit was mijn mening kort na het zien ervan.


3. Inform yourself
Struin eens rond op de vele leuke sites die er zijn over groener leven. Kijk bijvoorbeeld eens bij Goodsense, duurzamestudent.nl of de Engelse ethical fashion blog Sadie's wardrobe.

Boeken lezen valt ook onder jezelf verder ontwikkelen. Op mijn enviromental must read-lijstje staan onder meer deze boeken:

* To Die For: Is Fashion Wearing Out the World? - Lucy Siegle
Over kleding, fast-wegwerp-fashion en de toekomst: wat is duurzaamheid?

* Heat: How We Can Stop The Planet Burning - George Monbiot
Over klimaatverandering en welke oplossingen er nog zijn. Zie hier de Nederlandse versie

* No Logo - Naomi Klein
Over merkenmoe, anti-commercie. Dit boek wordt gezien als start van een tegenbeweging, tegen globalisering, en vóór kleinschaligheid, kunst, cultuur en milieu.

Ook Overdressed van Elizabeth Cline staat op mijn lijstje

Andere mustreads kun je vinden in het overzicht van Living like Larry stukjes (en bij mijn stukjes over boeken!).

4. Stap op een podium naar een betere wereld!
* Wist je dat Nederland een Duurzaam Studenten Uitzendbureau heeft? Wel alleen voor studenten uit Delft...

* Duurzame student biedt regelmatig toffe stages aan (nu alleen iets minder i.v.m. de zomer).

* Vind jij dat je jezelf een Young Professional op het gebied van duurzaamheid kunt noemen? Heb je een idee over hoe we universiteiten duurzamer kunnen maken? Kijk naar de Nudge Leadership Challenge van de Universiteit Utrecht en stuur je idee in (niet geschoten is altijd mis)!

* Groen vrijwilligerswerk iets voor jou? Kijk eens bij natuurwerk of op Groen en Doen. Maar ook goede doelen als Edukans en sociale projecten als NL Doet kunnen je hulp gebruiken. Zelf wil ik al heel lang een keertje schoenendozen controleren bij Edukans, van actie Schoenmaatjes - maar ik woon steeds niet in de buurt. Misschien jij wel?